Błonia Hogwartu

- A dlaczego nie, może być zabawnie? - odparłem - czyli ogólnie wygląda to tak, że przyjezdzasz do domu i masz sesje zdjęciowe, tak?
- I ty naprawdę twierdzisz że twoja siostra nadal jest lepsza od ciebie? - spytałem niedowierzając

— Miałam sesje. Działam po dwoch stronach. Mugolskiej i magicznej. Teraz mam troche przerwy. Na własne zadanie. — odparlam.
— No tak. No bo jest. — powiedziałam. — Ja tylko miałam szczescie urodzić się z odpowiednimi proporcjami.

- Po szkole wracasz do zawodu? - zapytałem ciekaw - W sumie nie dziwić się, że właśnie modeling
- Wiesz co, teraz co bym nie powiedział to i tak mi nie uwierzysz, więc jak może spotkań twoją siostrę to wtedy pogadamy - stwierdziłem

— Teoretycznie ciagle jestem w zawodzie...— uśmiechnelam się lekko.
— Ten modeling to tak przypadkiem... Oczy, aegyo sal, usta, od małego tak wyglądam. Z racji tego ze taki naturalny wyglad jest porządny, bardzo szybko tak jakby mnie wyłapali z tłumu... — mruknelam.
— Jak tylko rzucisz okiem na jej zdjecie to zrozumiesz...

- W takim razie, gdyby twoja kariera się rozkreciła, spotykalibyśmy się w ukryciu - zaśmiałem się
- Zobaczymy Rian - odparłem - Możemy gdzieś usiąść, bo i tak kręcimy się bez celu

Parsknelam śmiechem.
— Pewnie tak. — powiedziałam. — Mogliśmy się wymknąć do Londynu czy cos...— mruknelam. — Chodz tam. — wskazałam duże, potężne drzewo.

- Wiesz w Londynie też by cię poznali - stwierdziłem i zaczałem iść w stronę wielkiego drzewa. Gdy byliśmy juz przy nim, usiadłem na ziemi i oparłem się o drzewo, prostując nogi.

— Ale w Londynie byśmy się napili...— powiedziałam i kucnelam gdy znaleźliśmy się przy drzewie. Objęłam łydki ramionami.
— Nudno ci ze mna. — stwierdziłam

- A później gdzie? - spytałem. Cały czas ją obserwowałem i zdziwiłem się, że kucnęła, a nie usiadła na mnie, jak zwykle to zrobiliśmy
- Dlaczego tak sadzisz? - spytałem zdezorientowany
- Wiesz, że możesz usiąść na mnie? Po to siadam pierwszy

— A pozniej poszli się zabawić. — powiedziałam patrzac na niego. Muszę przyciąć grzywke.
— Nie wiedziałam czy moge...— mruknelam wstając i siadając bokiem na jego udach i znow obejmując kolana.

- Radził bym już na początku spotkania spotkać się w hotelu - odparłem z uśmiechem
- Zawsze mogłaś i zawsze będziesz mogła, wiem że nienawidzisz robaków
- Zimno ci? - spytałem widząc, że obejmuje się ramionami

— Nie mowilam... O takiej zabawie. Chodziło mi o imprezę. Klub. — zasmialam się.
— Ale...— urwałam. Nieważne.
– Nie... Chyba nie. — odparlam.

- Mi też nie - zaśmiałem się - chodziło mi o to, że lepiej byłoby się napić w hotelu niż na mieście - odparłem
- Ale...dokończ - odparłem
- Owinełaś ramiona wokół swoich nóg, wygląda jakby ci było zimno - odparłem i przycisnąłem ją do siebie, trzymając za biodra

— A... No tak. W sumie mozna by – zgodziłam się. Przechyliłam się na bok i oparłam ramieniem o jego piers, kładąc głowę na ramieniu chłopaka i obejmując go w pasie.
— Często tak siedze po prostu...Ale tak. Jest mi chłodno.

- Wolisz koc czy bluzę? - spytałem, gdyż nie wiedziałem co przywołać z pokoju.
- Jesteś zmarźluchem - stwierdziłem, uśmiechając się do niej
- Za chwile pewnie będzie kolacja

— Nie trzeba. — powiedziałam wdychając jego zapach.
— Nie jestem... po prostu lubie twoje ciepło. — odparlam.
— Jestes głodny?

- Obawiał się, że w tak krótkiej sukience jest ci zimno i nawet moje ciepło ci nie pomoże - odparłem
- Skarbie, ja zawsze jestem głodny - westchnąłem - niezależnie czy jadłem 2 minuty czy 2 godziny temu

— Pomoże. Twoje ciepło mi pomoże. — odparlam.
— To dobrze. Pasujemy do siebie. — powiedziałam zadowolona.

- Skoro tak mówisz, to nie przyleciał tu bluza - stwierdziłem
- Powiem ci, szczerze, że wiele rzeczy nas łączy - odparłem zadowolony

— Na przykład?— zapytałam ciekawa, drapiąc go lekko po dole pleców i gapiąc się w trawę.

- Chociażby miotły - odparłem - oboje uwielbiany na nich latać, do tego mamy takie same modele - powiedziałem przypominając sobie jej miotłę

— Naprawde?— zapytałam. — O to fajnie. — powiedziałam.
— Ale łącza nas tylko dwie rzeczy w sumie... To i tak duzo.

- Uwierz mi, że więcej, ale nie chce mi się ich wymieniać. Zresztą popatrz na nas jesteś brunetką z pięknymi piwnymi oczami, a ja brunetem z ciemnymi oczami - odparłem

– Jestes pięknym brunetem o pięknych ciemnych oczach. — poprawiłam go.
— Moge włożyć dłonie pod twoja koszulke?

Usmiechnąłem się do niej, przechylając głowę
- Czy kiedyś ci na to nie pozwoliłem? - spytałem
- Tak samo jak możesz na mnie siadać, tak samo możesz robić co chcesz z moją koszulką. Pamiętaj jestem tu dla ciebie

– Nie. Bo nigdy nie pytałam. — Powiedziałam i przeniosłam jedna dlon na jego brzuch i zaczelam go gładzić po nim.

- Dlatego nie rozumiem dlaczego tym razem spytałaś - odparłem - wyobrażasz sobie bym się ciebie pytał czy mogę dotknąć twoich ud albo czy mogę położyć dłonie na twoim tyłku? - spytałem

— Nie. — odpowiedziałam i zadrżałam lekko.
— Nie musisz o to pytać... lubie kiedy mnie dotykasz..— odchyliłam głowę do tylu, opierając ja o jego drugie ramie, bym mogła na niego patrzeć.

- Więc proszę cię byś ty też mnie o to nie pytała, tylko robiła co chcesz - odparłem
- Koc, bluza czy powrót do Hogwartu? - spytałem - Czuję, że ci zimno - powiedziałem, wpatrując się w jej oczy

Pokręciłam szybko głowa.
– W usta mi zimno... Na pewno sa juz sine... Przydałaby się metoda usta-usta...— zatrzepotalam rzęsami.

- Na początku musiałabyś być nieprzytomna - stwierdziłem - bo usta-usta robi się osobom nieprzytomny, nieoddychającym - odparłem. Jednak pochyliłem głowę i musnąłem jej usta.
- Lepiej? - spytałem

— Jak cos to moge paść tu trupem nawet...— powiedziałam.
Zamruczalam gdy delikatnie dotknal moich warg.
— Prawie... Jeszcze troche...

- Jesteś aż tak zdesperowana? - spytałem
- Już poprawiam - odparłem i złączyłem nasze usta. Polizałem jej wargę, aby otrzymać dostęp.

— Bardzo...— powiedziałam cicho.
Uśmiechnelam się w jego usta, rozchylając wargi i kładąc mu na policzku dlon ktora wcześniej gladzilam jego brzuch. Kochałam jego pocałunki. Zawsze czułam przez nie motylki w brzuchu.

Gdy otrzymałem dostęp, zacząłem walczyć z jej językiem o dominacje, a swoją dłoń ulokowałem na jej dole jej pleców. Z każdym ruchem warg oraz języka smakowałem jej coraz bardziej. Mógłbym się uzależnić od jej ust.

Pozwoliłam mu wygrać kolejna walkę. Nie dlatego ze mi się nie chciało.. Szczerze mowiac lubiłam jak wygrywał. Wygrywał, dominował i prowadził... Naprawde.
Przeniosłam dlon na jego kark, mocniej się wpijajac w jego usta. Boże to było cos cudownego.

Walka z nią o dominację mogłem zaliczyć do moich hobby. Dobrze wiedziałem, że dawała mi wygrywać, ale bardzo mi się to podobało. Chwyciłem lekko zębami za jej dolną wargę ciągnąc ją w dół

Chlapnęłam... Albo warknelam gdy przygryzł moja wargę.
Boże. Wsunelam dlon w jego włosy, ciagnąc za nie. Tak bardzo chciałam teraz powiedziec "kocham cie" ale sprawiłoby to ze zakłopotalby się i zreszta mowil zebym tego nie robiła..

Gdy tylko puściłem jej wargę od razu zacząłem ją powoli lizać. W tej chwili bardzo mi się podobały jej czynności, a najbardziej to jak ciągnęła mnie za włosy. Dłużej nie wytrzymałej i warknąłem w jej usta.
- Chyba teraz już ci w usta nie zimno - powiedziałem, między pocałunkami

Małe warknięcie... Warknięcie Tylera... Przyprawiało mnie o przyjemne dreszcze.
— Mm... Wszędzie mi zimno... bardzo... Umieram...— powiedziałam z uśmiechem cmokajac go ciagle.

- Oj to już chyba nie pomogę - odparłem, odsuwając się kilka mililitrów.
- Chyba jednak potrzebujesz czegoś cieplejszego - stwierdziłem, odsuwając się od niej

Mruknelam niezadowolona, patrzac na niego jak naburmuszone dziecko z ciut za długa grzywka.
— Kochanie....potrzebuje ciebie...— jeknelam wtulajac się w niego

Zaśmiałem się na jej reakcje i przytulałem bardziej
- Przecież jestem, skarbie - odparłem, całując ją w czoło

— Czuje sie przy Tobie jak małe dziecko..— powiedziałam zadowolona.
— Bezpieczna. I... Miło. Ciepło i miło.

- Ciekawe w takim razie ile lat ma twoja mama - zaśmiałem się
- Cieszę się, że czujesz się przy mnie bezpiecznie, czyli tak jak powinno być - odparłem, głaszcząc ją po nagim udzie
- Ale wiesz nie chciałbym mieć teraz dziecka takiego jak ty. Bo był bym okropnym ojcem - zaśmiałem się bez cienia radości