Pokój Wspólny

-Ja? W sumie każda. Ale nastawiona jestem na K-pop. A ty?

- Rock i metal. Pomyślałem, że mógłbym coś zagrać na elektryku.

-Ja gram na pianinie. Nawet napisałam kiedyś piosenkę ale... nic z tego. Zgłosiłam się do wytwórni na okres trainee ale powiedzieli mi żebym wróciła za trzy lata, jak będę trochę starsza ale trafiłam tu i.. tyle. Marzenia poszły się jebać jak całe moje życie. -mruknęłam. -Miałeś kiedyś marzenia?

- Owszem. Ale po ukończeniu szkoły przecież możesz wrócić tam.

-Jakie? Spełniły się?
-Teoretycznie tak. Tylko ze. Okres trainee dobrze by było żeby trwał jak najdłużej. Jak mnie przyjmą do wytwórni to wiadomo ze albo dołączę do zespołu który w najbliższym czasie ma zadebiutować no albo zadebiutuje solo co jest raczej mało możliwe. Może być juz za późno na takie rzeczy.

- Czasem się spełniają. Głównie kwalifikuje się to jako "szczęśliwa Isobel", teraz też tyczy się to Annabelle. Nigdy nie jest za późno na debiut, jeśli jesteś dobra w tym co robisz.

-Niby jestem.. Nie na darmo ma się tyle dyplomów i nagród. -"skromnie" machnelam włosami.-To dobrze mieć kogoś dla kogo zrobi się wszystko. Zazdroszczę

- Właściwa osoba i miejsce, i tyle. No to gwiazdo, skoro masz tyle dyplomów to powinnaś zadebiutować, nie?

-wtedy będę za stara.. Wiesz.. U nas w Korei panują zupełnie inne zasady. Tam ty byłbyś Oppą a ja musiałabym zwracać się do ciebie z szacunkiem bo jesteś starszy... pff

- Hmmm... Nawet fajnie by było - zamyśliłem się i uśmiechnąłem pod nosem z rozbawieniem.

-Oh Oppa! Będę najlepsza dongsaeng jaka kiedykolwiek miałeś! -powiedziałam z udawana slodycza po czym zasmialam sie. -Czasami tęsknię za tymi zasadami ale lubię tę europejską wolność

- No mam nadzieję, że będziesz - zaśmiałam się i przeciągnąłem. Kot wskoczył dziewczynie na nogi.

-No jasne.. Teraz będziemy najlepszymi psiapsi w całej szkole. Aigoo Itachi.-powiedziałam kiedy kot nagle na mnie wskoczył. -No hej pulpecie -dodałam głaszcząc go między uszami.

- Nie ma innej opcji, dongsaeng - odchyliłem znów głowę i westchnąłem.

-Świat schodzi na psy.. -zasmialam sie. -Sorry Itachi.. Jezu ja chce kolejny wyjazd gdzieś. .. Chce swojego papu!

- W Londynie mogą być jakieś restauracje z jedzeniem, które by Ci pasowało.

-Mam nadzieje... Tęsknię za jedzonkiem mamy... To jedyna rzecz która robi dobrze.. Chociaż nie.. Pierwsza rzeczą którą chciała zrobić dobrze to pozbycie się mnie hahhaha

- Czemu? - uniosłem brew zaskoczony.

-Bo zabiłam swojego starszego brata, kiedy miałam pięć lat. -powiedziałam. -Nie żartuje

- Jak? - jeszcze bardziej zaskoczony uniosłem brew.

-Jakkolwiek to nie zabrzmi.. Dotknęłam go

- Nie ma co Cię obwiniać. Byłaś wtedy mała i nie kontrolowałaś swojej mocy... - westchnąłem ciężko. Może to przez to taka była? Byłem prawie tego pewny.

-Oh tak... na pewno...-Powiedziałam robiac dziubek z ust. -powiedz to mojemu bratu...parsknelam śmiechem. -O matko.. wali mi na mózg. .

- Wiesz co, moim zdaniem nie miałaś po prostu tego - powiedziałem i ją objąłem mocno. - Nie czułaś, że ktoś jest blisko Ciebie i Cię wspiera.

Momentalnie zesztywniałam kiedy mnie objął. Moja fobia znowu dała o sobie znać bo zaczęło mi się robić niedobrze. -Az... Doceniam ale jeśli nie nie puścisz to będziesz mnie zbierał z podłogi.-powiedział słabo, mrugając szybko oczami przed którymi zaczęły pojawiać nim się ciemne plamy. -Az..

- Okej - odsunąłem szybko rękę. Przygryzłem swoją wargę, widać, że nie była zbyt ufna do ludzi. - Pewnie, wybacz.

-Przepraszam... Ja juz tak mam i to jest jedna z tych niewielu rzeczy z jakimi sobie kompletnie nie radzę. . -oparlam czoło o dłoń p, zakrywajac się włosami. -Z pozoru wyglądam na całkiem inna osobę co?

- Hmmm... Tak. I nie masz za co przepraszać, każdy ma jakieś problemy - oparłem się znów o kanapę.

-Powiedzieć ci tajemnice? Wolałabym żebyś był damską psiapsi. Bo wtedy mogłabym pożyczać od ciebie ciuchy...

Zrobiłem facepalm. - A Isobel? A nie, za małe będą. Nie znasz innej dziewczyny? Tak żeby od innej pożyczać?

-Mam swoje ciuchy debilu.. to był taki... nie wiem.. Az... Czy ty właśnie stwierdziłeś że jestem jakaś gruba?

- Nie, stwierdziłem to, że moja siostra jest kurduplem - zaśmiałem się.

-Teraz to Ci nie wierzę! -Rzuciłam w niego poduszka. -Jesteś okropny!

- Czemu? - zablokowałem pocisk ręką zaskoczony.

-A musi być powód? Po prostu jesteś! -powiedziałam śmiejąc się i rzucając w niego małym poduszkami. -Wstręciuch!

- Tobie serio się nudzi - roześmiałem się i zabrałem się za blokowanie pocisków. Średnio cztery na pięć blokowałem.

-No mówiłam ze tak! -powiedziałam w końcu siada spokojnie i dmuchajac w kosmyk włosów który spadł mi na twarz. -O jejku. .. potargałeś się. . Jak mi przykro.. No naprawdę. Patrz. -powiedziałam przykładając na kanapie i targach mu włosy. -Czekaj.. Stylizacja na idola to jest..-powiedziałam bezlitośnie rozwalając mu fryza

- I tak ją później poprawię - oparłem się znów o kanapę i patrzyłem na nią rozbawiony.

Kiedy w końcu skończyłam swoje dzieło, przy siadam na lydkach i położyłam rękę na oparciu. -Nudzi mi się! !!!!!!

- Nie krzycz - przewróciłem oczami. Założyłem znów ręce za głowę i założyłem nogi na stół. Nawet fajnie się z nią gadało, źle ją osądziłem.

-Jeszcze nie krzyczę. Mogę zacząć. Oppa! Nudzi mi się! -klepnelam go mocno w klatkę piersiową.-Nudzi mi się!

- No to czas na zemstę - zaśmiałem się i wziąłem koc, szybko skoczyłem za nią owijając ją w materiał, starając się jej nie dotykać. - I jak?

-Jesteś nienormalny! Puszczaj mnie bo zacznę krzyczeć ze mnie napastujesz! -krzyknęłam nie mogąc powstrzymać śmiechu. -Ratunku!

- Nikt Ci nie pomoże. Zostałaś sama i bezradna - roześmiałem się razem z nią. - I co? Było tak rzucać poduszkami?

-Jak tylko mnie puścisz to obiecuje z energią rzucę poduszka.. Zostały jeszcze wazony!