Skrzydło szpitalne

- Chętnie - odpowiedziałam i się rozejrzałam po pomieszczeniu, byłyśmy same. Ziewnęłam będąc już trochę zmęczona i śpiąca.

-Nie powinnaś wracać do swojego pokoju?-Zapytała.

- Chyba tak zrobię. Znów będzie użeranie się z tą kołatką by wejść do dormitorium... - westchnęłam i wstałam. - Miło było Cię poznać, Rina - uśmiechnęłam się i wyszłam.
NP: Dormitorium Dziewczyn (Ravenclaw)

Położyła się jak tylko została sama. Zdziwiło ją, że w ogóle ktoś ją odwiedził. Zwłaszcza nowa osoba. Nie spodziewała się żadnych odwiedzin. Ziewnęła i przewróciła się na drugi bok, próbując zasnąć.

-Chyba już mogę się stąd wyrwać..-Powiedziała do siebie.
Chwyciła miotłę i wyszła z sali.

NP: Nie wiem

Wszedłem do skrzydła szpitalnego i położyłem Annabelle na jednym z łóżek. - Jest ktoś tutaj? - zawołałem.

- Azazel, po co mnie tu zaniosłeś? - usiadłam na brzegu łóżka, wpatrując się w jego twarz.

- Bo widzę, jak się czujesz, na dodatek nie mówisz mi co się dzieje - odpowiedziałem i spojrzałem w jej oczy.

Gdy usłyszłam z niewielkiego pomieszczenia w skrzydle szpitalnym, w którym zazwyczaj przebywałam.
- Tak? - Podeszłam do dwójki uczniów. - Coś się stało?

- Nie zdążyłam nic powiedzieć, pani od eliksirów zaczęła lekcję zanim cokolwiek powiedziałam. - oburzyłam się lekko przed przyjściem pielęgniarki.

- Ann się źle czuje. Nie zdążyła mi nawet powiedzieć, co jej jest - westchnąłem ciężko. Nowa pielęgniarka? Tamta zdecydowanie lepiej wyglądała, pomyślałem.

Spojrzałam wyczekująco na dziewczynę. Rzeczywiście nie wyglądała najlepiej, ale nie sądziłam by miało być to coś poważnego.

- Jestem po prostu wyczerpana. - westchnęłam - Nie jest to nic poważnego, mam poczerwieniałe oczy, chyba gorączkę i boli mnie brzuch. - tłumaczyłam się pielęgniarce jak głupie, malutkie dziecko - I nie spałam... - spojrzałam na zegarek na ręce - Teraz już 34 godziny.

- Co Ty w tym czasie robiłaś? - zmarszczyłem brwi.

- Nie spałam. - chciałam go spiorunować wzrokiem, ale gdy tylko na niego zerknęłam wybiłam ten pomysł z głowy - Włóczyłam się tu i ówdzie. - westchnęłam, kierując wzrok na pielęgniarkę.

- Dobrze - przerwałam ich rozmowę. - Tobie proponuję najzwyczajniej odpocząć. Jadłaś coś? Powinnaś też przyjmować dużo płynów, skoro masz gorączkę. Możesz zostać tutaj, nikt nie będzie ci przeszkadzał. Wyśpisz się porządnie. - Spojrzałam na chłopaka. - Dobrze, że przyprowadziłeś tu pannę... Jak się nazywasz? - zapytałam dziewczynę. - Ale nie musisz się o nią martwić. Nic jej nie będzie.

- Zostanę z nią. Dotrzymam towarzystwa Annabelle - usiadłem na taborecie obok łóżka.

- Annabelle de Violine. - w myślach przemknęło mi nazwisko chłopaka, ale darowałam sobie kolejną pomyłkę.
Nie odpowiedziałam na pytanie dotyczące jedzenia, jakby ominęłam całkowicie tamto zdanie.

- Powinna odpocząć. - Spojrzałam na niego surowo. - Wynocha. - Wskazałam głową drzwi. Nim poszedł opuściłam ich na chwilę, by przynieść dziewczynie szklankę wody. Niech mają jeszcze chwilę, ale potem chłopak będzie wyjść.

- Wolę, z nią, tutaj, zostać - powiedziałem powoli i przeniosłem wzrok na Annabelle. Czemu nie spała? Zastanowiłem się.

Wróciłam do uczniów i postawiłam szklankę wody koło łóżka zajmowanego przez dziewczynę.
- No i co ty tu jeszcze robisz? - zapytałam chłopaka. - Mam odjąć punkty Slytherinowi?

Westchnąłem tylko ciężko, nachyliłem się, by pocałować ukochaną w czoło. - Wracaj mi szybko do zdrowia - uśmiechnąłem się do niej i wyszedłem.
NP: Dormitorium.

Zakradłem się do Skrzydła Szpitalnego, cicho robiąc kroki, bezszelestnie jak ninja, wonsz żeczny. Usiadłem na stołku obok łóżka, na którym spała Ann. Spojrzałem na jej piękną twarz. - Księżniczka - szepnąłem cicho. Położyłem głowę na łóżku i zamknąłem oczy, zasypiając przy niej.

Wszedłem z Soo na rękach i położyłem na sąsiednim łóżku obok Annabelle. - Halo? - zawołałem i usiadłem między nimi na stołku.

Wbiegłam zdyszana do skrzydła szpitalnego. Moja kondycja zdecydowanie się pogorszyła w zamknięciu. Gdy zobaczyłam Soo na łóżku i tego chłopaka obok podeszłam do nich i usiadłam na podłodze.
- Zaraz umrę - mruknęłam łapiąc się za głowę - Co się dzieje? Dlaczego Soo tu trafiła?

Weszłam cicho do skrzydła, stanęłam za jakąś nieznajomą dziewczyną. Zdążyłam usłyszeć jej pytanie. - Jest przemęczona, wyczerpana psychicznie.

Usłyszałam głos za sobą i zobaczyłam jakąś dziewczynę. Świetnie, będzie kolejna znajoma.
- Możecie mi powiedzieć o co dokładnie chodzi? Na wyczerpaniach psychicznych to ja się znam.

- Mianowicie, chodzi o to, że Soo nie radzi sobie ze swoim cierpieniem i ma dość, nie ma siły dalej tego wytrzymać - wyjaśniłem. Gdzie jest ta cholerna pielęgniarka? - Wow, siostra, dopiero po głosie Cię rozpoznałem. Wyglądasz o wiele lepiej.

- Nie ma tu pielęgniarki ani nic? I czemu Twoja Annabelle też tu leży? - zapytałam marszcząc brwi, stanęłam obok nowej i uśmiechnęłam się do niej. Znów przeniosłam wzrok na brata. - Dzięki, chociaż Ty nie mówisz na mnie Murzynis - mruknęłam.

- Murzynis? Poważnie? - zaśmiałam się - Tak w ogóle, to jestem Gabriela. Mówcie do mnie jak chcecie, byle nie Gabrysia.

- Isobel Tokisaki, miło poznać - podałam jej rękę.

- Azazel Tokisaki, też miło - rzuciłem i wstałem, zacząłem przeszukiwać szafki pielęgniarki w poszukiwaniu czegoś uspokajającego.

- Masz cudowne włosy - powiedziałam odwzajemniając uścisk dłoni - Zawsze chciałam takie mieć.

Powoli otworzyłam oczy. Słyszałam głos Isobel. Albo mi się przyśniło. Usiadłam na łóżku, po chwili orientując się ze jestem w SS. Bez słowa podciagnełam kolana do klatki piersiowej i oparlam o nie ramiona, chowając w nich twarz.

- Dzięki - uśmiechnęłam się i zauważyłam że dziewczyna się obudziła. - Soo - usiadłam obok niej i objęłam ją ramieniem. - Ciii... Jesteśmy tu z Tobą i dla Ciebie.

Kiedy poczułam uścisk Isobel, nie odezwałam się ani nie poruszyłam. Wie ze powinnam ja teraz przeprosić ale żadne słowo nie przechodziło mi przez gardło. Zaczęłam oddychać głębiej

Znalazłem zioła, zaparzyłem je w wodzie, wróciłem i podałem Soo. - Napij się, zrobi Ci się lepiej.

Podniosłam głowę i odtrąciłam jego rękę z wywarem. Spojrzałam na Isobel. Drgnęłam lekko, bo spodziewałam się zobaczyć burze rudych włosów. Ładnie wygląda. Uniosłam lekko kącik ust, po czym oparłam brode o ręce i patrzyłam przed siebie.

Usiadłam na łóżku obok i patrzyłam na nich. Byli tacy czuli, znali się bardzo dobrze. To kolejne miejsce, do którego zupełnie nie pasuję. Może powinnam wrócić do poprawczaka. Teoretycznie mogę tam posiedzieć jeszcze 3 lata, a potem się zobaczy.
- To ja już sobie pójdę - powiedziałam głośno i poszłam do drzwi. To był jedyny słuszny wybór do tej pory.

- Etetete! - wstałam za Gabrielą i złapałam ją za ramię, wciągnęłam do środka. - A Ty gdzie? Nie poznaliśmy się dobrze!

- Ej, Gabs, zostań - zawołałem za nią, zająłem miejsce Isobel. - Nie napijesz się?

Pokręciłam przeczaco głową.

- Poważnie, mam zostać? Myślałam, że nie za bardzo chcecie poznawać kogoś takiego jak ja. No ale dobra - powiedziałam lekko się uśmiechając i usiadłam na łóżku.

- Czemu mielibyśmy Cię nie chcieć? - przewróciłam oczami i usiadłam obok niej. - Opowiedz nam coś o sobie.

- Długa i trudna historia. Myślałam, że mnie nie chcecie, bo tak na prawdę nigdzie mnie nie chcieli. Do szesnastki siedziałam w sierocińcu, a dalej w poprawczaku. Nic ciekawego w tym nie ma.