Cieplarnia

Spojrzałam na nich zaskoczona.
- I mówcie o tym tak spokojnie? Czy was do reszty powaliło? Przynieście mi go do mojej pracowni. W tej sekundzie. Już was nie ma! Tą sprawą trzeba się zająć na poważnie! Wiecie, że możecie mieć z tego powodu naprawdę ogromne problemy?!

- A jaki mam być? - zapytałem kładąc Soo na krześle, podszedłem bliżej do nauczycielki. - Panikować, by i ona panikowała? Krzyczeć, histeryzować, płakać? Muszę być opanowany, silny i spokojny, ona straciła ukochanego, musi mieć jakieś oparcie - rzuciłem chłodno  i poszedłem na błonia. Wróciłem z ciałem i położyłem przed nią na ławce.

Odsunąłem się, zastanowiło mnie czy uda się jej dokonać cudu. Oparłem się o ścianę zakładając ręce i przyglądając się jej czynnościom.

Moja klatka piersiowa unosiła się lekko i opadała. Poczułem jak piecze mnie skóra na karku. Po chwili otworzyłem oczy i zmrużyłem je, a zaraz potem nastąpił napad niekontrolowanego kaszlu. Gdy skończyłem podniosłem się i rozejrzałem po miejscu. Wyglądała na szklarnie. Przynajmniej tu ciepło- Co ja tu robię? Dotarłem do Hogwartu?- skierowałem to pytanie do stojącego nieopodal chłopaka.

Podniosłam głowę w momencie kiedy usłyszałam jego głos. -Carl? -powiedziałam zachrypniętym głosem. -Carl? -powtorzyłam zrywając się z krzesła i podchodząc do niego. Złapałam jego twarz w dłonie i pocałowałam w usta. -Nie zostawiaj mnie

Gdy usłyszałem swoje imię obróciłem głowę w kierunku owego głosu. Była to jakaś dziewczyna w samej bieliźnie. Nim zdążyłem zapytać skąd zna moje imię, ona podeszła do mnie i pocałowała. Spojrzałem na nią zdezorientowany i nie odwzajemniłem tego. Po chwili gdy się odsunęła przejechałem, po włosach, które były mokre. Nie przypominam sobie abym brał prysznic. Z resztą nieważne-Skąd znasz moje imię? I dlaczego mnie pocałowałaś i mówisz o tym abym Cię nie zostawił? Nie wiem kim jesteś-powiedziałem i potem spojrzałem na siebie i zauważyłem że mam tylko bokserki. Zaśmiałem się- A więc tak witacie nowych uczniów w Hogwarcie? Nieeeźle-powiedziałem rozglądając się po miejscu gdzie przebywałem.

Zabrałam dłonie zaskoczona i odsunęłam się. -Carl... Co ty wygadujesz? Przestań już. Wiem że źle zrobiłam ale blagam cie wybacz mi. Ja juz nigdy więcej tak nie zrobię. Przepraszam. Carl, ja nie byłam w pełni świadoma tego co robię. To było głupie

-Ale naprawdę nie wiem, o co ci chodzi. Nie wiem kim jesteś- powiedziałem dalej mierząc ją wzrokiem- Uwierz mi zapamiętałbym, gdybym Cię znał- dodałem drapiąc się po ręce.

-Ale... Ale Carl... My jesteśmy razem. Co ty wygadujesz? Jak mam na imię? -zapytałam patrząc na niego uważnie. -Jakie przezwisko ci nadalam?

-Musiałaś sobie coś ubzdurać. Nie znam cię. Nie wiem jak masz na imię. Nie wiem kim jesteś-powiedziałem marszcząc brwi-Już skończyliście sobie żartować?

-Ale...ale Carl... ja sobie tego nie ubzdurałam. -spojrzałam na Diane a potem na Aza. - N-Nie ubzdurałam. Nie ubzdurałam

-Jestem pierwszy dzień w szkole. Pierwszy raz Cię widzę. Nie wiem dlaczego jestem w tej szklarni i dlaczego jestem cały mokry-powiedziałem i zeskoczyłem z stołu na którym byłem-A ja myślałem, że chociaż w Hogwarcie obejdzie się bez kocenia- mruknąłem i poprawiłem włosy- W każdym razie, nie wierzę ci- powiedziałem do tamtej dziewczyny- Nie byliśmy razem.

-Jak to nie byliśmy razem?-powtorzyłam z płaczem. -Carl, dlaczego tak mówisz? Przestań. Juz cie przeprosiłam. Co jeszcze mam ci powiedzieć? Nie mścij się tak.-powiedziałam klękając na ziemi i przysiadajac na piętach. -Przepraszam. Nie rób mi tego. To było głupie. Przepraszam. Isobel tez zaraz przeprosze. Carl..

-Posłuchaj-westchnąłem kucając na przeciw dziewczynie. Delikatnie uniosłem palcami jej podbródek aby spojrzała mi w oczy-Naprawdę nie wiem, kim jest Isobel i co zrobiłaś, ani za co przepraszasz. Nie mszczę się, bo nawet nie wiem za, co. Proszę cię. Nie pacz. Takie dziewczyny, jak ty nie powinny płakać tylko się uśmiechać-powiedziałem patrząc w jej oczy, a potem odsunąłem swoją rękę- Naprawdę mi przykro, ale nie wiem kim jesteś.

Patrzyłam na niego, starając się chociaż raz spojrzeć mu w oczy, ale nawet w tej chwili mi się to nie udało. Kiedyś powiedział coś podobnego. Że powinnam się uśmiechać a nie płakać. -Ty naprawdę nie wiesz kim ja jestem? Nie pamiętasz... tego co między nami jest? Nic?

-Nie miałbym po co udawać, że nie pamiętam. To byłoby podłe i raczej nie w moim stylu. Jestem pierwszy dzień tutaj i wcześniej cię nie znałem. Nie wiem kim jesteś, oprócz tego, co widzę, że jesteś dziewczyną, uczennicą Hogwartu, która mnie zna, chociaż ja widzę cię po raz pierwszy-powiedziałem siadając obok niej

Nic nie pamieta. Nie pamięta mnie. Ani niczego co ze mną związane. Milczałam, zastanawiając się chwilę. -To... dobrze. Nie znamy się. Masz rację. Chyba sobie coś uroiłam. Być może. .Jestem niewyspana i coś mi się pokręciło. -powiedziałam starając się nie okazywać jak trudno mi to mówić. -Jakby Ci kiedyś wpadło do głowy żeby się do mnie zbliżyć czy zakolegować. .. to nie rób tego. Tak będzie dla ciebie lepiej.-powiedziałam zaciskajac pięści na udach żeby opanować drżenie

Spojrzałem na nią. Dziwnie się zachowywała..-Uh, no okej?-powiedziałem podnosząc się z miejsca-Too ktoś wie gdzie są moje rzeczy?-spytałem patrząc po twarzach wszystkich obecnych, którzy oprócz dziewczyny nie odezwali się ani słowem. Dziwne.

Patrzyłam przez chwile na chłopaka. Po chwili spojrzałam na ziemię i zasmialam sie cicho. Tak będzie lepiej. Kolejne łzy napłynęły mi do oczu wiec szybko starłam je wierzchem dłoni. -Ja chyba pójdę się przespać. -powiedziałam łapiąc się blatu i podnosząc. -Pójdę się przespać. Tak. No, pójdę. -powiedziałam powoli wychodząc z cieplarni i idąc do zamku.
Next: Dormitorium Soo

-Dziękuję za pomoc- mruknąłem widząc, że ani on, ani ona nie zamierzają mi tego powiedzieć. Zaraz potem opuściłem szklarnie.
NP Jezioro Hogwartu

Weszłam do cieplarni i przystanęłam na chwilę. Kto by pomyślał? Kiedyś tu siedziałam, uczyłam się i szalałam na punkcie nauczycielki, a teraz jestem już jako nauczycielka. Wciągnęłam zapach roślin i usiadłam wygodnie, rozmyślając nad tym, jak szybko czas ucieka.

Zgubiłam się w lesie, ale w końcu udało nam się z niego wyjść i dotrzeć do cieplarni. Zanim weszłam otarłam spuchniete od łez oczy po czym weszłam do środka.
-Dzień dobry. -powiedziałam i stanęłam przy jednym ze stanowisk.

Weszłam do cieplarni. Byłam mocno spóźniona, ale nauczycielka nie powinna mnie za to zabić. Zobaczyłam Is i zastanawiałam się, jak bardzo mam przerąbane.
- Cześć ... to znaczy ... dzień dobry pani profesor - powiedziałam udając powagę i usiadłam w pierwszym lepszym miejscu.

Do tej pory błąkałam się po błoniach, albo siedziałam w pokoju wspólnym. Miałam totalnie gdzieś lekcje, o ile jakieś były, ale nie mogłam tak odrzucać wszystkiego. Niechętnie weszłam do cieplarnii nie mówiąc ani słowa i usiadłam gdzieś na końcu. Ważne, żeby się za bardzo nie wychylać.

-Dzień dobry..-powiedziałam trochę niepewnie wchodząc do cieplarni. Usiadłam niedaleko nauczycielki.

- Witam. - weszłam powściągliwym krokiem do sali, siadając w pierwszej ławce.

Byłem mocno spóźniony, po raz pierwszy w życiu. I to na początku roku. Świetnie Luke. Zająłem miejsce z daleka od znajomej profesorki, w przekonaniu, że mnie nawet nie zauważyła.

- Witam - przywitałam się z uczniami, w których i tak widziałam swoich przyjaciół, gdy byłam uczennicą. Westchnęłam ciężko, musiałam jednak utrzymywać z nimi na lekcjach oficjalne relacje. Usiadłam na biurku i spojrzałam na nich. - Wie ktoś z was, czym jest skrzeloziele? - zapytałam, przez chwilę zawieszając spojrzenie na Nelly.

Zgłosiłam się ochoczo, odpowiadając bez pozwolenia.
- Roślina dzięki której przez godzinę możemy swobodnie pływać pod wodą. Rosną osobnikowi skrzela i błony między palcami. - uśmiechnęłam się do Isobel.

- Owszem, 10 punktów dla Slytherinu - odpowiedziałam z uśmiechem i zerknęłam na innych. - A teraz ktoś poza panną de Violine mi powie, jak przebiega przemiana? Szybko, długo? Człowiek to odczuwa czy też nie?

Zgłosiłem się zaraz po odpowiedzi mojej poprzedniczki.
- Trwa bardzo krótko, kilka sekund, ale przemiana jest bolesna. - patrzyłem z uznaniem na nauczycielkę.

- Owszem. Wie ktoś może, czy jest sposób na to, by przemiana nie było bolesna? - uniosłam pytająco brew. - Oraz co się dokładnie dzieje z człowiekiem, nie licząc tego, co wymieniła panna de Violine?

- Wydaje mi się, że moja koleżanka zapomniała o tym, że skóra delikwenta zażywającego skrzeloziele robi się zielona, lekko zielona? - podrapałem się palcami po brodzie - Dobrze mówię?

- Owszem, o to mi chodziło - odpowiedziałam zadowolona, że nie jest tak ciężko z wiedzą. - Teraz przedstawię wam swój sposób na łagodniejszą przemianę po skrzelozielu, stosunkowo niedawno to wymyśliłam i mój brat - obiekt testowy, stwierdził, że to działa - machnęłam różdżką i przed nimi pojawiły się kociołki oraz obok naczyń część w stylu naczynia do odcedzania, ale składała się na dwie pokrywy z otworami, metalowymi oczywiście. - Tam macie wodę, nalejcie i zacznijcie gotować wodę, weźcie też skrzeloziele - wskazałam na stolik z rośliną.

- Okej, to nie będzie trudne. - machnęłam włosami i wzięłam się do roboty.
Zaczęłam gotować nad kociołkiem wodę razem ze skrzelozielem, które miało strasznie odpychającą formę. Fuj.
Ukradkiem co chwilę patrzyłam na minę Isobel, w razie jakbym robiła coś źle.

- Gillywater - szepnęłam i uśmiechnęłam się lekko - Prościzna.
Nalałam wody do kociołka i zagotowałam ją. Jeżeli dobrze zapamiętałam przepis, to teraz powinnam dodać do niej posiekane skrzeloziele i gotować dalej, a następnie odcedzić.

- Umieśćcie skrzeloziele między tymi pokrywami, gdy już posiekacie i gdy skończycie, poczekajcie na dalsze instrukcje - powiedziałam siedząc spokojnie i patrząc na uczniów.

Moje dwie lewe ręce nie są zbyt pomocne, szczególnie w kuchnii. Robiłam wszystko, żeby się zbytnio nie poparzyć gorącą wodą lub nie zrzygać na widok mikstury. Westchnęłam ciężko i rozejrzałam się wokół siebie. To serio ma jakiekolwiek zastosowanie?

Czyli jednak nie? Eh, no dobra. Mam tylko nadzieję, że nie zrobimy z tego jakiegoś dzikiego narkotyku. Zrobiłam to, co kazała Is i czekałam na dalszą część intrukcji.

Wyjęłam zaklęciem skrzeloziele, by się nie oparzyć i szybko je posiekałam. Już w małych cząstkach wylądowało między pokrywami.

Lekko spanikowana stalam jak idiotka nie wiedząc co robić. Dlaczego ja tu w ogóle przyszłam? Ja nawet roślin nie odróżniam... W końcu zaczęłam robić to co inni. Usłyszałam coś jakby fuknięcie.
-No co... Ty się ciesz że wiem jak się tobą zająć. .-szepnęłam do psa który wyglądał jakby go to bawiło. Przez nieuwagę włożyłam rękę z posiekanym skrzekozielem do wody która chwile wcześniej zagotowalam. Krzyknęłam, od razu machajac ręką i dmuchajac na nią. W oczach stanęły mi łzy. Kurwa kurwa kurwa jak ja nienawidzę zielarstwa. .. a trza było dać się pozrec w Zakazanym. .. Mimo bólu zabrałam się do dalszej roboty, kopiujac innych.

Bez zbędnego rozdrabniania się, zaczęłam robić to o co prosiła nauczycielka. Kiedy skończyłam, czekałam na dalsze rozkazy.