Wspólny pokój

- Będziemy teraz po prostu nierozłączne - odetchnęłam i oparłam głowę o jej pierś. Słuchałam znów bicia jej serca.

-Mhhm-mruknęłam opierając się o dziewczynę.

- A właśnie... Nie rozmawiałyśmy jeszcze o tym. Jesteśmy parą oficjalnie? - podniosłam wzrok na twarz dziewczyny.

-Jesteśmy, no chyba, że się mnie wstydzisz-powiedziałam patrząc na nią. Złapałam ją za rękę uśmiechając się przy tym

- Nie, skądże - zaśmiałam się. - Prędzej Ty mogłabyś mnie - westchnęłam i oparłam się o nią wygodniej.

-Wcale nie-powiedziałam odgarniając jej włosy z twarzy

- Wiesz, to ja jestem dziwna, nie Ty - uśmiechnęłam się do niej i pogładziłam ją po dłoni.

-Nie jesteś-powiedziałam patrząc na nią. Uśmiechnęłam się i pocałowałam w usta.

- Ja jednak twierdzę, że... - nie dokończyłam, bo przerwała mi pocałunkiem w usta.

Weszłam do pokoju Puchonów bez potykania się (wow!), odetchnęłam głęboko i klapłam na fotelu, delektując się cisz... zaaaraz... na przeciwległej kanapie leżały dwie całujące się dziewczyny, i miałam wrażenie, że na całowaniu się nie skończy. Zacisnęłam usta, zamrugałam kilka razy, wzięłam głęboki oddech i rzekłam hardym głosem:
- U-Umm... te-tego... nie żeby mi to przeszkadzało, ale mooo-może... może...
"Może byście wyniosły się ruchać do dormitorium dziewcząt, do jasnej cholery!" - podpowiedział mi głos w głowie.
- ...może ja sobie stąd pójdę. Jeśli wam przeszkadzam. Ta, tak... tak będzie chyba najlepiej. Albo wiecie co, zakopię się w książce i nie będę zwracała na was uwagi. Um... - spłonęłam silnym rumieńcem i pogrążyłam się w lekturze.

Odsunęłam się od Sophie słysząc jakiś głos-Przepraszamy-zaśmiałam się.

Spłonęłam rumieńcem po same czoło i wciągnęłam nos jeszcze głębiej w książkę.
- A-A-ALEŻ NI-NI-NIC SIĘ NIE STAŁO. - pisnęłam cieniutkim głosikiem i starając się nie być kilka razy bardziej niż zwykle. - Nie chciałam wam przeszkadzać...

Zmarszczyłam brwi widząc jakąś inną puchonkę. Nie widziałam jej wcześniej. Wyglądała na naprawdę wystraszoną... I to ja siebie uważałam za tak niepewną siebie. Aż mogę się porównać do ucieleśnienia śmiałości, a Raven do bogini śmiałości.

Byłam już śmiertelnie zmęczona siedzeniem we wspólnym pokoju, ale bałam się pójść do dormitorium, póki te dwie się sekszą. Siedziałam zatem i udawałam, że czytam książkę, chociaż głowa ciążyła mi jak kamień.
- Um... tego... eee... nie przeszkadzam wam?... - rzuciłam na wpół przytomna. - Jeśli coś, to mogę sobie stąd iść albo co. Nie wiem. Um.

- Masz w czym przeszkadzać? - zapytałam marszcząc brwi i bawiąc się czerwonymi włosami. - Nie stresuj się, nie gryzę, no ale są wyjątki - zaśmiałam się i spojrzałam na Raven.

- Um... zawsze wszystkim przeszkadzam... - powiedziałam speszona.

- Ale nam serio w niczym nie przeszkadzasz - przewróciłam oczami i usiadłam po turecku. - Sophie jestem, miło poznać.

Przełknęłam ślinę, popatrzyłam z przerażeniem na jej wyciągniętą rękę i podeszłam nieśmiało, by ją uścisnąć. Zrobiłam to jak to ja - ścisnęłam ją najmocniej jak potrafiłam i mocno nią potrząsnęłam. Wydaje mi się, że to ważne, by pokazać drugiej osobie już przy powitaniu, że nam na niej zależy, a najlepiej to okazać właśnie mocnym potrząśnięciem ręki.
- Je-Je-Jestem Susan. Su-Susan Affredge. Mi też mi-miło poznać. Um. - posłałam jej coś między przepraszającym uśmiechem a grymasem bezbrzeżnego przerażenia.

Skrzywiłam się lekko, trochę za mocno ściskała... - Spokojnie. Czemu się tak stresujesz? - zapytałam unosząc brew.

- Zawsze się stresuję... - odparłam nerwowo. - Zazwyczaj ludzie dużo na mnie krzyczą, najczęściej dlatego, że wszystko robię źle i niezbyt do... dokładnie... albo że za mało się staram. - po tych słowach uścisnęłam jej dłoń jeszcze mocniej i gwałtowniej, na wypadek, gdybym za mało starała się przy pierwszym przywitaniu.

-Ja jestem Raven, ale nie musisz mnie ściskać- powiedziałam patrząc na Susan-Nie masz z resztą czym się stresować

Skrzywiłam się, za mocno ściskała i nie puszczała, ale z grzeczności nie wyrwałam ręki. - Nie ma o co krzyczeć na Ciebie, nie bój się..

- U-Um... jesteście takie miłe... pójdę już sobie na górę... - powiedziałam speszona i uciekłam do dormitorium dziewcząt.
NP: dormitorium

Zerknęłam na dziewczynę, która odchodziła-Trochę dziwne-mruknęłam odgarniając włosy.

- I to bardzo - westchnęłam i wstałam. - Zakończenie roku się zbliża - powiedziałam cicho, wiedziałam, że się trochę nie będę widziała z Raven. - Chodźmy - wyszłam z pokoju myśląc o nadchodzącej rozłące.
NP: Wielka Sala

Hey krzyknełam do wszystkich !

-No to tutaj jest pokój wspólny. Tam jest dormitorium dziewczyn, a tu chłopaków-powiedziałem-Jakieś pytania, czy sami dacie sobie radę?-spytałem patrząc na nich. Czułem lekki dyskomfort, że to ja muszę tłumaczyć, a niewiele wiem.

- Ja mam pytanie - powiedziałam podnosząc rękę. Stałam z tyłu tłumu tak, żeby nie widział z kim rozmawia.

OK trzeba się jakoś zapoznać westchnełam

Dziewczyna weszła do pokoju i w ciszy słuchała tego co mówił chłopak. Trochę ją bawiło jego skrepowanie , ale nie co się dziwić stara się przecież. Niby znała to wszystko ale i tak miło było posłuchać

Grzecznie zapytałam się Lyss - co to za chłopak ?-

-Słucham, o co chodzi?-powiedziałem. Ten głos wydawał mi się znajomy. Aż za bardzo. To Chris? Nie to przecież niemożliwe..

- Ładnie to tak olewać swoją dziewczynę? - zaśmiałam się wychodząc przed innych Puchonów.

-Chris-uniosłem brwi w zaskoczeniu, a potem objąłem ją i spojrzałem na dziewczynę. Krótko pocałowałem w usta-Czyli zmieniłaś zdanie?

- Na to wygląda - zaśmiałam się obejmując go wokół szyi - Ale jak chcesz, to ja mogę się nawet nie rozpakowywać, tylko jutro rano wrócić do pracy.

Na widok Chris i Charliego powiedziałam do siebie że to takie słodkie :*

Właśnie jak wam wszystkim minął okres wakacji ?

-Nawet nie próbuj-mruknąłem-Idziemy na błonia?-spytałem

- Ale że teraz? - zapytałam patrząc na niego z zaskoczeniem - Tam jest zimno i ciemno i strasznie.

Lyss stwierdziła że trzeba im dać trochę przestrzeni więc opuściła pokój wspólny nawet nie wiadomo gdzie
Z/t

udałam się do dormitorium dziewczyn i życzyłam wszystkim dobranoc Z/T

-Okeej, więc, co proponujesz?-spytałem z uśmiechem patrząc na nią.

- No co ja mogę zaproponować? Pewnie pójście spać - powiedziałam delikatnie się uśmiechając - Przyleciałam tu na miotle. Nawet nie wiesz jak bardzo boli mnie tyłek.

-W takim razie dobranoc-uśmiechnąłem się do niej i pocałowałem w czoło.

- Nie wierzę, że tak łatwo się poddałeś - prychnęłam - A gdzie tekst typu "nie idź sobie, stęskniłem się"?