Dormitorium Dziewcząt 1

Przewróciłam oczami i westchnęłam ciężko.

- I co tak wzdychasz? Muszę kiedyś nauczyć Charliego latać i chyba prędziej ja się potłukę niż on.

- Nie umie latać na miotle? - zmarszczyłam brwi rozbawiona. - Ile on ma lat?

- Siedemnaście, ale tak jakby nigdy nie miał do czynienia z miotłą - zaśmiałam się - Nie potrafi odróżnić latającej od zwykłej.

- Stawiam, że mugolak? - zapytałam i się roześmiałam słysząc ostatnie kilka słów. - O Morgano, o nie.

- No właśnie, mugolak. On nawet nie na zasad Quidditcha. No dobra, nie każę mu rozróżniać wszystkich 700 fauli, bo tylko ja jestem na tyle nienormalna, ae chociaż podstawy.

Zrobiłam głośny na całe dormitorium facepalm. - Co jak co, ale zasady quidditcha? A myślałam, że mój brat jest głupi.

- Nie mów, że on też nie zna - wybuchłam śmiechem - Jak to możliwe?

- Słucham? Azazel? Proszę Cię, Chris - zaśmiałam się. - Chodziłam kiedyś do Mahoutokoro, japońskiej szkoły dla czarodziejów, charakteryzuje się ona wysokim poziomem, niełatwo jest ją ukończyć. Był tam w elicie quidditcha.

- Nazwa tej szkoły jest 10 razy trudniejsza niż połowa magicznych roślin.

- Serio? - zaśmiałam się lekko. - Wymawiasz po prostu Mahotokoro, ale na "o" nakładasz akcent. Wakatta, Chris-chan? Watashi-wa anata no sensei desu! - zaśmiałam się bardziej. - I co, trudniejsze od tego zdania? - wyszczerzyłam zęby w uśmiechu.

- Weź wyjdź - zaśmiałam się - Zagięłabym cię zielarstwem, ale nic nie potrafię sobie przypomnieć poza kłaposkrzeczkami, mimbulus mimbletonią i sopophorusem.

- Gdybym usłyszała Sopophorus, bez wzmianki o zielarstwie, to bym pomyślała, że to jakiś egipski bóg - zaśmiałam się.

- No widzisz - mruknęłam - Chyba powinnam iść się przebrać, bo mam dosyć tej sukienki. Tak, nadal jej nie zdjęłam.
Wstałam z łóżka i poszłam do łazienki.

- Czemu idziesz samaaaaa? A co jeśli jest tam Januuuuusz? Powinnam być przy Tobie, nie wiadomo nigdy kto gdzie jeeeeest! - położyłam się na plecach i westchnęłam.

Weszłam pod prysznic i pierwsze co zrobiłam to oczywiście się poślizgnęłam. BRAWO CHRIS! Wstałam, umyłam się i ubrałam w pierwsze lepsze ciuchy wzięte wcześniej w kufra. Dopiero potem spojrzałam w lustro. Drugie oko podbite. Jeszcze większe brawa.
- Jestem. Tym razem zostaw moją twarz w spokoju - mruknęłam.

- Dobrze, dobrze - wymownie uniosłam ręce do góy.

- Jestem głodna. Chodźmy do wielkiej saliiii - powiedziałam ciągnąc Is do drzwi.

- Z Tobą mogę wszędzie iść - zaśmiałam się i wyszłam z Chris z dormitorium.
NP: Wielka Sala

Weszłam do dormitorium kierując się od razu do łazienki. Spojrzałam w lustro. Co..Co się stało z moimi oczami? Chwilę wpatrywałam się w swoje odbicie, dalej mając przed oczami treść listu. Wróciłam do dormitorium i wzięłam nożyczki. Wróciłam do łazienki i zaczęłam ścinać włosy. Gdy skończyłam spojrzałam w swoje odbicie. To dalej za mało. Po kilku poprawach i przefarbowaniu uśmiechnęłam się...Od tak dawna tego nie robiłam. Włosy wrzuciłam w materiałowym woreczku do kominka i ubrałam się w jakąś bluzkę. Od dziś, będę zachowywać się jak Puchonka.

Weszłam do dormitorium i od razu rzuciłam się na swoje łóżko. Wypuściłam Forge'a na dwór i Greda na podłogę. Niech się sobą zajmą. Otworzyłam książkę o zielartwie i zaczęłam czytać.

- Wychodzę - powiedziałam głaszcząc Greda po jego różowym futerku - Bądź grzeczny. No dobra, możesz zjeść rzeczy Raven.

NP gdzieś coś

Weszłam do dormu i wzięłam długi, ciepły prysznic. Przebrałam się w mundurek i poszłam coś zjeść.

Przyszedłem z Chris do dormitorium. Położyłem ją na sofie najbliższej kominkowi i zapaliłem go, po czym usiadłem obok Chris, obejmując ją.

- Czemu nie wziąłeś mnie do pielęgniarki? - zapytałam wtulając się w Charliego.

-U pielęgniarki jest chłodno-powiedziałem śmiejąc się. Odgarnąłem włosy z twarzy Chris i pocałowałem w usta.

- Skąd wiesz? Byłeś tam? - zaśmiałam się.

-Tego się spodziewam-parsknąłem zerkając na nią.

- W sumie, wszędzie jest zimno, jak nie ma tam ciebie - znowu się zaśmiałam.

-Awwwh, jak uroczo-zaśmiałem się i

- Nienawidzę być urocza - prychnęłam - To zbyt dziewczęce jak dla mnie.

-No helooooł Chris, jesteś dziewczyną-powiedziałem śmiejąc się.

- Nie zawsze mi się to podoba - mruknęłam - Czasem się zastanawiam czy bycie chłopakiem nie byłoby lepsze.

-Nie wyobrażam sobie ciebie jako faceta-parsknąłem i od razu zaśmiałem się.

- A ja wręcz przeciwnie. Byłabym fajnym gościem grającym w Quidditcha i nikt by się ze mnie nie śmiał z tego powodu - powiedziałam patrząc na ogień.

-I miałabyś wokół siebie wianuszek dziewcząt-zaśmiałem się.

- Co do wianuszka dziewczyn, to zastanawia mnie jedno. Jakim cudem nie biega wokół ciebie tłum psychofanek?

-Nie wiem-zaśmiałem się-I tak w sumie raczej nie zwracałbym na nie uwagi-powiedziałem patrząc na Chris.

- Niby czemu? - zaśmiałam się - Fajnie by było mieć masę ludzi latających za tobą i błagających o jeden uśmiech.

-Byłoby to trochę dziwne. Jak mógłbym spędzać z tobą czas skoro ktoś cały czas by przychodził i przeszkadzał?-spytałem i spojrzałem na dziewczynę.

- Na pewno spotkałbyś kogoś lepszego ode mnie - powiedziałam patrząc mu w oczy.

-Nie chcę kogoś innego-powiedziałem patrząc jej w oczy.

- A to niby czemu - uśmiechnęłam się lekko - Co jest we mnie takiego wyjątkowego.

-To, że nie jesteś taka jak inne dziewczyny-powiedziałem uśmiechając się. Zbliżyłem się do niej i ucałowałem w usta-Jesteś najlepsza, po prostu-stwierdziłem śmiejąc się.

- Przestań - zaśmiałam się i delikatnie go pocałowałam - Już nie jest mi tak zimno jak wcześniej, wiesz?