Wielka Sala

Moje oczy i usta otwarły się i musiały przypominać ogromne spodki. Ze Slytherinu?! Ona?! Taka MIŁA osoba??? Przez chwilę moje myśli krążyły bardziej chaotycznie niż zazwyczaj (ta, jest to możliwe...), po czym wydukałam:
- Slytherin? Ale tam są źli ludzie. Najgorsi. Znaczy - nie mówię, że jesteś złą osobą, wręcz przeciwnie, i właśnie dlatego... eee... co ty robisz w Slytherinie?! - pisnęłam cicho z przerażeniem. Dopiero po chwili dotarło do mnie, że pytała o coś jeszcze...

-Tak, to dobry pomysł-powiedziałam i potem zerknęłam na Vala, a następnie na Colette. Przez ten czas nie odzywał się. Pewnie zamyślił się, tak jak robił to Mort...Właśnie, dawno nie dostałam od niego listu. Zapomniał?

Przewróciłam oczami, i oczywiście już jestem klasyfikowana jako ta zła. - Jestem złą osobą, ale nie krzywdzę bez powodu - wzruszyłam ramionami - i nie jestem jakąś tyranką, nie masz co się martwić.

- No to chodź - złapałem ją umyślnie za rękę i wyszedłem z Wielkiej Sali.
NP: Dziedziniec Pod Wieżą Zegarową.

O boże, chyba się obraziła... zamachałam rękami z przejęciem i wyrzuciłam z siebie potok słów:
- Nienienie, tonietak, żeuważamcięzazłą, nie, jesteśsuper, tylkoludzienaPokątnejmówili, żedoSlytherinutrafiajątylkoźli i że janajbardziejnadajęsiędoHufflepuffu, ale jeśliwszyscywSlytheriniesątacy, tojanieuważam, żebybylitamźliludzie. - odetchnęłam głęboko, popiłam łyk soku z dyni. - Powtarzam tylko to, co mi mówili o Hogwarcie, zanim się tu dostałam. Um. Pytałaś o coś wcześniej?

- Myślę, że nie jestem bez powodu w Slytherinie, ale wiesz... Nie każdy Ślizgon jest najgorszy. No chociaż... Mój brat, ale on został przeniesiony do Gryffindoru, spokojnie - zaśmiałam się lekko, próbowałam zrozumieć co dokładnie mówiła, ale nie było łatwo. - Pytałam czy masz jakieś hobby.

Zamrugałam parę razy i uśmiechnęłam się.
- Czyli na Pokątnej po prostu wkręcali... uff. - powiedziałam na poły do siebie, na poły do Isobel, i odpowiedziałam na jej pytanie: - Lubię zbierać kamienie. - rzekłam śmiertelnie poważnym tonem.

- Kamienie? Masz jakąś ich kolekcję? - zapytałam zaintrygowana, nie na co dzień się słyszy o jakimś hobby.

- Taaak, mam w dormitorium dwa pudełka z kolekcją kamieni, razem jakieś osiem kilo. Są tam czerwonoczarne granity z kawałkami przezroczystych kryształków, mam żyłkowane na biało piaskowce, mnóstwo krzemieni, płaskie i owalne kamienie, idealnie okrągłe kamienie, małe białe kamyczki, które nazywam Księżycowymi... w sumie nie znam się na terminologii i nazewnictwie, ale i tak je zbieram.

Chyba ją speszyłam... znowu powiedziałam za dużo. Bałam się poruszyć, więc siedziałam w milczeniu obok Isobel i popijałam sok z dyni.

- Wow... To bardzo ciekawie - uśmiechnęłam się i nałożyłam sobie ciasta, spojrzałam na chwilę sufit w krótkim zamyśleniu. - Wiesz, to bardzo dobrze mieć jakąś swoją pasję. Taką niecodzienną, czyniącą Cię bardziej wyjątkową niż innych - upiłam łyk kawy. - I chociaż w przeciwieństwie do mnie masz bezpieczną pasję.

- Na-naprawdę myślisz, że jestem... wyjątkowa? - smakowałam przez chwilę to słowo, delektując się jego brzmieniem. Wyjątkowa brzmiało zdecydowanie lepiej niż "przeciętna". - A jaka jest twoja... mhmm... pasja?

- Moja? - zapytałam z lekkim zakłopotaniem. Morgano, błagam, niech ona teraz nie ucieknie z piskiem... - Moja pasja to nekromancja - odpowiedziałam jak gdyby nigdy nic i znów się napiłam kawy. Przerzuciłam włosy na jedno ramię.

Zrobiłam wielkie oczy i bezgłośnie pisnęłam.
- Jejku jej, nie boisz się, że wyrzucą cię z Hogwartu?! - zapytałam konspiracyjnym szeptem. - I co, jesteś w tym dobra? - po chwili coś wpadło mi do głowy. - Wiesz... jakieś sześć lat temu mój wujek wpadł pod prasę hydrauliczną. Wiele z niego nie zostało... mhmm... umiałabyś go wskrzesić ze stanu, eee... plazmy? Tak z cie-ciekawości pytam...

- O, ooo, o, o rany, już wieczór, przesiedziałyśmy tu od śniadania! Pójdę już, jeśli ci to nie przeszkadza... um... dziękuję za mi-miły dzień. - uśmiechnęłam się do Ślizgonki nieśmiało, dygnęłam i poszłam, potykając się po drodze o stołek i zrzucając tacę z bułeczkami.
NP: Pokój wspólny Puchonów

Nalałam sobie kawy i czekałam na zakończenie roku szkolnego. Westchnęłam ciężko i się zastanawiałam, jak minie ten rok.

Przyszedłem do Wielkiej Sali. Usiadłem przy stole Puchonów poprawiając tiarę. Czy spakowałem wszystko? Ahh nie wiem. Westchnąłem i wziąłem ciastko, które zacząłem jeść.

Weszłam do Wielkiej Sali i usiadłam przy stole puchonów. Oparłam głowę na rękach, musiałam się napić kawy teraz, więc jej nalałam i napiłam się sporego łyka. Gorąca, ale nie za bardzo, da się pić spokojnie.

Usiadłam przy stoliku Gryfonów. Siedziałam tam sama. Spojrzałam na ludzi, którzy siedzieli z drugiej strony.

Przyszłam do Wielkiej Sali i usiadłam obok Charliego.
- No to widzimy się ostatni raz - powiedziałam przytulając się do chłopaka.

Weszłam do Wielkiej Sali i usiadłam przy stole Puchonów. Objęłam Sophie jedną ręką i pocałowałam w policzek-Cuuudownie, wracam do cudownego domeczku-parsknęłam patrząc na dziewczynę-Będę tęsknić.

- Dasz radę, wytrzymasz dla mnie, prawda? - uśmiechnęłam się szeroko do niej i pocałowałam krótko w usta.

No i koniec roku szkolnego.
Westchnęłam ciężko i zgrabnym krokiem ruszyłam w stronę stołu Gryffidnoru. Moje szpilki stukały o posadzkę, ale panował w wielkiej sali taki szum, że trudno je było dosłyszeć. Poprawiłam swoją czarną sukienkę i usiadłam wygodnie, od razu nalewając sobie odświeżającej, zbożowej kawy.

Również ją objąłem-Zobaczymy się w nowym roku. No ii postaram się wysyłać jakieś listy-powiedziałem patrząc na nią.

Weszłam z uśmiechem i bijącą ode mnie pewnością siebie, z Noelle u swojego boku i usiadłam z nią przy stole Gryffindoru. Zerknęłam kątem oka na dziewczynę, której nie widziałam wcześniej. - Hej, chyba się nie widziałyśmy wcześniej - uśmiechnęłam się.

Weszłam do Wielkiej Sali od razu kierując się do stołu Krukonów. Cieszyłam się, że wrócę do domu, ale jednak będę tęsknić za Hogwartem. Z westchnieniem usiadłam i patrzyłam na innych pijąc przy tym wodę.

Pośpiesznie zajęłam swoje miejsce przy stole ślizgonów. Byłam tak śpiąca, że tylko mocne espresso mogło mnie uratować. Tak też zrobiłam. Wlałam sobie kofeinę do gardła, kładąc broda na splecionych dłoniach. Moim oczom ukazała się Aria, moja czarna miniaturka wilczycy.
- Cześć malutka. - wtuliłam ją do siebie i posadziłam na kolanach - Nie wiem gdzie się szlajałaś, ale dobrze, że jesteś. - ucałowałam ją w sam czubek pyszczka.

Wszedłem do Wielkiej Sali spokojnym krokiem, przeleciałem wzrokiem po uczniach. Cóż, niektórzy potrzebują przerwy, tak było jest i będzie. Niedługo i tak się z nimi zobaczę, wakacje zlecą w jedną chwilę jak zwykle. Zasiadłem na chwilę przy stole, dając reszcie uczniów czas na dotarcie. Było jeszcze kilka minut.

- Pewnie żadnego nie dostanę - zaśmiałam się - I nie wiem, czy się zobaczymy w przyszłym roku - tu zrobiłam minę zbitego pieska - Nie mam zielonego pojęcia, czy wrócę.

-Zobaczę-powiedziałam wzruszając ramionami. Przytuliłam ją mocniej i zerknęłam na dyrektora. Nienawidzę zakończeń.

Wszedłem do Wielkiej Sali, od razu skierowałem się do stołu Krukonów i usiadłem przy Sam. - No, trochę czasu nie będę mogł Cię zawstydzać, strażaku, co? - westchnąłem.

-Co, dlaczego?-spytałem zaskoczony patrząc na Chris.

Wszedłem z bijącą ode mnie pewnością siebie do sali. Nawet nie zdążyłem się za klimatyzować, a już musiałem opuszczać to dosłownie magiczne miejsce. Wzrokiem znalazłem Samanthe i szybko do niej podszedłem.
- Dzień dobry madam Sam. - uśmiechnąłem się do niej i wystawiłem w jej stronę ręce w geście uścisku.

- Może zamiast kończyć Hogwart zacznę robić coś innego? - mruknęłam patrząc w ziemię - Teoretycznie, już mogę zacząć pracować w Magicznych Dowcipach Weasleyów ... i chyba tak zrobię.

Wszedłem do Wielkiej Sali i się rozejrzałem, ujrzałem od razu Annabelle. Podszedłem do niej cicho i usiadłem nagle obok niej. - Hej, koleżanko z domu - zaśmiałem się i pocałowałem krótko w usta.

- Czekaj... co? - zapytałam zdezorientowana - Puchonie, co Ty do mnie rozmawiasz? - zaśmiałąm się krótko, przedłużając pocałunek.

-Jakoś ci to nie wychodziło-mruknęłam i zerknęłam na osobę, która się do mnie zwróciła-Luke!-uśmiechnęłam się wstając po czym od razu się do niego przytuliłam-Gdzie byłeś?

Spojrzałam z bólem na Nelly. Żałowałam jednak rozejścia z nią. Zacisnęłam rękę w pięść, siedziałam dwa może trzy siedzenia od niej. Chciałam do niej wrócić.

- Phi, puchonie? Mów mi Panie Gryfonie - zamruczałem i poczochrałem ją lekko po głowie.

-Ciężko będzie bez ciebie tutaj wytrzymać-powiedziałem. Pocałowałem ją krótko w usta.

- No wiem - mruknęłam kładąc dłoń na jego policzku - Ale jakoś przeżyjesz. Będę pisać, dobra?

Wszedłem do Wielkiej Sali. Mmm, jaka cudowna atmosfera. Usiadłem przy stole Ślizgonów tępo patrząc przed siebie. Wciąż do mnie to nie docierało. Bo to nie była prawda. Kurwa, to musi być żart, nie wierzę w to.

Wstałem i wszedłem na podest, rozejrzałem się po całej sali i po wszystkich uczniach. Nie potrzebowałem żadnego zaklęcia, które podnosiłoby mój głos. Opinia Soo mnie w tym upewniła, ale właśnie... Soo. Będzie nam wszystkim jej brakowało. - Cisza! - zawołałem głośno. - Ten rok szkolny mam nadzieję, że minął nam wszystkim bardzo dobrze. Finał miało... Bolesny, zmarła pewna dziewczyna. Rozumiem tą stratę dla nas - przeniosłem wzrok na ściany i transparenty. - Jako, że Ravenclaw zdobyło najwięcej punktów, zdobywa on puchar domów. No i, wypadałoby urządzić jakoś salę! - machnąłem różdżką, materiał od razu zmienił się na niebieski i z symbolem ptaka. - Życzę wszystkim miłych, udanych wakacji bez żadnych tragedii.
Odsunąłem się od mównicy i czekałem, aż uczniowie zaczną wychodzić.

Wtuliłem ją do siebie mocniej i pogłaskałem po włosach.
- A wiesz, tu i ówdzie, wszędzie, nigdzie, trochę spałem i robiłem maratony. - posłałem jej łobuzerski uśmieszek - A Ty? - kątem oka tylko zerknąłem na kolegę, który siedział obok niej.

- Zaraz? Co? - wrzasnęłam - Kto umarł? Dlaczego? Co się stało?