Wielka Sala

- Zmieniasz domy jak skarpetki! To chyba nie fair, co!? - zaśmiałam się, chowając swoją dłoń w jego.

Nie powinienem publicznie mówić kto zmarł, usiadłem po prostu przy stole i przyglądałem się uczniom.

- Jeśli coś Ci nie pasuje, to mogę wrócić do Hufflepuffu - wzruszyłem ramionami i dopiłem sok dyniowy do końca.

Niczym się nie przejmowałam tudzież na nikogo nawet nie patrzyłam, byłam całkowicie skupiona na sobie. Tak jak to było na początku roku. Ponowie załączyłam swój tryb wiecznego introwertyka. Czule pogłaskałam Arię, która zasnęła na siedząco z pyszczkiem wyciągniętym na stół.

- Będę mocno tęskniła - wtuliłam się w Raven.

Rozejrzałam się po sali, żeby sprawdzić kogo nie ma. Soo. To nie możliwe, ona przecież ... ona tego nie zrobiła! Nie mogła ... 
Do moicj oczu zaczęły napływać łzy. Mocno objęłam Charliego i wtuliłam się w niego. Tak nie może być.

Zacisnąłem dłonie w pięści. Jakbym miał ją przed oczami. Jakbym słyszał jej głos. Cholera, jaki ja byłem głupi. Nie mam po co już tutaj być. Podniosłem się ociężale z miejsca poprawiając włosy. Wyszedłem z sali mocno zaciskając zęby.

Skończyłem posiłek, wstałem i wyszedłem z Wielkiej Sali. Niedługo tu wrócę, mam nadzieję, że będzie po co wracać.

- Teraz nawet mi nie żartuj! Czemu dopiero pod koniec roku?? - westchnęłam teatralnie, odgarniając włosy.

-Szkoda, że to już koniec, co nie?-spytałam, a gdy się odwróciłam, zauważyłam, że Vala już nie ma. Dziwne.

- Jest jeszcze kolejny rok, prawda, skarbie? - zapytałem i ją pocałowałem namiętnie.

Weszłam do Wielkiej Sali, wymieniłam porozumiewawcze spojrzenia z dyrektorem. - Pociąg już czeka, za mną! - zawołałam głośno, na całą salę, wspomagając się zaklęciem i wyszłam z sali.

- Ja nie chcę się z Tobą rozstawać. - miałam szklane oczy - Gdzie jedziesz? - zapytałam, gdy usłyszałam głos kobiety.

- Szkoda, bardzo szkoda. Będziesz w przyszłym roku? - spojrzałem na nią z ciekawością w oczach.

- Do domu, Rzym. W sumie to... Zabieram Cię do siebie na całe wakacje - nie czekając na jej zdanie, wziąłem ją na ręce i wyszedłem z uśmiechem na ustach.
o.k.j.n.

Objąłem ją mocniej i lekko kołysałem. Nie dostrzegłem nigdzie Soo, więc to o nią chodziło. Pogłaskałem Chris po głowie. Słysząc pielęgniarkę westchnąłem-Chris już czas.

- Nie chcę - powiedziałam przytulając go jeszcze mocniej - Nie ruszę się stąd.

- O tak! - pisnęłam, kiedy moje stopy nie czuły pod sobą podłoża.
Chwyciłam za tył jego głowy, wplątując swoje palce w jego jak zwykle idealne włosy i namiętnie pocałowałam.
- Azazel Tokisaki i Annabelle Tokisaki jadą podbić Rzym! - zaśmiałam się - Tym razem się nie przejęzyczyłam. - puściłam mu oczko.

-Będę-powiedziałam patrząc na niego. Miał hipnotyzujący kolor oczu. Słysząc komunikat o pociągu potrząsnęłam głową i westchnęłam-No to trzeba będzie się zbierać.

Wstałam, biorąc śpiącą Arię na ręce. Podeszłam spokojnie do Isobel.
- Wracasz na nowy rok szkolny? - zapytałam z machinalnym tonem.

-Wiem-powiedziałem przytulając ją-Będę tęsknić.

- Ja za tobą też - powiedziałam wyciarając łzy rękawem szaty - Będziesz do mnie pisał?

-Będę, obiecuję-powiedziałem i pocałowałem ją.

-Chodź-powiedziałam łapiąc ją za rękę-Pociąg, czeka prawda?

- Racja, siedzimy razem! - uśmiechnęłam się i wyszłam z Raven, trzymając ją za rękę. - Kocham Cię.

Odwzajemniłam pocałunek, a następnie powoli wstałam i podałam Charliemu rękę.
- No to idziemy - mruknęłam starając się uśmiechnąć.

- Tak jest Sam. - posłałem jej uśmiech i ustawiłem rękę jak do ślubu - Chciałaby się pani udać ze mną na pociąg? - powiedziałem nader dżentelmeńskim głosem.

- Tak, wracam - odpowiedziałam patrząc na nią. Zadrżałam. Jak mogła mówić do mnie takim tonem? Byłam dla niej teraz taka jak inni? Wolałam nie mówić, że wrócę inna niż w tym roku.

- Idziemy na pociąg razem czy...? - zapytałam, lekko zakłopotanym głosem.
Oddaliłyśmy się od siebie, potrzebowałam tego. Choć było mi przykro, ilekroć razy na nią spojrzałam.
- Gdzie jedziesz na wakacje?

-Jasne-powiedziałam uśmiechając się. Objęłam jego rękę, a potem ruszyłam w kierunku wyjścia.

Wstałam i kiwnęłam głową, z nikim innym chętniej bym teraz nie szła niż z Nelly. - Planuję do dżungli amazońskiej wyjechać, matka prowadzi biuro podróży, więc zabiorę się na wycieczkę trekkingową - odpowiedziałam. - A Ty?

Wstałam i wyszłam razem z Noelle, gadając z nią o tym i owym.

Uśmiechnąłem się do niej smutno i złapałem ją za rękę-Będę odpisywać i na pewno kiedyś odwiedzę Magiczne Dowcipy Weasleyów-powiedziałem kierując się do wyjścia.

- Wracam do mojej opiekunki. Wysyłała mi listy. - zacisnęłam usta w wąską linię - Nie za dobrze się czuję, muszę być przy niej. - spuściłam głowę, wtulając do siebie Arię.
- Mogę tylko powiedzieć, abyś się tam dobrze bawiła. - uśmiechnęłam się do niej lekko - Pamiętaj, czekam na listy i zdjęcia.

- Będę wysyłać, obiecuję - uśmiechnęłam się szeroko do niej i wzięłam ją z łobuzerskim uśmiechem za rękę wychodząc z Wielkiej Sali. Poza wyprawami do dżungli, czeka mnie mnóstwo nauki...

- No mam nadzieję - mruknęłam i wyszłam z Wielkiej Sali. Co teraz, to nie wiem. Wracam do domu, a potem pewnie zacznę tę swoją wymarzoną pracę. Ale najważniejsze jest to, że przez ten jeden rok szkolny stało się więcej, niż sobie wyobrażałam.

Weszłam pewnym siebie krokiem do Wielkiej Sali, udałam się od razu do stołu nauczycielskiego i zajęłam sobie miejsce. Ciekawa byłam reakcji moich znajomych na to, że zostałam nauczycielką. Uśmiechnęłam się pod nosem, wyobrażając sobie ich reakcję i nalałam sobie kawy. Również intrygowało mnie jak zleci ten rok szkolny i jak uczniowie będą radzić sobie na zielarstwie. Oparłam głowę na ręce, pomieszczenie było jeszcze puste.

.

Wchodząc do sali miałam nadzieję od razu zobaczyć Raven, ale się zawiodłam. Spokojnie, przecież będzie, może jeszcze nie dotarła? Pewnie wejdzie za kilka minut i niespodziewanie mnie obejmie od tyłu. Podążyłam więc do stołu Puchonów, wręcz czując ulgę, że jest tak pusto, nie ma tłumów jeszcze i tak dalej... Poza mną była tylko jakaś nauczycielka i blondynka.

Weszłam do wielkiej sali nie do końca wierząc, że tu jestem. Ale to chyba lepiej, bo mam z głowy tych mugolskich idiotów. Usiadłam przy stole Slytherinu i oparłam głowę na dłoniach. Idealnie wpasowałam się do tego domu.

Zestresowana zaczełam sie obrzerać ciasteczkami stwierdziłam tak zrobie to znajde sobie przyjaciółkę .Zaczełam rozglądać się po całej sali

No tak nadzedł ten moment wszyscy z niecierpliwością czekali na przemówienie dytektora.

Wszedłem obejmując Annabelle w pasie. Szkoda, że wakacje już się skończyły. Cały miesiąc w Madrycie... Za szybko zleciał. Dało się u nas zobaczyć obrączki. Skierowałem się z ukochaną do stołu Gryfonów i usiadłem, najpierw odsuwając jej krzesło by zajęła miejsce pierwsza. Dopiero potem usiadłem obok niej. - I już szkoła... Tak szybko - westchnąłem.

Wszedłem do Wielkiej Sali. Po co ja właściwie jestem jeszcze w Hogwarcie? Skierowałem się do stołu Ślizgonów i usiadłem patrząc przed siebie. Poprawiłem włosy i zerknąłem na nauczycieli. Czy tam była Isobel? Dziwne.

Powoli weszłam do sali, lekko zrezygnowana. Po raz pierwszy nie miałam najmniejszej ochoty na rozpoczęcie roku szkolnego. Kiedy uniosłam głowę i wzrok skierowałam na nauczycielski stół ogarnęła mnie duma jak i zachwyt.
- Isobel! - uśmiechnęłam się i pomaszerowałam w jej stronę - Jak... Co... - założyłam ręce na piersi - Isobel Tokisaki nauczycielką? - zaśmiałam się.