Wielka Sala

Weszłam do Wielkiej Sali lekko zaspana, ziewnęłam, nie spałam tej nocy dobrze. Może to dlatego weszłam w krzesło i o mało się nie wywaliłam znów. Usiadłam przy stole gryfonów, zauważyłam koleżankę z domu. - Hej - uśmiechnęłam się lekko i usiadłam. Nalałam sobie kawy, potrzebowałam się jakoś pobudzić.

-Hej! -powiedziałam do Sophie. -Jak tam? -zapytałam z uśmiechem, przysuwajac sOE do dziewczyny.

- Nie, nic się nie dzieje. Może po prostu bez powodu mam insomnię - wzruszyłem ramionami.

- Hmm... W sumie to bez szału - westchnęłam i napiłam się łyk kawy, przez chwilę się delektowałam jej smakiem.

-Myślisz? No ale wcześniej nie miałeś z tym problemów. Może jakoś eliksir co?

-Okej... Jak tam na balu?

Zacisnęłam usta w wąską linię, nie miałam nagle pojęcia co odpowiedzieć. Myśl, myśl, co powiedzieć? Że każdy kogoś miał a ja nie pozwoliłam ścianie być samotna? - Uhmmm... Mam wrażenie, że stolik krukonów jest zawsze pusty, też tak uważasz? - zrobiłam myślowy facepalm. Genialna zmiana tematu Sophie.

- Eliksiry nasenne mam, ale nie lubię z nimi przesadzać - westchnąłem. - Zdarzało się, że były problemy, ale rzadko.

-Tak... A zauważyłaś że.. Dobra nieważne. Tak, zauważyłam. -powiedziałam powoli. -Mam wrażenie że jesteś smutna. Mylę się?

-Dlaczego mi o tym nie powiedziałeś? Myślałam Myślałam że jesteśmy rodzeństwem. Sam tak mówiłeś. Może trzeba iść z tym do kogoś. .

- Ja? Nie, skądże - uśmiechnęłam się słabo i wbiłam wzrok w kawę, w jej czarną powierzchnię.

- I jesteśmy, Soo. Nie powiedziałem bo to drobiazg, szczegół, niedługo mi to pewnie minie - wzruszyłem ramionami.

-Dla mnie to nie jest drobiazg. Moim zdaniem powinieneś się wybrać do lekarza.

-Dlaczego Ci nie wierzę? -powiedziałam patrząc na nią z uniesioną brwią.

- Spokojnie. Poza tym, skrzydła szpitalnego wolę unikać, po tym jak mnie tamta dorwała w dormitorium i nawet widok mnie nagiego jej nie spłoszył, a co dopiero potem było jak Diana weszła...

- Bo nie umiem kłamać - przygryzłam wargę. Wzięłam oddech i wypuściłam powietrze. - Nie przejmuj się mną, nie ma co się mną martwić - zaśmiiałam się nerwowo i machnęłam rękę.

-Byłeś nagi...? !- uśmiechnęłam się. -A mnie tam nie było! Żal pe el

-Jest się o co martwić. O Ciebie.

- Byłem nagi, gadałem najbardziej chore rzeczy, gdy mnie zapytała czemu pobiłem Tego Którego Imię Przynosi Nieszczęście, to uznałem się za Jezusa, że zbawiam świat w ten sposób, że czuję się wybrańcem, pytałem czy jest żydówką albo wierzy w Allaha i tak dalej, specjalnie poprawiłem krakena na jej oczach, ale plan nie wypalił bo wbiła Diana.

Patrzyłam na Aza z otwartymi ustami. Po chwili wybuchnęłam śmiechem który rozniósł się po całej sali. -Kogo postawiles? ! Hahahhahaah

- Nieprawda. Większość osób nawet mnie nie zna, jestem dziwna, boję się zatłoczonych miejsc, jestem niezdarna, wręcz niemota po prostu, totalnie nie mam się do kogo odezwać, bo zawsze jestem samotna. Kto się przejmie, jeśli pewnego dnia zniknę? Nikt - zacisnęłam zęby, nie miałam pojęcia czemu tak nagle z siebie wszystko wylałam, ale wstałam i zabierając kawę ze sobą wyszłam, czując, że stanie się to, co chciałam i nie chciałam. Że Noelle się tym przejmie.
NP: Dziedziniec pod wieżą zegarową.

Siedziałam przy stole osłupieniu kiedy dziewczyna odeszła. Czułam się strasznie źle.  Mogłam się do niej nie odzywać. Uderzyłam głową o stół i zostałam tak. Po chwili jednak wstałam I wyszlam za nią,
Next: Tam gdzie Sophie

- Kogo? krakena - zaśmiałem się.

Uniosłem brew słysząc donośny śmiech Soo. Zerknąłem w ich stronę. Upiłem łyk herbaty.

-No i.. co Diana na wspomnienie twojego KRAKENA HAHAHAAHHAHAH -znowu zaczęłam się śmiać, przy okazji przewracajac kubek z wodą. Chwyciłam serwetki i zaczęłam wycierać stół.

- Stwierdziła, że ma ochotę mnie go pozbawić, na co ja wymyśliłem kilkadziesiąt określeń mojego Ahmeda.

-Az, przestań go tak nazywać. ..-powiedziałam kiedy wytarłam juz stół. Uniosłam wzrok i zobaczyłam że Nath się nam przygląda.  Puściłam mu oczko po czym powiedziałam do oppy: -Pamiętaj ze w miłości i zemście,  kobieta jest gorszym barbarzyńca niż mężczyzna.

Weszłam do Wielkiej Sali ciągnąc za sobą Is i od razu usiadłam obok Soo.
- Witam witam. Jak się żyje - powiedziałam nalewając sobie wody.

Weszłam do Wielkiej Sali razem z Chris i poszłam z nią do stołu, przy którym siedzieli Soo i Azazel. - No hej - przysiadłam się z uśmiechem.

- Jak tam po balu? - zapytałam biorąc pustą szklankę. Włożyłam do niej lodu i przyłożyłam do podbitego oka.

- Z kim się biłaś? - zaśmiałem się.

- Nie seksiłam się z Nelly, więc źle - założyłam ręce na piersi w akcie focha.

-Jesteś głupi! -klepnelam Aza w ramie kiedy skończył przedstawiać mi swojego penisa po czym przytuliłam się.  -Ale i tak cię kocham! Hej laseczki! Po balu? Eeee. ... heh Chris.. co ci ..?

- Wywaliłam się. Dwa razy - zaśmiałam się - Jestem głupia.

- Raczej niezdarna - objąłem Soo.

-Przez grzeczność nie zaprzeczę. ..-powiedziałam chrząkając i uśmiechając się.

- Widzieliście Charliego? Dzisiaj rano się wydarłam i nie przyszedł. A to wszystko słychać przez cienką ścianę między dormami.

- Szczerze? Nie, nie widziałam go - nalałam sobie soku dyniowego.

- Również - kiwnąłem powoli głową.

-Miilutko-mruknąłem do siebie i wziąłem miskę wypełnioną żelkami. Wziąłem garść cukierków i wyszedłem z sali.

-Też nie... W sumie... to nie pamiętam kiedy go ostatnio widziałam. .-powiedziałam patrząc jak Nath wychodzi z sali. Nie wyglądał na najszczęśliwszą osobę na świecie. Oj.. -A co? Zaginął ci?

- O tej porze chyba nie powinno się spać, prawda? - zaśmiałam się - Jeśli jeszcze nie wstał, to każdy najgorszy scenariusz jest możliwy.

-To znaczy? O czym mówisz? -zapytałam poprawiając szatę która zjechała mi z ramion kiedy Az mnie objął.

- Może przykleił się do łóżka. Albo umarł. Albo się zgubił. Albo nie wiem. Wszystko się może zdarzyć.