Wspólny pokój

— Wyspie. To położę sie na podłodze. — burknelam kładąc sie z powrotem na kanapie.
— Idz se...

- Dlaczego jesteś wstawiona? Coś się stało? - spytałem, siadając na brzegu kanapy i gładząc jej nogi.
- Nie powinnaś pić - dodałem.

— Dobrze wiesz ze sie stało. — burknelam przytulając sie do małej poduszki.
— A co? Ktos mi zabroni? Naskarzysz moim rodzicom? No właśnie..

- A co się stało? Powiedz - mruknąłem.
- Nie no nikt Ci nie zabroni, ale nie ma powodu byś piła - odparłem.

— Ty!— powiedziałam oskarżycielsko celując w niego palcem.
— Powód zawsze sie znajdzie. Bede sobie pila bo wtedy jest fajnie. Bede pila codziennie. Co godzinę.

- Co niby zrobiłem, że musiałaś się upić? - spytałem.
- Nie Rian, bie będziesz piła codziennie, nie możesz popaść w alkoholizm - odparłem, gładząc ją po policzku.

— Urodziłeś sie. — mruknelam wtulajac sie znow w poduszke.
— Nie popadnę. Nie boj sie....

- Przykro mi, już tego nie zmienię - odparłem.
- Ale nie martw się już niedługo mnie nie zobaczysz tutaj - mruknąłem.

— Coo? Ale dlaczego?!— krzyknęłam niezadowolona.
— Znowu mnie chcesz zostawic? Samą? Nie bede zyc bez ciebie!— dodałam i wyjęłam sobie spod tylkapoduszke, rzucając nia w chłopaka.

- Żebym nie musiał patrzeć jak flirtujesz z innymi facetami, bo tego bym nie zniósł - mruknąłem.
- Znowu? Kiedy Cię zostawiłem? - spytałem, patrząc jej w oczy.

— Nie obchodzi mnie to...— warknelam.
— Zawsze mnie zostawiasz...Zawsze jestem ze wszystkim sama...

- Nie zostawiam Cię zawsze - odparłem - zresztą i tak nie chcesz się ze mną spotykać, więc raczej różnicy Ci to nie zrobi - mruknąłem.

— Ty tez nadal mnie nie kochasz... A ja juz nie chce czekać.— mruknelam wzdychając

- To ty już mnie nie kochasz albo tego nie pamiętasz - mruknąłem.
- Co się stało? Kto Ci to zrobił? - spytałem, gładząc jej policzek.

— Zawsze cie kocham. To ty jestes fiutem bez serca. — mruknelam otwierając oko na jego pytanie.
— Co? Sama piłam...

- Nie chodzi mi o picie - mruknąłem.
- Chodzi mi o to, że wszystko zapomniałaś - odparłem, wyciągając do niej dłoń.
- Chodź.

— Co zapomniałam?— zapytałam.
— Nie... Nie ide z toba do lozka. Juz ci mowilam zboku!

- Wszystko związane ze mną - mruknąłem.
- Idziesz spać do mnie, ale nie ze mną - dodałem - po prostu choć spać - odparłem.

— Ile razy mam ci mowic że cie nie znam...— powiedziałam po raz kolejny.
— Nigdzie nie ide. Spadaj

- No właśnie o tym mówię - odparłem.
- Masz rację nie idziesz - mruknąłem i wstałem z kanapy, zabierając jej kurtkę.
Następnie pochyliłem się i przerzuciłem ją sobie przez ramię, wychodząc z pomieszczenia.

Next > Dormitorium Puchonów

— Ale Tyler...— jeknelam gdy podnosił mnie z kanapy.
— No ale ja nie chce tam... Jestes głupi!— fuknelam.

Next: Dormitorium Puchonow