Jezioro Hogwartu

— Nieprawda. Jest idealny. Mozna sie przytulić i wte...— urwałam kiedy poczułam ze za bardzo sie wychyliłam i juz nie zdążę cofnac sie do tylu. Nim wpadłam do wody, zrobiłam przewrót następnie wpadając do zimnej wody. Zaczelam panikować, trzepiac sie niepotrzebnie w wodzie. Uduszę tego kota.

Słysząc chlust wody, wiedziałem, że dziewczyna wpadlardo niej. Podniosłem się i podszedłem do krawędzi pomostu, kucając przy niej.
- Oj Rian Rian - odparłem i wyciągnąłem do niej dłoń, by mogła się chwycić, gdy będzie wychodziła.

Nienawidziłam wody. Tej cholernej, zimnej wody.
Woda wypchnęła mnie na moment na powierzchnie pozwalając na nabranie powietrza po czym znow mnie wciągnęła. Ale było inaczej. Poczułam sie inaczej. Woda juz nie szczypała mnie w oczy. Mimo ze zagłębiłam sie w nia odrobine, nie czułam sie z tego względu zle. Na pewno nie straciłam przytomności a to nie był wytwór wyobraźni.
Wypuscilam odrobine powietrza przez usta ale nie pojawiły sie bąbelki które powinny sie utworzyć. Poczułam sie jakbym była w jakiejs niewidzialnej bance powietrza. Powoli Wypuscilam resztę nagranego tlenu i wzięłam oddech czujac jak do płuc napływa czyste powietrze a nie woda...

Widząc, że dziewczyna, ani nie wypływa, ani nie wierzga, przypatrywałem się jak praktycznie lewitowała przy taflii wody, nie wypływając na jej brzeg. Ciekaw co dalej się zadzieje, wpatrywałem się w taflę wody.

Gdy tylko pomyslałam ze chce wypłynąć na wierzch, woda powoli wysunęła mnie na powierzchnie. Powoli, noe tak jak poprzednio. Gdy moja głowa znalazła sie na powierzchni, rozejrzałam sie lekko zdezorientowana zastanawiając sie czy mi sie to nie przywidziało... albo czy ktos nie rzucił zaklęcia.

Patrzyłem jak dziewczyna nie ruszając kończynami wypływa na wierzch. Widząc to widowisko, klepnąłem na ziemię, o mało się nie przewracając.
Najdziwniejsze czego doświadczyłem.
Patrzyłem na to z szeroko otwartymi oczami.

— Wyplynelam. — powiedziałam do Tylera katem oka widzac jak siada na deskach molo.
— Ale tylko o tym pomyslałam... I wyplynelam...

- Widziałem - odparłem, patrząc na jezioro tępym wzrokiem.
- Widziałem - powtórzyłem w amoku.
Sam nie wiedziałem czy mówiłem do niej czy do siebie.

Obok mnie przepłynął Magnus ktorego szybko chwyciłam i wrzuciłam na pomost.
— Wszystko okej?— zapytałam patrzac na Tylera z lekka obawa

- Mhm - przytaknąem niepewnie głową.
- Pomóc Ci? - spytałem, widząc jak wyrzuca kota na brzeg.
Wiedziałem jak to zrobiła i chyba wiedziałm dlaczego jej magia teraz zadziałała, ale mimo to nadal patrzyłem szeroko otwartymi oczami na to wszystko.

— No... Miloby było...— powiedziałam szczerze.
Gdy wyłowił mnie z wody, spojrzałam na niego uważnie.
– O co chodzi?

Gdy usłyszałem jej odpowiedź, wstałem i wyciągnąłemdo niej dłoń, za którą mnie złapała by wyjść z wody.
Na jej pytanie spuściłem wzrok.
- O nic - odparłem.

— Tyler...— powiedziałam wydostając dlon z długiego rękawa bluzy i unoszac lekko jego twarz go góry.
— Cos.. zle zrobiłam?

- Nie - odparłem i popatrzyłem na jej ustw, w które szybko się wpiłem.
Odsuwając się od niej, oblizałem wargi, czując jeszcze bardziej smak jej slodkich ust.
- Po prostu nadal nie mogę się przyzwyczaić do teojej magii. Działa w najmniej oczekiwanym momencie - odparłem, odsuwając się od niej.

Juz po raz kolejny zdziwił mnie tym ze nagle mnie pocałował. Moze dlatego ze byłam pewna ze powie co sie dzieje. Zmartwiło mnie jego zachowanie.
— Ah...– sapnelam gdy sie odsunął.
Pociągnęłam nosem odgarniając mokre włosy z czoła.
— Staram sie jej nie używać przy tobie... Ale.. na to nie miałam wpływu naprawde...

- W żadnym wypadku Cię nie obwiniam, po prostu staram się zrozumieć, kiedy zaczyna działać, a kiedy nie działa - mruknąłem, ponownie siadając.
- Nigdy takich rzeczy nie widziałem - mruknąłem.
Popatrzyłem na nią, a następnie przejechałem wzrokiem po jej ciuchach.
- Czy twoje ciuchy są mokre? - spytałem

Patrzyłam na niego bez słowa po czym kucnelam słuchając dalej.
— No... Tak. Nie widzisz?— zapytałam juz naprawde zdezorientowana.

- No nie ścieka z nich woda, poza tym oddychałaś bormalnierpod wodą - dodałem, a nastepnie dotknąłem bluzy, która rzeczywiście była mokra.
- Zdejmij bluzę - poprosiłem, patrząc na nią. Sam w tym czasie zdjąłem koszulkę, czekając aż dziewczyna zdjmnie bluzę.

— No... Tak... Ale zanim to sie stało... Zanim to było możliwe byłam w wodzie normalnie... Jak mnie wypchnęło na chwile to musiałam nabrać powietrza.— powiedziałam logicznie.
— Po co?— zapytałam ale zdjęłam bluzę drżąc lekko.

- Po to bo bedzie ci cieplej - odparłem, podając jej swoją koszulkę.
Wstałem i podszedłem do jeziora by nastepnie wycisnąc z bluzy całą wodę, jaką mi się udało, a następnie złożyłem ją i położyłem obok Ślizgonki.
Ponownie zająłem swoje miejsce, wpatrując się w dziewczynę.

— Nie chce jej. — powiedziałam starając sie na niego nie patrzeć.
— Ubierz sie!— warknelam rzucając w niego koszulką. Mogłam założyć tę ktora zdjął dla mnie w dormitorium. Ale nie. Leżała idealnie złożona na poduszce i tak miało zostac. Usiadłam obok leżącego chłopaka i zarzuciłam sobie na plecy koc, otulajac sie nim.
— Ubierz sie...

- Rian ja nie byłem w wodzie, więc proszę Cię ubierz się, nie chcę byś była chora - odparłem i przysunąłem się do niej, by odrzucić koc i ubrać ją w swoją bluzkę, która jak zwykle siegała jej do połowy ud.
- Skoro nie chcesz bym zmarzł to usiądź na moich kolanach, odparłem, narzucając na siebie koc, by potem otulić siebie i Rian.

— Nie bede...— mruknelam wzdychających zaczął mnie przebierać.
Na jego słowa wslizgnelam sie bokiem na jego kolana, opierając głowę na jego ramieniu.
— Po prostu wole jak jestes ubrany...— mruknelam starając sie skupić na czymkolwiek innym. Nim Tyler nas otulił, na kolana wskoczył mi na wpół suchy juz kot. Musiał sie otrzepać. Trząsł sie strasznie i probowal wtulić we mnie, ostatecznie zwijając sie w kłębek na moich udach.

Na jej słowa, uniosłem brew. No takiej odpowiedzi się nie spodziewałem.
- Wolisz jak jestem ubrany - powtórzyłem za dziewczyną.
- Aż trudno mi w to uwierzyć, ale ten jeden raz musisz się przemęczyć - odparłem.
Sięgnąłem pod kocem i pogłaskałem kota, by następnie sięgnąć do rozporka dxiewczyny i go rozsunąć.
- Spodnie też - odparłem, jednak widząc, jej pytający wzork, dodałem - spodnie też musisz zdjąć.

— Głupi jestes. A ty, kiedy ci staje na moj widok wolisz kiedy świece ci cyckami czy lepiej kiedy mam cos na sobie?— prychnelam.
Spojrzałam na niego, prostując sie kiedy rozsunal suwak moich spodni. Uniosłam lekko brew po czym powoli wykonałam jego polecenie, zsuwając spodnie z tylka i skopujac je na bok.
— Stanik i majtki tez?— zapytałam retorycznie.

Popatrzyłem na nią, a potem się uśmiechnąłem.
- Skarbie, jak chcesz to zdejmij, bardziej chodziło mi o to że się nie ogrzejesz w zalanych spodniach i bluzie, a bielizna raczej, aż tak mokra nie jest - odparłem.

— Zalezy od czego. — mruknelam i wtulilam sie w niego, całując go uprzednio w nagie ramie.
— Tobie nie jest zimno?

- Od wody, Rian - odparłem z uśmiechem i objąłem ramionami.
- Nie jest - mruknąłem - Mam Ciebie, mam koc, nic więcej nie potrzeba - stwierdziłem.

— "Od wody, Rian"— przedrzeźniłam go.
— Szkoda. — mruknelam.
— Moze po prostu załóż te druga koszulke..

- Co szkoda? - spytałem.
Jęknąłem gdy tylko powiedziała drugie zdanie.
- Dobra, daj mi ją - mruknąłem.

— Idiota...— powiedziałam pod nosem,zsuwając z siebie kota i wstając z Tylera by szybko siegnąć po koszulke.
— Masz półgłówku

- No przecież nic złego nie zrobiłem - odparłem, wyciągając na siebie koszulkę.
- A ty znów mnie przezywasz - dodałem.

— No jest ci zimno i mnie okłamujesz ze nie. — mruknelam.
— Denerwuje mnie takie zachowanie. A jak sie przeziębisz? Złapiesz zapalenie płuc?

- Rian było mi ciepło, serio - mruknąłem.
- Naprawdę skarbie - dodałem.
- To że Ciebie ogrzeje będzie dla mnie najlepsze, bo wtedy sam dostanę ciepło - uśmiechnąłem się.

— Nie wierze ci. — burknelam.
Przytuliłam od do niego, obejmując go w pasie.
— Bede za toba tęsknić wiesz...

- Ale tak jest, nie było mi zimno - odparłem.
Gdy objęła mnie w pasie, zacząłem gładzić ją po włosach.
- Ja za Tobą też - odparłem.

— Chce zeby to szybko minęło. — odparlam podnoszac lekko głowę.
— Jestes pewien ze nie moge tam z toba jechac? Wezme pokoj w hotelu... Kiedy bedziesz juz wolny bedziesz mógł przychodzić...— zaproponowałam. — Nawet nie bedziesz musiał mowic nikomu ze tam jadę.

- Nie możesz opuszczać lekcji - odparłem.
- Na to maluszku Ci nie pozwolę - powiedziałem, całując ją w czoło.
- Rian, nie mogę - mruknąłem.

— Przeciez i tak je opuszczę... Nie zostane tutaj...— powiedziałam cicho.
— Prosze. Moge sie zatrzymać nawet w innym mieście...— dodałam.

- Nie mogę Cię tam zabrać - odparłem.
- Lepiej żebyś była w mieście, które znasz - mruknąłem.
- W którym wiesz, że nic się nie stanie - dodałem.

— A co moze mi sie tam stać? Równie do rze moge wyjsć na ulice w Seulu i wpaść pod autobus. — powiedziałam.
— Zrobie sobie wakacje...

- Rian - jęknąłem, ponownie całując ją w usta.
- A co będę z tego miał? - spytałem.
- Co mi dasz jeśli Cię zabiorę? - spytałem.

— Wszystko. — powiedziałam cicho.
– Co tylko powiesz. — dodałam.
— Spełnię każda twoja zachciankę. Nawet najdziwniejsza.

- Żartowałem. Niczego nie chcę - odparłem.
- Cieplej Ci? - spytałem. Wiedziałem, że będziemy musieli się niedługo zbierać.

— A juz myślałam ze masz jakies super fantazje...— mruknelam rozczarowana.
— Jest okej. — mruknelam.
Oparłam głowę na jego ramieniu i pocałowałam go lekko w szyje.