Wielka Sala

-Uderzył cię, a wcześniej się przystawiał. Zasługiwał na to-powiedziałem patrząc na dziewczynę.

- Dziękuję - powiedziałam i krótko go pocałowałam - Wiesz, nie spodziewałam się tego po tobie.

-Ja tym bardziej-mruknąłem i usiadłem na siedzeniu. Lekko kręciło mi się w głowie.

- Wszystko okej? - zapytałam skadając obok - Nagle strasznie pobladłeś.

-Wszystko jest okej. Tak myślę-powiedziałem poprawiając włosy.

- Tak czy nie. Nie ma "tak myślę" - powiedziałam łapiąc go za podbródek i delikatnie obracając w moją stronę.

-Wszystko jest okej-powiedziałem patrząc na nią-Tylko mi się kręci w głowie, ale zaraz pewnie przestanie.

- Czyli nie jest okej, Charlie. To nie jest nic dobrego - powiedziałam z przejęciem - Może powinieneś się położyć albo czegoś napić?

-To nic takiego, przecież-zaśmiałem się patrząc na nią.

- Nic takiego? - prychnęłam - Dobra. Już się nie będę o ciebie martwić. I wcale nie zacznę panikować tylko dlatego, że w tym momencie leci ci krew z nosa.

-Co?-przyłożyłem dłoń do nosa, a potem spojrzałem na nią. Rzeczywiście była tam krew-Jednaak nie jest okej-powiedziałem.

- Idziemy do pielęgniarki. Teraz zaraz - powiedziałam stanowczo - Chociaż nie wiem czy tam jest, bo była okropnie zajęta. Ewentualnie możesz iść do dormitorium.

-W takim razie chodźmy-powiedziałem i zamrugałem kilkakrotnie. Obraz przed oczami wydawał się taki...zamglony.

- To w końcu gdzie - powiedziałam - Jak jest bardzo źle, to budzimy pielęgniarkę.

-Tak czy owak będziemy musieli do niej pójść-powiedziałem.

- No to chodź - powiedziałam i trzymając go za rękę wyszłam z sali.

Np gabinet pielęgniarki

Obserwowałam całą sytuację lekko przerażona. Nieświadomie załapałam rękę Vala i odnosiłam wrażenie jakby ta bójka była wyciągnięta z filmu. Chciałam podejść, przerwać to- ale cholernie się bałam i sparaliżowana nie ruszyłam się z miejsca. Dopiero kiedy wysoki blondyn wyszedł zorientowałam się, że mam trzymam rękę Vala, którą od razu odsunęłam i objęłam obiema dłońmi kubek. Czułam ciepło na policzkach i byłam pewna, że są barwy intensywnej czerwieni.

Oglądałem z rozbawieniem bójkę. Trzy na jednego... To już pochodzi po prostu pod lincz. Miałem ochotę komuś walnąć, pobić się z kimś, czysto dla rozrywki, ale jedno pytanie: po co? Poczułem na swojej ręce dłoń Sam i zerknąłem na nią. Zaśmiałem się krótko gdy ogarnęła co robi i się zarumieniła. - Oj wstydziochu, jak Ty przetrwasz na tym świecie...

Weszłam niepewnie do Wielkiej Sali. Byłam oczarowana wielkością tej komnaty i widokiem zachmurzonego nieba nad głową. Usiadłam cicho przy stole Puchonów, starając się wyglądać tak, jakby mnie tam nie było. Wzięłam kromkę chleba, posmarowałam ją miodem i zaczęłam dyskretnie jeść.

Podniosłam głowę, obudziłam się w końcu i przeciągnęłam. Rozejrzałam się. Czy tu było jakieś zamieszanie? Ale chociaż zobaczyłam nową twarz. Czemu by się z nią nie zapoznać? Wstałam i przeszłam do stołu Puchonów, usiadłam obok niej. - Hej! Nie widziałam Cię tu wcześniej. Nowa?

-Nie wiem o czym mówisz- wymamrotałam upijając łyk herbaty.

- Jak to o czym? - przejechałem palcem po jej zarumienionym policzku. - O tym.

Podeszła do mnie jakaś dziewczyna. Jedzenie podeszło mi do gardła, spięłam się cała i nie mogłam już nic więcej zjeść. Powiedziała coś do mnie, chyba spytała o coś. Zajęło mi kilka sekund, zanim uszy dostarczyły wiadomość do mózgu.
- Tak, miło mi poznać, nowa. Ba-bardzo mi przyjemnie.

Zmarszczyłam brwi. Czy ja jej kiedyś coś zrobiłam i tego nie pamiętam? - Isobel jestem - wystawiłam do niej rękę - mi również miło poznać.

Omal nie upuściłam kubka-Głupek-mruknęłam patrząc przed siebie i prawdopodobnie byłam jeszcze bardziej czerwona.

- Głupek chociaż nie jest burakiem. Oczywiście no, z wyglądu - zaśmiałem się i wziąłem kanapkę. Ugryzłem ją rozkoszując się smakiem sera.

Popatrzyłam z przerażeniem na jej rękę, potem na nią. Po chwili szoku ogarnęłam się i moja ręka gwałtownie wystrzeliła, by odwzajemnić powitanie.
- Susan. Jestem Susan. Susan Affredge. Szlama. Jestem w Hufflepuffie.
Ścisnęłam jej rękę najmocniej jak umiałam i potrząsnęłam mocno kilka razy. Dopiero po chwili zorientowałam się, że potrąciłam dzbanek z sokiem dyniowym i wylałam całą jego zawartość na stół, na siebie i na Isobel. Popatrzyłam jej w oczy zastanawiając się, co teraz ze mną zrobi i starałam się, by łzy przerażenia napływające samoistnie do kącików moich oczu nie stały się zbyt wyraźne.

Dalej trzymałam jej rękę, a moje usta zaczynały drżeć. Powinnam uciec, ale nie miałam sił się poruszyć.

-Ta, bardzo zabawne-burknęłam patrząc przed siebie.

Patrzyłam na nią jak wryta. Co się z nią dzieje?... Miałam wrażenie, że albo się totalnie mnie boi, albo czegoś innego. Przygryzłam wargę i spojrzałam na sok. Puściłam delikatnie jej rękę, którą ściskała aż do bólu i wyjęłam różdżkę. Mruknęłam zaklęcie, machnęłam kilka razy, dzbanek stanął z powrotem a sok wlał się z powrotem do naczynia, opuszczając nasze ubrania. Schowałam różdżkę i uśmiechnęłam się do niej ciepło.

- Mówiłem, że to będzie moje hobby - ugryzłem znów kanapkę.

Uff, nie zjadła mnie! A przecież wylałam na nas sok. Ale... użyła magii, by go usunąć z naszych szat... ojej...
- Nie będziesz miała kło-kłopotów? U-Użyłaś magii w szkole. Bez zezwolenia. Znaczy.

- Jestem pełnoletnia, to raz, dwa, nie ma tu żadnego nauczyciela, więc spokojnie - machnęłam ręką i nalałam sobie kawy do kubka. - Wszystko w porządku? Mam wrażenie, że jesteś spięta - spojrzałam znów na nią.

-Naprawdę nie masz nic ciekawego do roboty-westchnęłam odgarniając włosy na jeden bok

Wszedłem do Wielkiej Sali w towarzystwie trzech strażników prawa, odnalazłem wzrokiem leżącego Prestona. Zapewne już go zlinczowano... Będzie trzeba jakoś załatwić to, by Ci co go pobili nie ponieśli odpowiedzialności za wymierzanie sprawiedliwości na własną rękę. Podszedłem do krukona i podniosłem go za ubranie do góry. - Prestonie Blue, jesteś oskarżony o gwałt, zostajesz wyrzucony ze szkoły i trafisz teraz do ministerstwa przed sąd - oznajmiłem hamując się, by w głosie nie było słychać u mnie gniewu i razem ze swoim "towarzystwem" wyszedłem z Wielkiej Sali. Jeszcze przed drzwiami odwróciłem się do uczniów. - Życzę smacznego - powiedziałem z uśmiechem i zniknąłem w drzwiach.

Poczułam gulę narastającą w gardle.
- Um... ja? Spięta? Hahaha. Nieee. To tylko złudzenie. Haha. Heh. Po prostu czuję się nieco niepewnie... czasami... - zmarszczyłam brwi. - ...w zasadzie zawsze, czasami. A ta szkoła, mhmm... hmm... to nowe miejsce i... czuję się bardziej niż niepewnie. Tak. - dodałam i szybko upiłam soku dyniowego, tym razem starając się go nie rozlać.

- Nie masz się o co martwić i o co obawiać - uśmiechnęłam się do niej pokrzepiająco. - Nikt Ci tu przecież nie zrobi - dodałam, kątem oka zerkając na wyprowadzenie Prestona przez Jamesa. Zacisnęłam zęby, pragnęłam go potraktować Cruciatusem tu i teraz, ale się pohamowałam i napiłam kawy już będąc spokojna.

Zobaczyłam jakiegoś mężczyznę wchodzącego do Wielkiej Sali. Gwałt? O mój boże. Jak to dobrze, że jestem bezpieczna, w końcu kto był chciał wziąć taką zmokłą kurę jak ja...

- Już Ci mówiłem w pokoju wspólnym, że nie mam - wzruszyłem ramionami. - Latasz może na miotle, Samantho?

Zaśmiałam się nerwowo do Isobel.
- Haha. Taaak, wiem, ale i tak czasem się stresuję. Czasem-zawsze. Haha.

- Naprawdę nie masz czym się stresować - położyłam rękę na jej ramieniu nachyliłam przed siebie. - Jak coś to wal do mnie, pomogę Ci - uśmiechnęłam się patrząc w jej oczy.

-Nie-powiedziałam i zerknęłam na to jak wcześniej pobitego Prestona, wyprowadzają z Wielkiej Sali.

Zbliżyła się do mnie tak blisko... oooooch... wstrzymałam oddech i spięłam się jak sznur na szyi wisielca, ale to, co zobaczyłam w jej oczach... momentalnie zmiękłam i uspokoiłam się. To jakaś magia, urok? Tego uczą w Hogwarcie?
- Um, dobrze... - kiwnęłam głową i odwzajemniłam uśmiech. - Z którego jesteś domu? - spytałam.

- Jestem ze Slytherinu - odpowiedziałam wciąż się uśmiechając i zabrałam rękę, oparłam się wygodnie i napiłam kawę. - Masz jakieś hobby? Opowiesz mi coś o sobie?

- Kurde, nie mam pojęcia co robić - westchnąłem. - Można by w sumie pozwiedzać Hogwart, nie?