Skrzydło szpitalne

- I za to mielibyśmy Cię nie chcieć? Mojego brata wywalono dwa razy ze szkoły, cudem uniknął czegoś jak mugolski poprawczak, daj spokój - poprawiłam włosy.

- Jak Ci się poprawi, to dam Ci prezent - objąłem Soo mocniej z uśmiechem, zerknąłem na Gabrielę. - Za co siedziałaś?

Oparłam głowę o jego ramię nie odzywając się. Po chuj mi prezent. Westchnęłam cicho starając się myślami zostać w tym samy pomieszczeniu co oni.

Wciąż ją obejmowałem ciepło, wymyśliłem już ponad trzydzieści sposobów na zabicie Carla.

- Alkoholizm, dilerka, ogólnie problem narkotykowy - mruknęłam - I ucieczki z sierocińca. Potrafiłam nie wracać po kilka miesięcy, a wtedy ćpałam, piłam i uciekałam przed policją.

Strudzony szybką podróżą zaszedł do Skrzydła Szpitalnego, z powodu bólu głowy. - Dzień dobry...

-Azazel. Co wy tu robicie? Przeszkadzacie Annabell.-powiedziałam próbując wyswobodzić się z objęć starszego. Spojrzałam w stronę drzwi kiedy usłyszałam głos dochodzący z tamtego kierunku.

- No cześć - powiedziałam do gościa, który właśnie wszedł - Widzę, że mamy tu armagedon chorych.

- Heh...zabawne. - Uśmiechnął się niemrawo. Złapał się za głowę. - Ała... - Skrzywił się.

Podeszłam do szafki i znalazłam tabletki przeciwbólowe. Trochę się tego brało.
- Trzymaj - powiedziałam rzucając je chłopakowi - Nie ma z co.

- Dziękuję... - Złapał tabletki. Wziął jedną, wziął do buzi i połknął. Westchnął.

-Jezu.. Ludzie.. -westchnęłam. -A ty to kto? -warknęłam do nowoprzybyłego.

Spojrzał na pytającą. - Ray Firewood...jestem tu nowy. - Odpowiedział spokojnie.

-Aha. No fajnie. -powiedziałam unosząc brew. Powoli czułam jak mój poziom zirytowania wszystkim, wzrasta. -Co wy tu wszyscy robicie?!

- No yyy tak jakby siedzimy z tobą ... czekamy na pielęgniarkę i rozmawiamy.

-A ktoś was o to prosił? ! A.. a ty to w ogóle kto jesteś?

- To...może już sobie pójdę. - Zostawił tabletki i wyszedł ze Skrzydła Szpitalnego. Teraz nie wie, czy mógł tu przebywać.

- Wiesz co? Możesz mnie stąd wyrzucić. Proszę bardzo. Ale Isobel i Azazela nie wyrzucaj. Oni się o ciebie troszczą. Są dla ciebie przyjaciółmi. Nie rób im tego. Dałabym wiele, żeby chociaż jedna osoba troszczyła się o mnie. Przez osiemnaście lat nikt nie był dla mnie życzliwy, nikt mnie nie lubił do tego stopnia, żeby to było coś więcej niż znajomość na popijawy, imprezy i chęć kupienia marihuany czy innego shitu. Jeżeli chcesz ich traktować w ten sposób, to nie zasługujesz na nich.

-Wiesz co... Mam głęboko gdzieś gdzieś historie twojego wspaniałego życia. I masz rację. Nie zasługuje na nich. Tak samo jak na kogokolwiek innego.

Zanim zamknął drzwi usłyszał ich słowa. Zatrzymał się i słuchał ich rozmowy.

- W takim razie się wypchaj czy cokolwiek tam chcesz zrobić. A wbrew twojej woli, nie wyjdę stąd i nikt mnie nie wyciągnie - powiedziałam siadając na podłodze w miejscu, w którym wcześniej stałam - Miło było cię poznać, SooAh.

-Ale po co ty tu siedzisz? Ktos cie o to prosi? Nie możesz dać trochę spokoju?

- Siedzę, bo chcę. Mam do tego pełne prawo.

-No to świetnie. Ale wiesz. Tutaj przebywają chorzy.. A ty mi na chorą nie wyglądasz.

- Wyglądać nie muszę, ale uzależnienie to też choroba - uśmiechnęłam się szeroko - A tobie polecałabym ziółka na uspokojenie, kochaniutka. Złość piękności szkodzi.

Westchnął. Usiadł pod otwartymi drzwiami dalej słuchając rozmowy.

-Odpierdol się ode mnie. -powiedziałam rzucając w nią poduszką. Po chwili zaczęłam rzucać tym co miałam pod ręką, na wszystkie strony.

- Whoa, księżniczka się wkurzyła. Może jednak chcesz te ziółka? W tym momencie mówię zupełnie poważnie.

-Przestań! Przestań się kurwa do mnie odzywać! Wyjdź stąd!  Wszyscy! Wynocha! Natychmiast! Zostawcie mnie samą!  -krzyczałam po koreańsku. I tak nikt mnie nie zrozumiał ale chociaż sobie pokrzyczałam. Schowałam twarz w dłoniach płacząc cicho.  Nie chce żeby tak teraz wyglądał każdy mój dzień.  Nie chce juz o tym wszystkim myśleć. 

- No no ... mam nadzieję, że w tym bełkotaniu nie było żadnego wyzwiska. A jak już mówiłam, zostaję. Chociażby po to, żeby robić wszystkim na złość.

-Az weź ją stąd. Zabierz ją stąd bo za moment zabije siebie, ją albo ciebie, za to ze jej nie zabrałeś. -spojrzałam na dziewczynę. -Jeśli kurwa, szmata, ćpunka itd nie są wyzwiskami, to nie. Nie było żadnego.

- Bardzo dobrze, przynajmniej umiesz się zwracać z minimalnym szacunkiem. Azazel, jeśli tylko mnie tkniesz to pożałujesz tego mocno. I pod żadnym pozorem nie będzie mnie ruszało twoje błaganie o litość.

-Świetnie. -powiedziałam zsuwając się z łóżka. -Wa takim razie ja wyjdę. -dodałam idąc w stronę drzwi. Nie przeszłam nawet kilku metrów, kiedy tuż obok łóżka Annabelle, kiedy nogi się pode mną ugięły i wylądowałam na ziemi. Nie chciałam juz wstawać. -Nikt mnie nie rusza. -powiedziałam cicho, czerpiąc spokój z zimnej posadzki na której leżałam.

Chciałam wstać, podbiec do niej, pomóc. Byłam przerażona. To moja wina. Przez swój "niewyparzony" język zrobiłam krzywdę Soo. Tak właśnie działam na ludzi.
- Przepraszam. To moja wina. Powinnam była zostać w zamknięciu. Daleko stąd, za kratami.

-Nie. Nie odzywaj się już. -powiedziałam. -To nie twoja wina. Masz rację. Całkowita racje. Nie zasługuje na nich. Nie twoja wina.

- Jestem pewna, że zasługujesz - powiedziałam cicho - Jeżeli tu jeszcze są ... to chcą, żebyś zasługiwała. Nie wiem co się stało, ale nie obwiniaj się. To tylko pogarsza sprawę.

-Miałaś. . Być. . Cicho...

- Już się zamykam.
Świetnie. Przyszłam do Hogwartu mając nadzieję na zmiany. Ale nie ... traktują mnie tak samo jak wcześniej.

Słuchając tego zasmucił się. Nie mógł znieść czyjegoś cierpienia. Zerknął do środka.

-przepraszam-powiedziałam zwijając się w kłębek na podłodze.

- Nie szkodzi - wyszeptałam - Nie powinnam była się kłócić.

-Po prostu.. juz nic nie mów. . Udawajmy ze się nie znamy.

Wstał z pozycji leżącej. Wahał się co do wejścia do środka.

Całe moje dotychczasowe życie kończyło się tym samym tekstem. "Nie znamy się". To okropnie boli, ale co zrobić. Narkomanki i alkoholiczki nikt nie polubi.

Spojrzał na dziewczynę leżącą na podłodze. - Współczuję ci.