Składzik z eliksirami

Po dłuższym błądzeniu udało mi się dotrzeć do dormitorium. Jakaś Puchonka pomogła mi. Było to bardzo miłe z jej strony. Pomyślałam, że dobrym pomysłem będzie pójście do nauczyciela od eliksirów, powinnam nadrobić swoje zaległości, a to te lekcje były dla mnie priorytetem. W obawie, iż przerwę lekcję udałam się do...Właściwie nie wiedziałam gdzie. Był to składzik, ciężko się nie domyślić, a w nim pełno eliksirów. Okej, chyba trafiłam w odpowiednie miejsce. Usiadłam na krzesełku patrząc na fiolki. Czy to miejsce nie powinno być zamknięte?

/ Po seksach z Anastasią i pobycie w Skrzydle Szpitalnym.
Właściwie to powinno być zamknięte, ale nie było z jednego, głównego powodu. To było moje miejsce, mój teren i jedno z trzech moich królestw. Jedno mieściło się w pokoju, zaś drugie się mieściło w klasie. Tylko moje zdanie i tylko moje decyzje, nie pasowało, pozostawało tylko pożegnać. Weszłam do środka, akurat byłam w jednym z bocznych pomieszczeń i przechodziłam do głównego ze składnikami w rękach, gdy dostrzegłam uczennicę na krześle.
- A.... Ciebie to kojarzę. Tak, to Ty jesteś tą co będzie powtarzać klasę, już pamiętam - powiedziałam i przeszłam do stolika, żeby na nim porozmieszczać to co przyniosłam. - Czego chcesz?

Nagle w składku pojawiła się nauczycielka i, oooo Merlinie. Zawsze żyłam w przekonaniu, że każda nauczycielka jaką poznam będzie przypominać gargulca, a przed sobą mam piękniejszą od Afrodyty. Cóż, nie ciężko zapomnieć, że nie zdałam, z powodu właśnie eliksirów.-Ja...Czy byłaby możliwość korepetycji z eliksirów?- spytałam przełykając ślinę. Nie wiedziałam czy była to kwestia nieśmiałości, czy jednak samej nauczycielki.

Uniosłam nieco zaskoczona brwi. Korepetycje? O nie, zapomnij. Nie radzisz sobie, trudno, takie życie i taka selekcja naturalna. Najchętniej bym to właśnie odpowiedziała i już zamierzałam tak powiedzieć, kiedy sobie przypomniałam, że powinnam. Kto w ogóle to ustalał? James na pewno tego nie wymyślał, idiotą nie był. Westchnęłam ciężko i namyśliłam się chwilę. Tu nie było specjalnie warunków do tego, chyba że... O tak.
- Byłaby. Teraz, później? - spytałam i spojrzałam na nią beznamiętnym wzrokiem.

Sądząc po jej minie, miała ochotę mnie najprawdopodobniej zabić. Czemu ogółem wpadłam na pomysł żeby ją o to poprosić. Na szczęście zgodziła się. Musiałam trzymać emocje w środku, ale przysięgam, że w tym momencie wewnątrz mała Aiden tańczyła.-Jeśli, nie jest pani aktualnie zajęta, to można teraz- powiedziałam patrząc w jej oczy.-Ewentualnie potem można ustalić termin.

Tak, taką minę miałam. I korepetycji zamierzałam jej udzielić, zresztą, powinna być wniebowzięta, że to Lykona nie poprosiła o korepetycje. Zdecydowanie byłaby to sesja typu "w ile sekund złamę Ci psychikę". Może i stwarzałam pozory zimnej, wrednej, która budziła strach przed samym odezwaniem się, ale w głębi siebie często miałam dobre zamiary, choć ukryte.
- Teraz mam czas - powiedziałam siadając naprzeciwko niej i przerzucając włosy na prawe ramię, tym samym ukazując swoją szyję i częsciowo obojczyki. - A ty tymczasem leć po książki. Chyba nie myślisz, że tak bez niczego ci będę pomagać, jakiegoś przygotowania od ciebie oczekuję!

Gdy przerzuciła włosy na jedno ramię miałam wrażenie, że tam wybuchnę. O Merlinie, przecież ona wygląda jak bogini. Słysząc jak mówi o książkach prędko zeskoczyłam z krzesełka i poszłam po swoje rzeczy. Od razu po wyjściu ze schowka, pisnęłam i pobiegłam do dormitorium. Wróciłam z śmiertelnie poważną miną i usiadłam na swoim miejscu, starając się nie patrzeć, ani na obojczyki, ani na dekolt. Skup się Aiden.-Więc od czego zaczynamy?-spytałam nie odrywając wzroku znad okładki podręcznika.

Spsikałam się szybko perfumami, kiedy wyszła, korzystając z wolnej chwili. Prezentować się było trzeba, nawet jeśli przy uczniu. Ze znudzeniem czekałam aż wróci, gdy tak się stało, milczałam dopóki nie usiadła. Zatem najważniejsze było ustalenie czego nie umie i przez co zawaliła rok. Tyle rzeczy było do zrobienia, tyle też mogłam przyjemnych rzeczy porobić... Albo spotkać się z kimś i spędzić upojne chwile... A tak to musiałam pomagać jakiejś uczennicy.
- Jaki był pierwszy temat, jaki przerabiałaś na lekcjach eliksirów i jaki był ostatni? - spytałam chcąc ustalić dział. Oparłam się wygodnie plecami o oparcie krzesła i założyłam nogę na nogę, patrzyłam na nią wyczekująco, trzymając splecione dłonie na kolanie.

-Mhmm, nie wiem i nie wiem- odpowiedziałam zgodnie z prawdą. Na większości lekcji nie była, czego konsekwencje widać na załączonym obrazku. Przygryzłam w wyniku stresu, wargę, przeklinając siebie w myślach, za podjęcie tak głupiej decyzji. Mogłam tu nie przychodzić. Czułam palący wzrok na sobie. Po głowie łomotało mi jedynie czy oddać skok z wieży, czy może jednak powiesić się w jednej z pustych sal. Bo topienie się w jeziorze jest mainstreamowe.

- I Ty chcesz korepetycji i nawet nie wiesz z czego? - aż wstałam i spojrzałam na nią z niedowierzaniem. Myślała że jak jej pomogę? Co wyciągnie ze spotkań ze mną tym tropem? Poza tym, korepetycje, właśnie. A to z kolei miała swoją cenę przecież, co, za darmo będę poświęcać jej swój czas? Wyjęłam różdżkę, a potem... Parę machnięć i było łóżko, na którym była związana Aiden, bez ubrań. Nadgarstki skrępowane linami za plecami, kostki tak samo... I ja tak naga przed nią, zwiastująca odebranie swojej należności... Niestety jednak wciąż stałam przed dziewczyną, dałam się ponieść wyobraźni. A spotkania jednak za darmo... Przeszłam na drugą stronę stolika, by być przy białowłosej i usiadłam na blacie, wzięłam podręcznik do ręki.
- Przejrzyj tą książkę, powiedz mi czego nie rozumiesz, konkretne tematy, bym wiedziała co mam z tobą przerabiać.

Słysząc jej ton głosu wbiłam spojrzenie w podłogę.-Ma pani rację. Przepraszam, to był głupi pomysł- wymamrotałam. Ośmieliłam się na nią spojrzeć. Przez chwilę była wpatrzona w jeden punkt. Chciałabym wiedzieć o czym myśli. Po chwili gdy się ruszyła, ponownie spojrzałam na stół. Poczułam zapach perfum. Wzięłam książkę i otworzyłam ją. Wyglądała jak nowa. Od zeszłego roku nienaruszona.-A właśnie-podniosłam wzrok na nauczycielkę-Korepetycje, są płatne, a przynajmniej powinny być, więc, co pani by chciała za męczenie się ze mną?- zapytałam nie bardzo wiedząc co mówię.

Jej pytanie na krótko mnie zbiło z tropu, gdy przypomniało mi się to, co na chwilę się pojawiło w moich myślach.
- Wystarczy jak zobaczę, że zdajesz. Powiedzmy, że satysfakcja z tego będzie wystarczającym wynagrodzeniem - rzuciłam w odpowiedzi i podparłam się z tyłu rękami, założyłam nogę na nogę. Dzielił mnie od niej nawet niecały metr. Zresztą, nawet nie wiem czy bym się skusiła na to, co mi podsunęła moja wypaczona wyobraźnia. Miałam Anastasię, to raz, dwa, puchonka nie była specjalnie w moim typie.
- Chcę widzieć po prostu, że moje wysiłki nie idą na marne.

-Mogę pani pod koniec kupić czekoladki jak zdam- powiedziałam-No chyba, że jest pani uczulona na czekoladę. Jest pani?-chwilę potem spojrzałam na podręcznik. Nawet nie otworzyłam na stronie z spisem treści. Przekartkowałam go na jakiś eliksir. Nie bardzo wiedziałam, co on zrobi, ale w ten sposób, można by było pokazać na jakim poziomie jestem. Była też instrukcja.-Mamy te rzeczy?-zapytałam wskazując palcem na listę.

- Mamy wszystko co trzeba, z wyjątkiem cykuty - odparłam ponuro i przyjrzałam się eliksirowi. Rozpoznałam go momentalnie, po samym zapachu mogłabym nawet wiedzieć o jaki chodzi.
- Eliksir na porost włosów, niedawno był on przerabiany na lekcji, nada się w sam raz - stwierdziłam i zebrałam kilka składników, tych potrzebnych według przepisu. Do tego potrzebne narzędzia oraz naczynia, po czym przysiadłam na rogu stolika.
- Zatem do roboty.

Przeczytałam instrukcję. Wzięłam pierwszy składnik i działając według poleceń rozprawiłam się z połową zadań. Odgarnęłam włosy, aby za bardzo nie przeszkadzały. Po kilkunastu minutach, najprawdopodobniej skończyłam. Niby wszystko było, ale tak...Spojrzałam na nauczycielkę, a po jej twarzy wywnioskowałam, że mam to wypić. Raz kozie śmierć. Jeśli włosy mi wypadną to kupię perukę. Chwyciłam fiolkę i wypiłam jej zawartość. Co może pójść nie tak? Poczułam jak przez ciało przechodzi dziwny dreszcz, na co wzdrygnęłam się. Miałam zamknięte oczy, a gdy je otworzyłam, miałam przysłonięte je sporą grzywką. Chyba jedynym efektem ubocznym było to, że zmieniły kolor, chociaż nie chciałam tego.-Chyba mi się udało- powiedziałam odgarniając grzywkę i spojrzałam na nauczycielkę z wyczekiwaniem na jej reakcję.

Przyglądałam się dokładnie temu co robi i jak robi. Oczywiście, wychwyciłam od razu błąd, odpowiedzialny za zmianę koloru włosów, ale nie wytknęłam jej go jeszcze. Człowiek się uczy w końcu na błędach, a to co o sobie będzie myślała jak się jej nie spodoba - nie było moim problemem. Zmierzyłam ją wzrokiem, spojrzałam na barwę eliksiru i westchnęłam.
- Poszło ci na tyle dobrze, żeby nie wylecieć stąd z hukiem. Uznaj to za niezasłużoną pochwałę, bo zrobiłaś to na tyle źle, bym poprzestała na tym. I po twoim błędzie widzę, że muszę zacząć od podstaw. Coś ty na eliksirach robiła, że masz takie problemy teraz z tym?

Słysząc pytanie dotyczące, gdzie byłam na eliksirach delikatnie się spięłam-Nie byłam na eliksirach. Czy innych lekcjach- powiedziałam wpatrując się w swoje dłonie. Chwilę tak milczałam, bo to, że się znalazłam w tym miejscu to moja wina. Mogłam chodzić na lekcję, a nie uciekać. Ale to się zmieni. Od tego roku zmieniam swoje postępowanie. Nawet ona będzie ze mnie dumna. Zdam i nie ominę żadnej lekcji. Poczułam się zmotywowana do działania- Więc na czym polegał mój błąd?- zapytałam patrząc na nią. Niezaprzeczalnie była piękna. Przez głowę przeszło mi czy ma kogoś. Nie żebym miała jakiekolwiek nadzieję, na coś więcej niż korepetycję, bo prawda jest taka, że ona robi to niechętnie, a takie rzeczy nie dzieją się w rzeczywistości.

I teraz to była już w moim typie, pasowała mi jak najbardziej. No ale, nie dałam po sobie tego poznać. Nie wiedziałam też, jakie uczucia jej towarzyszą gdy patrzy na mnie, uznawałam, że mi się wydaje, gdy coś się dało zauważyć. Uniosłam nieco zaskoczona brwi, gdy powiedziała, że nie było jej na lekcjach. Świetnie. Aż się zastanowiłam, czy w ogóle była klasyfikowana z czegokolwiek.
- Pomieszałaś kolejność dwóch składników - wyjaśniłam i pokazałam jej, o które konkretnie chodziło. Problem, oj zapowiada się duży problem... Przysunęłam krzesło i usiadłam obok, odrzuciłam jeszcze włosy na bok, tak jak wcześniej, gdy siedziałam na przeciwko niej.
- Zaczniemy od początku, eliksir po eliksirze i różne podobne, by cię jakoś wdrożyć w ten temat - oznajmiłam.

Patrząc na jej minę odnosiłam wrażenie, że jeszcze bardziej nie będzie chciała prowadzić tych korepetycji. Powiodłam wzrokiem na wskazane składniki. Nie umknęło mi przerzucenie włosów przez nauczycielkę. Takie cudowne... Aiden skup się.-Myśli pani-zacięłam się patrząc na stół-Myśli pani, że to się uda?-zapytałam. Z jednej strony, byłam pełna determinacji do pracy, a z drugiej...Jest ta możliwość, że po prostu nie zrozumiem materiału i będę siedzieć po raz kolejny, czego nie chciałabym, bo jednak potem wyjdzie, że Hogwart ukończę będąc w wieku podeszłym.

Nie myślałam wiele nad odpowiedzią, często w takich sytuacjach dawałam upust swojej impulsywności.
- Bardzo w to wątpię, że się uda - odparłam jak gdyby nigdy nic, luźno. Opowiedziałam jeszcze parę cech eliksiru, opisałam sposób w jaki się go robi, z jakiego jest rodzaju, a wtedy urwałam i westchnęłam. Może za bardzo galopowałam? Spojrzałam na nią, inaczej niż dotychczas, tak... Neutralnie.
- Wybacz. Zobaczymy jak wyjdzie, ale myślę, że jeśli się postarasz, to na pewno ci się uda - powiedziałam i wróciłam do tłumaczenia. Jak to określił kiedyś Azazel Tokisaki, wykorzystuję każde niedociągnięcie, to czego człowiek nie umie, by jeszcze bardziej pogrzebać. Oznaczałoby to piekło dla puchonki, ale jakoś się jej... Fartnęło w tej kwestii i zdecydowałam się jej odpuścić.

-W tej sytuacji, przynajmniej nie jestem jedyna- pomyślałam. Słuchałam nauczycielki z uwagą w skupieniu. Pominę to, że przez większość czasu wpatrywałam się jej w usta. Co jakiś czas rzeczy ważne zapisywałam na podreczniku. Potem, gdy powiedziała, że może mi się udać delikatnie podniosło mnie to na duchu.-Dziękuję, pani- odparłam patrząc na nią. Dopiero wtedy zdałam sobie sprawę z tego, że nawet się nie przedstawiłam-Zapomniałam powiedzieć jak mam na imię. Pani chyba też go nie zna, bo jeszcze nie usłyszałam aby pani się do mnie nim zwracała-powiedziałam wciąż nie odrywając od niej wzroku, bo ciężko to zrobić-Aiden West.

W pierwszej chwili miałam wręcz odruch, by jej odpowiedzieć, że co mnie obchodzi jej nazwisko, którego nie chcę pamiętać jeśli nie muszę, ale pohamowałam się póki mogłam.
- Ilaria Salerno - rzuciłam sucho w odpowiedzi. Tak jak wcześniej, tak teraz nie zwracałam uwagi na spojrzenia dziewczyny. Nie przywiązywałam co do nich specjalnej uwagi. Przeszłam do kolejnego eliksiru, w którym miał pojawić się pewien ważny element, potrzebny w dalszych przygodach. Tym akurat była amortencja. Nie zamierzałam jeszcze tego przerabiać z uczniami, byli zbyt niedojrzali na to, za głupi. Może kiedyś, kiedykolwiek zrobię lekcję o tym.

I królowa śniegu, wróciła. Może jej też odłamek szkła trafił serce, które potem stało się chłodne jak lód? Przynajmniej znam jej imię, to jest postęp! Zaczęłam czytać kolejny przepis- Było to na jakiejkolwiek z lekcji?- uniosłam brwi w zaskoczeniu. Czasem siedząc w dormitorium, rzadko, ale czasem, słyszałam rozmowy dziewczyn i o tym eliksirze nic nigdy nie mówiły.

Nie królowa śniegu, tylko ta Ilaria, która manifestowała się na co dzień. Rzadko kiedy była prawdziwą sobą, no jedynie przy Anastasii i kiedyś przy Lykonie. Przy tym drugim było to akurat bardzo dawno, jest on jedną z nieliczną osobą, mogącą się poszczycić dobrą znajomością mnie.
- Nie, nie było i nie będzie. Zazwyczaj ten ważny element omawiam przy innych eliksirach, ale teraz nie chce mi się przeszukiwać książki w poszukiwaniu choćby jednego z nich - odpowiedziałam beznamiętnie.

-Dlaczego mam robić eliksir, którego nie będzie na lekcjach?-mruknęłam nawet nie skupiając na niej wzroku. Jestem na koreptetycjach, po to aby uczyć się tego co jest w programie, a nie poza nim. Rozumiem, że nie chce jej się tu być, ale no...-A właściwie czemu ten eliksir nie jest omawiany na zajęciach?-naprawdę mnie to zastanawiało. Czy na każdym takim spotkaniu będziemy robić po kilkanaście eliksirów. Tak bez przerwy? Westchnęłam przypatrując się podręcznikowi. Ile on jeszcze w sobie kryje, przecież jestem...wróć, jesteśmy dopiero na początku.

- Ponieważ jest to jak... Hmmm... Jakby to porównać... - spojrzałam w bok, na ścianę, myśląc jak to dobrze ubrać w słowa.
- Gdybyś na miotle chciała zrobić zwód wrońskiego, nie dasz rady go zrobić, nie znając metod na szybkie manewrowanie miotłą. Tak i tutaj. Nie znając pewnych elementów robienia tego eliksiru, nie zrobisz innych, które wymagają takich samych czynności - wyjaśniłam jej.
- Na lekcjach w tym celu używam innego eliksiru. Mam cię zaliczać do części bezrozumnych dziewczyn, które od razu po poznaniu przepisu i tego jak zrobić, zabrałyby się do tego w celu wyrwania interesujacej dla nich osoby? Zamiast normalnie i po ludzku spróbować poderwać? - spojrzalam na nią badawczym, przenikliwym wzrokiem.

-To istnieją, aż tak zdesperowane?- parsknęłam lekko rozbawiona, jednka widząc jej minę, zaraz potem spoważniałam- Przepraszam- powiedziałam przenosząc wzrok znów na książkę- Przepraszam- powtórzyłam- Za dość niekulturalne zachowanie i zadawanie głupich pytań-dodałam patrząc się pusto w jeden punkt. Miałam wrażenie, że po głowie huczą słowa. Za dużo słów aby je zrozumieć. Pulsowanie, było na tyle intensywne, że nie dostrzegłam jak wbijam paznokcie we własną dłoń. Czy to był kolejny efekt uboczny po eliksirze, czy mój własny defekt? Obrazy, które pojawiały się aby zaraz potem zniknąć. Wszystko na raz z potrojoną siłą. Po ciele przeszedł mnie nieprzyjemny dreszcz. Co się właściwie dzieje? Przejechałam językiem po spierzchniętej wardze, mając nadzieję, że gdy zajmę się czymś to ból ustąpi. Schowałam lewą rękę w rękawie szaty i czytałam uważnie, aby niczego nie pominąć.

- Tak, istnieją - zgodziłam się z nią, bardziej dając po sobie poznać politowanie, aniżeli rozbawienie. Po prostu nie rozumiałam takich osób. Może dlatego, że obce mi było uczucie niemożności zdobycia ukochanej osoby? Tonący brzytwy się chwyta. Tak jak i zapewne teraz.
- I widać, że faktycznie zmiana koloru była przez ten krok. Teraz masz efekty uboczne... - powiedziała wstając i biorąc jeden z eliksirów miłości. W roztargnieniu nie zauważyłam, że wzięłam nie ten co trzeba i postawiłam przed nią. To miało jej pomóc... Usiadłam dalej w nieświaodomości.
- Do dna, pomoże ci.

Teraz nie byłam w stanie myśleć o czymkolwiek. Złapałan fiolkę, która przede mną była. Jeżeli to miało sprawić, że to wszystko ustąpi, byłabym w stanie wypić tego jeszcze więcej. Niewiele czekając odkręciłam eliksir i wypiłam go duszkiem. Miał bardzo słodki smak. Odłożyłam pustą butelkę, czując falę przyjemnego ciepła. Zniknął natłok myśli i niemiłosierny ból. Podniosłam wzrok i już otworzyłam usta aby jej podziękować, jednak gdy na nią spojrzałam, poczułam jak tobi mi się jeszcze cieplej. Próbowałam się powstrzymywać od samej próby jej objęcia. Zaciskałam dłonie w ten sposób, że zbielały knykcie. Nie mogąc znieść nasilających się uczuć, pomimo sprzeciwów w głowie, które były na nieszczęście zagłuszane przez myśli o Ilarze, złapałam za jej kosmyk włosów. W normalniej sytuacji nie zrobiłabym tego, jednak teraz odnosiłam wrażenie, że tracę jakąkolwiek kontrolę. W pewnym momencie, poderwałam się z miejca, a usiadłam na kolanach kobiety z lekkim uśmiechem.

Zmarszczyłam brwi i obserwowałam ją uważnie, jakby z zaskoczeniem. Jak śmiała? Jakim prawem? Już miałam podnieść na nią głos, zbesztać ją do samego końca za to, kiedy zauważyłam co tak naprawdę wypiła. Zaklęłam głośno, używając najgorszych znanych mi słów. Jak mogłam być tak ślepa? Przymknęłam oczy usiłując się uspokoić, nie robić niczego, czego bym potem żałowała. Nie dysponowałam niczym, żeby powstrzymać amortencję, mogłam jedynie przeczekać to co robi.
- Nie - oświadczyłam stanowczo, kryjąc w oczach wahanie i zsunęłam ją ze swoich nóg. Podniosłam się z krzesła i przeszłam się po składziku, siląc się na spokój. Niedobrze, po prostu niedobrze.

-Czemu nie- jęknęłam wodząc wzrokiem za kobietą. Oparłam głowę o stolik- Dlaczegooo- powtarzałam parokrotnie. Nie wiedziałam dlaczego była aż tak spięta- Jeśli jesteś zestresowana, mogę cię rozluźnić- parsknęłam obserwując jak Ilaria chodzi w jedną i w drugą. Chciałabym tutaj zaznaczyć, że ubranie jakie miała dzisiaj na sobie perfekcyjnie podkreślało jej nogi. Chociaż mogę się założyć, że bez nich wyglądałaby o wiele lepiej. Na samo wyobrażenie, mało nie spadłam z krzesła-Powiem szczerze, że ten eliksir bardzo pomógł! Nie myślę o tamtych okropnych rzeczach. Za to moją głowę zaprzątają cudowne myśli. Bo z panią- powiedziałam rozmarzonym głosem, a na ustach miałam wyraźny uśmiech.

// Po/w trakcie sytuacji w Skrzydle
— Żebym ja zaraz nie miała z Toba myśli West. To nie beda cudowne myśli. I uwazaj zebym ja cie nie rozluźniła..— powiedziałam wchodząc do składziku z eliksirami.
— Swietnie ze tu jestes. — powiedziałam do Ilarii, nie odrywając wzroku od Aiden. — Mozna powiedziec ze cie szukałam. Potrzebuje...— spojrzałam na kartkę.
—... Eliksiru na sen bez snów, wywar wzmacniający, antidotum na trucizny znane i nieznane. — odczytałam.

Już miałam przewrócić oczami, oprzeć się o stolik i nachylić w jej stronę, wytłumaczyć czemu ma takie myśli i ją zbesztać, ale wtedy do pomieszczenia wpadła blondynka. Tak... To z nią spędzałam tak upojną i przyjemną noc, miałam świetną okazję poznać jej ciało. Było mi naprawdę czego zazdrościć, Anastasii pewnie także było.
- Nie wiem czy antidotum będzie, ale reszta powinna być akurat - odpowiedziałam jej i przejrzałam szufladki z gotowymi eliksirami. Miała szczęście, akurat wszystko czego było trzeba - było. Włożyłam je do szkatułki, coby się nie potłukły po drodze i podeszłam do Lankford. Dałam jej czułego buziaka w usta, z łobuzerskim uśmiechem.
- Z wywarem nie szalej, więcej niż jedna fiolka i działanie zamiast pozytywne, będzie negatywne.

Zmierzyłam Ilarię wzrokiem.
- No antidotum by się przydało. O ile chcemy że Azjatka przeżyła. Pielęgniarki nie ma, do tego pies jest chyba w takim samym stanie co dziewczyna.- nie zareagowałam kiedy pocałowała mnie w usta.
- co tu się wyrabia? Że tak spytam.

Nagle podczas prowadzenia monologu do składziku weszła jakaś blondynka, na co jedynie westchnęłam znudzona. Dopiero w momencie gdy Ilaria zbliżyła swoje usta do jej zastygłam w miejscu. To był właśnie ten moment. Wszystko nagle wyparowało. Nie pamiętałam niczego z tego co tutaj się działo. Przejechałam dłonią po włosach. Były po raz kolejny krótkie. Znaj swoje miejsce, West. Zamknęłam swój podręcznik powoli sprzątając swoje stanowisko. Przez ten cały czas milczałam, bo co miałam powiedzieć. Nie wiedziałam nic. Pamiętałam do tego momentu gdzie wypiłam jakiś eliksir i tyle.

- No to antidotum masz - odparłam patrząc na nią badawczym i może nieco zaniepokojonym wzrokiem. Czemu nie odwzajemniła? Jakby była chłodna. Nie zdradziłam jej przecież, to było widać po tym jak nas zastała, zresztą nawet słyszała słowa białowłosej. O, jeszcze znów jej się wygląd zmienił. Skutek uboczny wypicia dwóch tych konkretnych eliksirów w krótkim czasie, amortencja wchodziła w drogę eliksirowi na porost włosów. Zatem znów nie była w moim typie.
- Korepetycji jej udzielałam, by w ogóle mogła myśleć o zdaniu. Zamiast eliksiru, który by ją wspomógł, podałam jej amortencję. Przez pomyłkę. No i wyszło jak wyszło - wzruszyłam ramionami.

— Mhm. — mruknelam. Spojrzałam na uczennice.
— Hej... Czy ty przypadkiem nie jestes z Hufflepuff?— zapytałam. — Jestem twoja opiekunka. — uśmiechnęłam sie. — Cieszysz sie co? A ty...— spojrzałam na Ilarie.
— Ja ci zaraz wyjdę...— parsknelam śmiechem.

Spojrzałam na nauczycielkę. O co właściwie chodzi?-Jestem w Hufflepuff- odpowiedziałam patrząc na nią. Uśmiechnęła się w dziwny sposób. Czy się cieszę? Usłyszałam w jej głosie coś dziwnego-Może ja sobie już pójdę- powiedziałem patrząc na książkę. Odczuwałam, że jestem tutaj niepotrzebna.

- Lepiej wyjdź - zgodziłam się z Aiden, po czym przeniosłam wzrok na nauczycielkę. To jak terytorialna się zrobiła w tym momencie, było urocze.
- Bez ciebie na pewno nie wyjdę - odpowiedziałam z szerokim uśmiechem i dałam jej kolejnego, krótkiego całusa, po jej uśmiechu licząc, że go odwzajemni tym razem i nie będzie zgrywała niedostępnej. Ta noc razem była wystarczająca, by relacja miała szansę się rozwinąć. Objęłam blondynkę w pasie.

— Widzimy sie na Obronie. — puściłam uczennicy oczko.
— Nie boj sie. Jeszcze cie nie zjadłam przecież. — przewróciłam oczami.
Po buziaki otrzymanym od Ilarii odwrocilam głowę.
— Niech No sie pani profesor powstrzyma troche... Ja tak samo jak i pani jesteśmy w pracy. — powiedziałam twardo.
— Hamuj sie.

Na obronie? Chyba wiem jakie lekcje będę omijać, z premedytacją. Zabrałam swoje rzeczy, nie patrząc w ich kierunku. Jakiekolwiek nadzieje i szanse wyparowały, nie żebym miała jakiekolwiek. Byłam po prostu naiwna. Eh.- Do widzenia.- rzuciłam krótko znikając za drzwiami. Zaraz potem wzięłam głęboki wdech. Trochę się dzisiaj działo. Stałam nieruchomo przylegając plecami do ściany, ale po kilku chwilach stwierdziłam, że nic tu po mnie i poszłam dalej.

/NP: Wieża Astronomiczna/

- Nie muszę się hamować jako już dyrektorka szkoły - odparłam z dumą, gdy drzwi się już zamknęły i usiadłam na krześle przy stoliku. Założyłam nogę na nogę i przyjrzałam się paznokciom.
- Nie wiem czego musiałabym się dopuścić, żeby wylecieć ze stanowiska dyrektorki.

— Żartowałam z tym hamowaniem...— mruknelam.
— Nie powiedziałaś mi ze jestes dyrektorka. — powiedziałam patrzac na nia.
— Ale pamiętasz jeszcze o mnie, prawda? Czy juz ci sie znudziłam?

- Nie było okazji tego powiedzieć - odparłam i pochyliłam się do przodu by pociągnąć ją za rękę na swoje kolana. Gdy już na nich wylądowała, objęłam ją w pasie i spojrzałam na jej twarz z lekkim uśmiechem.
- Oczywiście, że o Tobie pamiętam. Jak mogłabym o tobie zapomnieć? Nie jestem osobą tego typu, że porzuca gdy się znudzi.