Pokój spotkań

-To nie moja wina przecież! -krzyknęłam zasłaniając oczy i patrząc na chlopaka spomiędzy palców.

- Uznam, że ani Ciebie ani tej drugiej tu nie było! - przewróciłem oczami.

-Uznam że Ciebie tu nie ma, bo ja jak widać tu jestem!

- To zaraz może Cię nie być!

-Ciebie zaraz może nie być! Dormitorium nie masz?!

- Grzeczniej! - odpowiedziałem z irytacją.

-Zmuś mnie!

- Nie zamierzam - warknąłem i się podniosłem łapiąc Annabelle w ręce i wyszedłem, po drodze trącając białowłosą barkiem.
NP: Dormitorium Chłopaków (Gryffindor)

Kiedy wyszedł zlapalam się za ramię masując je lekko.
-To bolało...-mruknęłam kiedy wyszedł. Jezu... pogadać z kimś chciałam. . Nie kojarzę wina ze zastałam ich akurat tak.. Usiadłam w fotelu i zaczęłam kartkowac jakąś książkę która leżała na stoliku.

Zdecydowałam się przyjść tutaj, tak z ciekawości, by też chociaż coś cokolwiek porobić. Zauważyłam jakąś białowłosą, zaciekawiona podeszłam do niej powoli, po cichu. Potrzebowałam zrobić coś szalonego, typowego dla siebie. Stojąc już za fotelem, złapałam ją za cycki. - Ohhh... Miękkie nawet - zamruczałam z uśmiechem.

Krzyknęłam czując czyjeś dłonie na piersiach. Po głosie zorientowałam się że to dziewczyna która po chwili zaczęłam bić po łapach książka.

- Ał! - zabrałam dłonie i stanęłam przed nią. - Hej, co czytasz?

-Nic nie czytam. . Przeglądałam. . Pełno obrazków. . Dlaczego to zrobiłaś? -zapytałam patrząc na nią.

- Przez macanie wyznaję uczucia. Przyjaźń, wrogość, sympatię, zainteresowanie... Współczucie też... Wymieniać dalej? - usiadłam na kanapie.

-Ale.. ktoś może sobie tego nie życzyć. ..-odlozylam książkę spuszczajac głowę i zasłaniając się włosami żeby nie widziała mojej czerwonej twarzy.

- Oj nie chowaj tych rumieńcy, uroczo w nich wyglądasz! - jęknęłam niezadowolona.

Jezu.. Oparłam się o fotel, zakrywajac twarz dłońmi. Nienawidzilam tego. Zawsze czerwienilam się jak wskaźnik ładowania baterii. Od dołu do góry. .. to wcale nie śmieszne. .

- Serio są śliczne, nie masz się czego wstydzić - zaśmiałam się lekko i pochyliłam do przodu. - Ciało takie 9.5/10... Hmmm... - zaczęłam analizować jej wygląd z miną znawczyni.

-Za co odjelas to 0.5? -zapytalam odsłaniając twarz.

- Tak na zapas. Musiałabym Cię posmakować, by stwierdzić, czy jednak 10/10 - odpowiedziałam z uśmiechem i założyłam nogę na nogę. - Wybacz, pewnie jak zauważyłaś, jestem bezpośrednia - wzruszyłam ramionami.

Zazenowana odwróciłam wzrok. Bezpośrednia? Nie.. skąd.

- Udajemy wstydliwą? - zaśmiałam się lekko i zauważyłam zostawioną przez Susan "Kamasutrę". Wzięłam ją do ręki. - Poczytamy?

Rozszerzyłam oczy. -Nie krępuj się. .

- No to chodź - poklepałam miejsce obok siebie i otworzyłam książkę.

-E.. ja chyba sobie odpuszczę. -powiedziałam bawiąc się kosmykiem włosów.

- No chodź nooo... Co Ci szkodzi? Poczytamy razem - przewróciłam oczami.

-Po co? -westchnęłam i usiadłam obok niej. -Zadowolona?

- Jeszcze nie - złapałam ją w pasie i przeniosłam na swoje kolana. Otworzyłam przed nami książkę i zaczęłam ją przeglądać.

Spojrzałam na dziewczynę zdziwiona. Po chwili przeniosłam wzrok na książę która trzymała w dłoniach.

- Ta pozycja jest ciekawa - skomentowałam opierając głowę o jej ramię i się przyglądając.

-Tak. Bardzo. -powiedziałam rozglądając się po sali. Nie chciałam żeby wyglądało to jak ignorancja ale no..

- A tak w ogóle to jak masz na imię? - zapytałam marszcząc brwi.

-O.. szybko ci się przypomniało. .. Kath. A ty?

- Letycja. Cóż, Tobie też nie za wcześnie - odpowiedziałam z uśmiechem. - Ładnie pachniesz.

-Amm.. Dziękuję? Chyba..?

- Czemu "chyba"? - zmarszczyłam brwi i spojrzałam na nią.

-Wiesz.. może się zdziwisz ale nie codziennie ktoś mnie wącha i mówi że ładnie pachne

- Wystarczy stać lub siedzieć przy Tobie, by poczuć - wzruszyłam ramionami. - Opowiesz mi coś o sobie?

-A musze? Może lepiej ty coś powiedz. Ja jestem nudna.

- Chętnie ocenię, czy nudna czy nie. No dawaaaaaaaaj - jęknęłam z lekkim niezadowoleniem.

-No.. W sumie to jestem sobie Kath.. Mieszkam sobie w LA... Mam dwie siostry. .. I królika. Koniec. Teraz ty

- No to... Jestem sobie Letycja, mieszkam w Oslo w Norwegii... Nie mam rodzeństwa i mam... Właśnie, co ja mam? Nie pamiętam nawet - machnęłam ręką. - A, no i kocham grać na skrzypcach.

-Ooo.. -powiedziałam kiwajac głową. -Norwegia? Aż tam?

- Owszem. Czasem ludzie już po moim wyglądzie stwierdzają, że muszę być z jakichś zimnych stron - westchnęłam. - Serio mam taki typ urody, jeśli da się taki mieć? - zaśmiałam się lekko.

-Ee.. skąd mam wiedzieć? No.. nie znam się na takich rzeczach.