Wielka Sala

- Nie, nie chcę o niczym gadać - mruknęłam odsuwając się kawałek - Może powinieneś pogadać z kimś ze swojego domu? Po twojej szacie widzę, że nie jesteś ode mnie.

-A co to ma za znaczenie z którego domu jestem ? Czy ty się mnie boisz?

- Nie boję się druzgotków, więc czemu miałabym się bać ciebie - prychnęłam - Po prostu jak na pierwsze spotkanie siedzisz ciuteńkę za blisko mnie.

-Chciałbym być jeszcze bliżej -przekrzywiłem głowę na bok i oblizałem wargi. -Ładna jesteś

- Poczekaj kochaniutki - powiedziałam odsuwając się jeszcze dalej - Miło z twojej strony, ale ja mam chłopaka.

Czytałam dalej, pijąc w spokoju gorącą czekoladę, jakby zupełnie niepochłonięta rzeczywistością. Była bardzo ciekawa.

-No właśnie wiem... No cóż. -mlasnąłem. -Jesteś pewna? Szybki numerek jeszcze nikomu nie zaszkodził

- Szybki numerek? Ja rozumiem, laski do ciebie lgnęły, ale ze mną nie jest tak łatwo. Poszukaj sobie kogoś innego.

-Myślałem że jeśli nie jesteś ładna to chociaż chętna. Meh.. Za nisko celowałem

- Posłuchaj mnie, kurwiu. Z takimi tekstami to leć do burdelu, a nie do normalnej dziewczyny. Jeszcze raz usłyszę coś takiego i albo dostaniesz po ryju, albo wykastruję cię plastikowym widelcem.

Popatrzyłem jej chwile w oczy po czym wstałem. Nachyliłem się nad nią i pocałowałem w usta, gwałtownie. Odsunąlem się i powiedziałem ze smirkiem na twarzy. -No przecież przyszedłem. -wyprostowałem się i wyszedłem z sali, uśmiechając się do siebie i wkładając ręce do kieszeni.
Next: Who knows?

- O kurwa - mruknęłam. Następnym razem jak go spotkam dostanie w ryj.

Wszedłem do Wielkiej Sali, poprawiając mundurek. Rozejrzałem się i zauważyłem Chris. Podszedłem do niej i przytuliłem od tyłu całując ją w czoło.

Z przerażeniem odskoczyłam na bok gdy ktoś mnie przytulił. Bałam się, że ten typek wrócił.
- A, to ty - mruknęłam widząc Charliego.

-Chris, wszystko gra?-spytałem siadając obok-Wyglądasz jakoś niewyraźnie-stwierdziłem patrząc na dziewczynę.

Piłam dalej spokojnie czytając sobie.

- A taak tak. Wszystko w porządku tak - powiedziałam z wymuszonym uśmiechem na twarzy - Nic się nie stało.

-No, okej?-uniosłem brew, a następnie nalałem sobie herbaty. Dziwnie się zachowywała, ale jeśli nie chce mi tego powiedzieć nie będę naciskać. Objąłem ją jedną ręką i uśmiechnąłem się do niej.

- Obiecaj mi, że już nigdy więcej nie zostawisz mnie samej, dobra? - powiedziałam patrząc na niego - Obiecaj.

-Obiecuje- powiedziałem patrząc jej w oczy- Czyli coś się stało?

Weszłam do Wielkiej Sali. Zauważyłam jakąś parę, a potem Sophie. Skierowałam się do stołu siadając naprzeciw- Cześć- rzuciłam.

- Tak, stało się. Ja cię bardzo przepraszam. Bardzo bardzo bardzo. Ja nie chciałam - mówiłam roztrzęsionym głosem - Ale zaraz, to nie moja wina. I tak cię przepraszam.

-Co się stało, Chris-spytałem patrząc na nią. Coraz bardziej zaczynało mnie martwić. Odgarnąłem jej włosy z czoła i spojrzałem dziewczynie w oczy.

- Siedziałam tu sobie spokojnie i gapiłam się przez okno i nagle przyszedł ten koleś. Rozmowa na początku była okej, ale zaczął do mnie zarywać i się niebezpiecznie zbliżać rzucając tekstami, że jestem ładna i tak dalej. Oczywiście powiedziałam mu, że mam chłopaka, ten gadał coś o szybkim numerku, bo mu to nie przeszkadza i zanim wyszedł mnie pocałował - mówiłam szybko na jednym wydechu, a potem gwałtownie złapałam swoją szklankę i zaczęłam pić sok.

-Kto to był-wycedziłem przez zęby. Gotowało się we mnie od środka-I gdzie go znajdę-dodałem zaciskając dłonie w pięści.

Podniosłam głowę i spojrzałam na Raven. - O, hej - uśmiechnęłam się.

- Preston Blue, Ravenclaw - mruknęłam - Tylko błagam, nic mu nie rób. Będziesz miał przez to problemy.

-Gdy tylko go zobaczę porywam mu nogi z dupy-mruknąłem cicho rozluźniając uścisk-Hm? Okej, postaram się-dodałem i nalałem sobie herbaty. Nie będę za nim teraz latać, tym bardziej, że nie wiem gdzie jest i to, że najpierw powinienem zająć się Chris. Objąłem ją w pasie i spojrzałem na nią-No spróbuję.

- Ja cię będę pilnować. Jak tylko spróbujesz mu coś zrobić, to cię uduszę - powiedziałam przytulając się do niego.

-Co u ciebie Sophie?-spytałam ciepło się uśmiechając do dziewczyny.

- W sumie to nic. Typowo, tak jak każdy dzień za dniem - westchnęłam i zamknęłam książkę. - A u Ciebie, Raven?

-Nie może się wywinąć tak o. On zasługuje na to aby mu coś zrobić-powiedziałem opierając głowę o jej ramię-Nie wiem za kogo się on uważa.

-W miarę dobrze-powiedziałam i spojrzałam na dziewczynę-Umm, ubrudziłaś się-stwierdziłam i nie czekając na jej jakąkolwiek reakcję starłam z jej policzka jakiś sos.

- Zasługuje na to co nie znaczy, że sam masz wymierzyć sprawiedliwość. Będziesz miał przez to poważne problemy. A co jeśli on coś ci zrobi?

Już miałam sama sobie wytrzeć, ale nie zrobiłam tego jednak, bo mnie w tym wyręczyła. - Uhm... Dziękuję - uśmiechnęłam się lekko.

-Może masz rację-westchnąłem i spojrzałem na Chris-Niech nawet nie próbuje po raz drugi, bo osobiście go odwiedzę i nawet mu pielęgniarka nie pomoże-mruknąłem przytulając Chris bardziej.

-Spoko-powiedziałam i zaśmiałam się. Dlaczego ja się śmiałam?

Od czasu kiedy piłam z Jamesem, nie ruszałam się z dormitorium. Za każdym razem kiedy ruszałam się z łóżka, mdłości od razu kierowały mnie do łazienki p, zaś kiedy tylko zasypiałam męczyły mnie koszmary senne z których budziłam się z krzykiem i płaczem. Dzisiaj poczułam się trochę lepiej. Nadal byłam osłabiona i blada jak pergamin ale musiałam wyjść, żeby nie zwariować w czterech ścianach swojego dormitorium. Weszłam do Wielkiej Sali, ubrana w szkolny mundurek z naszywkami swojego domu. Usiadłam przy stole Ślizgonów I nalałam sobie wody, wypijając pierwszą porcję jednym łykiem. Po chwili nalałam sobie gorącej herbaty, bo co chwila wstrząsały mną dreszcze. Napiłam się ostrożnie, dmuchać na napój.

- Ślicznie się śmiejesz - powiedziałam niepewnie.

- No i tak ma być, mój obrońco - powiedziałam i pocałowałam go w policzek - Pewnie zanim się dowiesz, że zrobił to drugi raz, to już będzie martwy.

-Lepiej dla niego, żeby nie próbował-parsknąłem

-Dzięki-odparłam lekko zdziwiona. Mam?

- Lepiej dla ciebie, żebyś to zignorował - zaśmiałam się.

-Ughh, dobra. Zrobię to dla ciebie-mruknąłem i wziąłem smacznie wyglądającego rogalika-Chcesz?-spytałem patrząc na dziewczynę.

- Lubię, gdy się śmiejesz. Podoba mi się Twój głoś - zaśmiałam się lekko zakłopotana. Napiłam się znów czekolady.