Dormitorium Dziewcząt

- Z tego to nawet przy mnie nie żartuj - mruknąłem, oplatając dłonią ją w pasie.
- Nawet tak nie myśl - dodałem, przymykając oczy.

— Nie mozesz zabronić mi myślec. — odparlam wzdychając cicho.
— Jesli to zrobisz to juz nie bede miała o czym myślec

- Nie zabraniam Ci myśleć - odparłem - możesz myśleć, ale nie o tym - mruknąłem.
- Możesz myśleć o wielu rzeczach ale nie o tym - stwierdziłem.

— Ja mysle tylko o tym. — mruknelam.
— Jesli bym cie poprosiła to założyłbyś garnitur?— zapytałam ciekawa.

- W takim razie zabraniam Ci całkowicie myśleć - mruknąłem.
- Tak, założyłbym - odparłem, nie zastanawiając się nad tym.

— Dlaczego mi zabraniasz?— zapytałam podnoszac głowę.
— Założyłbyś? Mówiłeś kiedys ze nie ma mow.

- Bo nie możesz tak myśleć - stwierdziłem.
- Zależy od sytuacji. Gdybyś prosiła bym wyszedł w garniturze do WS to odmówiłbym natychmiast - mruknąłem.
- I naprawdę sytuacja musiałaby być wyjątkowa bym go założył, bo ich nienawidzę - dodałem.

– A... Aha. Czyli go nie założysz. — odparlam.
— Trzeba było tak od razu Tyler. — powiedziałam cicho.

- A powiesz mi dlaczego miałbym go założyć? - spytałem.
- Czy tak bez okazji mam go zakładać? - spytałem.

— Już nieważne. Nie myśl o tym. — powiedziałam całując go w ramie.
— Zapomnij.— dodałam.
— Zjadłabym kurczaka

- Proszę powiedz - mruknąłem, otwierając oczy.
- Teraz będzie mnie to męczyć - dodałem.
- To idź skarbie, zjedz sobie - stwierdziłem, uśmiechając się.

— Nie. Zapomnij. Juz nic skarbie. — powiedziałam z uśmiechem.
— Nie... Koreanskiego kurczaczka nooo..

- Rian, no powiedz o co chodzi? - spytałem, przywracając się na plecy.
- To ugotuj - mruknąłem.

— Prosze cie... Juz nic. Nie chce cie do tego zmuszać wiec nie będziemy o tym rozmawiać...— mruknelam przewracając sie na bok i podpierając głowę dłonią.
— Nie... Nie chce..

- Dlaczego chciałaś bym założył garniak? - spytałem.
- Tym razem nie odpuszczę - dodałem, patrzą na nią.
Zastanowiłem się chwilę, a następnie wpadłem na kolejny pomysł.
- A w Hogsmead nie mają? - spytałem.

— Nie wiem. Nie widziałam...— mruknelam. — Ale chyba nie. Dlatego zamiast szukac to wolałam jeździć do Londynu. — odparlam.
— A co?

- Bo chcesz zjeść - odparłem
- Dlaczego miałem ubrać garnitur? - spytałem.
- Co takiego wpadło Ci do głowy? - mruknąłem

— Juz mi sie odechciało. — mruknelam.
— Ojej.. dlaczego mnie o to męczysz... Nie pytaj.. Chcesz sie kochać?

- Nie - odparłem twardo, przekręcając się na bok, by mieć lepszy widok na jej twarz.
- Bo chcę to wiedzieć. Wiele rzeczy odpuszczałem, ale nie tym razem - stwierdziłem.

— Nie chcesz sie kochać?— zapytałam przysuwajac sie. Zaczelam powoli całować go po szyi.
– Juz zmieniłam zdanie. To i tak było głupie.

- Jeżeli w tym momencie myślisz, że przestanę o tym myśleć i będę się z Tobą kochać, to się skarbie myślisz - stwierdziłem.
- Może było, a może nie. Powiedz a sam to ocenię - mruknąłem.

Odsunęłam sie od niego i spuscilam wzrok, bawiąc sie nitka wystająca z narzuty.
— Pomyslałam zebysmy gdzies wyszli. Kolacja. I tak dalej.... Idiotyzm. — odparlam robiąc sie czerwona jak piwonia.

- To nie jest głupie - odparłem, przybliżając się do niej i łapiąc ją za podbródek, który przekręciłem w swoją stronę.
- Zakładam, że zniósłbym ten okropny uniform, skoro Tobie sprawiło by to przyjemność - mruknąłem.
- Aczkolwiek wtedy musiałabyś pomyśleć nad nagrodą, za to że w ogóle wytrzymałem - dodałem.

Pokręciłam głowa patrzac na niego. Znow spuscilam wzrok — To głupie. — odparlam. — Nieważne. Nie rozmawiajmy juz o tym. Ide sie wykapać chyba

- Nie jest głupie - powtórzyłem.
- Dlaczego tak się tego wstydzisz? - spytałem.
- Potrafisz stać przede mną nago, a o tak ważne dla Ciebie rzeczy nie - stwierdziłem.
- Jestem tu dla Ciebie, pamiętaj o tym - dodałem.

— Tak wiem. Ale nie będziemy juz o tym mowic. — odparlam.
— Nie wstydzę sie. Tak po prostu...— mruknelam.

- Dobrze, możemy o tym nie mówić - stwierdziłem - ale w takim razie musisz spojrzeć mi w oczy i powiedzieć, że wcale tego nie chcesz - dodałem.

Przełknęlam ślinę i spojrzałam na niego.
Wpatrywałam sie w jego oczy przez chwile po czym spojrzałam gdzies indziej, przewracając sie na plecy by zsunąć sie z lozka.
— Ide sie umyć.

Wiedziałem, że tego nie powie, przez co szeroko się uśmiechnąłem.
- Idź śmierdziuszku - mruknąłem.
- Jak będziesz już planowała tą kolację to daj mi znać dwa dni przed, bo ktoś musi mi uszyć ten garnitur - odparłem.

Zmrużyłam oczy i mruknelam pod nosem ze sam śmierdzi po czym podeszłam do otwartej szafy, szukając w niej czegoś, prawie nurkując
W koncu wydobylam z niej wielkie, jak dla mnie dosyc ciężkie pudło w kolorze czarnym, przewiązane żółta wstęga. W srodku znajdował sie slimowany garnitur z najczarniejszego materiału jaki udało sie zdobyć, prosta, biała koszula oraz śliwkowy krawat. Z lekkim wahaniem polozylam pudełko na lozku po czym zwiałam do łazienki, szybko sie rozbierając i wskakując pod prysznic.

W pierwszej chwili gdy zobaczyłem pudło, które położyła na łóżko, nie za bardzo wiedziałem o co chodzi.
Wpierw pomyślałem o swoim domu, bo to były jego barwy i jak widać nie mało się pomyliłem.
Kiedy usłyszałem, że dziewczyna odkręca wodę w prysznicu, rozwiązałem wstążkę i uniosłem powoli wieko.
Pierwsze w oczy rzuciła mi się białą koszula i krawat, więc wiedziałem co jest zawartością pudełka.

Gdy juz sie wykapalam i wyszłam spod prysznica, wytarłam sie do sucha i zarzuciłam na siebie zielony szlafrok, zawiązując pasek. Gdy chciałam wyjsć, zawahałam sie i zdecydowałam ze jeszcze troche tam posiedzę. Nie wiedziałam jak zareaguje na takie cos.

Po pierwsze byłem ciekawy skąd go ma i ile kosztował, po drugie - czy w ogóle będzie na mnie dobry, skoro nie był szyty na miarę.
Jak na odpowiedź na to pierwsze musiałem poczekać do wyjścia Rian z łazienki, tak na to drugie najwyżej 5 minut.
Zdjąłem z siebie ciuchy i położyłem je na łóżku zostając w samych bokserkach.
Następnie wciągnąłem spodnie i zapiąłem je paskiem, który o dziwo też był w środku. Następnie założyłem koszulę i wsadziłem ją w spodnie, po czym ubrałem marynarkę, wiedząc, że z krawatem będę miał jak zwykle problem.
Gdy już wszystko włożyłem oprócz krawata, podszedłem z nim do lustra i zacząłem powoli go wiązać.

Po jakimś czasie postanowiłam byc odważna i wyjsć z łazienki. Powoli otworzyłam drzwi i wyjrzałam przez szparę miedzy nimi. Otworzyłam usta widzac chłopaka w garniturze ktory lezal na nim cholernie kurwa idealnie. No i co? Że niby magia jest zła ta?
Gapiłam sie na niego, obserwując go od góry do domu gdy probowal zawiązać krawat.

Już mówiłem jak kochałem te ustrojstwa? Nie? To chyba najwyższa pora.
To ustrojstwo za cholerę nie chciało współpracować. O wiele bardziej wolałem muszkę, bo był jeden prosty ruch i gotowe.
Jednak po chwili przybiłem sobie mentalnie dłonią w twarz.
Przecież jestem czarodziejem, a czary są przeróżne.
Chwyciłem za pasek krawatu przy samym kołnierzyku i powiedziałem zaklęcie po którym krawat sam zaczął się wiązać.

Parsknelam śmiechem widzac jakie miny robi gdy zdaje sobie sprawe ze moze posłużyć sie magia. Tym samym zdradziłam swoja obecność wiec musiałam wyjsć z łazienki co tez zrobiłam. Zamknęłam drzwi i oparłam sie o nie, nie odzywając sie na wszelki wypadek.

Słysząc jej śmiech, ssm uśmiechnąłem się do swojego odbicia, a gdy krawat był już zawiazany poprawiłem marynarkę i odwróciłem się do dziewczyny.
- Chcesz się kochać? - zadałem pytanie, które wcześniej wypłynęło z jej ust.
Gdyby miała tak zawsze na mnie patrzeć jak teraz, byłbym w stanie zakładać "to coś" raz w tygodniu.

Uniosłam wzrok na jego twarz, patrzac mu w oczy. Nie wiedziałam co miałam odpowiedziec. Dylemat. Chciałabym sie tak na niego gapić w nieskończoność ale... To tak jak z damska bielizna. Podnieca faceta gdy kobieta ma ja na sobie... Ale podnieca go jeszcze fakt ze moze ją z niej zedrzeć...
Zwilzylam usta językiem, przełykając ślinę. Czułam suchość w gardle z wrażenia. Znow Powedrowalam po nim wzrokiem.

- Może zrób sobie zdjęcie - mruknąłem z szerokim uśmiechem, widząc jak obczaja mnie od góry do dołu.
- A teraz mam dwa pytania - stwierdziłem.
- Po pierwsze skąd go masz? - spytałem, nie odrywając od niej wzroku - a po drugie ile za niego dałaś? - dopytałem

Odbiłam sie tyłkiem od drzwi i ruszyłam przez pokoj do szafki.
— Obejrzałam. Zamówiłam. Kupiłam.— odparlam na pierwszej pytanie, kucając przed szafeczka.
– Nerke, śledzionę, dwa zęby i mały palec u stopy. — podałam "cenę" garnituru, grzebiąc w szafce.

- Pomocna jak zwykle - stwierdziłem, patrząc na za nią.
- Dlaczego to na mnie tak dobrze leży? - spytałem, po chwili.
- To nie jest śmieszne. Mało na pewno nie kosztował, więc powiedz mi ile za niego dałaś, a ja Ci oddam - stwierdziłem.

— Bo ma na tobie dobrze leżeć. — odparlam w koncu wyjmując z szafki aparat ktory natychmiastowo po zrobieniu zdjęcia, wysuwał je z wąskiej szczeliny.
Wyprostowalam sie i robiąc chłopakowi zdjecie mruknelam:
— Jesli oddasz mi chociażby centa lub sykla to będziemy kochać sie tylko w prezerwatywach. I to najgrubszych jakie tylko sa w sprzedaży.

Gdy miała zamiar zrobić mi zdjęcie, przybraem poważną minę, by wyglądać jak prezesi największych korporacji.
Gdy już zdjęcie zostało zrobione, podszedłem do niej, stając blisko niej.
- Nie lubię, gdy dziewczyna mi coś kupuje - stwierdziłem - bo to tak jakbym pieniędzy nie miał - mruknąłem.
- Poza tym raczej byś mi nie kazała nosić prezerwatyw - dodałem.

Parsknelam śmiechem gdy walnął mine mafioza. Wyjęłam zdjecie i pomachalam nim w powietrzu by wysechł.
— To przywyknij bo dziewczyna nigdy nie miała komu kupować. Wiec teraz ma do tego okazje. I bedzie to robic bez względu na to czy sie zgadasz czy nie. — odparlam.
— A chcesz sie założyć? Wiesz ze w stosunku do ciebie mam wyjątkowe podejście?

- Pomyśl o tym w ten sposób, że ja mogę ich nie przyjąć - stwierdziłem i podszedłem do łóżka, gdzie zostawiłem pudełko i swoje ciuchy.
Zacząłem się powoli rozbierać, tak by niczego nie uszkodzić.
- Niby jakie? - spytałem.