Wielka Sala

Przygryzłam wargę, nie, nie mogłam tak po prostu się z nią nie odzywać. Wstałam biorąc swoją książkę i poszłam usiąść obok niej. Bez słów, objęłam ją po prostu ciepło. Nie chciałam jej tracić, za nic w świecie.

Zignorowałam dziewczynę i jej gest. Udawałam ze czytam książkę, a tak naprawdę myślałam tylko o Letycji
.

- Teraz i ja przepraszam. Po prostu... Zabolało mnie to - zacisnęłam usta w wąską linię. Przytuliłam ją mocno.

-A czy ja coś mowie? Nie.

- Ale ignorujesz mnie. Cóż... Zrozumiem to - pod koniec głos mi zadrżał, wstałam i wróciłam do swojego stołu, dopiłam kawę. Żałowałam, że nigdzie tu nie ma alkoholu... Oparłam głowę na rękach, twarz schowałam w dłoniach.

Do końca życia się nie dogadamy w ten sposób. -Nie ignoruje Cię. -powiedziałam głośno.

Przewróciłam oczami i wróciłam do niej. - Widać było.

-Po prostu mi głupio ze tak zareagowałam okej... to wszystko.

- Rozumiem - rzuciłam krótko i wzięłam jakiś kubek. Potrzebowałam kawy i to dużo. Znów nalałam i pociągnęłam łyk.

-Przepraszam kochanie. Jestem debilką.. Nie chciałam. Wybacz mi, proszę.

Westchnęłam, znów ją przytuliłam. - Nie mów już nic - szepnęłam jej do ucha. - Miejmy oto za sobą już daleko, dobrze?

-Przepraszam -powiedziałam po raz ostatni i wtuliłam się w nią.

W odpowiedzi przygryzłam jej ucho jedynie, z zawadiackim uśmiechem na ustach.

-Nie.. Nie zaczynaj..-powiedziałam reagując westchnięciem na pieszczotę.

- Dobrze dobrze, nie panikuj mi tu już, skarbie - zamknęłam oczy, przytulając ją.

-Nie panikuje. -powiedziałam kładąc policzek na kej ramieniu. -Lubie Cię. .-powiedziałam. Nie chciałam jeszcze mówić że ją kocham.. na to przyjdzie pora.

- Ja Ciebie też - odpowiedziałam krótko.

Dokończyłem posiłek, przy okazji obserwując dwie dziewczyny. Wyglądało na to, że problemy miłosne. Ale chyba się pogodziły, to dobrze. Przeciągnąłem się, wstałem i ruszyłem ku wyjściu, ale po drodze się zatrzymałem obok nich na chwilę. - Widzę, że się pogodziłyście. Szczęścia życzę - puściłem do nich oczko i wyszedłem.
NP: Pokój Jamesa Shadows.

Podniosłam głowę słysząc czyjś głos. -Czy. To był nauczyciel? -zapytałam patrząc na oddalającą się sylwetkę mężczyzny.

- Za stary na ucznia, za wysoki też, myślę, że na pewno - popatrzyłam za nim zaskoczona. - Ale widać, że można się z nim dogadać - wzięłam tosta i ugryzłam.

-Myślisz? -zapytałam i wzruszyłam ramieniem, również sięgając po tosta.

- Jestem pewna - świsnęłam jej tosta i podniosłam na wysokość jej ust. - Powiedz "aaaaa".

-Ee.? Aaaa.. ? -powiedziałam otwierając usta.

Zaczęłam ją z szerokim uśmiechem karmić.

Zjadłam tosta i wyszczerzyłam sie do Letycji. -Wiesz co? Może juz pójdziemy spać? Coooo?

Poczochrałam ją po włosach. - Mój niewinny uroczy śpioszek - zaśmiałam się lekko i dojadłam tosta. - Racja. Chodźmy - wzięłam ją za rękę i poszłam do dormitorium, przy okazji odprowadzając Noelle.
NP: Dormitorium Dziewczyn (Ravenclaw)

Wyszłam razem z Letycja.
Next: Dormitorium GRYFONEK KURDE

Usiadłam przy stole Puchonów, zaraz na samym jego początku i nalałam sobie soku z dyni. Sięgnęłam po płatki które wsypałam do miski i zalałam mlekiem. Zaczęłam jeść.

Po zjedzeniu śniadania, wstałam I poszłam na lekcje.
Next: Klasa zaklęć

Właśnie zdałam sobie sprawę z tego, że omija mnie lekcja. Zamknęłam książkę z hukiem i pobiegłam do sali.

Wszedłem do Wielkiej Sali i poszedłem od razu stołu nauczycielskiego. Wypadało coś przekąsić i wypić po lekcji. Nałożyłem sobie pieczonej wołowiny i nalałem trochę piwa. To były luksusy nauczycieli. Nie było się w sumie czemu dziwić. Napiłem się i zacząłem jeść.

Weszłam do Wielkiej Sali i podeszłam do swojego stołu. Usiadłam i chwyciłam jakieś ciastko które zaczęłam jeść, jednocześnie pisząc kolejny fragment mojego opowiadania, w zeszycie.

Wszedłem do Wielkiej Sali z Soo na rękach i posadziłem ją przy stole gryfonów. Sam nałożyłem sobie jedzenia na talerz - Smacznego.

-Możesz mi powiedzieć przyjacielu mój jedyny, kochany i tak dalej, po jaką rzodkiewe siedzimy przy stole Gryfiaków? -zapytałam sięgając po spaghetti.

- Bo czemu nie? Takie wiesz, yolo lol ziemniak naczelny zboczonolog wiewiór Januszewski - zacząłem konsumpcję.

Zadławiłam się jedzeniem. Po chwili uspokoiłam się i napiłam wody. -Debil... Gdzie Ann??

Zaśmiałem się na jej reakcję. - W skrzydle szpitalnym. W nocy się tam przejdę, za jakieś kilka godzin, by pielęgniarka mnie znowu nie wywaliła - wziąłem kolejny kęs mięsa.

-W skrzydle? A co jej jest? Coś nie tak? Sprawdziłeś czy Diana nie maczała w tym swoich paluszków?

- Nie. Jedynie nie spała 32 godziny i miała gorączkę. Myślę że tamta s... - ugryzłem się język. - Posunęłaby się o wiele dalej.

-Rozumiem. Pilnuj jej. W sensie Ann. Trzymaj ją z daleka od tej suki. -powiedziałam poważnie. -Tak w ogóle... Albo już nic. Nieważne. Dziwię ci się że dałeś się w to wrobić

- Zawsze patrzę, czy wszystko z Ann jest w porządku. Nie przepuszczę żadnych eliksirów, na których jest i ona, bo chcę jej pilnować przy niej - nalałem soku dyniowego do kubka. - Wrobić się w co?

-Az, a gdzie teraz jest Ann? No właśnie. Nie dbasz o nią. W ogóle. -powiedzialam odkładając widelec. -No w romans z nią.

- Mówisz i o czymś, czego nie pamiętam. Nie dbam? Przyjdę do niej, za kogo Ty mnie masz, Dongsaeng? - uniosłem brew pytająco.

-No dobra ale i tak.. To nauczycielka. -powiedziałam. -Ey! Nie wytykaj mi tu roczników. ...Mam pytanie. Czy ja nie zachowuje się zbyt europejsko?

- Jak dla mnie, to dobrze się zachowujesz. Po co mieć więcej zmartwień? - dokończyłem swoje jedzenie i napiłem się soku dyniowego.