Pokój Ilarii Salerno

Prowadzona przez Anastazię, weszłam do pokoju. Koło łóżka już stały wszystkie moje bagaże, usiadłam na łóżku i westchnęłam. - Niech się Pani rozgości.

-To dziwne wiesz..-powiedziałam wchodząc do pokoju. Nawet ładnie urządzony.  Tak... Po prostu ładnie.

- Co dziwne? - odwróciłam się i uniosłam pytająco brew. Sięgnęłam do torby i wyjęłam lampkę wina oraz kieliszki.

-Że mówisz do mnie "pani"...

- Owszem, bo Pani nie znam za dobrze i nie przeszłam z Panią na "Ty" - odpowiedziałam z lekkim uśmiechem i zaczęłam nalewać.

-Czyli to w sumie ja zachowuje się chamsko. .-powiedziałam.  -Proszę o wybaczenie..-spaliłam buraka i przeczesałam włosy do tyłu.

- Nieprawda, nie ma sprawy - uśmiechnęłam się do niej szeroko. - Ale zawsze możemy przejść na "Ty" - dodałam podając jej kieliszek.

Wzięłam od niej kieliszek z podziękowaniem.  
-No pewnie. -uśmiechnęłam się. Przyjrzałam się trunkowi.

- Więc załatwione, Anastazio. Zatem... Za pracę w tej szkole - stuknęłam się z nią kieliszkami i napiłam się łyk wina.

-Za pracę. ..-powtorzyłam kiedy stuknęłyśmy się kieliszkami. Upiłam z kieliszka. 
-Hm.. Szczerze mówiąc rzadko pije wino.. Rzadko pije w ogóle, jeśli już to do nieprzytomności ale to jest nawet dobre..

- Z moich rodzinnych stron, dokładniej z winiarni mojego wujka - odpowiedziałam z zadowoleniem. Niezmiernie mnie cieszyło, że jej smakowało. - Opowiedz mi coś o sobie.

-Podziw dla wujka...-zaśmiałam się siadając w fotelu. -O sobie... No cóż. .. Trafiłam tu po rzuceniu poprzedniej pracy. . Pracowałam w MM ale musiałam zrezygnować z powodu niedoszlego męża który przyznał się do romansu z moja siostra, w dniu naszego ślubu. I tyle. -powiedziałam z krzywym uśmiechem. -Tak, mają się świetnie a cała rodzina uważa mnie za ta która opuściła kochanego Dariusa przed ołtarzem i uciekła.

- Nie mówiłaś im swojej wersji? - zmarszczyłam brwi i spojrzałam na nią, upiłam łyk wina i oparłam brodę o rękę.

-Nie miałam jak... Naprawdę uciekłam sprzed ołtarza. .mniej więcej. No ale po tym jak mi powiedział.. -zapatrzyłam się w kieliszek. -Teraz są szczęśliwi.

- Eh - przysunęłam się do niej i ją objęłam pocieszająco. - Nie przejmuj się debilami, znajdziesz sobie lepszego faceta, spokojnie - uśmiechnęłam się do niej pokrzepiająco.

Zaśmiałam się.  -Dzieki ale wiesz.. Ja nikogo nie szukam. Nie ufam juz żadnemu.  I nie zaufam.  Wszyscy są tacy sami. Bez wyjątku.  Wykorzystać i zostawic. To ich cel. A poza tym.. żaden by mnie nie zechciał.

- Nieprawda. Jesteś piękna, atrakcyjna... - zaczęłam wyliczać, patrząc na nią. - Nie dziwię się, zachował się jak świnia, jednak nie powinnaś od razu każdego skreślać. Na Twoim miejscu postarałabym się kogoś poznać jak najlepiej.

-Kogo? Z tego co wiem romanse z uczniami są zakazane. A ja poza Hogwart nie zamierzam się ruszać -powiedziałam.  -Poza tym.. tak jak mówiłam.  Nie ufam facetom. A nie mogę być z kimś komu nie ufam.

- Cóż... Kto mówi, że to musi być facet? - zaśmiałam się lekko. - Spokojnie, rozluźnij się - upiłam kolejny łyk.

-Jak nie facet to kto? Dinozaur?  -zaśmiałam się. -Rozluźnij. .. Jest takie coś w ogóle?

- Jaki dinozaur? Mówię o kobietach no! - zaśmiałam się z nią i napiłam wina. - Hmmm... Odpocznij? Zrelaksuj się? Ewentualnie mogę Ci pomóc - usiadłam za dziewczyną i położyłam dłonie na jej ramionach, zaczęłam umiejętny masaż.

-O matko kocham cie...-powiedziałam zamykając oczy. -Tylko jest jeden problem. Ja nie gustuje w kobietach wcale a wcale.

- Więc wychodzi na to, że jesteś aseksualna? - spytałam kontynuując masaż.

-Nie.. Pociągają mnie mężczyźni.  Powiem Ci ze niektórzy nawet cholernie bardzo.. Tylko w każdym widzę potencjalnego zdrajce

- Więc musisz się nauczyć ufać po prostu, zapomnieć o tym co się stało lub nie patrzyć na to - odpowiedziałam spokojnie, przeniosłam się na kark.

-To cholernie trudne..-powiedziałam przechylajac głowę do przodu.

- Wiem, ja sama musiałam się nauczyć ufać ministerstwu. Nie powiem, żeby było to łatwe, gdy obawiasz się że lada chwila trafisz do Azkabanu.

-O mój Boże mamy kryminalistke w Hogwarcie.  -powiedziałam udając oburzoną.  Zaśmiałam się. -Teraz mów o sobie

- Cóż... W mojej kartotece nic nie znajdziesz już - wystawiłam dziubek do niej i się roześmiałam. - Cała wyczyszczona. Cóż... Po prostu przyłączyłam się do pewnej armii, która miała pewne idee... Potem lider przegrał - wzruszyłam ramionami.

-Aaa... Było chociaż warto??

- Cóż... Trochę było, wiele się nauczyłam, lepiej poznałam samą siebie. Wyćwiczyłam swoją wiedzę i umiejętności, a teraz wychodzę na czysto, po prostu niewiniątko - odpowiedziałam z zadowoleniem i wróciłam do masowania ramion.

-Aa.. rozumiem.  -powiedziałam. -Kobieto.. kocham twoje łapki. ..

- Też je kocham - zaśmiałam się lekko i zrobiłam krótką przerwę by napić się wina, po czym z powrotem ją masowałam, ale teraz w innych miejscach.

Zaśmiałam się.  -Od razu lepiej. . Ale może juz usiądź spokojnie co.. Czuje się winna...

- Czemu winna? - zapytałam siadając obok niej i upiłam łyk wina. - W każdym badź razie ciesze się, ze lepiej.

-Dziękuję -powiedziałam z wdzięcznością. -A więc. .. Eliksiry tak? Jesteś szalona?

- Czemu miałabym być szalona? - uniosłam pytająco brew.

-No wiesz... eliksiry. ..

- Ale co eliksiry? - zmarszczyłam brwi. - O co chodzi?

-Dla mnie to gorsze niż czarna magia..-parsknęłam śmiechem widząc jej minę.  -Spokojnie. ..

- Ale przecież eliksiry są banalne! A ile zastosowań mają, daj spokój! - machnęłam ręką ze śmiechem. - Jakbym dała Ci jakieś afrodyzjak, to byś mnie wielbiła na miejscu! - zawołałam.

-Ja juz cie uwielbiam! -zaśmiałam się.  -Przekupiłaś mnie masażem.

- Idealnie! Zatem mogę w zupełności stwierdzić, że niedługo przejmę całą tą budę - stwierdziłam z dumą i się zaśmiałam.

-O nie.. no tak łatwo to nie ma... -powiedziałam z uśmiechem.