Dormitorium Chłopców 1

— Chyba spodziewałam... Ale dzisiaj wolno mysle. — powiedziałam zabierając jego dlon spod bluzy.
— Zobaczysz. Umre przez ciebie. — burknelam kładąc sie na nim i wbijając mu łokcie w tors.

- No nie - mruknąłem.
- Nie umrzesz - odparłem.
- Au! - warknąłem, czując ból w klatce piersiowej.

— Co? Boli cie cos?— zapytałam niewinnie.
— Pomasowac? Ugryźć?— dodałam zacznynajax sie wiercić.

- Wziąć łokcie z mojej klatki - mruknąłem, patrząc na nią.
- Nie chcesz, tego samego doświadczyć - odparłem.

— Nie zrobiłbyś mi tak. — powiedziałam gdy zabrałam łokcie.
— Bo wiesz ze jestem delikatna i bardzo by mnie ro bolało. I zostałyby siniaki.

- Racja jesteś delikatna, ale i tak to bym zrobił. Z porcelany nie jesteś - mruknąłem.
- Więc uważaj - ostrzegłem.

— Zrobiłbyś mi krzywdę naumyślnie?— zapytałam smutno.
— Sprawilbys mi bol?

- Ty sprawiasz mi ból - mruknąłem.
- Więc dlaczego ja mam tego nie robić? - spytałem.

— Bo cie kocham...— odparlam.
— Najmocniej na świecie. — dodałam.
— Ale ty mnie nie wiec nie wolno mi robic kuku

- Nie uznaję tej zasady - mruknąłem.
- Jest nie fair - dodałem, patrząc na nią.
- I wynika z tego, że ty mnie bić możesz, a ja Ciebie nie - stwierdziłem.

— A chciałbys mnie uderzyć?— zapytałam poważnie, wpatrując sie w jego oczy.
— Chciałbys mnie bić? I wyładowywać swoj gniew?

- A co jakbym chciał? Co jakbym wołał wyładować gniew przez przemoc zamiast przez krzyk? - spytałem, wpatrując się w jej oczy.
- Co wtedy byś zrobiła?

Zastanowiłam sie chwile nad odpowiedzia po czym odparlam spokojnie.
– Zasloniłabym twarz. — ułożyłam przedramiona na jego piersi a na nich podbródek, nadmuchujac policzki.

- Zdajesz sobie sprawę, że twoje rączki nic by nie wskurały - odparłem.
- Ale odpowiadając na twoje pytanie. Nie, nie chciałbym i nigdy tego nie zrobię, bo mam swoje zasady - mruknąłem.

— No to najwyzej byłabym brzydsza niz jestem. — wzruszyłam ramieniem.
— Wiesz ze nic bym nawet nie powiedziała..

- Wiem i to jest chyba najgorsze - mruknąłem.
- Świadomość, że nigdy nie powiesz mi, że jest Ci źle albo że czegoś nie chcesz. Robisz wszystko co Ci każę, jak niewolnica - stwierdziłem.

— Nie robię wszystkiego co mi każesz. — odparlam. — Nie jestem niewolnica. Po prostu... wole spełniać twoje życzenia.

- Robisz wszystko - mruknąłem.
- Nie myślisz w ogóle i sobie - stwierdziłem, gładząc ją po policzku.
- Przy mnie musisz umówić co chcesz, a nie być potulna - mruknąłem.

— Nie chcesz zebym była potulna?— zapytałam.
— To jaka mam byc? Jaką byś mnie chciał?— dodałam przekrzywiajac głowę na bok.

- A normalnie jesteś potulna? - spytałem.
- Chcę prawdziwą Ciebie, a nie to co chcesz pokazać - mruknąłem.

— Przepraszam. – powiedziałam cicho.
— Myślałam że tak będzie w porządku... Ż e ci przypasuje. — dodałam lekko zawiedziona.

- Nie Rian tak nie jest w porządku, bo tłumisz wszystko w sobie - mruknąłem.
- A to jest tylko maska, jedna z wielu - odparłem.

— Dobrze. Przepraszam. — odparlam.
— Juz nie bede. — dodałam lekko sie spinając.
— Wiec teraz słucham ciebie. Co takiego zrobiłeś w przeszłości?

- Chcę, żebyś przy mnie była sobą - mruknąłem.
- No cóż dużo się działo przez te 19lat - odparłem - zależy co chcesz wiedzieć - powiedziałem

— Wszystko. To o czym mówiłeś. Ze moge zmienic po tym zdanie o tobie. — odparlam.
— Chce to wiedziec.

- Dowiesz się w swoim czasie - mruknąłem.
- Inaczej nie będziemy mieli o czym gadać? - spytałem.

— A dlaczego nie dzisiaj?— zapytałam.
— W takim razie co będziemy robic dzisiaj?— podniosłam sie do siadu.
— Duperelko...

- Bo jesteś zbyt ciekawska - zaśmiałem się.
- Cóż może pogadamy skąd ty bierzesz te przedziwne przezwiska - mruknąłem.

— Nie sa przedziwne. Wszystkie pasują do ciebie. — stwierdziłam.
— Duperelka. Cienias. Dupa. Grubas. Gbur. Playboy. Siusiak.

- No nie zgodziłbym się, a określenie "siusiak" zapożyczyłaś z przedszkola? - spytałem ze śmiechem.
- Według mnie pasują z tych wymienionych tylko dwa - odparłem.

— Jakie? Puchon i cipa?— zapytałam z uroczy. uśmiechem.
— Chcesz zrobić cos niegrzecznego?

- Tych dwóch nie wymieniłaś wcześniej - mruknąłem.
Byłem nawet bardziej niż trochę zainteresowany jej propozycją, ale nie zawsze to co miałem na myśli łączyło się z jej myślami, więc wolałem uważać.
- Zależy co proponujesz? - spytałem

— Blah blah blah blah...— mruknelam.
— Hmmm... Coś bardzo niegrzecznego. — dodałam pochylając sie i całując jego dolną wargę.

- Mówię, że zależy od tego co to jest to "coś" - odparłem.
- Czasami mamy inne znaczenie słów - dodałem.

— Nie. Ja zrozumiałam. — odparlam.
— Co powiesz na... Zamianę barw w dormitoriach Puchonow na Gryfonskie? Puchoni sie wkurza a Gryfino oberwią.

- Wiesz, że wtedy musiałbym zdradzić swój dom? - spytałem, unosząc brwi.
- Więc zróbmy tak - mruknąłem, unosząc się na łokciach.

— Wcale nie... Teraz moj dom bedzie twoim domem. — odparlam.
— Naprawde?— zapytałam zadowolona.

- Tak - odparłem z uśmiechem.
- Aczkolwiek nie chce mi się wstawać - mruknąłem.

Nie mowilam nic przez chwile by móc sie skupić.
— Nie musisz wstawać. Juz to zrobiłam. — powiedziałam katem oka spoglądając na czerwona posciel na lozku.
— Jak wszystkie to wszystkie..

- No chyba żartujesz - mruknąłem, rozglądając się po swoim pokoju, który bardziej przypominał pokój Gryfonów niż Puchonów.
- Na swój pokój Ci nie pozwoliłem - stwierdziłem.

— Przeciez to nie jest twoj pokoj. — odparlam cmokajac leniwie jego usta.
— Twoj pokoj jest w korytarzu obok.

- Jak na razie jeszcze jest - mruknąłem, oddając pocałunek.
- Twój jest korytarz obok - odparłem

— No. I twoj tez. Tam gdzie ja tam i ty. — odparlam— Co moje to i twoje. — dodałam.
— Bedziesz grzeczniusi?

- Skarbie - sapnąłem, unosząc się na łokciach by być bliżej jej twarzy.
- A czy ja kiedykolwiek byłem grzeczny? - spytałem, patrząc jej w oczy.

— Ciągle jesteś grzeczny. — powiedziałam.
— Jak baranek... Grzeczny i potulny. Gdzie jest moj mężczyzna, zapytuje.