Dormitorium Dziewcząt 1

Weszłam powolnym krokiem do dormitorium Hufflepuff. Niezbyt mnie obchodziło, kto tu jest. Odłożyłam swoje rzeczy, a potem wyszłam. Przebywanie w tak przytulnym miejscu przyprawiało mnie o mdłości.

Weszłam do pokoju i szybko założyłam pierwszą lepszą koszulkę. Osunęłam się na podłogę łapiąc się za bolącą głowę. Chyba nie powinnam tyle pić.

Muszę się czegoś napić. Teraz zaraz! Wybiegłam z pokoju jak burza i poszłam do wielkiej sali.

Weszłam do dormu, a Charliego tam nie było. W takim razie nie dostanie swoich rzeczy. Położyłam się na łóżku, opierając się o poduszkę z rzeczami Charlsa. Założyłam słuchawki i włączyłam muzykę.

Wszedłem do dormitorium. Co tu robi? Poszedłem do łazienki i wyczyściłem tamtym eliksirem ten atrament. Wróciłem do Chris i stanąłem przed nią-Oddasz te rzeczy?

- Weź sobie - powiedziałam z łobuzerskim uśmiechem na twarzy.

-Okej-powiedziałem wzruszając ramionami i wziąłem poduszkę puchonki z której wysypałem moje rzeczy w tym różdżkę. Wziąłem je rzucając poduszkę i bez słowa wyszedłem.
NP Dormitorium Chłopaków Huff

- Świetnie! Idź sobie! - wydarłam się, gdy wychodził - Też cię nienawidzę!

Z wściekłością walnęłam pięścią w ścianę, po której drugiej stronie był pokój Charliego. Potem tę samą ścianę kopnęłam i wydarłam się kilka razy jak bardzo nienawidzę siebie, jego, tego miejsca i wszystkiego co się rusza.

Pchnąłem drzwi i spojrzałem na nią-Co ty odpierdzielasz?-powiedziałem opierając się o framugę drzwi.

- Ja? Wyżywam się na tej biednej ścianie za swoją głupotę. Nic wielkiego. Często tak robię - prychnęłam przewracając oczami.

-A nie mogłabyś przestać?-parsknąłem-Albo zrobisz sobie krzywdę, albo tej ścianie-powiedziałem marszcząc brwi.

- Świetnie. Jak zrobie sobie krzywdę, to wreszcie przestanę być tak wkurzająca - mruknęłam i kolejny raz kopnęłam ścianę.

-Przestań-powiedziałem i podszedłem do niej-Odsuń się od tej ściany.

- Bo co mi zrobisz? - prychnęłam.

-Sama chciałaś-mruknąłem i pchnąłem ją na łóżko, które stało najbliżej.

- Ej! - krzyknęłam - Tak się nie robi! Poza tym, jak stąd wyjdziesz to i tak wrócę do mojej kochanej ściany.

-No i po co?-prychnąłem opierając się o biedną ścianę.

- Bo jestem najgłupszą osobą w tej szkole? A może nawet na całym świecie. Takie życie.

-I to oznacza, że masz walić w ścianę jak opętana? Nie możesz dać upustu swojej złość, hm nie wiem może na błoniach czy coś?

- Pomyślmy ... Nie. Już tam byłam. Czułam się zupełnie jak Zac Efron w High School Musical 2.

-Nie wiem czemu większość nastolatek się nim jarała-parsknąłem wywracając oczami-Ja idę, staraj się opanować i nie walić w tą ścianę. Pobij poduszkę czy coś-powiedziałem i wyszedłem z dormitorium,

- Tak! Idź sobie! Wszyscy mnie zostawcie!

- Wychodzę - wrzasnęłam i ostatni raz kopnęłam ścianę.

NP Jezioro

Weszłam do dormitorium i od razu zaczęłam szukać swojej ulubionej sukienki. Przebrałam się i usiadłam na łóżku gapiąc się w sufit. Może powinnam się uczesać? Nie, po co. Charlie pewnie i tak nie pójdzie, więc co za różnica jak będę wyglądać.

Chyba przydałoby się ruszyć dupsko do Wielkiej Sali. Za niecałe dziesięć minut zacznie się bal. Tak bardzo nie chce mi się tam iść, ale cóż. Muszę ogarnąć muzykę i te sprawy.

NP WS

Weszłam do dormitorium cała zapłakana. To była najgorsza noc mojego życia. Właśnie z własnej głupoty zabiłam wszelkie szanse na pogodzenie się z Charliem. Jestem potworem. Nie powinnam istnieć. Dlaczego ja to robię? Mogłam wtedy skoczyć z wieży i nikt by nie ucierpiał. Wybiegłam z pokoju kierując się do wieży.

Z wielkim uśmiechem zatrzymałam się przed drzwiami swojego dormitorium.
- No to eeee cześć. I jeszcze raz przepraszam - mruknęłam patrząc w ziemię.

Podszedłem do dziewczyny i spojrzałem na nią, a zaraz potem zbliżyłem się i pocałowałem w usta-Dobranoc-rzuciłem uśmiechając się i skierowałem się do swojego dormitorium.

- Do ... dobranoc - wybełkotałam i weszłam do pokoju. Nareszcie mi się udało. Już nigdy więcej strachu i żartów.
Położyłam się na łóżku wgapiając się w sufit.

Obudziłam się z wrzaskiem, zalana zimnym potem. Miałam najgorszy koszmar w życiu. Gwałtownie wstając poślizgnęłam się i zaryłam twarzą o ramę łóżka rozcinając przy tym wargę i podbijając oko. 
- Świetnie - prychnęłam. Łzy jedna po drugiej kapały mi z oczu bez mojego pozwolenia. Usiadłam po turecku i schowałam twarz w przytulanej poduszce.

W dormitorium przez kawałek lusterka udało mi się zauważyć Chris. Przygryzłam wargę i szybko z dormitorium pobiegłam do dormitorium. Od razu jak wparowałam usiadłam obok puchonki i ją przytuliłam mocno. - Ciiiii... - starałam się ją uspokoić.

- Is, co ty robisz? Nie możesz tu wchodzić. Ale ... dobrze, że przyszłaś. Nieźle się urządziłam, no nie?
Zaśmiałam się niezręcznie, a potem westchnęłam.

- Pieprzyć to, że nie mogę. To akurat nie obchodzi mnie. Nie mogę Ci nie pomóc, to mnie obchodzi o wiele bardziej - wtuliłam ją w siebie mocno. - Co się stało?

- Miałam zły sen i wstając przywaliłam w łóżko - zaśmiałam się - Teraz mam to cudo na twarzy - wskazałam na śliwę pod okiem.

- Zaraz sobie z tym poradzimy - uśmiechnęłam się i wyjęłam różdżkę, dwoma zaklęciami poradziłam sobie ze stanem jej twarzy. - I nie ma problemu

- Ej! Mogłaś mi to zostawić! Uwielbiam podbite oczy bo ludzie wtedy zaczynają się martwić. Albo śmiać. W każdym razie chciałam zobaczyć reakcję Charliego. Wszystko zepsułaś.

- Wystarczy, że ja się martwię - westchnęłam ciężko. - Wymyślimy coś innego by się martwił.

- Pff, nie - prychnęłam - Nie chcę się z nim znowu kłócić.

- Co Ci się śniło? - zapytałam tuląc ją dalej.

- Matka zabiła mi ojca. Przyjechała do Hogwartu, żeby mnie zabrać do domu. Spałam sobie spokojnie i w środku nocy zabiła Charliego, ciebie i Soo. Na koniec ja zabiłam ją.

- Oh... - wtuliłam ją trochę mocniej i zaczęłam głaskać po włosach - spokojnie, koszmar się skończył.

- Is. Ja o tym wiem. Nie musisz mnie pocieszać - zaśmiałam się - Nie jestem takim mięczakiem.

- Wiem, że nie jesteś, w końcu jesteś Chris! - zaśmiałam się razem z nią.

- No właśnie! Dlatego teraz podbiję sobie drugie oko, tym razem latając na miotle.