Zakazany las

Widząc, że zostałem całkowicie plany, nie zamierzałem odchodzić, podszedłem do niej bliżej i przykucnąłem przy dziewczynie. W głowie obmyśliłem już plan działania i zamierzałem go zrealizować właśnie teraz. Pochyliłem się lekko do niej i uniosłem jej podbródek do góry tak by patrzyła mi w oczy
- Czy te wszystkie zabawy z innymi facetami były lepsze od tego? - spytałem i wpiłem się w jej usta.

Nie uniosłam wzroku gdy podszedł. Katem oka zobaczyłam jego buty jedynie, do czasu gdy zmusił mnie byłam na niego spojrzała.
Zmarszczyłam brwi na jego słowa które dopiero gdy zaczął mnie całować, nabrały sensu.
Zaczelam walczyć ze sobą zeby nie oddać pocałunku ale po chwili i tak to zrobiłam.

Przysunąłem się lekko, łapiąc ją w talii, uważając na kota, który był pomiędzy nami. Powoli poruszałem swoimi wargami, a następnie odsunąłem się lekko opierając swoje czoło o jej.
- Więc? - spytałem patrząc na nią

— Przestan...— szepnelam przełykając ślinę.
— Idz i rób swoje... Nie kaz czekać swojej kolejnej... Należy się jej troche szacunku... Poza tym... Czekam tu na kogos.

Zamurowało mnie, nie sądziłem że taka będzie jej odpowiedź. Wstałem natomiast i spojarzałem na nią z góry.
- Nie ma kolejnej, ale chyba trzeba jej poszukać - mruknąłem.
- Miłej zabawy - odparłem, nie patrząc już na nią. Jednak źle zrobiłem...no cóż, trzeba żyć dalej. Obruciłem się na pięcie i powoli zacząłem iść dalej, coraz bardziej się zagłębiając w mrok lasu.

— nie było tez żadnego innego...— powiedziałam cicho, pewna ze nie usłyszy. Ale swoje powiedziałam. Spojrzałam na kota. Posiedzimy tu troche... Nie wroci tu bo mysli ze ktos tu przyjdzie... Wiec tylko tu jestem tak jakby wolna... ale czasami lepiej byc uwięzionym przy kims niz byc wolnym w samotności...

- To po co kłamiesz? - spytałem, słysząc jej poprzednie zdanie - Co próbujesz tym osiągnąć ? - odwrociłem się, patrząc na nią i jednocześnie ciesząc się, że szedłem spowolnionym krokiem.

Podniosłam głowę zaskoczona. Nietoperza jebany...
— O czym mówisz? Nie kłamie. Co? Zal dupcie ściska?

Podszedłem do niej i usiadłem na przeciwko niej
- To ty mówiłaś, że przeleciało cię pół Hogwartu w tym nauczyciel - powtórzyłem jej słowa z kilku minut temu - Do tego stwierdziłaś, że na kogoś czekasz - mruknąłem, wpatrując się w nią

— O. Dokładnie. Owszem. — powiedziałam podnoszac wzrok.
— Wiec co tu robisz? Idz zając się kims. Przeszkadzasz

- Poczekam z Tobą - mruknąłem, uśmiechając się. Następnie pociągnąłem jej nogi, by były wyprostowane, a później położyłem się na jej łydkach
- To na kogo czekany? - spytałem, specjalnie używając liczby mnogiej.

— Ty na nikogo. Spieprzaj. — powiedziałam podkurczajac nogi przez co jego głowa znalazła się wsród liści i innych.
— Idz stad bo się wystraszy...

- Tym bardziej zostanę - mruknąłem, puszczając jej oczko. Podniosłem lekko głowę i wsadziłem pod nią swoje ręce by było mi wygodnie
- Czekamy na Ślizgona, Puchona czy Krukona? - spytałem

— Na Gryfona. — odparlam prostując nogi i opierając łydki o jego klatkę piersiowa.
Wróciłam do głaskania kota.
— Po co tu jestes?

- No mówię, czekam z tobą na Gryfona - powiedziałem, patrząc na nią - Nie będziesz sama siedzieć - stwierdziłem - A jak przyjdzie to sobie pójdę, byście mieli cały ten las na ruchanie siebie nawzajem - dodałem.

— Dokładnie. Będziemy się rżnąć gdzie popadnie wykorzystując każda możliwa pozycje. — powiedziałam bez cienia emocji.
— Pozwolę mu wyruchac każda możliwa dziurkę.. A teraz wypad Puchonie. — powiedziałam i przełknęlam ślinę. Nie. Te słowa nie przyszły mi z łatwością.
Miałam ochotę rzucić mu się na szyje i przylgnąć do niego dziko.

To były jej słowa...nie wierzyłem w to. Może rzeczywiście należałoby się podnieść i gdzieś pójść. Jak jeszcze raz mi powie żebym spadł wtedy pójdę, jak to mówią do 3 razy sztuka.
- Nawet dziurkę wiewiórki? - spytałem, śmiejąc się - nie jestem pewien czy rudy malec będzie tym zachwycony - powiedziałem obojętnym tonem.

— Jestes idiota. — powiedziałam i odwrocilam głowę w bok, starając się trzymać emocje na wodzy.
Nikt nie przyjdzie. Będziemy tu siedzieć.. A on mnie wyśmieje.

- Dlatego, że dotrzymuje ci towarzystwa? - spytałem. Teraz zachowywała się jak na Ślizgonką przystało, myślałem, że może jednak jest inna, ale znów się pomyliłem do jej osoby.

— Tak...— powiedziałam jednocześnie wybuchając krótkim szlochem. Żałosna babo! Przygryzlam wargę czujac jak skręca mnie w srodku. Uspokój się... Kobieto.

- Okej - podparłem się na rękach - skoro masz z tego powodu płakać to już idę - odparłem, wstając - czekaj na tego swojego Gryfona - mruknąłem jeszcze
- Trzeba było mnie wyjebać tą swoją magią - dodałem

Po jego słowach rozpłakałam sie jeszcze bardziej,
łkając za dwoje.
Magnus zeskoczył z moich kolan dzieki czemu mogłam je podciągnąć i oprzeć o nie przedramiona, chowajac twarz.

Już nie wiedziałem czy iść czy zostać. W tym momencie w innych okolicznościach przytuliłbym ją, ale skoro nie chciała mieć nic ze mną wspólnego to nie zamierzałem jej dotykać.
- Przestań płakać - powiedziałem łagodnie - Powiedz czego ode mnie, tak naprawdę chcesz - mruknąłem i pochyliłem się, by podnieść kociaka z ziemii. Mając go na rękach zacząłem go głaskać, na co Magnus zaczął mruczeć i ocierać się o moją dłoń.

Pokręciłam głowa, nie podnoszac jej gdy usłyszałam jego słowa.
Moze i wiedziałam czego chce. Ale wiedziałam ze tego nie dostane. Poza tym nie chciałam o tym myślec.

- Nie odejdę dopóki mi nie odpowiesz - mruknąłem - nawet jak przyjdzie ten Gryfon to tu zostanę, jeżeli mi nie odpowiesz - dodałem, chcąc ją zmotywować do rozmowy. Odsunąłem się trochę, opierając o drzewo za mną, cały czas mając w rękach kota, którego głaskałem. Dlaczego ona nie może być jak ten kociak, byłoby łatwiej.

No to będziemy tu siedzieć do usranej śmierci.
Zacisnelam usta gdy kolejny szloch wstrząsał moim ciałem. Musiałam się uciszyć. I to szybko. Bo podejrzewam ze wspominałby mi to do konca zycia.
Nie odpowiem bo nie wiem co. I tyle. Starałam się miarowo oddychać.

- Rian! - krzyknąłem - odpowiedz - powiedziałem spokojnie. Na mój krzyk kot lekko podskoczył z czego się zaśmiałem. Zaczynam go coraz bardziej lubić.

Drgnelam gwałtownie i zasłoniłam uszy gdy krzyknął.
— Daj mi spokoj. — powiedziałam cicho.
— Idz... Albo nie. Ja pojde. — dodałam podnoszac się.
— magnus idziemy. — rzuciłam, idąc w głąb lasu gdzie przez najbliższy czas nikt mnie nie znajdzie. Albo w ogole.

Kot po jej zasilaniu wyskoczył mi z rąk i poszedł za nią. A ja cały Czas chciałem odpowiedzi więc przyspieszyłem idąc za nią. Gdy praktycznie się z nią zrównałem złapałem ją za nadgarstek i obkręciłem tak by jej plecy znalazły się przy drzewie. Oparłem dłonie nad jej obojczykami.
- Chcę odpowiedzi - mruknąłem

Magnus chociaz raz mnie posłuchał.
Wierzchem dłoni wytarłam łzy z twarzy, biorac oddech ktory zaraz został wyduszony z moich płuc. Spojrzałam na chłopaka z dołu, stając lekko na palcach.
— Odsuń się Tyler...—powiedziałam spuszczając wzrok.

- Odpowiedz mi na pytanie, a wtedy się odsunę, a nawet odejdę - powiedziałem patrząc na nią. Podniosłem jedną ręką jej podbródek, tak by patrzyła mi w oczy, ponieważ od urodzenia, patrząc ludziom w oczy wiedziałem czy kłamią czy też mówią prawdę. Jednak wtedy musiałem utrzymać z nimi kontakt wzrokowy.

— Na jakie pytanie?— powiedziałam, zmuszona patrzac mu w oczy.
— Co znowu wymyśliłeś?

- Czego ode mnie oczekujesz? - powtórzyłem pytanie - i dlaczego tak nagle moje towarzystwo ci przeszkadza, hmm? - zadałem kolejne pytanie.

— Niczego nie oczekuje. Co to za pytanie?— prychnelam.
— Bo jestem umówiona z kolejnym chłopakiem. Sto razy lepszym niz ty. — skłamałam nie mrugając nawet.

- Kłamiesz - mruknąłem, jednak wcale nie byłem tego pewny. W trakcie jej ostatniego zdania miałem ochotę walnąć w pobliskie drzewo. W sumie skoro ten Gryffon jest lepszy ode mnie to jestem ciekawy kim on jest, więc no cóż poczekam tu z nią.

— Nie kłamie. — trwałam dalej przy swoim.
— Kazdy jest lepszy od ciebie. NAWET Gryfon. — skłamałam. Nikt nie był lepszy... i nie bedzie. Moze jestem głupia, nawet na pewno jestem ale trudno.

- No to bosko - odsunąłem się od niej - Z chęcią go poznam - powiedziałem uśmiechając się, choć tak naprawdę najchętniej bym się z kimś pobił.
- Jak przyjdzie to odejdę - mruknąłem i podparłem się o pobliskie drzewo.

Przygryzlam wargę, nadal stojąc pod drzewem, tak jak mnie ustawił. Jedynie stanęłam normalnie by nie unosić się na palcach.
— Dlaczego nie pójdziesz teraz?

Prychnąłem na jej pytanie
- Czekam razem z tobą na tego Gryffona - powtórzyłem - Już ci mówiłem że jestem ciekawskim czarodziejem - mruknąłem, patrząc gdzieś w las tak by nie napotkać jej wzroku.

Lewa dłonią, złapałam na prawy łokieć, stojąc w ciszy.
No i będziemy tak stać... Jak idioci...
A potem stanę się jego pośmiewiskiem..
Widzac ze nie patrzy w moja stronę, cicho, odsunęłam się od drzewa i zaczelam isc w kierunku przeciwnym niz zamek.

- Nie sądzę iż oddalanie się od zamku, było dobre, zwłaszcza, gdy masz się z kimś spotkać - mruknąłem, gdy kątem oka zobaczyłem jak się porusza
- Czemu jesteś taka oschła, kilka godzin temu się tak nie zachowywałaś - mruknąłem

Stanęłam i odwrocilam się.
— Oschła? Ja? — zapytałam prychajac.
— To teraz wiesz jaki ty ciagle jestes....— odparlam.
— Dlatego ze chciałabym ci zaufać... ale jesli ty tego nie robisz w stosunku do mnie... to nie potrafie

- Nie wiem jak ty, ale po kilku dniach nie potrafię komuś zaufać - odparłem patrząc na nią - poza tym swoją dzisiejszą postawą właśnie pokazałaś, że nie powinienem - stwierdziłem
- Nie przypominam sobie bym był w stosunku do ciebie oschły - odparłem

— Oh tak? A ja owszem. — podeszłam do niego.
— Pokazałam ci se nie warto mi ufać? — zapytałam.
— Bo co? Bo skłamałam ze spałam z innymi a ty w to uwierzyłeś? Nie dociera do ciebie ze jak ja mowi ze czegoś bym nie zrobiła to tak jest?— warknelam. Uderzyłam go w piers.
— Nie zasługujesz zeby byc nawet w Hufflepuffie...— powiedziałam odwracając się na pięcie i odchodząc, jednocześnie wbijając sobie paznokcie w dłonie.

Zanim zdążyła odejść chwyciłem ją za nadgarstek i przeciągnąłem do siebie
- Tak właśnie pokazujesz to z każdym wypowiedziany słowem - mruknąłem - Kłamiesz, dlatego nie mogę ci zaufać - stwierdziłem
- Czyli co tak naprawdę na nikogo nie czekasz? - spytałem, unosząc brew
- Skoro nie zasługuje na Hufflepuff, to niby do jakiego domu miałbym się dostać, hmm? - patrzyłem na nią, cały czas trzymając jej nadgarstek.