Gabinet Dyrektora

Gabinet dyrektora, do którego można przyjść załatwić problem lub poprosić o coś.

Weszłam na wieżę tak szybko na ile pozwalał mi ból. Zapukalam szybko do drzwi dyrektora czekając na odpowiedź.

- Wejść - odezwałem się jak zwykle głośno, siedząc przy biurku wypełniając jakieś formalności.

Nacisnelam klamke i weszłam do gabinetu.
-Dobry wieczór

- Dobry wieczór, Soo - podniosłem głowę i spojrzałem na nią. - Co Cię do mnie sprowadza?

-Chce żeby usunął mi pan wspomnienia.

- Czemu? - wstałem i wsunąłem ręce w kieszenie, podszedłem do niej. - Bez powodu tego się nie robi.

-Mam powód. -schowałam ręce za sobą. -Zrobi pan to?

- Muszę wiedzieć jaki, najlepiej przez myśloodsiewnię. Bez tego nie mogę się zgodzić.

-Ale... Tego wydarzenia.. ja nie pamiętam. .-nadal gapiłam się w podłogę.

- Jak możesz nie pamiętać czegoś, czego chcesz się pozbyć, Soo? - podszedłem bliżej i położyłem ręce na jej ramionach. - To zostanie tylko i wyłącznie między nami, muszę wiedzieć, co Cię skłania do chęci pozbycia się pewnych wspomnień.

-Nie pamiętam zajścia ale... Wiem do czego doszło.-powiedziałam odsuwajac się od niego. -Pomożesz mi czy nie.-wstydziłam się powiedzieć mu o tym.

- Pomogę, ale daj mi to zobaczyć w myśloodsiewni. Nie mogę zrobić tego od tak, Soo, nie chcę mieć ministerstwa na głowie.

-Ale.. No dobrze. Mam nadzieje że zrozumiesz...-powiedziałam zagryzając warge.

Wziąłem różdżkę i przyłożyłem do jej głowy, w drugiej dłoni miałem fiolkę. - Pomyśl o tym, co się wydarzyło teraz.

Ciężko mi to przyszło. Zawsze kiedy sobie o tym przypomniałam cały ból wracał. Całe ciało nadal mnie bolało od wszystkich siniaków i ran ale przechodzenie przez to drugi raz.. Zaczęłam intensywnie myśleć o poranku, kiedy obudziłam się w hotelu...

Wyciągnąłem kilka jej myśli i wsunąłem do fiolki, na pstryknięcie moich palców otworzyła się szafka z myśloodsiewnią. Zanurzyłem twarz i skupiłem się na tym, co mi pokazała. Gdy podniosłem głowę, zaciskałem pięści z gniewu. Nie do wiary... Na dodatek uczeń Hogwartu! - Wymażę Ci te wspomnienia, ale najpierw muszę wysłać sowę, by go aresztowano i osądzono - napisałem szybko na kartce wiadomość do służb prawa, owinąłem wokół nóżki sowy, która była w kącie gabinetu i wypuściłem ją przez okno. Podpisałem kartkę papieru i podałem uczennicy. - Idź teraz do Sarah, ona się Tobą dobrze zajmie.

-Ale.. kogo aresztowano? To ty wiesz kto to? -zapytałam powoli biorąc od niego kartkę.

- Preston Blue - odpowiedziałem i zacisnąłem zęby. - Dopilnuję, byś nie zobaczyła go do końca życia, a teraz ruszaj do Sarah.

-On? Nie...Przecież on mnie nawet dobrze nie zna. ..

- Ale jednak to zrobił. Zaraz oficjalnie zostanie wyrzucony ze szkoły, a organy ścigania go aresztują - usiadłem za biurkiem z powrotem.

Popatrzyłam na nauczyciela. Ukłoniłam sie nisko po czym wyszłam.
Next: Ss

Standardowo zająłem się chodzeniem po gabinecie i załatwianiem papierków, nudziło mi się jednak. I to cholernie. Potrzebowałem coś porobić, ale sam nie miałem pojęcia co.

Kobieta postanowiła wkońcu iść zapoznać się z dyrektorem, ponieważ nie miała okazji . Szła po schodach i stanęła przed drzwiami do gabinetu. Wzięła głęboki oddech i zapukała do drzwi czekając na przywolenie

- Proszę! - zawołałem gdy się odwróciłem, zaskoczyło mnie to. Czyżby czyjś instynkt wyczuł moje znudzenie? Butelkę z tequilą, którą właśnie miałem pić, wsunąłem szybko za jakiś posążek na biurku.

Po chwili do gabinetu weszła drobna blondyneczka ubrana w sukienkę w stylu lat 60 w kolorze niebieskim. Wyglądała dość młodo i niepozornie więc z łatwością można było ja wsiąść za uczennicę. Rozejrzała się po gabinecie i jej wzrok zatrzymał się na mężczyźnie. Delikatnie się uśmiechnęła w jego stronę- Pan Shadows jak się nie mylę- stwierdziła

- Owszem - kiwnąłem głową i oparłem się plecami o biurko. - W czym mogę pomóc?

- Jestem Dakota Lupin i jestem nową nauczycielką Opieki nad magicznymi stworzeniami, poza tym zostało mi powiedziane że jestem opiekunem krukonów i chciałam się dopytać czy jest to prawda- powiedziała podchodząc troszkę bliżej

- Wow... - wymsknęło mi się z zaskoczenia. Nigdy bym nie powiedział, że to ona... - Owszem, dostała Pani Ravenclaw.

Spojrzała na niego z uniesioną brwią- Tak wiem nie wyglądam, nie pan pierwszy tak reaguje- powiedziała z lekkim śmiechem na twarzy- Och to dobrze, wolałam żeby nie było takich niedomówień. Om czy możemy przejść na ty? Dziwnie mówić mi per pan do zapewne mojego równolatka- powiedziała z uśmiechem

- Owszem, James - podałem jej rękę i gdy ją uścisnęła, podniosłem ją od góry i złożyłem pocałunek na wierzchu, jak to gentleman. - Miło mi poznać.

Uśmiechnęła się delikatnie kiedy ucałował jej dłoń. Są jednak wśród nas dżentelmeni i napewno to się chwaliło - Ciebie także miło poznać James- powiedziała z uśmiechem - Jak ci mija ten piękny dzień

- Jak mi mija... Bez szału - wzruszyłem ramionami. - Nie ma jak zwykle co robić, do kogo się odezwać... Człowiek jednak żyje dalej!

-Cóż na chwilę mogę ulżyć twoim cierpieniom i porozmawiać z tobą jeśli aż tak ci tego brakuje. W sumie sama chętnie bym porozmawiała- powiedziała z uśmiechem podchodząc bliżej i stanęła obok biórka

- Z przyjemnością porozmawiam więc - kiwnąłem głową. - Więc... Opowiesz mi trochę o sobie?

-A co chciałbyś wiedzieć? Nie jestem w tym dobra więc wolę mówić konkrety które chcą wiedzieć- powiedziała z uśmiechem

- Jakaś taka... Nie wiem no, krótka prezentacja - machnąłem ręką.

-No dobrze spróbuję. Jestem Dakota Ravenna Lupin i mam 31 lat. Mam starszego brata i on uczył tu kiedyś. Jestem rejestrowanym animagiem, uczyłam wcześniej w dulmstragu ale przez pewne sytuacje musiałam tam zrezygnować z pracy. Nie wiem co jeszcze lubię dobre jedzenie, alkohol i granie na gitarze- powiedziała z lekkim śmiechem- a jak jest z tobą?

- Aaaah... Remus, no tak - westchnąłem. - Animagiem? W jakie zwierzę się zmieniasz? - zapytałem zaciekawiony.

-Tak Remus, dawno się z nim w sumie nie widziałam- powiedziała w zamyśleniu-Ja w wilka co jest trochę dziwne ponieważ moim patronusem jest kruk więc myślałam że logicznym będzie że w niego się przemienię, a tu niespodziana srebrny wilk- powiedziała z lekkim rozbawieniem

- Hmmm... Życie lubi zaskakiwać. A co do mnie... Były auror, który nie może wciąż nim być i jako inwalida został dyrektorem - rozłożyłem bezradnie ręce.

-Oł a co się stało że musiałeś zrezygnować z tej posady?- spytała go z lekkim zaniepokojeniem w głosie. Patrzyła na jego profil

- Od czasu do czasu na chwilę tracę czucie w nodze. Pamiątka po ściganiu śmierciożercy - usiadłem za biurkiem z westchnięciem.

-No tak to rzeczywiście mocno utrudnia prace w trenie. A praca za biurkiem to chyba nie jest szczyt twoich marzeń- spytała siadając częściowo na biurku

- Owszem, wolałem jak coś się działo. Tą andrenalinę, akcję, kurde no! - westchnąłem ciężko. - Ale w sumie tu też czasem coś się dzieje. Choćby niedawny gwałt na uczennicy.