Łąka niedaleko szkoły

-I jesteśmy-powiedziałem rozglądając się.

-No i super. -powiedziałam chcąc wyswobodzić się z jego objęć.-Możesz mnie postawić bae

Przyszłam na łąkę, zauważyłam Soo i tego blondyna, co do mnie się wtedy odezwał. Zdecydowałam się nie przeszkadzać im i położyłam się na plecach na trawie, spojrzałam w niebo i napawałam się uczuciem słońca na skórze.

Odstawiłem Soo na ziemię i rozciągnąłem się.Kątem oka zauważyłem dziewczynę z nad jeziora. Jak ona miała? Sarah? Sandra...Sophie? Ah, Sophie tak.

Usiadłam na trawie, nie rozglądając się i spojrzałam na Natha. -Siadaj -poklepałam miejsce obok siebie -Dziwnie się czuje jak tak nade mną stoisz...

Roześmiałem się-Cieeekawe dlaczego-powiedziałem i usiadłem obok Soo.

-No nie wiem... Może. .hmm..-spojrzałam na niego sugestywnie.

Spojrzałem na nią-Kurwa!-powiedziałem robiąc facepalma-Zapomniałem o żelkach-mruknąłem poprawiając włosy.

Podskoczyłam i zapowietrzyłam się kiedy nagle wrzasnął. Myślałam że coś zrobiłam. -Nienawidzę cie.. -uszczypnęłam go w ramie. -Wieśniak...

-Kurdupel-parsknąłem szturchając ją w ramię.

-Przestaniesz tak na mnie mówić? ! -krzyknęłam patrząc na niego wkurzona. -To takie zabawne? Jak chcesz to znajdź sobie wyższą dziewczynę! Natychmiast się jakaś znajdzie jak tylko usłyszą ze jesteś wolny!

-Soo, uspokój się-powiedziałem marszcząc brwi. Położyłem swoją dłoń na niej-Po co tak krzyczysz? Przecież tylko żartuję. Twój wzrost jest uroczy. A moją odpowiedzią na "Wieśniak" będzie "Kurdupel". Jeśli nie chcesz abym tak na ciebie nie mówił to nie używaj wieśniaka-wywróciłem oczami.

-Tak jest. Przepraszam -powiedziałam oschle po czym wysunęłam się spod jego dłoni i obiema rękoma objęłam kolana, patrząc się przed siebie.-Przepraszam

-Teraz nie za bardzo wiem za co przepraszasz-mruknąłem i położyłem się w kwiatach, a zaraz potem kichnąłem i podniosłem się przecierając nos.

-A wszystko..-Westchnęłam kładąc się na plecach. -Na zdrowie.-powiedziałam patrząc na chmury. -Chyba miałeś racje

-Z czym miałem racje?-spytałem i zerwałem jeden z kwiatków i zacząłem wyrywać płatki.

-Z nami. Mam wrażenie jakbym wymusiła to na tobie,...

-Nie wymusiłaś, przecież-parsknąłem rzucając gdzieś łodygę.

-Nie?-podniosłam się I spojrzałam na niego.-To dlaczego ze mną jesteś?

-Boo coś do ciebie czuję? To nie jest oczywiste?-parsknąłem unosząc brew

-Nie. Bo szczerze mówiąc póki co to tego nie odczułam. Fakt. Czuje się przy tobie dobrze i bezpiecznie. Zapominam o wszystkich zmartwieniach i problemach. Słuchaj... Oboje wiemy jak to jest. Wystarczy że pstrykniesz palcami a u twojego boku znajdą się o wiele ładniejsze, mądrzejsze i normalniejsze dziewczyny niż ja. Jeśli chodzi ci o to żeby mnie przelecieć to powiedz. -nabrałam powietrza -Tak. Zakochałam się w tobie. To już wiesz. Jeżeli jest to dla ciebie w jakiś sposób krępujące albo... poniżające, to wystarczy powiedzieć. Ja się mogę usunąć. Nie będę robić scen i problemów. Wystarczy słowo.

-Mówisz w tym momencie takie głupoty Soo-mruknąłem siadając normalnie-Jak sama zauważyłaś, mogę w każdej chwili mieć jakąkolwiek dziewczynę, ale większość z nich zachowuje się podobnie. Nie mogę z nimi popyskować, czy poobrzucać jedzeniem. Jeśli chodziło by tylko o przespanie, zrobiłbym to wcześniej. Nie jest dla mnie to krępujące. Dlaczego miałoby. Kocham cię Soo, okej? Jesteś moją dziewczyną. Nie ma niczego poniżającego w byciu z SooAh Kwon. Jesteś jedyna w swoim rodzaju.

Patrzyłam na niego jak skamieniała, słuchając tego co mówi. W końcu zamknęłam usta i zamrugałam kilkakrotnie. -Co?-chrząknęłam -Coś ty powiedział?

-Słuchałaś mnie w ogóle?-spytałem unosząc brew. Chwilę potem położyłem się znowu pośród kwiatków-No co "Co"? Powtarzać się nie będę-parsknąłem patrząc w niebo.

Uśmiechnęłam się do siebie i popłakałam się po prostu. Nie mogłam się powstrzymać nawet jeśli bardzo tego chciałam. Schowałam twarz w dłoniach. Zawładnęły mną miliony uczuć jednocześnie. Oczywiście ze słuchałam. Dlatego chciałam się upewnić czy przypadkiem się nie przesłyszałam. Miałam nadzieję że to nie jest żart i mogę mu w pełni zaufać.

-Eej Soo-podniosłem się-Co ci...-wymamrotałem obejmując ją.

Płakałam w milczeniu, nie będąc w stanie odpowiedzieć mu od razu. Chwilę zajęło mi dojście do siebie ale w końcu objęłam chłopaka mocno.-Powiedz to. Ostatni raz. Juz nigdy nie będziesz musiał tego powtarzać. Te dwa słowa. Proszę

-Kocham Cię Soo-powiedziałem całując ją w czubek głowy.

Zacisnęłam powieki spod których wypłynęły kolejne łzy. -Postaram się być normalna. Obiecuje. Będę robiła wszystko co mi każesz bez żadnego sprzeciwu. -powiedziałam wtulajac się w niego jak małe dziecko.

-Nie musisz być normalna-mruknąłem obejmując ją-Bądź sobą.

-Jeśli będę sobą to prędzej czy później stanie ci się krzywda. A jesteś ostatnią osobą której cierpienia bym chciała.

-Nic mi się nie stanie przecież-powiedziałem unosząc delikatnie jej podbródek-I nie wiem dlaczego płakałaś-mruknąłem patrząc na jej napuchnięte oczy i zaczerwienione policzki.

-Bo jestem głupia? -powiedziałam patrząc na niego. -Tak. To dlatego.

-Nie jesteś-mruknąłem i pocałowałem w usta-Nie jesteś głupia-powtórzyłem patrząc na nią.

-Nie jestem... Skoro tak mówisz. ..-musnęłam delikatnie jego usta i przez ułamek sekundy spojrzałam mu w oczy ale szybko znów spuściłam wzrok. To było męczące ponieważ nie mogłam ukochanej osobie spojrzeć normalnie w oczy przez co czasami robiło mi się głupio.

-Nie dlatego, że ja tak powiedziałem, tylko dlatego, że to prawda-powiedziałem uśmiechając się do niej.

Kiwnelam głową i nabrałam powietrza. -Możemy już wrócić do zamku? Wiem że to ja chciałam tu przyjść ale robi się zimno..

-Okej-powiedziałem podnosząc się. Skrzywiłem się lekko-Eh może odpuścimy sobie przenoszenie ciebie na rękach?-spytałem patrząc na dziewczynę.

-Jasne. -powiedziałam po czym podnioslam głowę i zobaczyłam jego grymas. -Coś cie boli? -zapytałam łapiąc go za przedramie.

-Źle stanąłem i to tyle-wyjaśniłem i zacząłem iść-Ale nic mi nie jest. Potem użyję zaklęcia i będzie dobrze-powiedziałem

-Zaczekaj.-pociągnęłam go za rękę, zmuszając do zatrzymania.-Coś z nią? Bardzo? Iść po pielęgniarkę? -mówiłam szybko chcąc się dowiedzieć co dokładnie z nim.

Obudziłam się, nie wiedziałam ile już tu tak byłam, ale poszłam wziąć prysznic do dormitorium.
NP: Dormitorium Dziewcząt (Gryffindor)

-Po co skoro mogę zrobić to sam?-parsknąłem patrząc na nią- To tylko kostka. Można za pomocą zaklęcia to zrobić i będzie po problemie-powiedziałem

-To nie jest TYLKO kostka. Boli cie. Mogłam cie tu nie ciągnąć...

-Nie obwiniaj się za coś, co stało się przypadkiem. To nie ty, stanęłaś źle tylko ja. A więc to moja wina, bo nie uważam-powiedziałem dalej na nią patrząc.