Wieża zegarowa

- Pieprz się i wypierdalaj - mruknąłem cicho - Wypchnąłbym Cię z tego pomieszczenia, ale kobieto-podobnych nawet kijem nie tknę - westchnąłem, ziirytowany jej osobą

Zasmialam się szczerze na jego słowa.
— Swietnie ci idzie. Jeszcze troche i moze mózg ci wroci. — powiedziałam przeciągając się.

- Zamknij jadaczkę, bo nawet twój głos jest do bani - odparłem. Zastanawiałem się czy odpowiadanie tej kretynce jest wskazane.

— Póki co to ty nadal cos tam jęczysz. Wiec Zamkbij pizdeczke bo chuja na pewno nie masz i daj zyc pizdokleszczu. — rzuciłam przez ramie.

Dobrze, ze ty masz, przynajmniej piersi nie musisz mieć...a sory ty i tak ich nie masz - odgryzłem się. Myślałem że mogę być cicho, ale słowa same wydobywały się z moich ust.

— Ups... No cóż. Jakos nikt na nie nie narzekał. — odparlam.
— Ale spokojnie. Nie trać nadziei. Znajdzie sie taka ktora lubi niedojebane osły i zrobi ci dobrze.

Już chciałem coś powiedzieć, ale wiedziałem, że to tylko ją nakręca, więc nic nie powiedziałem. Wystarczy mi już już tego. Może uda mi się zasnąć i będę miał na nią wywalone

Uśmiechnelam sie z satysfakcja gdy w koncu się zamknął.
Ukucnelam i polozylam sie na plecach, patrzac w niebo. Nudziło mi sie w tej szkole. Nie było tu moich znajomych... Nikogo. Byłam sama jak palec.

Mówiłem, że suka ucichnie. No i się doczekałem. Naczekałem się, ale się opłacało.
Rozmyślałem nad różnymi aspektami i zacząłem powoli, że Stefano dostał list z innej szkoły, a nie z Hogwartu.

Nareszcie zapanowała cisza. Cisza przerwana cichymi kichnięciami co jakis czas.
Zamknęłam oczy i nacisnęłam na dlon rekaw bluzy, zasłaniając nim nos.

- Możesz kurwa chociaż przez jakiś czas nie kichać? -spytałem poirytowany. Ileż można no? Siedzę od niej daleko, a ta nadal kicha. Co za laska, nawet na minutę się nie zamknie.

— Sorry. — powiedziałam przez nos i podciągnelam dół a czesc niezapinanej bluzy, by naciągnąć ja sobie na głowę wraz z rękoma, jakbym chciała ja zdjac ale nie do konca.

No proszę, a jednak potrafi być miła. Popatrzyłem na nią i widząc co robi lekko się zdziwiłem. Przyynajmniej ciało miała niezłe, ale tylko to, nic więcej. Zamknąłem na powrót oczy, wsłuchając się w ciszę.

Znow kichnęłam tym razem przygryzajac sobie wargę. Jeknelam cicho i bardziej zakryłam sie bluza. Umre. Ale kocham tego kociaka. Urocza kulka.

Już wiedziałem, że dziewczyna była cholernie uparta, więc postanowiłem poszukać szczęścia gdzie indziej.
- Alaric - mruknąłem, a kot natychmiast ze mnie zszedł i patrył wielkimi oczami jak do niego mówię - Idziemy - dodałem, a kotek natychmiast ruszył przidem nie oglądając się za siebie. Gdy tylko zaczął zbliżać się do drzwi, wstałem z miejsca i poszedłem za nim.

— O nareszcie....— powiedziałam slyszac ze chłopak sobie idzie. Bedzie spokoj.
— Wez prysznic. — dodałam jeszcze.

- W przeciwieństwie do Ciebie nie śmierdzę - mruknąłem, przechodząc obok niej.
- Bierz jakieś leki, bo tutaj jest multum kotów - odparłem, biorąc Alarica na ręce.

— Smierdze sobie i mi z tym dobrze. — odparlam.
— Nie mow mi jak mam zyc kmiocie. — fuknelam przeciągając sie.

Chcesz dobrze, ale jak spotykasz taką babę to nie idzie wytrzymać. W inny dzień bym się z nią powykłócał i z chęcią powyzywał, ale nie dziś. Mając kotka w rękach opuściłem to pomieszczenie.

Next > Balkonna na czawrtym piętrze

Odsłonilam oko sprawdzając czy juz poszedł. Poszedł. Uśmiechnelam sie do siebie i poprawiłam normalnie bluzę i kładąc sie na boku z ręka pod głowa.
Lubiłam leżeć na świeżym powietrzu. A jak sie kilka minut pozniej okazało, spac tez.

Po długich poszukiwaniach małego uciekiniera, wszedłem do tego, które niedawno opuściłem. Jednak widząc Alarica, który śpi wraz z dziewczyną, poszedłem dalej, siadając przy wielkim zegarze i patrząc w przestrzeń.

Przez sen znow zaczelam kichać. Zaczely piec mnie oczy które znow zaczely puchnąć. Obudziłam sie i gdy poczułam w swoich ramionach cos puchatego, zaczelam krzyczec. Nim się zorientowałam, wyrzuciłam kota w powietrze, łapiąc go w ostatniej chwili. Zmrużyłam oczy i odłożyłam kotka, głaszcząc go lekko. — Wystraszyłeś mnie piekny...— powiedziałam pociągając nosem.

Żałowałem, że nie miałem kamery. Jej reakcja była zajebista, naprawdę walczyłem z sobą żeby nie zacząć się śmiać jak pojebany. Alaric w trakcie snu, poleciał do góry, przez co bałem się, że może za dobrze nie wylądować, bo był malutki, ale na szczęście dziewczyna złapała go w czasie.

Kot zaczął isc po mojej nodze az dotknal nosem moich ust. Dałam mu buzi i przytuliłam, kichając potężnie kilka razy.
— Jestes cudem świata ale chyba nie możemy byc razem...— zasmialam sie całując kota miedzy oczkami.

Alaric chyba sam zrozumiał, że dziewczyna ma na niego alergię, wiec gdy tylko kilka razy kichnęła mu w pyszczek, otrzepał się i podbiegł do mnie. Ułożył się w kuleczkę na moich kolanach i ponownie zamknął oczka. Przysunąłem go do siebie i zacząłem powolutku głaskać, przez co można było usłyszeć ciche mruczenie maluszka.

— Ale jeszcze troszkę mogłeś zostac...— powiedziałam gdy kot dał mi buzi nosem w nos i zwiał, jak sie po chwili okazało, na kolana właściciela.
Popatrzyłam chwile na chłopaka, mrużąc oczy.
— Nie chciałam na niego nakichac...

- Alaric wie, że jesteś na niego uczulona - odparłem krótko, patrząc na kuleczke, która już spała.
- Ale sam wybrał miejsce spania, więc wiedział co może się zdarzyć - mruknąłem, nadal głaszcząc maluszka.

— Fetyszysta kichania mu w pyszczek..— powiedziałam cicho, patrzac na koteczka. Westchnęłam i znow polozylam sie na boku.

- Może - odparłem cicho.
Ponownie popatrzyłem na dziewczynę, zastanawiając się nad pewną sprawą.
- Piłaś coś przed snem? - spytałem dziewczynę

— Ja?— zapytałam podnoszac głowę.
— Dlaczego pytasz? — zmarszczyłam brew.
— Wyglądam zle?

- Poza tym, że wyglądasz jak byś była naćpana, co jest winą młodego, to nie - mruknąłem
- Ale jesteś dziwnie miła, więc jestem ciekaw kiedy znowu wybuchniesz - odparłem

— Sam wygladasz jak naćpany...— mruknelam i polozylam głowę.
— Jezu wez spierdalaj ode mnie...— dodałam. — Czepiasz sie i czepiasz.

- Nie czepiam się, tylko pytam - mruknąłem - ale okej zrozumiałem - dodałem. Obrociłem się lekko i położyłem na podłodze, kładąc tym razem Alarica na klatce piersiowej.

Obrocilam sie na brzuch i mruknelam. Usiadłam i uniosłam bluzę. Tak jak myślałam. Na brzuchu z prawej strony pojawił mi sie spory siniak. Znowu bede wyglądać jak obite jabłko. Nienawidzę tego. Wymyślili sobie. Hemofilię. Szkoda ze od kilku pokoleń nikt na to nie chorował... Dowalmy wiec Dasom... Ucieszy sie na pewno..

Kątem oka spojrzałem na dziewczynę, która znów podwinęła bluzkę do góry.
- Co Ci się stało? - spytałem zaskoczony.

— Nic..— jeknelam i zaczelam sie oglądać z każdej strony. Na przedramieniu tez juz cos powstawało.
— Jestem... chora i po prostu sińce biorą sie tak z dupy..

- Ten - wskazałem na jej brzuch - jest przez Alarica? - spytałem lekko zorientowany.
Nie zazdrościłem dziewczynie jej życia. Nie mam bladego pojecia co bym zrobił na jej miejscu, a nie czekaj wróć, po prostu stałbym się znów wampirem i wszystko bym wyleczył.

— Co?— zapytałam wędrując za jego wzrokiem. Uniosłam bluzę.
— Nie nie... To nie przez alergie. — uspokoiłam go. — Przez cos innego.

- Dużo masz tych...no alergii, chorób, tego wszystkiego? - spytałem, cały czas patrząc na jej brzuch.
Chyba wiedziałem na co może chorować, co było troszkę do bani, bo z chęcią w niedalekiej przyszłości, skosztowałbym jej krwi.
- Hemofilia? - spytałem, choć byłem niemal pewny odpowiedzi.

— Czy ja wiem? Nie. Raczej nie.— odparlam.
Na jego pytanie, podniosłam wzrok.
— Nie. — skłamałam. Wstydziłam sie tego i nie zamierzałam przyznać. Nigdy.
— Jestem wrażliwa po prostu

- Mhm - odparłem tylko zastanawiając się dłużej. Raczej kłamała, bo jaka inna choroba miała by takie objawy.
- Więc co to za choroba, bo aż tak wrażliwym nie można być? - spytałem, udając, że nie wiem. Byłem ciekaw czy poda mi nazwę innej choroby czy po prostu powie, że to nie mój interes. Szczerze to byłem pewny iż druga opcja jest bardziej prawdopodobna.

— Mam wrodzona kruchość naczyn. — powiedziałam i opuściłam bluzę, zakrywając sie.
— I owszem. Mozna. — odparlam. A ten znowu ma jakis problem...

- Jaaasne - odparłem.
No mysliłem się, bo byłem pewien, że mnie oleje, ale i tak prawdy nie powiedziała, no cóż może wyjdę na tym lepiej.
- Powiesz mi jak masz na imię czy to też tajemnica? - spytałem patrząc na dziewczynę

— Jezu jaki Ty jestes upierdliwy. — powiedziałam.
— Dasom. — odparlam i przewróciłam oczami nie mogąc sie powstrzymac. Szybko sie irytowałam.

- Ktoś musi - odparłem z uśmiechem.
- Już o nic nie pytam dla twojego spokoju, jak chcesz to idź spać - mruknąłem, patrząc to na nowopoznaną dziewczynę to na kota, wtulonego w moje ramiona.