Londyński park

Szukasz cienia? Masz ochotę się wyciszyć i spędzić trochę czasu z naturą? Zachęcamy do odwiedzenia londyńskiego parku! Chwila odpoczynku od zgiełku codziennego życia na pewno ci się przyda!

Po drodze do hotelu zauważyłam park. Piękny... Weszłam do niego i zaczęłam spacer. Nie zauważyłam, że przechodzę obok Diany Blake. Pechowo wtedy się potknęłam o własne nogi i starałam się złapać równowagę skakając z miejsca na miejsce aż poleciałam na kogoś kto siedział na ławce i wylądowałam z tym kimś na trawie. Pod dłońmi czułam piersi, samą głowę miałam na podbrzuszu. Uuuuh... Znów Isobel robisz się groźna dla otoczenia... Pomyślałam zakłopotana sytuacją. Zaraz przeproszę za ten czysty przypadek, ale gdy podniosłam głowę by spojrzeć na tą osobę, zbielałam ze strachu totalnie. Zamarłam nie mogąc nic powiedzieć. To... Diana... Isobel, zabierz te dłonie z jej piersi! Tak... Żebym mogła się w ogóle jakoś ruszyć... Cholera... Ochrzaniałam sama siebie.

Weszłam do parku ze słuchawkami w uszach. Idąc lekko tanecznym krokiem zobaczyłam bardzo... ciekawa sytuacje... Mianowicie Isobel trzymającą opiekunkę Ślizgonów... za piersi. Co tu się. .. Uśmiechnęłam się tylko i krzyknelam przechodząc obok nich. -Dzień dobry pani profesor! Miłego. .. wypoczynku.-uśmiechnęłam się i minęłam je nie czekając na odpowiedz. Usiadłam dopiero na drugim końcu parku, w cieniu, tam gdzie było najmniej ludzi.

Wstałam cała drżąc, wybiegłam z parku. Po drodze zauważyłam klub LGBTI. Udało mi się dostać do środka, cudem.

Usiadła na ławkę, którą sobie upatrzyła. Wyjęła szkicownik. Po kilku minutach zauważyła nauczycielkę siedzącą na innej ławce. Przyglądała jej się co jakiś czas, w między czasie szkicując coś.

Siedziała i szkicowała. Kiedy się znudziła poszła do hotelu. Minęła po drodze nauczycielkę.
- Konban wa sensei. - Powiedziała przechodząc obok.

NP: Hotel

Kiedy zrobiło się ciemno, wstałam z ławki i wróciłam do hotelu.

Postanowiłem przejść się po parku. Jest tutaj tak pięknie! Nie zwiedzałem jeszcze Londynu. Usiadłem pod drzewem i wpatrywałem się w chmury.p

Postanowiłem się przejść. W końcu jutro czekają mnie zajęcia. Kiwałem głową w rytm muzyki. Tutaj też jest wspaniale...

Znalazłam. .. Jego. Usiadłam obok niego na ławce. -Pogadamy?

Wyciągnąłem jedną i popatrzyłem na nią z ukosa- A mamy o czym?-mruknąłem ściszając piosenkę. Oparłem się wygodniej i westchnąłem nie patrząc na nią.

-to zależy. . Czy to co powiedziałeś to prawda. ..

-Jeśli uważasz, że to co powiedziałem nie jest prawdą, to nie mamy o czym rozmawiać- stwierdziłem i włożyłem słuchawkę do ucha.

Klepnelam go w ramię. -mowie do ciebie!

Wyciągnąłem słuchawkę i spojrzałem na nią-Czego w takim razie, chcesz?-powiedziałem chłodno.

-Ciebie.- powiedzialam patrząc gdzieś przed siebie.

-Co?-uniosłem brwi patrząc na nią. Co?

-Słyszałeś. -powiedziałam zakładając nogę na nogę i kładąc splecione dłonie na kolanie.

-Najpierw mówisz, że nie chcesz ze mną przebywać i mam się odwalić, potem jednak przytulasz się i tak dalej, następnie po tym jak wyznaję ci prawdę ty mnie odrzucasz, a teraz nagle chcesz mnie?-powiedziałem po chwili- Zdecydowana jesteś nie ma co- mruknąłem wpatrując się w własne buty.

-Wiedziałam że nie zrozumiesz... dlatego się bałam. .. nadal boje.. wiedziałam kurwa. ..

-Co mam niby zrozumieć skoro nawet ani razu nie zdarzyło ci się cokolwiek wyjaśnić. No chyba, że się mylę. To mnie popraw, bo ja niczego sobie nie przypominam- powiedziałem bawiąc się słuchawką

-A co mam ci wyjaśnić? Hm? Która cześć swojego posranego życia lub zachowania mam ci wyjaśnić? Dlaczego jestem taka podła i chamska? Czy dlaczego boje się pozwolić ci się do siebie zbliżyć?

-Jeśli nie chcesz nic mi mówić to potem nie miej pretensji, że nie rozumiem cię i twoich humorków.- mruknąłem i oparłem głowę o oparcie ławki.

-Nie bądź taki... Nie ty... Wszyscy inni tak.. ale nie ty... Nie mam pretensji. .. Zrozum ze dla mnie to coś nowego... Wiesz kiedy ostatnio usłyszałam od chłopaka ze mnie kocha? Czekaj.. hmm.. pewnie NIGDY. Mówisz ze mnie kochasz... tak nagle.. potem zachowujesz się tak jakbyś żałował tego co powiedziałeś. .. Przez co robi mi się tak przykro ze mam ochotę popłakać się jak małe dziecko...Nie wiem jak mam się zachować okej..

-No i co twoim zdaniem mam zrobić? Gdy chcę cię przytulić? Źle. Gdy cię pocałuję? Źle... Ja nawet nie wiem co ty do mnie czujesz!-wpatrywałem się w niebo. Zapiąłem bluzę pod szyję czując jak robi się chłodniej.

-Nie źle... Dobrze... Nawet bardzo dobrze... Ja..Ja tez nie... To nie jest miłość. .. Sklamalabym gdybym powiedziała ze tak... Ale to też nie jest obojętność. .. Znam cie... Ja cie prawie nie znam.. a mimo to... -urwalam patrząc się w swoje dłonie.

-A mimo to?-zapytałem patrząc na nią.

-A mimo to nie chce cię stracić. -powiedziałam patrząc w inną stronę. -Zdaje sobie sprawę jak bardzo żenująca teraz jestem.. ale cóż poradzisz..

Słysząc to poczułem jak mur, który wewnętrznie budował się od zeszłego wieczoru w relacji między mną a Soo runął.-Ja nie wiem, co ty w sobie masz, że nieważne, co i jak, ale chcę... Chcę być przy tobie.

-Nie chce żebyś przeze mnie cierpiał. -powiedziałam patrząc w końcu na niego.

-A jak myślisz, będę bardziej nieszczęśliwy przy tobie, czy bez ciebie?-spytałem i przysunąłem się do niej. Stykaliśmy się ramionani.

-Szczerze? Chyba przy mnie... Bo kto by nie był. .-powiedziałam. Przeszedł mnie dreszcz, który pojawił się albo z zimna albo od świadomości że się styknelismy.

-Nie masz racji- pokręciłem głową i przeczesałem włosy dłonią.-Gdy cię nie ma obok to jesteś tylko gdzie indziej. W głowie. Krąży mi twój głos, a przed oczami widzę twój uśmiech.-powiedziałem patrząc w niebo, a po chwili westchnąłem- Brzmi to bardzo dziwnie, nie?

-To. . Brzmi chyba tak jakbyś się zakochał. .. Ojej.. patrz jaki zbieg okoliczności. .-parsknelam smiechem.-Naprawdę nie chce cię zranić. .. ale nie chce też żebyś mnie zostawił. ..

-Ale ty zabawna jesteś wiesz?-parsknąłem śmiechem. Słuchałem jej po czym delikatnie ująłem jej dłoń.- W takim razie otwórz się przede mną...

-To znaczy? -zapytałam patrząc na nasze dłonie.-Co mam ci powiedzieć? Już wiesz ze jestem zdrowo rąbnięta. .

-Już nic nie musisz mówić- powiedziałem gładząc jej dłoń kciukiem.- korzystajmy z piękna Londynu

-Z piękna? Nie no ziomek.. siedzi obok ciebie sex bomba a ten o Londynie. . Oj ciężki los...-powiedziałam uśmiechając się do siebie.-Poza tym... Jest środek nocy...

-No jest środek nocy, a ja się nie rzucę na ciebie jak na dzikie zwierzę.- powiedziałem rozbawiony- Chociaż powiem ci, że może kiedyś skorzystam.

-Zobaczymy...-powiedziałam. -Przez ciebie wyrzuciłam kartę do pokoju i ulubiony tusz do rzeki...

-Jestem ważniejszy od jakiegoś tuszu- powiedziałem i objąłem w talii-Jakoś przeżyjesz bez tego

Kiedy objął mnie w talii wzdrygnęłam się i zesztywnialam na moment. Po chwili jednak się ogarnelam. -Przepraszam. ..-chrzaknelam. -No przeżyje. . Chce juz do Hogwartu, .

-Do nudnych zajęć i łażenia po błoniach i nad jeziorem?

-Tak. Do nudnych zajęć z tobą. . I łażenia po błoniach i nad jeziorem... z tobą. ..