Pokój Wspólny

Leone weszła do pokoju z lekkim uśmiechem tańczącym na twarzy. Od razu stanęła na środku, po to by wszystkie pierwszaki zwróciły na nią uwagę. Ci, którzy kontynuują naukę w Hogwarcie, po prostu gdzieś usiedli albo skierowali się do swoich dormitoriów.
- Witamy świeżynki! - Powiedziała nonszalancko i opadła na fotel.
Oparła się plecami o jedno z oparć, a przez drugie przewiesiła nogi. Lubiła tak siedzieć, było jej bardzo wygodnie.
"Zrób na ludziach wątpliwe wrażenie pierwszego dnia, a przez cały rok nie będą zawracać Ci głowy. Za rok, jak już odejdę z Hogwartu, przywitaj świeże mięsko moim tekstem. Będziesz miała upragniony spokój, ale z twoją urodą... Jest to wątpliwe." - przypomniała sobie rozmowę, którą odbyła ze swoim kolegą z Gryffindoru. Niestety był on na ostatnim roku i właśnie on wypowiedział to samo, co Leone, ale rok temu. Niebieskooka postanowiła pójść za jego radą i zrobić to samo. Rzeczywiście owego absolwenta nikt nie zaczepiał, ale może jego groźny wygląd, który mówił "jak podejdziesz, to będziesz zbierał zęby z podłogi", pomógł mu w tym. Tak, ta opcja była bardziej prawdopodobna, ale Hide i tak postanowiła spróbować.
Westchnęła cicho w podniosła się. Żaden znajomy nie zainteresował się jej osobą, więc skierowała się do dormitorium dziewczyn, aby tak w spokoju położyć się na łóżku i pozwolić kotu łasić się do niej. Owe zwierzę ocierało się o leżącą Leone, ale ta nawet nie zareagowała, by troszeczkę zdenerwować pupila. Kiedy ten zaczął miauczeć, podniosła się pod siadu i ułożył go na swoich kolanach. Głaskała miękką sierść, a kąciki jej ust lekko się podniosły.
- No już mon cheri. - Westchnęła rozczulając się nad słodyczą kota.
Lubiła mówić do niego po francusku, ponieważ właśnie tam go dostała. Z niewiadomych przyczyn nigdy nie używała jego prawdziwego imienia. Zwracała się do pupila mon cheri albo cherie.

Po tym jak uzupełnił wodę zwierzakowi, Kurt pokierował się do fotela z książką w ręcę. Otworzył na ostatniej stronie i zaczął czytać w myślach.-Chwila dla mnie.-Brunet pomyślał podczas lektury.

Wszedłem cichutko do środka i dostrzegłem chłopaka siedzącego i czytającego jakąś książkę. Od razu padłem do parteru z zamiarem przestraszenia go. Czemu by nie! Pewnie zatęsknił za swoim kolegą z łóżka na przeciw. Pod raczkowałem do jego siedziska i delikatnie podczołgałem się pod jego nogi gdy wziął książkę wyżej aby przełożyć kartkę i poprawić chwyt. Szybko wskoczyłem między jego ręce a książkę.- Hey ! Co czytasz ? - Pierwsze słowo było dużo za głośne. Reszta miała sprawiać pozór " nie chciałem cię wcale przestraszyć, a jeśli to zrobiłem - przepraszam. ". Prawo Jungli ! Czy coś tego rodzaju. Było zabawnie zobaczyć jego wyraz twarzy. Choć pewnie na mnie nakrzyczy. I OD RAZU MÓWIĘ. Absolutnie jestem dziecinny.

Kurt podskoczył gdy zobaczył zamiast liter twarz kolegi."Co ty wyprawiasz do cholery!?"Krzyknął gdy instynktownie chciał przybliżyć książkę do siebie, kończąc się tym że miał nos Lyros na swojej piersi. Zmienił pozycje i zamknął książkę."Ta, bo normalni ludzie wchodzą między nogi innych gdy czytają." Brunet przekręcił oczami.

Spojrzałem się wesoło na niego, no mając twarz na jego klacie. - Przynajmniej się nie nudzisz nie? - Uśmiechnąłem się wrednie i odsunąłem od chłopaka, tak aby nie wywalić mu książki. Dobra! Czas na odrobinę normalności, a może jednak nie? Normalność... Tak troszkę może jej dostać.
- Co tam czytasz? - Usiadłem obok chłopaka.

Doczlapanie się na siódme piętro zajęło mu naprawdę sporo czasu. Westchnął ciężko stając już przed drzwiami pokoju wspólnego Gryffindoru. Zapukał i bez ceremonialnie wszedł.
- Lyros. Proszę na słowo. - powiedział. Starał się to zrobić w miarę spokojnie ale cieszył się z pewnej rzeczy...

Spojrzałem na dużego Pana stojącego w naszym Pokoju wspólnym. Przeniosłem spojrzenie na Kurta który miał coś powiedzieć. Chwilę później usłyszałem że mam podejść i dowodzenia. Uśmiechnąłem się do chłopaka i z kartkami w dłoni podszedłem. Spojrzałem w jego oczy, które znajdowały się wyżej. Moja zadarta w górę głową pozwalała wysłać, a normalnie strzelać pytajnikami z oczu. - Dziendobry... Ja nic nie podpaliłem ani nikogo nie pobiłem! Na zajęciach też byłem! - Zacząłem mówić cokolwiek ma swoją obronę. - Chcę żyć?

Usmiechnalem się rozbawiony widząc jak ten się broni.
- Chodzi o coś innego... o twój... - dodałem ciszej - ''problem''. Chodź. - powiedziałem, powoli wychodząc z pokoju i kierując się na schody do sali wrozbiarskiej.

Spojrzałem się na niego i zrobiłem się cały czerwony. Chciałem go pogryźć. Może to zły instynkt, ale nie lubiłem jak ktoś kto nie musiał... Zaczynał wiedzieć. No ale cóż, jest nauczycielem więc za nim podreptałem. - Do za niedługo Kurt! - Odmachnąłem chłopakowi i podążyłem.

Następny post tam gdzie będzie post Dextera.

Kurt spojrzał zdziwiony, dosłyszał że chodziło o Lyros'a. Pomachał rudemu ale po chwili jego zainteresowanie wzięło górę. Po cichu odłożył książkę i zaczął śledzić dwójkę, ciekawiąc się co się dzieje.-Brzmiało poważnie.-

Następny post tam gdzie Lyros.

Wszedłem do Pokoju Wspólnego Gryffindoru i do Tablicy Ogłoszeń nakleiłem informację:

Drodzy Gryfoni, po skończonej lekcji Opieki Nad Magicznymi Stworzeniami uprasza się wszystkich by pozostali w Pokoju Wspólnym.
Z wyrazami szaczunku:
Opiekun Gryffindoru
Devon West

Gdy ogłoszenie zostało przytwierdzone skierowałem swe kroki dalej.
Następny Post: Pokój Nauczycielski.

Wszedłem do pokoju wspólnego po czym miałem zamiar skierować się do łóżka. Wiecie... schody i takie tam inne okrągłe rzeczy. Zobaczyłem ogłoszenie od Opiekuna. No to siedzę na dupsku na fotelu! Usiadłem i rozłożyłem się. Nie to nie było to czego pragnąłem od serduszka. Kanapa ! Tak to było właśnie to. Wstałem i ruszyłem w stronę kanapy. Rozwalić się na niej było dużo, dużo lepiej.

Chłopak wszedł do pokoju wspólnego, od razu zauważając rudą czuprynę. Szybko poszedł po woreczek na tosty, po czym podszedł do sofy niedaleko i siadając spytał się."Hej, wszystko w porządku?" Brunet patrzał na niego z troską.

Wszedłem do pokoju wspólnego gryfonów, no cóż liczyłem na większą liczbę obecnych ale ucieszyłem się że jest chociaż dwójka.
- Witaj, ty musisz być Lyros Nyxxis, a ty to pewnie Kurt Fetherrow... Jestem opiekunem Waszego domu, gdybyście potrzebowali pomocy czy rady to znajdziecie mnie w moim pokoju na szóstym (?) piętrze. Prosiłbym również byście przekazali to pozostałym gryfonom - powiedziałem i spojrzałem na chłopaków. Cóż cieszyłem się że chociaż ta dwójka pojawiła się w pokoju wspólnym.

Gdy to usłyszał, zaczął przeklinać w myślach. Nawet gdyby chciał spróbować zbliżyć się do niego, to teraz nie może. Jakby spróbował z nim flirtować, mógłby uważać że próbuje zyskać przewagę czy coś podobnego i odejmie im punktów. A z tym ściągnie na siebie gniew reszty Gryfonów."Tak jest, psze pana."Odpowiedział, patrząc po chwili w inną stronę.

Spojrzałem się już trochę zaspany. - Już dobrze Kurt, a i dzień dobry panu. W razie czego zwrócę się do pana z prośbą. - Odparłem dość szybko i ciapłem głową wprost na kanapę. Była taka mięciusia.- A co u ciebie Kurt ? - Westchnąłem i przekręciłem się na boczek.- Spojrzałem chwilę później na Kurta i wstałem. - Wie pan ja się przejdę jeszcze po szkole. - Pyknałem Kurta w ramie i wyszedłem. Przechodząc koło nauczyciela poczułem bardzo dziwny zapach. Nie ważne... SCHODY ! CZEMU JA SIĘ TAK POŚWIĘCAM DLA LUDZI. No to schodzimy , a później wchodzimy...


                                                       Następny post na Dziedzińcu wieży zegarowej.

Kurt nie zrozumiał przez chwile, do póki nie zobaczył tego uśmiechu. Twarz chłopaka poczerwieniała z zawstydzenia i zakrył twarz."idiota..."Wyszeptał przez zaciśnięte zęby, spojrzał nauczyciela i uśmiechnął się zdenerwowany."Więc, ummm, czego pan konkretnie uczy?"

- Zaklęć, jestem nowym nauczycielem dlatego też trochę mam stracha ucząc was. No dobra to do zobaczenia na zaklęciach Kurt - powiedziałem i zaśmiałem się po czym odwróciłem się na pięcie i opuściłem Pokój Wspólny Gryfonów.
Następny post Gdzieś w Hogwarcie.

Chłopak westchnął, czując się beznadziejnie.-Brawo, Kurt.-Brunet bił się w myślach za to, że nie potrafił zagadać do pana Devon'a. Wstał, poprawił swoją pelerynę i poszedł do łóżka. Musiał trochę odpocząć.

Następny post w gdzieś indziej.

Wróciłem do Dormitorium i położyłem się na kanapie. Na noc robiło mi się już gorzej. Muszę się przespać. Podejrzewam, że znów będę miał ten sam jakże uroczy sen. Dobijały mnie te sny przed pełnią. Gorąco gdy wstawałem. Czułem jakby moje całe ciało było rozpalone, bez wyjątku. Podłoga byłą wtedy dużo, dużo chłodniejsza. Ciekawe czy wstanę jutro na śniadanie. Zdjąłem z siebie szatę i nią przykryłem.

Kurt wszedł cicho i zobaczył drugiego chłopaka na podłogę, co wystraszyło go. Podbiegł do niego i potrząsnął nim."Lyros, Lyros?! Wszystko w porządku?" Jedynie otrzymał mruk i rękę która pokazywała, że rudy chciał spać. Uspokoiło to bruneta, podbiegł do wspólnych pokoi i dał chłopakowi poduszkę i kołdrę, po czym sam poszedł spać.

Następny post gdzieś tam.

W środku nocy obudziłem się. Koszmar znowu wybił mnie ze snu, a może to Kurt? Kontem oka dostrzegłem jak odchodzi. Chyba i tak nie mogłem nazwać tego snem. Nie czułem się jakbym w ogóle spał. Przydreptałem do swojego lóźka i położyłem się na nim. Ogarnięcie się aby tą czynność wykonać... wcale nie zajęło mi mało czasu. Powinienem rzucić barierę, ale nie mam na to siły. Czułem jakbym nie miał na to też czasu. W sumie było już prawie rano. Walić to idę dalej spać. Jak pomyślałem tak właśnie zrobiłem.

Otworzyłem moje klejące się oczy. Ile ja mogłem spać? Jest mniej więcej rano. Pewnie dospałem do rana. To dziś sobotę mamy? Jenny... w takim razie już jutro pełnia, a ja się dzisiaj czuje jak kupa gówna. Przeciągnąłem się i wstałem z łóżka. Podreptałem do łazienki, aby odwalić typowe ranne czynności. Zęby, paznokcie ogarnąć, włosy, całego siebie przy okazji. Jak zawsze wstać spocony musiałem. Za dwa dni już będzie okey. Przynajmniej tyle. Świeżutki na ciele, ale nadal pół żywy w środku wyszedłem. Cichy na siebie. Szata z niezbędnikami takimi jak różdżka na siebie i zapierdzielamy. Rozmowa z kimś na pewno dobrze mi zrobi. W soboty i niedziele korytarze były dość opustoszałe.

                                       Drepta gdziekolwiek. Można znaleźć wszędzie.

Wstąpiłem do pokoju wspólnego Gryffonów. Usiadłem na kanapie i wziąłem głęboki wdech. Wciąż mnie wszystko bolało. Uwaliłem się na niej i przykryłem kocem, który leżał na oparciu ów kanapy. Nie wiedziałem co mam teraz zrobić z życiem. Chodziło mi głównie o ten konkretny dzień. Westchnąłem głośno i odwróciłem się na boczek.

Kurt wszedł do środka i zobaczył swojego kolegę. Właśnie wtedy zrozumiał że jakiś czas nie widział rudzielca. Podszedł do sofy i usiadł na wolnym miejscu w pobliżu chłopaka."Hej, wszystko ok? wyglądasz na zmęczonego."

Ledwo się podniosłem na rękach. Tak bardzo mnie wszystko bolało. Z każdą godziną bardziej. Coś jak początek zakwasów. Najpierw aż tak nie boli a później... - Nic wielkiego. - Westchnąłem do niego.- A u ciebie jak? Opowiadaj wszystko. - Zaproponował bym chłopakowi większą część kanapy, ale... Moja. Jak chce to niech się kładzie obok. W sumie... Poleżał bym sobie z kimś chętnie. Było by cieplej i milej. Uhhh... Mam ochotę na masę różnych rzeczy!

"Wyglądasz strasznie, co ci się stało w tym czasie?" Nagle został brunet ściągnięty obok chłopaka z taką szybkością, że nie widział co robić."Lyros, co do jasnej cholery?!"

Wlazłem na niego po czym spojrzałem mu w oczy. Co ja robię? Zleciłem z łóżka. Oczyście zrobiłem. To specjalnie, a chłopak leżał dalej na łóżku. - Tak mi było łatwiej zejść z łóżka. - Rozłożyłem się na podłodze. - Jejku jaka ona jest zimna! - Podniosłem się mozolnie i spojrzałem na chłopaka - Może troszkę przesadziłem... Wybacz, że cię teraz tak potraktowałem. Heh... Może ja już pójdę? - Uśmiechnąłem się, ale było widać jak bardzo sztuczne to jest. - Idę się przejść. - Czemu ja go pociągnąłem? Miałem taki mętlik w głowie... Wyszedłem nie reagują na jego słowa. Muszę pójść po swoje rzeczy... I zaliczyć przy okazji zadanie z Zaklęć.

Następny post - Pokój Devona.

Aby przejść do dormitorium musimy iść przez pokój wspólny. Kiedy wszedłem do pokoju wraz z Soo zobaczyłem na kanapie Gryfona. Jednak nie zauważył nas. Pociągnąłem dziewczynę za szatę i poszliśmy do dormitorium chłopaków.

Kurt patrzył za nim zdziwiony, coś było nie tak. Zastanowił się nad tym co się stało, wydawało mu się jakby widział coś, dzikiego w jego oczach. Po chwili zamyślenia wstał i poszedł znaleźć pewną osobę.

NP: Gdzieś tam. ( XD )

Wszedłem do pokoju wspólnego. Czy ja mam coś do roboty? Nie mogłem wpaść na żaden pomysł. Jedynym rozsądnym wyjściem było iść spać. Usiadłem na kanapie i rozłożyłem się na niej. Chwilę później już miałem zamknięte oczy i spałem. Pierwsze przekręcenie się na bok zorganizowało mi upadek na ziemię. Mruknąłem do siebie i skuliłem się na podłodze. Na niej też się da spać, a spanie jest bardzo ważnym elementem mego życia.

Przeszłam przez portret Grubej Damy i weszłam do pokoju wspólnego Gryfonow. Rozejrzalam się po czym zauważyłam Carla. Podeszłam do niego od tyłu.

Wszedłem do pokoju wspólnego i od razu opadłem na kanapę brzuchem. Westchnąłem, czułem się tak zmęczony.

Nachylilam się nad oparciem , wiszące nogami w powietrzu, i wrzasnelam chłopakowi do ucha: -Co robisz?!

Uniosłem się na łokciach. Spojrzałem na dziewczynę czując jak ucho mnie boli. Byłem zdziwiony- A co ty tu robisz?-uniosłem brwi patrząc na nią i złapałem się za ucho.

-Ee.. mam sobie iść? -zapytałam marszczac brwi i prostujac się, -Jeśli mnie juz nie chcesz to nie...

-No chodź tutaj- jęknąłem obracając się na plecy. Patrzyłem na nią z dołu i uśmiechnąłem się.

-Okej..-powiedziałam przechylajac się na niego przez oparcie. Położyłam łokcie na jego klatce piersiowej -Wygodnie?

-Mogło być gorzej- powiedziałem uśmiechając się.

-Dzięki. . Powienienes powiedzieć coś w stylu "z tobą zawsze" albo..."kocham cie moja piękna Soo" albo... "coś tam coś tam najcudowniejsza istoto na kuli ziemskiej "...

-Właśnie! Carl! Jak szłam tu to wymyśliłam ci genialną ksywe! -powiedziałam siadając na jego biodrach i opierając rękę o tylne oparcie sofy. -Slow motion ...

-Zabawna jesteś-parsknąłem i ułożyłem ręce pod głową- Mam nadzieję, że jest ci bardzo wygodnie.

-No wiem... Pewnie dlatego się we mnie zakochales... najpierw moja uroda a potem poczucie humoru... -powiedziałam uśmiechając się. Czy ja dzisiaj coś brałam. ...? -Baaardzo wygodnie! Moja opiekunka zabronila przychodzić ci do mojego dormitorium a mi do twojego... dobrze ze nie wie że już tam byłam hahaha

-Rozumiem, że nie dostanę spowrotem moich ciuchów?-powiedziałem uśmiechając się-Pozwoliła ci przyjść tutaj?