Pokój jednoosobowy #3

Na cholerę nam pokój dwuosobowy, skoro wiadomo do czego to zmierzało ~ pomyślał Lykon przy wyborze pokoju. Nie zaprzątał sobie nawet głowy podejrzliwym spojrzeniem recepcjonistki. No co? Owszem, ona małolata, on około czterdziestki, ale ona była legalna mimo wszystko! A w razie czego, wiedział, że Ilaria i tak to zatuszuje. Nie dałby jej innego wyjścia.
Puścił białogłowę przodem, niczym dżentelmen, po czym zamknął za sobą drzwi, upewniając się, że nikt ich nie otworzy i im nie przeszkodzi. Gdy tylko słychać było szczęk zamka, dopadł do Nelly i wpił się jej w usta, zaczął namiętnie całować, wlewając w to także pożądanie, jakie w nim wzbudziła.

Prowadząc mnie w upojonym stanie, dostaliśmy się do pokoju, który zwiastował, że ta noc będzie długa... Kiedy złączył nasze usta w gwałtownym pocałunku, jedyne czego pragnęłam to jego. Całego. Bez wyjątku. Prędko zerwałam z niego koszulkę, delektując swe oczy widokiem jego ciała. Cicho chichocząc, podgryzałam jego soczyste wargi. Moje ciało poruszało się na strony, dość niekontrolowanie - odzywają się te mniej przyjemne skutki spożywania zbyt dużej ilości alkoholu. Jedyną rzeczą, która upewniała mnie w tym, że jestem bezpieczna i za szybko nie spotkam się twarzą w twarz z podłogą to mimo wszystko właśnie jego dotyk. Czułam te ciepłe i męskie dłonie okalające moją talię, które wpasowały się w nią idealnie.

Lykon całował łapczywie, porównać go można było do zdobywcy, do Aleksandra zdobywającego kolejne miasto. Chciał się nacieszyć swym podbojem, tym co należało teraz do niego. Może trochę brutalnie też to robił, ale cóż, białogłowa ptaszyna była już w tej klatce, w której on był lwem. Szybko i łatwo pozbawił ją górnej partii ubrań, silne dłonie złapały ją za pośladki i nie przerywając pocałunku posadziły ją na blacie stołu. Pocałunek Norrisa jedynie przybierał na mocy, jak i na zachłanności.

Czułam jak z minuty na minutę rośnie nasze pożądanie. Czy będę tego żałować jak wytrzeźwieję, a może nic nie będę pamiętać? Splotłam swoje ręce za jego karkiem, wczuwając się w pocałunek, niezwykle przyjemny i namiętny. Jedna z rąk, powolnie przemieszczała się po wybranym przeze mnie torze. Od szyi, przez klatkę piersiową, aż do jego spodni, gdzie miejsce przy jego przyjacielu było mocno uwypuklone, co wywołało na mojej twarzy szalony uśmiech.

Lykon się nie martwił niczym. Chciał, to brał. Przewrócił się na łóżko i zaczął rozpinać jej spodnie, by rozkoszując się tą chwilą, powoli je zsuwać powoli po jej zgrabnych nogach, dłońmi złapał jej piersi, bez problemu pozwolil jej zabrać się za rozporek przy jego spodniach.
- Zrób to - zamruczał w przerwie między pocałunkami na złapanie oddechu.

Jego głos w tym momencie tak cudownie zachrypły, działał na mnie niesamowicie. Odwróciłam się tak by okrakiem usiąść na jego uwypukleniu, kusząco ruszając biodrami. W tym momencie bawiłam się jego pożądaniem, które z każdym kolejnym ruchem moich dolnych partii nieprzyzwoicie wzrastało. Zeszłam niżej, grzecznie i powoli rozpinając jego rozporek, a następnie ściągnęłam jego spodnie razem z bokserkami, szybciej niż mógł sie spodziewać. Szybko wzięłam swoją zdobycz do ust, doprowadzając Lykona do euforii, wspomagając się dłonią. Odgarniałam swoje śnieżne włosy, zarzucając je do tyłu.
Kiedy tylko poczułam, że stan trzeźwości jest już na horyzoncie, przeniosłam się na jego biodra i delikatnie się zniżając pocałowałam go w usta. Zagryzałam jego dolną wargę, przy okazji kojąc ją językiem.

Zamruczał głośno ukazując swoje zadowolenie, kiedy poczuł jej usta na swoim członku. Jednak nie zdążył jej złapać za włosy i przycisnąć do swojego krocza. Mimo to, odwzajemnił chętnie pocałunek, dłońmi błądził po jej ciele, biodrach, piersiach. Pozbył się wszelkich części garderoby jakie pozostały na de Violine. Palcami otarł się o jej kobiecość, biorąc jednocześnie odwet za bawienie sie jego pożądaniem. Strony się teraz odwróciły. Zresztą, Nelly też całowała świetnie, co dobrze odczuwał. Trochę takie przez penisa do serca, ale to był Norris, a białowłosa pewnie i tak się ucieszy ze swojego osiągnięcia.

Z moich ust wydał się nieporządany jęk, jednak dość przytłumiony. Moje śnieżne wlosy, opadały gdzieniegdzie na jego twarz, kiedy ja w tym czasie pochłaniałam jego malinowe usta. Moje dłonie powoli przemieszczały się po jego policzku, szyi czy obojczyki, a paznokcie kreśliły delikatne wzory.

Lykon mimo takiego rozbudzenia, panował nad pożądaniem. Jednak chęć zabawy podnieceniem dziewczyny pozostała. Wsunął powoli jeden palec w nią, poruszał w nim chwilę, najperw wolno, potem szybciej, by w końcu go z niej wyjąć. Jego dłoń dała jej lekkiego klapsa, potem poczęła znów się bawić piersią. Członkiem mężczyzna, znów kusząc ją, otarł się o krocze białowłosej, nie tracąc przy swych czynnościach na namiętności pocałunku.

Jego dotyk doprowadzał mnie do istnego podniecenia, które z minuty na minutę wzrastało. Gdy tylko jego palce znalazły się we mnie, jęknęłam w jego usta. Nie potrafiłam skupić się na pocałunku, który w tej chwili był prowadzony przez Lykona, było mi zbyt dobrze, tak cholernie przyjemnie... Gdy tylko poczułam jego przyrodzenie ocierające się o moją kobiecość, zdyszana przegryzłam wargę. Oderwałam się od jego ust, patrząc mu prosto w oczy. Przez mój wzrok mógł wyczytać każde uczucie jakie mną teraz miotało.

Był świadom, jakie skutki mają jego działania. I to go tylko bardziej nakręcało. Odwzajemnił spojrzenie dziewczyny, widział jak ta się czuje i czego pragnie. Objął ją w pasie, cały czas utrzymując kontakt wzrokowy. Nie należał jednak do delikatnych ludzi. Złapał ją w końcu za biodra i wszedł w nią dość szybkim ruchem.

Gdy tylko poczułam go w sobie, jęknęłam głośno, kurczowo łapiąc się pościeli obok. Zacisnęłam usta, gdy ten nie zwalniał swoich ruchów. Przycisnęłam ręką jego klatkę piersiową, dając mu znać aby zwolnił. Nie ukrywam, że był to mój... pierwszy raz z mężczyzną.

Norris zwolnił, mając jednak jakieś pokłady ludzkich uczuć. Złapał dziewczynę za włosy i pocałował ją ponownie. Dłonią wciąż masował jej pierś. Z zamkniętymi oczami wsunął język między jej usta, zaczynając ich taniec. Dłoń białowłosej na jego piersi przyprawiła go o przyjemne dreszcze.

O dziwo zwolnił... Nigdy nie przypuszczałam, że nasza relacja może być... nietoksyczna, a on jednak ma jakieś uczucia. Ciche i szybkie jęki wydobywały się przez moje usta, nieco przytłumione przez wargi mężczyzny. W tańcu naszych języków wyjątkowo wygrywał, gdyż ja byłam zbyt przejęta traceniem swego dziewictwa. Zebrałam siły by szybko przewrócić nas na moje plecy, moje paznokcie szybko przeskoczyły na jego plecy, gdzie pozostawiały mocne ślady podniecenia.

Owszem, zdarzył się ten cud, to zjawisko miało miejsce. Może to po prostu dzień dobroci dla zwierząt. Zresztą, tracenie dziewictwa? A Isobel to co?
Tam czy owak, Lykon nieco przyspieszył swoje ruchy w dziewczynie, kiedy się przekrecili. Będąc też w już wygodniejszej pozycji dla niego, wchodził głębiej w dziewczynę, nie przestajac jej całować. Obiema dłońmi pieścił już jej piersi, głównie sutki.

Moje jęki były jakby pełniejsze i bardziej satysfakcjonujące Lykona jak i samą mnie. Kiedy tylko przyspieszył wbiłam swoje paznokcie w jego skórę, przeciągając je od połowy pleców do barków, poczułam, że mogłam przesadzić. Wzięłam ręce i złapałam za poduszkę nad swoją głową. Mój kręgosłup wyginał się w geście podniecenia, powoli przejmowałam kontrolę nad pocałunkiem.

Syknął krótko, gdy ponownie poczuł paznokcie Nelly na plecach. O wiele mocniej. W pewnym odwecie scisnął trochę mocno jej sutki. I nie dał jej przejąć kontroli nad pocałunkiem, zwiększył swoją dominację. Zaś nogi de Violine zawiesił sobie na ramionach.

Jedna z moich rąk trafiła na jego dłoń, która jeszcze przed chwilą boleśnie ścisnęła moją pierś, a druga wspomagała nieco moje podniecenie, pocierając o swoją kobiecość. Czułam, że jest mi coraz to przyjemniej... aż w końcu poczułam silne drżenie mojego ciała. Jęknęłam, mocno zaciskając jego dłoń. Zaszczytowałam, oddychając ciężko z uspokojeniem. Czekałam już tylko na niego, patrząc mu w oczy, sprawiając aby jego podniecenie wzrosło.

Niedługo po tym, jak poczuł jak wnętrze dziewczyny zaciska się na jego męskości, sam Lykon w końcu poczuł przyjemność i doszedł w białowłosej. Nie zdejmując jednej z rąk z piersi Nelly, opadł obok niej, oddychając głęboko.

Słyszałam nasze nierówne oddechy... Wokół panowała zupełna cisza, mogłam usłyszeć nawet bicie jego serca. Alkohol razem z podnieceniem zszedł ze mnie jak za użyciem magicznej różdżki. Odwróciłam głowę w jego stronę, szukając wśród ciemności jego wzroku.

Kiedy zobaczył jak w ciemności biała głowa przekręca się w jego stronę, Lykon również i swoją twarz zwrócił ku niej. Blask księżyca z okna oświetlił ich twarze, pozwolił spojrzeć sobie w oczy. Norris powędrował dłonią ku jej włosom i zaczął się nimi leniwie bawić.

Było to piękne uczucie - zagłębić się w jego oczach, w jego lekko zielonkawych tęczówkach i rozszerzonych źrenicach. Miałam go dla siebie, więc w tym momencie korzystałam z jego obecności. Moja dłoń przemieściła się na nagą klatkę piersiową Lykona, wykonując rozmaite wzorki raz opuszkami, raz paznokciami. W powietrzu wisiała nad nami cisza, nie przeszkadzała mi ona, wręcz pozwalała skupić się na moich trzeźwych myślach.

Sam Lykon też już wyszedł spod wpływu alkoholu, upojenie mijało. Jednak pewna specyficzna i dziwna relacja, ni to związek, ni to sympatia, ni to też przyjaźń z korzyściami, pozostało. Patrzył na jej dłoń, wędrującą po jego klatce piersiowej. Objął ją ramieniem, nie przerywając patrzenia na nią i jeździł po jej biodrze swoją dłonią, ciesząc się gładką, bladą skórą kochanki.

Motyle w moim brzuchu uderzały o ścianki, powodując przyjemne uczucie lekkiego pożądania. Długo czekałam na ten moment, kiedy będę mogła czuć się przy nim po prostu bezpiecznie. To dziwne i niepodobne do niego, możliwe, że tak na niego działał alkohol - łagodził jego charakter i uczłowieczał go.
- Jak się czujesz? - przerwałam tę ciszę, zadając całkiem banalne pytanie, choć odpowiedź na nie interesowała mnie niesamowicie.

— Dobrze. Jesteś lepsza w łóżku niż wyglądasz - odpowiedział szczerze, po czym położył głowę na poduszce i utkwił wzrok w suficie. Wdychał w nozdrza zapach jej perfum.

Uznałam to za komplement, oparłam swoją głowę o zagłębienie między jego ramieniem a obojczykiem. Najwygodniejsze miejsce na świecie znalazłam właśnie u swojego nauczyciela, w jednoosobowym łożku, nago i po dobrym, udanym seksie. Brzmi tak absurdalnie.
Zamruczałam, przeciągając się przy nim. Zaplotłam swoją nogę o jego, napawając się jego feromonami.

Dla Lykona nie było to nic wielkiego. Chrzanił, że jeśli Ilaria jakoś się dowie, to z nerwów zacznie sobie wyrywać włosy z głowy. Liczyło się to, co było tu i teraz. Co chciał, to brał, na zasady rzadko kiedy patrzył. Nawet gdy zabijał. Objął ją nieco mocniej i westchnął.

- O czym myślisz? - położyłam się na jego klatce piersiowej, patrząc mu prosto w oczy.
Przy nim czułam się filigranowa, mimo mojego wysokiego, jak na dziewczynę, wzrostu. Kiedy byłam z Isobel, czułam się jak ta dominująca w związku... nigdy nie byłam przygotowana do homoseksualnego związku.

- W sumie... O wszystkim i o niczym. I o dobrym dyskretnym miejscu w Hogwarcie dla nas dwojga. Ilaria nie będzie miała innego wyjścia, by zaakceptować nas, ale długi czas będzie miała problem i do ciebie i do mnie, zanim sobie odpuści - odparł z rozbawieniem, patrząc jej w oczy i głaszcząc ją po włosach. - Po co mamy się męczyć. Prędzej czy później na trop wpadnie. Choć czasem wątpię w to, głupia nie jest. Potrzeba jeszcze jakiegoś miejsca poza moim pokojem.

Non stop zastanawiało mnie o jaką Ilarię chodzi. Kim dla niego była? Co go z nią łączyło? Jest to nauczyciela czy uczennica? Nie wiedziałam kompletnie nic na jej temat. Choć myślałam o tym rzadko, tak często powtarzał to imię, że utknęło mi w pamięci.
- Kim jest Ilaria? - zapytałam, nie psując w pewnym sensie radosnej aury wokół nas.
Od dłuższego czasu marzyłam o tym. By poczuł cokolwiek do mnie, choć tego nie mówi, to w jego głosie słychać część człowieczeństwa, którą w sobie krył. Ten sposób, w którym wypowiada słowa "nas dwojga" czy "zaakceptować nas" doprowadza mnie do wewnętrznego szaleństwa uczuciowego.

- Jak to jaką? - zmarszczył brwi zaskoczony i przechylił głowę, patrząc na nią z zaciekawieniem. - Nie kojarzysz dyrektorki szkoły, do której uczęszczasz?

- Pan James już nie jest dyrektorem? - na twarz wkradł mi się grymas gdy usłyszałam o nowej dyrektorce.

- Już od dawna nie jest, wczoraj się urodziłaś? - odpowiedział rozbawiony. - Dyrektorką została Ilaria. Chodź James powraca, to już jedynie jako nauczyciel i tyle - dodał, wpatrując się w jej oczy. Nogą, którą miał między nogami białowłosej chyba specjalnie poruszył. W końcu, otarła się ona o jej krocze.

- Wygląda na to, że nic nie wiem na temat szkoły do której uczęszczam. - złożyłam usta w dziubek, zastanawiając się nad swoją niewiedzą.
Chwilę ciszy przerwał mój cichy jęk, kiedy noga Lykona zahaczyła o moją kobiecość.
- Jeszcze Ci się nie znudziłam chłoptasiu? - szepnęłam mu do ucha, przegryzając jego płatek.

- Dokładnie. Jakim cudem ty się jeszcze nie zgubiłaś w tej szkole z tak kiepskim zorientowaniem -- zaśmiał się i pokręcił powoli głową z politowaniem. Spodobał mu się jej jęk, ale to co było potem, już nie. Złapał ją za włosy i pociągnął ją do tylu za nie.
- Ostatni raz mnie tak nazwałaś, zrozumiano?

- Hej, hej. - wyrwałam swoje włosy z zacisku, rzucając mu wściekłe spojrzenie - Co to miało być? - złapałam jego nadgarstek, mocno ściskając.

- Nie zapominaj kto jest kim - syknął wyrywając z łatwością nadgarstek z jej dłoni. Wstał z łóżka i zaczął się ubierać.- Co to miało być... Pożegnanie.

Patrzyłam na niego, niemalże zabijając go wzrokiem. Od razu zbrzydł mi cały wygląd jakiegokolwiek związku, niby mężczyzna a w środku dalej bachor, najgorszy ze wszystkich. Warknęłam jak za dawnych czasów i poczęłam ubierać się w rozrzucone ubrania na podłodze. Poprawiłam nieschludnie włosy i zagryzłam wargę ze zdenerwowania. Nie odezwałam się już słowem, patrząc na niego jak na obiekt mojego młodzieńczego obłędu, którego spłoszyłam w jednej chwili.

Nie była to jakaś niedojrzałość, pod tym względem, dorosłością Lykon umiał nieźle zaskoczyć. To była jego władczość, słabość do niej i ewidentnie wymaganego szacunku, wiedzy De Violine i zrozumienia, że jak najbardziej nie powinna nazywać go w ten sposób. Wziął stanik bialowłosej, o którym zapewne zapomniała.
- Będzie niezła pamiątka - stwierdził, po czym wyszedł.
/zt

Wzruszyłam ramionami.
- Powieś go sobie na ścianie. - mruknęłam przez zęby, wychodząc kilka minut po nim.
/zt