Błonia Hogwartu

- Ale ja nawet nigdy nie widziałam jak ktoś lata, nie mam bladego pojęcia jak to się robi! - westchnęłam i mimo wszystko robiłam to co wskazała mi Alessia - Dobrze? - powtarzałam sobie w głowie wszystko co powiedziała.

- Hmmm... To może inaczej, daj mi chwilę, pokażę - odparłam, odsuwając się od niej i wyciągnęłam dłoń do swojej miotły.
- Do ręki - na moje polecenie, ta mi przywarła do ręki. Dosiadłam jej i zaczęłam w celach prezentacyjnych się unosić powoli do góry.

Uniosłam tylko głowę, wodząc za nią wzrokiem. Miała klasę, to muszę jej przyznać.
- Uważaj na siebie. - powiedziałam jej, ale wątpię by jakkolwiek to na nią podziałało, czułam, że była mistrzynią w jeździe na miotle.

- Och, kochana, na co mam uważać - zaśmiałam się lekko, po czy, wystrzeliłam przed siebie i zzrobiłam dwa szybkie kółka, pod koniec zwód Wrońskiego i rozpędzona ruszyłam na Rose. Zatrzymałam się w ostatniej chwili.
- Hey mama! - zaczęłam śpiewać, wykonując jeszcze jakieś bliżej nieokreślone ruchy sceniczne, co zapewne wyglądało komicznie.

Zaśmiałam się, zakrywając usta dłonią.
- Jesteś świetna! - skomplementowałam cudny przyjazd, klaszcząc szybko w ręce.
Ile bym dała by tak śmigać jak ona...

Wyszczerzyłam zęby dumna z siebie i przekręciłam się bokiem do niej, wciąż wisząc w powietrzu na miotle.
- Wiem, że jestem - powiedziałam, głaszcząc ją po policzku z przechyloną lekko głową. - I ty za jakiś czas też będziesz, Rose.

- W życiu Ci nie dorównam. - dalej trzymałam miotłę pomiędzy nogami - Nawet nie ma takiej opcji. - wydusiłam z siebie tylko głośny jęk zawiedzenia... niby dla chcącego nic trudnego, ale chyba dostałam nagłej fobii przed wysokością.

- Też tak mówiłam. Mój ojciec też latał doskonale i tak jak ty się czułam - odparłam, zabierając miotłę spomiędzy nóg i poklepałam swoją.
- Może chcesz się ze mną zabrać? Obiecuję, nie będę za bardzo szalała. - Posłałam dziewczynie szeroki uśmiech, wciąż głaszcząc policzek Rose.

Jej dotyk sprawiał, że przez całe moje ciało przechodziły dreszcze, to było coś dziwnego, nigdy tego nie czułam.
- Jeszcze pytasz! Jasne, że chce. - odwzajemniłam jej uśmiech - Ale musisz uważać, bo jak zlecę to nie ręczę za siebie.

- To świetnie - uśmiechnęłam się i ruszyłam, by zrobić kółko i podlecieć do Rose od tyłu. Powoli wsunęłam się trzonem miotły pomiędzy jej nogi i objęłam ją, dłońmi łapiąc wciąż trzon.
- Tylko trzymaj się mocno.

- Dobra - mruknęłam po dłuższym czasie siedzenia w ciszy - Pójdę się przejść, może na kogoś wpadnę i poznam więcej ludzi. Miło się z tobą gadało, Matt.
Wstałam z szerokim uśmiechem, otrzepałam się i z rękami w kieszeniach ruszyłam na spacerek po błoniach.
Faktycznie na kogoś wpadłam. Dwie dziewczyny latały na miotłach. Wow, jak ja dawno tego nie robiłam. Moja miotła leży gdzieś w składziku i się kurzy, a ja nawet nie wiem gdzie to jest.

- Cholera, czego mam się trzymać? - kurczowo złapałam się trzona miotły, blisko dłoni Alessi. Bałam się, strach przeleciał mnie szybciej niż mógłby trwać seks króliczków. Nie ważne.

Odprowadziłem wzrokiem dziewczynę, wcześniej się z nią żegnając. Nie wiedziałem, co mogę w tym momencie zrobić. Poczułem jak burczy mi w brzuchu. Podniosłem się i otrzepałem szatę z trawy, po czym ruszyłem w stronę zamku.

/zt/

- Hmmm... Może zróbmy inaczej. Usiądź za mną, obejmnij mnie w pasie i trzymaj się mocno - zaproponowałam, stając już na nogach. Miotła przestała się unosić w powietrzu.

Odetchnęłam z ulgą, czując pod nogami matkę ziemie.
- To w sumie lepszy pomysł. - szybko przeniosłam się za nią, niemal przyczepiając się do jej pleców, splatając nerwowo ze sobą swoje dłonie.

- Więc trzymaj się teraz mocno - powiedziałam jej i zajęłam wygodniejszą pozycję. Wystartowałam nie za szybko, by jej nie zrzucić tym z miotły i wzbiłam się w powietrze.
- I jak?

Nawet nie zorientowałam się kiedy odbiłyśmy się od ziemi.
- Co jak? - spojrzałam w dół, natychmiast zaciskając swoje ramiona wzdłuż jej talii - Jezus Maria, jest tak wysoko. - zagryzłam swoją wargę, starając się patrzeć gdzieniegdzie i podziwiać krajobraz.

- W porządku, spokojnie, nic ci się nie stanie - powiedziałam z rozbawieniem. Odwróciłam na chwilę głowę by na nią spojrzeć i nagle zaczęłam udawać że zaraz spadnę. Starałam się jednak, by nic nie przytrafiło się Rose. Po znalezieniu się w stabilnej pozycji zaśmiałam się melodyjnie.
- Podobają się widoki?

- Nie strasz mnie tak Alessia! - krzyknęłam z przerażeniem kiedy uzyskałyśmy stabilną pozycję.
Jeszcze mocniej wtuliłam się w jej plecy, specjalnie gryząc ją delikatnie w bark.
- Widoki chciałabym zapamiętać do końca życia, a nie umrzeć za kilka chwil. - odpowiedziałam jej może trochę zbyt gwałtownie, ale to chyba z powodu nadwyżki adrenaliny.

Przeszłam się jeszcze kawałek. Kocham świeże powietrze, ale co za dużo, to nie zdrowo. Szczególnie, jak nade mną latają dwie dziewczyny, a ja nie mam swojej miotły. Pójdę do zamku i jej poszukam. Kiedyś natrafię na ten głupi schowek na szczoty.
// np w zamku

Roześmiałam się słysząc jej krzyk, a potem jęknęłam gdy poczułam jej zęby na swojej skórze. Bolało.
I zaśmiałam się głośno znów, gdy usłyszałam komentarz na temat widoków. A jej wypowiedź mi nie przeszkadzała, domyślałam się jak się czuje.
- Dobrze, już dobrze. A następnym razem zrób mi malinkę zamiast po prostu gryźć!

- Wolę gryźć. - pokazałam jej język, ale tylko mogła się domyślić, gdyż patrzyła przed siebie - Malinki to nie moja specjalność Allesio. - zacisnęłam swoje dłonie na jej tali, dając jej nieco przestrzeni.

- Gryzienie jest słabe, łatwo znika. Nie to co malinka - prychnęłam rozbawiona i zaczęłam się spokojnie wzbijać wyżej w powietrze.
- Dobra. Lecimy na słońce? Noc jest, nie usmażymy się.

Zaśmiałam się, o mało co nie dławiąc się piórami jakiegoś ptaszyska.
- Jasne! Teraz jest wyłączone! Leć, będziemy pierwszymi ludźmi na Słońcu!!! - mówiłam entuzjastycznym i teatralnym głosem.

Wybuchłam śmiechem na sytuację z ptakiem. Panowałam jednak wciąż nad miotłą.
- No to w drogę! -- zawołałam wesoło, kierując się ku niebu.

- Ej, ej, ej, ja tylko żartowałam z tą wycieczką na Słońce. - znów przywarłam do jej ciała, chowajac głowę za jej plecami by uniknąć kolejnych piór czy innego robactwa w mojej buzi, a fe.

- Eh, szkoda... - jęknęłam teatralnie i opadłam ku dołowi. Po zaledwie kilku minutachjuż wylądowałyśmy spokojnie na ziemi.
- I jak wrażenia? - zapytałam z szerokim uśmiechem?

- Cholera. - zaczerpnęłam świeży i przyziemny oddech, patrząc na nią jak w obrazek.
- Powiem Ci tak, adrenalina od dzisiaj to chyba moje drugie imię. - uśmiechnęłam się niewiarygodnie - Nie zabiłaś mnie, więc masz u mnie plusa. - odetchnęłam z ulgą, kończąc swoją wypowiedź.

Cieszyłam się z tego jak patrzyła na mnie, wrecz czułam dumę. Nawet jako Azazel kochałam się pochwalić umiejętnościami, zaimponować i to przetrwało.
— Andrenalina jest dobra, Rose - odparłam z uśmiechem, teraz to ja patrząc się jak w obrazek. Przez jej uśmiech.
— Takie piękno miałby stracić ten świat, och, proszę cię Rose - dodałam z rozbawieniem. — Chcesz się uczyć latać czy porobić coś innego może jednak? — zapytałam, posyłając jej szeroki uśmiech.

- Chyba na dzisiaj mam dość latania.- zmarszczyłam brwi, zatracając się w jej oczach. Przyłapałam się na tym, kiedy minęła chwila zanim otrząsnęłam się - Tylko nie mam pomysłu co mogłybyśmy porobić. - nerwowo przegryzłam policzek od środka.

Wyszłam na błonia, trzymajac dłonie za plecami. Chodzenie w szpilkach po trawie nie było zbyt wygodne ale cóż... Nie wszystko musi byc wygodne.

Szedłem cały czas za nią. Myślałem że zdejmie szpilki, gdy wyjdziemy, ze wzgledu na nierówny teren. - Nie zmienisz butów? - spytałem zdziwiony

— Nie. — odpowiedziałam.
— Dlaczego? Zle wygladaja?— zapytałam chwiejac się lekko.

- Wyglądasz Super, ale wygodne nie są - odparłem - Zdejmij je na 2 sekundy i daj je mi - stwierdziłem

— Nie bo bede musiała dotknąć gola stopa trawy. — odparlam patrzac na niego jak na idiotę.
— Czy ty myślisz tylko o moich cyckach? Mowilam ci ze fuj...

- To wskoczył mi na plecy - wymysliłem - nie dotkniesz wtedy ziemi - odparłem
- Trzeba pomyśleć tylko króliczku - powiedziałem i pstryknąłem ją w nos
- To raczej ty myślisz cały czas o moim penisie - dodałem

— Owszem. Bo ciagle jestem napalona. — przyznałam.
— Po co mam zdejmować buty skoro bede mogła sobie wskoczyć na twoje plecy?

- Widać - odparłem, przywracając oczami - Jak cię tu zerżnę, nadal będziesz napalona ? - spytałem
- Nie będę cię cały czas nosił - odparłem

— Tak. Nadal bede. — powiedziałam. — Ale tego nie zrobisz bo powiedziałeś ze mnie nie tkniesz. — wzruszyłam ramieniem.
— Dlaczego mam zdejmować buty?

- Oddam ci je wygodniejsze - westchnąłem
- Jak tak napalona jesteś, to obiecuje zerżnę cię wieczorem, gdzie tylko będziesz chciała - wyjaśniłem

Westchnęłam ciezko i stanęłam, podchodząc do niego. Zdjęłam jednego buta i stanęłam gola stopnia na bucie Tylera, obejmując go jedna ręka w pasie. Zdjęłam drugi but i druga stopę ułożyłam tak jak pierwsza.
— Nie chce... Skoro chcesz udowodnić sobie ze jestes w stanie nad sobą zapanować to nie bede ci tego psuła. Dam sobie radę. Prosz..— powiedziałam unoszac szpilki do góry.

- Trzymaj je - powiedziałem i jedną dłoń umieściłem na jej talii, zaś drugą chwyciłem za różdżkę i wycelowałem nią w szpilki brunetki. Szepnałem zaklęcie i w tym momencie jej szpilki zmieniły się w sandałki, które były na pewno wygodniejsze od szpilek.
- Teraz powinno być wygodniej - odparłem
- A co do seksu, to udowodniłem już sobie, ale jak nie chcesz to zmuszać nie będę - puściłem jej oczko cały czas trzymając ją w pasie

Spojrzałam na sandałki lekko się krzywiąc. Niech bedzie.
Spojrzałam na chłopaka, przenosząc wzrok na jego usta.
— Zawsze chce. — powiedziałam cicho.
– Ale dzisiaj daj sobie spokoj...— dodałam zakładając sandałki i tym samym schodząc z jego butów.
—Ko...— urwałam szybko wiedząc ze to... Nie powinno byc mówione głośno.
— Korzystnie wygladasz...

- Jak chcesz zmienie na inne - zaśmiałem się, widząc jej skrzywioną minę
- To dobrze, że zawsze chcesz, tak samo jak ja - dodałem stojąc za nią
- Zdajesz sobie sprawe, że to ostatnie zdanie nie ma sensu - odparłem - i wiem co chciałaś mi powiedzieć - zaśmiałem się. Może kiedyś się do tego przyzwyczajenia, ale wolał bym, żeby znalazła innego godnego jej uczuć chłopaka.

— Nie No... Moze byc..— mruknelam.
— Jak to nie ma sensu..— podrapałam się po karku.
Uniosłam na niego spojrzenie.
— Chciałam... Ale tego nie zrobiłam. I nie zrobie. — powiedziałam poważnie.