Jezioro Hogwartu

-Wszystko. Czy masz rodzeństwo, jeśli nie to czy chciałabyś, ulubiona pora roku. Wszystko

- No... Jestem jedynaczką i jest mi z tym dobrze. Najbardziej lubię zimę, kocham chomiki i ser, jak już wiesz gram... O cholera! Zostawiłam je tam! Zaraz będę - pobiegłam do Wielkiej Sali po skrzypce.

Wróciłam po kilku minutach i usiadłam.
- Wolę nie zostawiać ich samych. Więc, kiedyś dwa lata mieszkałam w Japonii, dużo czytam i się uczę, ale tylko tego co lubię. Twoja kolej - uśmiechnęłam się.

-Tez lubie ser... ale tylko żółty i to pod warunkiem że jest roztopiony.-powiedziałam kiedy wróciłam. -No to by było na tyle

- Ja się tak postarałam, szukałam wszystkiego ze swojego życia... Wysil się. Chcę Cię lepiej poznać nooo.

-Oj.. Jestem jedynaczką. Oczkiem w głowie rodziców. Mama poroniła kilka razy i lekarze powiedzieli jej ze juz nie uda jej się zajść w ciążę, i wtedy boom! Noelle! I oto jestem. Mam alergię na koty ale jest znośnie. Lubie różowy i pomarańczowy. Moja ulubiona pora roku to wiosna a pora dnia to wczesny ranek. Kocham pływać i rysować. No. Koniec

- I takie coś mi się podoba - pocałowałam ją krótko w usta i położyłam się na plecach. Ziewnęłam.

-Jaaasne. Nie znajdziesz drugiego takiego materaca jak ja. Będzie ci mnie brakować-powiedziałem pewnie z uśmiechem patrząc na Chris

-Zasypiasz. -powiedziałam oblizujac wargi.-Może wracajmy juz?

- Jeśli chcesz, to okej. Mamy sporo czasu dla siebie, nie? - podniosłam się do siadu i przejechałam palcem po wewnętrznej stronie jej uda, którą spódniczka odsłaniała.

-Znowu zaczynasz... Jeśli chcesz się trzymać regulaminu to lepiej się uspokoj. ..

- Panuję nad sobą - zaśmiałam się. - Nie zamierzam wylecieć. Gdzie znajdziesz taką drugą wiedźmę jak ja?

-Ty może tak, ale ja nie.-zlapalam ja za rękę i odsunęłam od siebie. Wstałam. -Chodź juz. ..

- Dobrze, chodźmy - pomogłam jej wstać i poszłam z Noelle w stronę zamku.

Wstałam i poszłam do zamku. Ściemniało się, bałam się zostać sama, więc ruszyłam szukać drogi do dormitorium.
NP: Dormitorium Dziewczyn (Gryffindor)

- Możliwe - zaśmiałam się - Jak długo już tu jesteśmy? Zrobiłam się strasznie głodna.

-A niee wiem-powiedziałem wzruszając ramionami-Jak chcesz to możemy pójść do Wielkiej Sali.

- Nie chce mi się wstać - mruknęłam - Od tego pływania strasznie bolą mnie nogi. Możesz mnie zanieść - zaśmiałam się.

-Wiesz to nie jest zły pomysł-powiedziałem śmiejąc się-Aaale mi też się nie chce-dodałem śmiejąc się

- W takim razie musimy zostać - zaśmiałam się - Nikt nie zaniesie nas obojga.

-Masz raaaację-powiedziałem i ziewnąłem.

- Umrę tutaj z głodu - mruknęłam - Chodźmy stąd.

-Iść? Chris to za dużo wysiłkuu-westchnąłem zamykając oczy.

- Dobra ... jak chcesz - mruknęłam wstając - To idę sama.
Ruszyłam w stronę zamku ciężkim krokiem udając obrażoną.

Słysząc ton głosu Chris podniosłem się, ale zanim zdążyłem coś powiedzieć odeszła-Chris-westchnąłem. Obraziła się na mnie? Zamrugałem kilka razy i westchnąłem podnosząc się z ziemi. Zacząłem zmierzać w stronę zamku.

-Rina? Może pójdziemy już stąd co?- Zapytała patrząc się na nią.

-Hai. Gdzie? Nie chcę iść spać...-Mruknęła pod nosem.

-Spać. - Odpowiedziała. Zasypiasz. - Powiedziała twierdząco.

-Eeeee, nie nie nie nie...nie chcę...-Marudziła. Po chwili się naburmuszyła.

-To gdzie idziemy? - Zapytała. Zamyśliła się. O wiem, może.... do..-Powiedziała na głos i wzięła Rinę za rękę.

NP: Gdzieś tam...

Była prowadzona z jeziora. Nie wiedziała gdzie idzie z siostrą. W drugiej ręce maiła miotłę. Zastanawiała się czy nie pójdą polatać.

NP: Gdzieś tam..tam..

Nogi poniosły mnie aż nad jezioro. Zdążyłem stworzyć ciekawą wiązankę przekleństw. Po chwili zdjąłem swoje ubrania pozostając w bokserkach i wskoczyłem do wody. Zanurkowałem i zacząłem płynąć miarowo wypuszczając powietrze. Czułem jak drapie mnie w gardle, a przed oczami mam mroczki.

Idąc przez zielone jeszcze tereny Hogwartu, po drodze minęłam jakieś ciuchy. Znajome ciuchy. Stanęłam nad brzegiem jeziora rozglądając się. Woda była wzburzona ale nie miała pewności czy chłopak jest w wodzie. Nie wiedzialam co mam robić wiec po prostu zaczęłam wykrzykiwac jego imię, mając nadzieję że nie jest taki głupi.

Nic nie drapało go w gardle. Niczego nie czuł. Bezwładnie opadł na dno jeziora, a z jego ust wypłynęły ostatnie bąbelki powietrza.

Żadnego odzewu. Kawałek od brzegu, na powierzchni wody pojawiły się pęcherze powietrza. Zastanowiłam się chwilę czy na pewno dam radę. Zdjęłam z siebie piżame i w samej bieliźnie wskoczylam do wody. Szamotałam się chwilę pod powierzchnią po czym otworzyłam oczy rozglądając się. Zaczynałam juz panikować, kiedy zobaczyłam jego ciało bezwladnie opadające na dno. Jakoś znalazłam się obok niego i zlapałam go za rękę. Zaczęliśmy oboje spadać w dół a ja czułam ze zaczyna brakować mi tchu. Robiłam wszystko żeby tylko wypłynąć na powierzchnię. Ostatkiem sił udalo mi się wydostać nas na górę. Pociagnelam go na brzeg. Nie oddychał. -Wstawaj! Carl budź się! Proszę cię obudź się! -nie pamiętałam nic z pierwszej pomocy a chłopak nadal się nie budził. -Carl kurwiu! Przepraszam! Przepraszam! Ja tego nie chciałam! Przysięgam! Carl obudź się!

Carl juz przestał oddychać. Zaczęłam krzyczeć i płakać jednocześnie. Cały czas go przepraszałam. -Carl błagam cie! Ja nie myślałam! Carl przepraszam! -krzyczałam najgłośniej jak tylko umiałam, mając nadzieję że jednak mnie usłyszy i za moment otworzy oczy. -Carl proszę cię!

To koniec. Zabiłam go. Naprawdę go zabiłam. Kolejną osobę. Podniosłam się z ziemi i nawet nie ubierając się , pobiegłam do zamku.

Przybiegłem na miejsce i podbiegłem do leżącego gryfona. Wyjąłem różdżkę, rzuciłem zaklęcie Lumos i podniosłem jego powieki. Sprawdziłem reakcję oczu na światło, potem puls. Zagryzłem wargę, było już za późno.

-No i co? -zapytałam podbiegając z opuźnieniem do Aza i klękając obok nich. -No i co?

Zacisnąłem zęby, nie byłem w stanie jej tego powiedzieć. Objąłem ją tylko mocno, wtuliłem w siebie.

-Az - dobrze wiedziałam co znaczy ten uścisk. -Az on żyje. On na pewno żyje. Azazel, on żyje tylko jest na mnie zły i specjalnie to robi żeby mnie ukarać. Ale już wystarczy. Zrozumiałam. Juz nigdy więcej. Przysięgam. Az, powiedz mu żeby już przestał! Az powiedz mu cos

- Nie usłyszy. Nie ma pulsu, jego ciało nie reaguje totalnie na nic, nawet na światło do oczu. Przykro mi, Soo.

-Az nie okłamuj mnie! On żyje! -uderzyłam starszego w klatkę piersiową. -Dlaczego mnie okłamujesz! Zrób coś! Az, ja nie mogę być sama. On mnie zmienił. To dzięki niemu stałam się inna. Az powiedz mu cos. Az błagam, zrobię wszystko tylko powiedz mu żeby się obudził! Az proszę cie

- Nie okłamuję - odpowiedziałem krótko, zaciskając usta w wąską linię. - Chodź, musimy iść do Harrison.

-Nie. Ja nie chce. Az... Ja nie chce-powiedziałam zanoszac się niekontrolowanym płaczem i wtulajac się w niego. -Co ja narobiłam. Ja nie chce

- To on narobił. To on się zabił z głupiego powodu... - wtuliłem ją w siebie mocno. Wziąłem na ręce i wstałem, wciąż wtulając w siebie. - Musimy do niej iść - dodałem cicho.