Schody wzróżbiarstwa

Dexter wczlapal się na stopnie wyżej osadzone. Tak w razie czego.
- Więc... co do Twojego problemu. Dostałeś mapę zapewne. Najlepszy jest opuszczony dom niedaleko Bijacej Wierzby. Ja się tam też zapuszczalem, więc w razie czego mów... gdybym miał Cię zaprowadzić.

Spojrzałem się na niego dość dziwnie. Aż tak łatwo się o tym dowiedzieć? Może powinienem deponować jednak tajemnice w ludziach? Było by to bardzo przydatne w niektórych przypadkach. Wciąż spoglądałem na niego jakby ktoś ukradł mi tajemnice. - Dobrze... - Odpwiedziałem nieśmiało. Nie umiałem o tym gadać z większością osób. Głupio mi zawsze było. - Rodzice mi mówili o przejściu w bijącej wierzbie. Też kiedyś tutaj byli. Ale dość dawno.

- Dyrektorka powiedziała mi o tobie z jednego powodu... Proszę, nie przestrasz się... - Dexter podniósł się i przeszedl trochę wyżej. Chciał zrobić więcej miejsca dla chłopaka. W razie gdyby chciał uciec. Ciało opiekuna Hufflepuffu zaczęło się zmieniać w ciało wendigo. Gdy przemiana się skończyła uniosl wzrok na ucznia. Brunet musiał się lekko pochylac aby zmieścić na schodach.

Szczęka mi odpala aż do schodów. Nie jestem pewnien ale chyba przy okazji poturlała się w dół. Co zrobić? Bo bać to się boję. Duży ładna bestyjka. Nie zbyt jest to pocieszne... Zrobiłem jeden krok w tył. Kurwa! To są schody. Zaryłem w dół. Wszystko zaczęło fajnie wirować, a może to ja wirowałem a świat stał w miejscu. Stoczyłem się do najbliższej wnęki na okno iw nią uderzyłem. Okna plus kraty. Pomagają. - Proszę pana? - Spojrzałem się na kręcący obraz przedomną.- Szanuje wszystko, ale wygląda Pan trochę strasznie a mnie wszystko boli. Nie będę uciekał. - Zkapitulowałem. Nie przerażał mnie aż tak bardzo. Choć ciarki mnie przechodziły. Pierwsze spotkania zawsze są najgorsze. Choć te zw schodami takie same...

Chłopak niesamowicie głośno spadł ze schodów. Zatrzymał się na jednym z okien. Dexter natychmiast wrócił do swojej zwykłej postaci i pobiegł do niego. Podniósł go, sprawdzając czy wszystko gra.
- wybacz... - szepnal, patrząc mu z bliska w oczy.

Spojrzałem się na niego, a moje ciało się trzęsło. Boże jak mnie wszystko bolało. Bóg mi nie chciał pomóc, inaczej by nigdy nie dopuścił do stworzenia schodów. Westchnąłem patrząc w oczu chłopaka trochę z dołu. - Pyta się Pan czy jedzonko się nie poobijało za mocno? - Powiedziałem to tonem do żartów. Nie mógł inaczej tego odebrać. - Jak zawsze wszytko mnie boli i będę miał masę siniaków, ale bez obaw po sobocie nie będzie żadnego śladu.

Uśmiechnął się lekko na żart ze strony chłopaka. Czyli nie było tak źle. Przygarnal Lyrosa ramieniem i oparł plecami o siebie.

Oparłem się o niego gdy mnie podnosił. Podniósł trochę zbyt wysoko i stałem na palcach. - Dam radę dojść sam. Boli, ale nie narzekam. - Uśmiechnąłem się. Jak mnie cholernie wszystko bolało. - W sumie zakładając że nie zlecę z nich drugi raz, ale chyba też bym się podniósł i doszedł do dormitorium. - Wesolutko gadałem z nim jak z ziomkiem z pokoju.

- Coś czuję, że byś zleciał ponownie... - odparłem - chodź, wierzę w twoje... możliwości. Kto wie. - zaśmiał się i obejmując go w pasie zaczął z nim powoli schodzić ze schodów - Jeśli nie chcesz spędzać pełni sam, powiedz. Wendigo nic nie zrobisz. - wyszedłem z pomieszczenia i dalej go trzymając zaprowadziłem do dormitorium chłopaków.

~~ następny post w dormitorium chłopców Gryffindoru ~~

Zarumieniłem się i poszedłem z nim. Wspólna pełnia z innym potworkiem jak uroczo! Dość szybko do mnie dotarło że to po prostu głupie. Ehhhhh, nie idę na obiad, a zamiast tego chyba będę planował pójść do łóżka. - Do dormitoriów dam radę wejść sam. Obiecuję na słowo Harcerza.

                             ~~ następny post w dormitorium chłopców Gryffindoru ~~

Chłopak stał tam jakiś czas, nie mógł uwierzyć w to co się stało. Ten mężczyzna zmienił się w tamtą makabrę, już chciał biec gdy Lyros spadał, ale z przerażenie nie mógł się ruszyć. Zastanowił się co powinien zrobić i doszedł do wniosku że nikomu nic nie powie. Za mało wiedział w tej chwili by zdecydować się. Rozejrzał się i poszedł w kierunku Wielkiej Sali.

Następny post w Wielkiej Sali.