Błonia Hogwartu

Wyszłam na błonia trzęsąc sie ze strachu i zimna. Pogoda chyba czuła co sie szykuje i stad ten deszcz. Szpilki co jakis czas zapadały sie w ziemie ale nie przejmowałam sie tym, idąc dalej.
W koncu usiadłam na jednym z głazów, chowajac twarz w dłoniach i rozplakujac sie żałośnie na głos. Nie sądziłam ze to powie. Ze bedzie mi wypominał Woo Bina. A wyglądało na to ze bedzie to robił juz zawsze.

Kiedy myślałam ze juz mi przeszło i sie uspokoiłam, zaczynałam znowu płakać. I tak ciagle. Kiedys niełatwo było mnie doprowadzić do płaczu. Ale z jego powodu przychodziło mi to łatwo. Po prostu za bardzo mi na nim zależało. 
Bolało mnie tylko ze tak o mnie mysli... I juz mi nie ufał. Sam to przyznał. Ze ufał mi dopoki nie wynikła sytuacja z Woo Binem... Sytuacja ktora nie była moja wina. Ale kogo to obchodzi. Przeciez. 
Nie sądziłam ze tak to wyglada. Az tak...

W koncu zebrałam sie w sobie. Nieważne co o mnie myślał. Mógł mi nie ufać. Okej. Ale nie zamierzałam tego tak zostawiać. 
Podniosłam sie z głosu i odgarnelam przemoczone włosy do tylu, szybko wracając do zamku. 

Next: Dormitorium Slizgonek

Będąc na błoniach, usiadłam na jednym z leżących pni i odpielam kota ze smyczy ktory zaczął obwachiwac wszystko. Odkręciłam butelke i upiłam z niej łyk. Było zimno. Mogłam sie cieplej ubrać. 
— Idz do zamku Mag... Zmarzniesz...— powiedziałam do kota, odstawiając butelke przy nodze i opierając rękę obok siebie, przenosząc na nia ciężar ciała i zamykajac oczy.

Mag nie chciał mnie zostawic. Wiec siedzielismy tak do północy. Wypiłam w tym czasie kilka łyków trunku. W koncu wygonilam kota do zamku zeby nie zmarzł bo ja miałam ognista a on jedynie kurtke. Nie chciałam zeby sie przeziębił. Poszedł niezadowolony a ja w tym czasie polozylam sie na klodzie, zakładając kaptur na głowę i podkładając pod nia dlon.

Kiedy w koncu skończyłam śpiewać piosenkę o Magnusie ktory ma za mała kurteczkę i o Tylerze ktory po czekoladzie bedzie wygladal jak Mag, oraz dotarciu prawie do połowy butelki, usnęłam kulac sie na klodzie.

Ze snu wyrwał mnie bol ręki. Otworzyłam powoli oczy rozglądając sie i zastanawiając co ja do cholery robię na błoniach kiedy jest tak zimno. Próbowałam sie podniesc ale byłam cała odrętwiała. Dopiero po chwili zauwazylam Magnusa ktory siedział przy mojej głowie w kurteczce i trzymał w pyszczku swoja smycz.
— Heej...— powiedziałam ale z moich ust wydobył sie tylko pisk. O matko... Miałam wrazenie jakby głowa miała mi zaraz eksplodować.

Okej. Zmarzłam w pizdu kurwa. Leżałam tak dopoki ręka mi nie oddretwiala i mogłam usiąść. Potarłam dłonie o siebie zeby je rozgrzać. Były całe czerwone wiec pewnie twarz tez miałam tego samego koloru. Cudownie. Głowa mnie bolała tak mocno ze nie widziałam zbyt wyraźnie.
Nie wiedziałam nawet ktora jest godzina ale gdy tylko po jakimś czasie stało sie to możliwe, podniosłam sie z kłody i zgarniając butelke oraz kota, wróciłam do zamku.


Next: Dorm Slizgonek

Wybiegłam na błonia wraz z kotem, wrzucając go w zaspę śnieżna. Wydostał sie z niej udając niezadowolony.
Ja za to byłam przeszczęśliwa. Padał śnieg. Było go duzo. Było cudownie!

Zachowywałam sie jak głupie dziecko. Albo jak szczeniak. Ale podobało mi sie to. Miałam wrazenie jakbym tego potrzebowała. Jakbym nigdy tego nie robiła.
Jednak mimo tego czułam ze czegoś mi brakuje. Jakby ktos zabrał mi cos ważnego. Cos bez czego nie powinnam zyc. Jakbym nie miała serca.

W końcu zatrzymałam się w miejscu i usiadłam w śniegu, czując jak przemaka mi sukienka i rajstopy.
po chwili położyłam się, rozkładając ręce na boki i zamknęłam oczy.

Zrobiło mi sie zimno i naprawde mokro. Podniosłam sie ze śniegu i i otrzepalam nieco. Zawołałam kota i ruszyłam do zamku.

Next: Dormitorium Ślizgonek

Gdy tylko znalazłem się na zewnątrz, stwierdziłem że nie ubrałem się stosownie do pogody, więc taczej długo tu nie posiedzę.
Widząc, że Damon szuka czegoś czym mógłby się pobawić, podniosłem z ziemii patyk i rzuciłem go daleko przed siebie. Po chwili psiak stał już przede mną ze zdobyczą w pysku, więc zabrałem mu patyk i ponownie rzuciłem.

Gdy po raz kolejny rzuciłem Damonowi patyk, przy moich stopach pojawił się dobrze znany mi kot.
Ukucnąłem by go pogłaskac a następnie zabrałem mu z pyszczka piórko, uniosłem nad jego głową i zacząłem nim machać, tak że piórko poruszało się wraz z przemieszczaniem patyka.

Widząc, że blisko mnie i Magnusa pojawił się psiak, podniosłem wyżej dłoń, w której trzymałem patyczek kota, a w drugą chwyciłem, zabraną od Damona gałązkę.
Zamachnąłem się mocno i rzuciłem przed siebie patyk, za którym Damon pognał.
Gdy pies zaczął się oddalać, powróciłem do zabawy z kotkiem.

Nie zdążyłem zareagować, gdy kot się na mnie wspiął a następnie mnie ugryzł.
Chwyciłem go za grzbiet i ściągnąłem z siebie kładąc z powrotem na ziemi o stawiając przed nim patyk.
- Koniec zabawy - mruknąłem do kota, a widząc odbiegającego psa, który prawie staranował kota, przykucnąłem i pogłaskałem psa za uchem, a następnie ponownie rzuciłem mu patyk.

Zabrałem kociakowi patyk, a następnie wyciągnąłem różdżkę i go zaczarowałem, tak by sam się unosił i opadał.
Ustawiłem go nad kotem, chowając do spodni różdżkę, a następnie usiadłem na pniu drzewa i wsadziłem dłonie w kieszenie kurtki.

Po chwili zobaczyłem że Magnus wcale się nie bawi, ale nie zamierzałem wyjmować rąk z kurtki.
- Idź do Rian - mruknąłem - ona się z Tobą pobawi - dodałem i zacząłem wypatrywać psa.

Czując jak coś a raczej kot, próbuje się wepchnąć łepek, wyprostowałem lekko łokieć, a potem lekko go poddusiłem, tak dla zabawy.
W tym czasie zdążył do nas dobiec Damon, który położył patyk przede mną i zrobił to samo co kot.

Syknąłem, gdy poczułem ból w udzie, spojrzałem w tamto miejsce i od razu wyjąłem ręce z kieszeni.
Chwyciłem kota za futro i już miałem nim rzucić na daleką odległość niczym zabawkę, ale postanowiłem, że odłożę go najdalej, jak tylko będę potrafił bez konieczności wstawania.
Nawet nie miałem jak sprawdzić rany, ale raczej do głębokich zadrapań to nie należy.
Psiak korzystając z okazji, że kot siedzi daleko położył łeb na moich nogach.

- Magnus idź do zamku w tej chwili albo idź do Rian - powiedziałem. W sumie zakładałem, że dziewczyna jest w swoim pokoju, więc gdyby Magnus poszedł do Rian to także wszedł by do środka.
Ja i tak zamierzałem jeszcze trochę tu posiedzieć, póki nie będzie mi na tyle zimno , by ruszyć do pokoju

- No to se marznij sierściuchu - mruknąłem. Przywołałe z dormitorium rękawiczki, które szybko ubrałem, a następnie zacząłem głaskać psinę leżąca na kolanach.

Już nie zwracałem zbytniej uwagi na kota, który nadal siedział niedaleko mnie. Pochyliłem się i pocałowałem Damona w pyszczek. Teraz mogłem to zrobić, bo nie było żadnych ludzi w pobliżu. Uwielbiałem to że psiak umiał zatroszczyć się sam o siebie, mimo, że nadal dorosły bie był.

Słysząc wycie kota, bo inaczej tego okropnego dźwięku nie mogłem nazwać odwróciłem twarz w jego stronę, jednak widząc jak zmierza do zamku, lekko się uśmiechnąłem, wiedząc że w środku przynajmniej nie zmarznie.
Odwróciłem się ponownie do Damona i poklepałem go po boku.
- Młody ty też idź, bo zmarzniesz, a po weterynarzach nie mam czasu jeździć - powiedziałem.
Jednak psiak nie zamierzał mnie opuszczać wiedząc że ja tu jeszcze trochę zostanę.

Po wyjściu na błonia, bez zbędnego partolebia, podeszłam do Tylera i kopnelam go czubkiem ciężkiego buta w piszczel. Tak jak sobie zasłużył. 
— Jestes wstrętnym hipokryta i nieczułym chujem wiesz?

I po chuj tu przychodzi, sama mówiła że mamy sobie w drogę nie wychodzić.
- A ty podłą suką - mruknąłem, trzymając się za piszczel, w który mnie kopnęła.
- Zabieraj Maga i spieprzaj stąd - dodałem niemiłym tonem.

Nie zdążyłam sie powstrzymac nim wymierzyłam mu policzek az zapiekła mnie dlon. 
— Nie bedziesz mi mowil co mam robic Puchonie. Nie traktuj tak mojego kota bo zrobie ci krzywdę. Nic ci nie zrobił. Jesli tobie tak robili w domu to nie musisz robic tego innym fiucie.

Czując jak wymierza mi z liścia wstałem jak oparzony i chwyciłem w dłoń jej nadgarstek.
- Krzywde to ja Ci mogę zrobić za chwilę jak się nie ogarniesz - warknąłem, ściskając jej nadgarstek.
- Skoro nie wiesz co się działo i wysuwasz takie wnioski tylko dlatego, że widziałaś coś sprzed minuty, to idź się leczyć bo jak widać potrzebne Ci to jak nikomu innemu - odparłem.
- A teraz spieprzaj tam skąd przyszłaś - mruknąłem.

— No to zrob. — warknelam i splunelam mu w twarz. — Widziałam wszystko. Jak nie potrafisz sie obchodzić z czymkolwiek innym co nie jest twoim chujem to powiedz. Mag to nie Damon. Zrozumie jak powiesz ze nie chcesz w bawić. — burknelam. 
— Zmuś mnie. — dodałam uderzając go wolna ręka w ramie.

Miałem już coś powiedzieć, gdy zdałem sobie sprawę że wypowiedziała imię mojego psa, a ja do niego po imieniu nie mówiłem przynajmniej nie w tej chwili.
- Możesz wyjść? - spytałem, patrząc na nią.
Naprawdę w takich okolicznościach moje serce topniało i nie umiałem na nią krzyczeć.
Puściłem jej nadgarstek i odsunąłem się od niej już nic nie wspominając o sytuacji, której nie widziała.

— A mozesz zdechnąć?— zapytałam ukradkiem rozmasowywujac nadgarstek. 
— Jestes świnia. — warknelam.  — Świnia bez serca.

- Jakby mój pies Cię ugryzł a potem jeszcze podrapał to byś już załatwiła by chodził z kagańcem, a jak mi coś Magnus zrobi to jak zwykle jest to moja wina i to ja jestem tym okropnym bo go nie głaszczę - odparłem.
- Kiedyś na pewno to się stanie - odpowiedziałem na jej pytanie.
Podszedłem do psa i chwyciłem go za obrożę.
- Chodź idziemy młody - mruknąłem.

— To chyba naprawde mnie nie znasz. Jestes podłym człowiekiem. Człowiekiem bez jakiegokolwiek honoru. Kłamiesz jak z nut. — wycedziłam.
— Jakbys mógł sie pospieszyć to sie nie pogniewam. Z radością naplulabym na twoj grób. Ty i twoja rodzina jesteście tego warci.

- Może będziesz miała... o-okazję to zrobić - powiedziałem cicho, przymykając oczy i zaciskając dlonie, które zaczęły drżeć.
- Nie okłamałem Cię ani razu - dodałem i wyszedłem najszybciej jak się dało.
Nie mogłem już znieść tych słów zwłaszcza z jej ust.

Next > Sala wejściowa