Pokój Wspólny

— Oj to niedobrze...— powiedziałem. — Chcesz isc do skrzydła?— zapytałem łapiąc ja za dlon ktora głaskała moj policzek.

- Co? - potrząsnęłam głową, oddalając się od chłopaka o krok - Nic mi nie jest, wzięłam tabletkę i wszystko jest w porządku. - wbiłam w niego swój wzrok, który niósł ze sobą przerażenie w tej chwili.

Zmarszczyłem brwi. Zajebiscie. Znowu zaczela.
— Annabelle. Jaka tabletkę wzięłaś?— zapytałem.
— Hm?

- Przeciwbólową, jaką inną mogłabym wziąć? - nerwowo splotłam ze sobą dłonie, przyglądając się Jasonowi.

— Nie wierze Ci. — powiedziałem prychajac.
— Znowu zaczęłaś. Wiesz co Annabelle? Zauważyłem.. ze cos się miedzy nami rodzi. Ale chyba się pomyliłem. Ty wolisz swoje magiczne lekarstwa..

- O czym Ty mówisz? - poczułam jak w momencie mogłabym wykrzyczeć wszystkie możliwe przekleństwa świata - Nigdy nie brałam czegoś innego niż lekarstwa przeciwbólowe. - mimo gotującej się we mnie złości, wypowiedziałam te słowa ze stoickim spokojem.

— Belle. — nachyliłem się do niej i spojrzałem w oczy.
— Powiedz prawdę. Przeciez widze. Przestane ci ufać...

- Mówię prawdę, nic poza takimi tabletkami nigdy nie brałam. - kiedy usłyszałam jak melodyjnie wypowiada moje imię, cała złość zeszła ze mnie momentalnie - Przysięgam. - spojrzałam mu w oczy.

— Nie wiem czy moge ci uwierzyć... niby chce ale z drugiej strony zachowujesz się jak naćpana...— powiedziałem wzdychając.
Odsunąłem się od niej przejechałem dłonią po twarzy, następnie poprawiając włosy.

Zamurowało mnie kiedy usłyszałam to co powiedział, całkowicie opadłam z sił, jakby jego słowa były kilkutonowym ciężarem. Zabolało mnie to, cholernie.
- Jeżeli byś chciał to byś uwierzył. - skomentowałam oschle, wymijając wzrokiem jego spojrzenie.

— Aha. — skwitowałem czujac jak zaczyna się we mnie gotowac.
— Jakby Ci zależało to przestałabys brac prochy..

- Bolała mnie głowa! - wykrzyczałam mu w twarz, nie wytrzymując już całego napięcia, które tylko unosiło się w powietrzu - Miałam umrzeć na ten ból czy raczej nie wychodzić przez cały dzień z pokoju?!

— Miałaś isc do Skrzydła!— rowniez uniosłem głos.
— Raczej nie sadze żebyś brała zwykle lekk na bol głowy! Annabelle zachowujesz się jak któregoś dnia po tym jak cos wzięłaś. Moze trzeba było przyjść do mnie Hm?! Albo do swojego byłego bo ja najwidoczniej nie jestem dość dobry zeby próbować ci pomoc!

Zacisnęłam wargi w wąską linie, patrząc na niego z wściekłością. To co powiedział o Azazelu po prostu sprokowało u mnie znaczną agresję, chociaż nie mogłam ją wyładować na Jasonie.
Złapałam go za nadgarstek i pociągnęłam w stronę pokoju.
- Chcesz dowodu żeby mi zaufać? Naprawdę nie potrafisz tego zrobić bez niego?! - powoli mój głos przechodził w rozpacz.

Gdy złapała mnie za nadgarstek i pociągnęła w stronę dormitoriow, szarpnalem ręka przez co ta poleciała e moja stronę.
Przygarnąłem ją w swoje ramiona i zacząłem głaskać po głowie.
— Przepraszam. — szepnąłem cicho.
— Chce ci zaufać. Ale nigdy nie dałaś mi ku temu powodu. Wiesz o tym prawda.

- Teraz Ci daje, wystawiam Ci to jak na dłoni. - zamknęłam oczy, czując jak łzy wymykają mi się spod kontroli - Po prostu to zrób. Zaufaj mi. - mówiłam, wtulając się w nic innego jak w jego koszulkę, zaciągając się jego zapachem.

— Dobrze...— powiedziałem.
— Juz dobrze. — ciagle głaskałem ją po włosach. Pocałowałem ja w czubek głowy.
— Tym razem uwierzę.

- Jesteś głodny? - odsunęłam się delikatnie by spojrzeć mu w oczy, które były wpatrzone w moje - Mieliśmy iść razem na śniadanie. - przypomniałam mu, dalej będąc w jego objęciach.

— Troche jestem. — powiedziałem wzdychając i patrzac na nia. Założyłem jej włosy za ucho.
— Mieliśmy.... Wiec chodźmy Hm?

- Czekaj. - zanim zwróciłam się do drzwi, stanęłam na palcach i delikatnie musnęłam jego usta - Teraz możemy. - uśmiechnęłam się łobuzersko.

Przewróciłem oczami.
— Dzieciak. — mruknąłem po czym pociagnalem ja do dziury pod portretem.
Next: WS