Sala wejściowa

Nie przestając płakać , usiadłam na schodach w sali wejściowej. Koszulka sięgała mi tylko do połowy uda, wiec za ciepło mi nie było. A do skrzydła Slytherinu nie mam zamiaru się zbliżać. .. nigdy więcej. ...Objelam kolana ramieniem i przyglądałam się kawałkom zdjęć. Trudno. .. Zdarza się. ..Najważniejsze że pamiętam. .. Zasmialam sie sama do siebie. Czułam że zaczynam zjeżdżać ze schodów. Po chwili straciłam świadomość .

Nawet nie wiem jak bardzo musiałem się zagapić, że zamiast przy dormitorium gryfonów trafiłem do sali wejściowej. Gdy zauważyłem kogoś na schodach zmroziło mi krew w żyłach. Zbiegłem ze schodów potykając się o jeden stopień. Szybko złapałem równowagę i zobaczyłem, że tą osobą, była Soo. Kto, albo co jej to zrobił? Wyglądała okropnie. Zrobiło mi się strasznie jej żal. Uniosłem ją, jak to jest w weselach, obawiałem się, że mogę jej coś zrobić i popędziłem w stronę, skrzydła szpitalnego. Tym razem nie mogę się zgubić.

Bawiłam się swoim wisiorkiem i dreptałam ze schodka na schodek. Co jak co, ale ten budynek o tej porze jest perfekcyjny. Większość uczniów i nauczycieli siedzi w swoich norach. Raj dla introwertyczki takiej jaką jestem. Przyglądałam się z zafascynowaniem pochodniom i obrazom. Chociaż znałam to miejsce jak własną kieszeń, non stop coś mnie zadziwiało. Te idealne wykończenia drewnianych, pozłacanych ram albo sam ogień świecący żywym i jasnym światłem.

Zatrzymałyśmy się w sali wejściowej. -Odprowadzić cię? Czy chcesz jeszcze gdzieś iść? -zapytałam trzymając ja za rękę

- Możemy tutaj posiedzieć na schodach kilka minut - uśmiechnęłam się i pociągnęłam ją na pierwsze stopnie. Usiadłam i posadziłam ją sobie na kolanach, a skrzypce położyłam obok siebie.

-Nie chcesz się rozstawać co? -zapytałam obejmując ją

- Tak. To moja fascynacja Tobą - uśmiechnęłam się i pocałowałam ją w policzek.

-Aww. ..Jesteś słodka! -również ją pocałowałam w policzek.

- Jesteś słodsza i jesteś takim niewiniątkiem... - przy ostatnim słowie zrobiłam cudzysłów palcami.

-No przecież jestem!

- Jasne... Ja Ci wierzę - przygryzłam jej ucho delikatnie.

Stęknęłam cicho, reagując na jej pieszczotę. -Powinnaś juz dawno spać. .

- Dobrze, chodźmy więc - podałam jej skrzypce, by je wzięła i wzięłam ją na ręce. - Ja Ciebie odprowadzę, bo mam po drodze.
Zaniosłam Noelle pod dormitorium, gdzie ją pocałowałam na pożegnanie, wzięłam skrzypce i poszłam do wieży.
NP: Pokój Wspólny (Ravenclaw)

Fuknęłam kiedy nagle poderwała mnie do góry. -Ehh..
Next: Dormitorium Gryfonek

Całą noc chodziłam po Hogwarcie bez konkretnego celu. Na korytarzu na piątym piętrze przylecialy do mnie sowy. Jedna z paczka czekoladowych żab a druga z koszulą Natha.  Zeszłam na dol i usiadłam na schodach w sali wejściowej.  Rozpielam trochę swoje kigurumi i zaczęłam )rozpakowywac żaby.

Wszedłem z Sophie to Sali Wejściowej-No to teraz leć do swojego dormitorium kurko-zaśmiałem się wyciskając z szaty wodę.

- Dobrze - westchnęłam znów i drżąc z zimna poszłam do dormitorium.
NP: Dormitorium dziewcząt (Gryff)

Powoli weszła, rozglądając się na wszystkie strony. Za sobą ciągnęła kufer z rzeczami, a obok niej dreptał sobie jej huskey-Syriusz.

Schodziłam po schodach, chciałam wyjść na błonia. Zeskoczyłam z ostatniego schodka i zobaczyłam jakąś dziewczynę, na początku pomyślałam, że to chłopak, mniejsza. Rozglądała się, wyglądało na to, że chyba się zgubiła-Cześć-rzuciłam w jej stronę uśmiechając się lekko.

-O... cz-cześć-uśmiechnęłam się delikatnie. Syriusz usiadł i przechylił zabawnie łeb.-Wiesz może, którędy do... emm... Ra... ugh... nigdy tego nie zapamiętam... do niebieskiego domu?-zapytała lekko zawstydzona.

-Pewnie, jestem z niego-powiedziałam uśmiechając się-Samantha Drought-wyciągnęłam w jej stronę dłoń.

-Emily Black, jestem nowa-usmiechnela sie niesmialo.

-Cieszę się, że jesteś w Ravenclaw-powiedziałam uśmiechając się-Zaprowadzę, Cię. Pomóc z tymi bagażami?-spytałam patrząc na dziewczynę.

-Aaa, więc tak się nazywa... Ravenclaw. Ładnie.-uśmiechnęła się.- Nie, dziękuję, poradzę sobie.-odpowiedziałam zerkając to na nią to na psa.

-Okej, w takim razie chodźmy-poprawiłam włosy. Bardzo cieszyłam się, że jest nowa osoba, tym bardziej, że to Krukonka.

Lekko nerwowo bawilam sie kolczykiem w wardze.-Jak sie czujesz w tej szkole?

-Jest tu świetnie-powiedziałam uśmiechając się-Nie masz czym się martwić, większość jest tu bardzo miła-dodałam i zaczęłam iść po schodach.

-Większość...-szepnęła jakby do siebie i ruszyła za dziewczyną.-Chyba łatwo mi będzie się tu zgubić, prawda?

-To tylko wydaje się takie ogromne-zaśmiałam się-Spokojnie, gdybyś się zgubiła, możesz popytać uczniów ewentualnie obrazy-zapewniłam

-Ciekawie.-Uśmiechnęłam się miło.-Która godzina? Bo straciłam poczucie czasu.

-W sumie to nie wiem-zmarszczyłam lekko brwi.

-Hmm... bo w sumie to trochę zgłodniałam.-Uśmiechnęła się lekko.-Jak dojdziemy do pokoju to można coś zjeść. Jest tu takie miejsce?

-Jest Wielka Sala. To chodźmy-zaśmiałam się

NP: Dormitorium Dziewczyn (Rav)

-Okey.
NP. Dormitorium dziewczyn (Rav)

Weszłam do sali i oparłam się o ścianę, czekając na brązowowłosą.

Przyszłam na umówione miejsce dość szybko, ubrana w czarną elegancką sukienkę do kolan i płaszcz oraz kozaki. - Jestem! - zawołałam ucieszona. - Idziemy?

Jasne. - Uśmiechnęłam się. Zrobiło mi się trochę głupio, że ja jestem ubrana w zwykłe czarne spodnie i koszulkę, glany, oraz długi, ciemny płaszcz, a ona wygląda... Naprawdę wspaniale.

- Podoba mi się Twój styl - odezwałam się do niej po zmierzeniu jej od stóp do głów. - Też kiedyś nosiłam glany, rozleciały się po kilku latach i nigdy nie było kasy by je kupić, zawsze coś innego było ważniejsze - westchnęłam.

- Heh, dziękuję. Moje też mają swoje lata, ale jeszcze się trzymają. - Zaśmiałam się. - Idziemy? - Kiwnęłam głową w stronę drzwi.

- Oczywiście, ruszajmy! - odparłam z entuzjazmem i ruszyłam w stronę drzwi.
NP: Pub pod trzema miotłami.

Uśmiechnęłam się i ruszyłam za nią.
NP: Pub pod trzema miotłami.

Weszła powoli, tachając za sobą kufer. Rozejrzała się naokoło z uśmiechem na ustach i ruszyła do ,,pokoju''.
NP. Dormitorium dziewczyn (gryff)

Siedziała na podłodze, rozglądała się niepewnie i nerwowo... machała ogonem. Siedziała w postaci jasnego, dużego, smukłego psa wciągając powietrze nosem nerwowo i szybko. Zawsze siedziała w zwierzęcej postaci gdy się stresowała. A to była jedna z najbardziej stresujących sytuacji w jakich się kiedykolwiek znalazła. Została zostawiona w sali wejściowej sama sobie. Musiała sobie poradzić sama, choć nie wiedziała od czego zacząć choćby krok. Tak więc tkwiła na zimnych kamieniach próbując złapać jakąkolwiek myśl, która powiodłaby ją do jakiegoś celu w tym miejscu.

/ Po rozmowie z Clary i Dajen.
Właśnie schodziłam po schodach, już o wiele spokojniejsza niż wcześniej. Planowałam wyjść na błonia i... W końcu się zatrzymałam, zmierzyłam wzrokiem białego psa. Byłam nieco podejrzliwa. Animag? Bo jeśli to czyjś albo jakiś dziki, to czy mnie nie ugryzie? Przykucnęłam i przyjrzałam mu się uważnie. Pies czy nie pies, oto jest pytanie. Przygryzłam wargę intensywnie się nad tym zastanawiając i zapewne wyglądając komicznie.