Dormitorium Dziewcząt

- Ze mną zawsze szybko leci czas - mruknąłem i przejąłem jej żel do mycia. Wylałem na dłoń trochę płynu i rozprowadziłem po jej plecach równomiernie. Powoli zacząłem masować jej plecy.

Objęłam kolana ramionami i oparłam policzek o kolano.
Zamruczalam pod nosem.
— Jak miło... Mowilam ze twoje paluszki sa genialne... A jak nie mowilam... To mowie to teraz..— jeknelam.

- Mówiłaś - odparłem szybko - ale zawsze miło usłyszeć to z twoich ust - powiedziałem, nadal masując jej plecy.
- Skarbie możesz się już wypłukać - mruknąłem

— Wiem ze moge...— mruknelam i odłożyłam zel ktory wzięłam po to by umyć resztę ciała. Gdy skończyłam zsunelam się odrobine pod wodę po chwili się wynurzajac. Wytarłam wodę z oczu i podniosłam się w wannie.
— Chodz gumochlonie. — powiedziałam wychodząc z wanny i owijając się ręcznikiem. Wzięłam kolejny i rozlozylam go, czekajac az moj półbóg wyjdzie.

Gdy wyszła z wanny, jęknąłem cicho. Jednak gdy tylko owinęła się recznikiem, wiedziałem, że już do mnie nie wróci. Po chwili dopiero ogarnąłem, że szatynka, każe mi też wyjść.
- Nie jestem gumochlonem - mruknąłem i nabrałem powietrzna, zanurzając się po same uszy w wodzie.

Westchnęłam gdy zniknal pod gruba warstwa piany.
Odłożyłam ręcznik i usiadłam na krawędzi wanny, zakładając rece na piersiach i czekajac az dziecko przestanie się bawić.
— Utop się utop... Zobaczysz jak szybko ktos chętnie dobierze się do mnie...— powiedziałam głośno.

Mimo, że byłem pod taflą wody, doskonale słyszałem jej zdanie. Postanowiłem, że na chwilę obecną się nie wynurze z wanny. Póki co wypuszczałem powoli powietrze, a bąbelki wychodzące z moich ust, pieły się do góry i znilały wtapiając się w pianę.

Widzac ze nie zareagował na moje słowa poirytowałem się. Machnięciem ręki odkorkowała wannę i woda w szybkim tempie zaczela uciekac. Zaczelam uderzać palcami o ramie czekajac az ten debil się pojawi.

Wynurzyłem się z wody, widząc że woda zaczyna uciekać.
- Musiałaś to zrobić? - spytałem i przetarłem oczy pięściami.
- Przecież i tak długo bym nie wytrzymał bez powietrza - odparłem wychodząc z wanny i owijając się ręcznikiem.

—"musiałaś to robic?"— przedrzeźniłam go i prychnelam wychodząc z łazienki. W dormitorium podeszłam do szafy i wybrałam dla siebie ubranie, uzupełniając je wysokimi butami. Nie mam zamiaru wyglądać przy nim jak dziecko.

Nic nie powiedziałem tylko wyszedłem z łazienki zaraz po niej. Swoją różdżką przywołałem czyste ubrania, w które się natychmiast przebrałem. Ze względu na to, że było mi o dziwo zimno, założyłem do tego bluzę.

Kiedy chłopak się ubierał, ja robiłam sobie lekki makijaż przed lustrem i ogarniałam włosy magicznie je susząc i układając grzywke.
— Kocham cie, wiesz.— powiedziałam patrzac na jego odbicie w lustrze.

- Wiem Rian, wiem - odparłem podchodząc do niej
- Czasami myślę, że gdy mówisz te słowa, liczysz na to, że Ci odpowiem, tym samym - mruknąłem i gdy byłem już przy niej, objąłem ją mocno w pasie, kładąc podbródek na jej ramieniu.
- Mógłbym to robić, ale skoro te słowa, nic by nie znaczyły, to nie widzę sensu by to mówić - westchnąłem - Chyba, że chciałabyś bym tak do Ciebie mówił - dodałem.

Polozylam rece na jego przedramionach które znalazły się na moim brzuchu, jakbym obejmowała sama siebie.
— Nie... Nie chce. — odparlam.
— Denerwuje cie gdy to mowie prawda? Nie chcesz tego słyszeć..

- Nie, nie denerwujesz - uśmiechnąłem się do naszego odbicia
- Nie jestem do tego przyzwyczajony, ale nie czuje się też źle z tym, że mi o tym mówisz - powiedziałem i zacząłem kciukiem kręcić koła na jej brzuchu.
- Jedynie czuje się dziwnie, że nie wiem co odpowiedzieć - wyjaśniłam
- Po prostu martwię się tym, że chcesz to ode mnie usłyszeć.

— Nie. Nie cudem. Naprawde nie chce. To jedyna rzecz jaka zrozumiałam. Ze nigdy w zyciu nie usłyszę tego od kogos kogo kocham. — powiedziałam szczerze.
— Naprawde. Nie musisz się tym martwić skarbie.

- Może pokochasz lepszą osobę - odpoawidziałem cicho. Gdy tak to zobrazowała, czułem się jak potwór, który zabiera tej dziewczynie szczęście. Opuściłem wzrok, patrząc na nasze buty.

— Nie. Nigdy nie pokocham nikogo innego. — odparlam. Popatrzyłam na jego odbicie.
— Hej. Nie martw się tym

Teraz naprawdę czułem się okropnie, nawet nie umiem tego opisać.
- Kochanie, nie mów tak, na pewno pokochasz - mruknąłem
- Pokochasz kogoś innego, jak tylko nie będzie mnie w pobliżu.

Popatrzyłam na niego chwile po czym zabrałam rece.
— Teraz jestes bezczelny Tyler. — powiedziałam z kamienna twarzą. Zranił mnie tym co powiedział. No ale nic.

- Rian - jęknąłem z bezradności - wiem, że źle to zabrzmiało, ale nie o to mi chodziło, że tylko zniknę, a ty od razu zaczniesz kochać kogoś innego - westchnąłem, cały czas ją trzymając
- Chodziło mi o to, że jeśli będziemy, daleko od siebie i przestaniemy się ze sobą widywać i rozmawiać, to po jakimś czasie znajdziesz tą osobę, która jest warta tego uczucia - wyjaśniłem.

— Luzik. W koncu to tylko zauroczenie. Plus seks. Masz racje. — powiedziałam i kontynuowałam makijaż ktory był skończony ale jakos nie miałam co zrobic z rękoma.
— To moze nie wracaj po tym miesiącu. Albo jak ty wrócisz to ja wyjadę. I po sprawie. Przeciez lubie rzucać swoimi uczuciami na prawo i lewo.

- Przepraszam - mruknąłem cicho, puszczając ją i odsuwając Cię od niej.
- Nie chciałem Cię zranić - odparłem
- Może masz rację, tak będzie lepiej jeśli nie wrócę po tym miesiącu - dodałem, siadając na brzegu łóżka.
- Rian, nie chciałem Cię zranić tym zdaniem, choć wiem, że ro zrobiłem. Wiem, że nie rzucasz uczuciami na lewo i prawo i wcale nie o to mi chodziło, ani o to, że to tylko zauroczenie. To ty znasz swoje uczucia, nie ja. Tylko ty wiesz czy to miłość czy zauroczenie - wyjasniłem

Zacisnelam zęby mając wrazenie ze zaraz wybuchnę. Nie wierzyłam ze to mowi.
— Ja... Nie moge ciagle przez to przechodzić. — powiedziałam opierając łokcie na blacie toaletki i kładąc dłonie na głowie.
— Nie moge ciagle przechodzić tej samej kłótni... Ciagle tego wałkować... Nie dam rady... Nie wytrzymam tego po prostu... Nie wytrzymam...

- Której kłótni? - spytałem, patrząc na nią.
Naprawdę się do niej przywiązałem i nie chciałem niczego kończyć, ale gdyby kazała mi tak zrobić, zrobiłbym to choćby tylko dla niej.

— Tej. Ty mówisz ze mnie zostawisz i juz nie wrócisz... Dla mojego dobra. Wmawiasz mi ze zapomne o tobie jak tylko się rozdzielimy... Ja tego nie wytrzymam dłużej. — powiedziałam wstając i chodząc po pokoju, omal nie wyrywając sobie włosów z głowy na ktorych zacisnelam dłonie.
– Oszaleje jesli jeszcze raz to usłyszę... Zwariuje... Zwariuje...

Podszedłem do niej i złapałem ją za nadgarstek.
- Rian sama to zaproponowałaś przed chwilą - odparłem
- Nie mówię, że zapomnisz, ale że jeżeli nie będziemy się widywać, to twoje uczucie do mnie może zmaleć, ale nie zniknąć - westchnąłem
- Nie wariuj przez to

— Ja. Jestem człowiekiem. — powiedziałam patrzac na niego.
— Ja jestem człowiekiem. Rozumiem co sie do mnie mowi. Wiem ze nigdy mnie nie pokochasz. Wiem ze nigdy nie wyjdę za maz. Wiem ze nigdy nie bede miała dziecka. Wiem ze moja choroba bedzie wracać ciagle i ciagle... Wiem ze kocham tylko ciebie i NIE oczekuje odwzajemnienia... Bo wiem jaki jestes...— powiedziałam.
— I wiem ze chce spędzić z toba tyle na ile mi pozwolisz... Dzien... dwa... rok.. dwa lata... — dodałam patrzac na niego bez mrugnięcia.

- Rian - powtórzyłem cicho - Jesteś dla mnie ważna, bardzo ważna - odparłem i podniosłem dłoń do jej policzka, przybliżając się do niej. Może i mogła się odsunąć, ale nie zrezygnowałbym z tego co zamierzałem zrobić.
- Nie chcę Cię stracić, nie teraz gdy niedawno się pogodziliśmy - powiedziałem, patrząc jej w oczy.
- Chciałbym byś kiedyś wyszła za mąż, byś miała dzieci i dom - westchnąłem, przybliżając się do niej powoli.
- Chciałbym byś wygrała z chorobą, bo niedawno mi mówiłaś, że jest to możliwe - mruknąłem

Omal nie jeknelam gdy dotknal mojego policzka. KaDy jego dotyk był najcudowniejszy na świecie.
— Tyler... Ja nie moge tego mieć. — powiedziałam dobitnie. — Ja juz się z tym pogodziłam. — dodałam.
— Ale ciagle słyszę ze cie stracę... Wolałabym się zabic niz pewnego dnia obudzić się ze świadomością ze nigdy cie nie zobaczę..— sciszylam głos i spuscilam głowę

- Kochanie, liczysz się dla mnie tylko ty, żadna inna, jeżeli nie będziesz chciała zrywać całkowitego kontaktu, to będziemy go utrzymywać do końca - mrunąłem i przyciągnąłem ją do siebie.
- Dlaczego niby nie możesz nie mieć męża? - zadałem pierwsze pytanie.

Oparłam skroń o jego piers.
— Mowilam o dzieciach Tyler... A meza mieć nie chce. Nawet ciebie... Nie nadaje sie na gospodynie.— odparlam. Odsunęłam się od niego po chwili i pociągnęłam nosem, poprawiając ubrania.
— Idziemy na śniadanie?

- Wiesz zawsze można dziecko adoptować - odparłem cicho, kładąc jej dłonie na policzkach
- Tak, Rian idziemy - mruknąłem

— Nie. Nie mozna. — powiedziałam i zdjęłam jedna dlon ze swojego policzka by spleść nasze palce.
— To Chodz. — dodałam i ruszyłam do drzwi.

Next: WS

Ruszyłem za nią zadowolony, że kłótnia szybko przeszła obok nas. Ścisnąłem jej dłoń gdy tylko splotła je ze sobą.

Next > WS

Gdy wróciłam do siebie, wyglądając jak mokry kundel, od razu poszłam do łazienki, doprowadzić sie do porządku.
Wyszłam dopiero po jakiejs pół godzinie, ubrana w duża koszulke pod ktora miałam jedynie bielizne. Jakby się uprzeć to całkiem spoko sukienka...
Nim polozylam się w lozku wzięłam dwie dawki eliksiru nasennego.
Gdy juz zasypiałam znikać pojawił się Magnus i wskoczył mi na klatkę piersiowa i tak samo jak ja, po chwili zasnal.

Podszedłem do drzwi i nie pukając wszedłem do środka. Wiedząc, że dziewczyna dalej śpi, usiadłem na kanapie i zacząłem się jej uważnie przyglądać. Podczas snu wyglądała tak bezbronnie i niewinnie.
Stwierdziłam, że poczekam, aż się obudzi, ale w międzyczasie przyszedł do mnie Magnus, który na mnie wskoczył, a ja przez to zeże i tak nie umiałem co robić zacząłem go głaskać.

Nie. Wcale nie brakowało mi Puchona... To była jego decyzja! Moje protesty na nic by sie zdały...
Ehh... Bez znaczenia czy podobało mi się to czy nie.... Nie spędzaliśmy ze sobą każdej chwili...rpien dla niego przeciez.
W nocy kilka razy sie budziłam bez powodu. Przez kilka godzin siedziałam na lozku bez celu az w koncu zasnelam ponownie, kulac sie w samym kacie lozka.
Fdy poczułam ze brakuje mi ciepłego futerka i grubego cielska pod ramieniem, powoli otworzyłam zaspane oczy i przeciągnęłam sie w koncu rozprostowywujac nogi.
Wpatrywałam sie w Tylera przez dobra chwile, dopoki mózg nie dostał impulsu.
— Co Ty tu robisz?— zapytałam cicho.

Popatrzyłem na jeszcze zaspaną dziewczynę i uśmiechnąłem się do niej.
- Aktualnie siedzę i głaszczę twojego kota - odparłem, drapiąc Magnusa za uchem.
- Idź jeszcze spać - mruknąłem, wpatrując się w nią.

— Nie chce spac. — odparlam. — Dlaczego przyszedłeś?— zapytałam i po chwili zrozumiałam. Z trudem, podniosłam sie do siadu i na wpół spiąć, zaczelam sie rozbierać.

- Co ty odwalasz? - spytałem, widząc że dziewczyna zaczyna się rozbierać.
- Rian, nie przyszedłem się z Tobą popieprzyć - odparłem, gdy tylko zrozumiałem o co dziewczynie chodzi.
- Tylko w tej sprawie mogę przychodzić? - spytałem.

— Jezu o co ci chodzi...— jeknelam i opadłam na lozko, przytulając sie do koszulki ktora zdjęłam.
— Nie tylko.. Mozesz przychodzić w każdej. Ale przychodzisz pewnie po to. — mruknęłam nie otwierając oczu.

- Nie po to przyszedłem, więc ubierz się - odparłem.
Przynajmniej wiem, że nieważne co by się stało i tak dostanę to czego chcę.
- Dobrze wiesz, że nie tylko po to przychodzę - mruknąłem, jednak chwilę się zastanowiłem i dodałem - albo nie wiesz, patrząc po twoim zachowaniu.

— To niby po co?— zapytałam otwierając oko.
— Nie musisz udawac. Ja sie nie obrazę. — powiedziałam. — Wiem od czego jestem. — dodałam.

Podniosłem się wraz z kotem z fotela, nastepnie usiadłem na łóżku, uprzednio zdejmując buty.
- Rian, ubierz się - mruknąłem.
- Przyszedłem tak po prostu, bez większego celu - odparłem - chociaż by po to, by Cię zobaczyć - dodałem.