Londyński park

Przyciągnąłem ją do siebie i uśmiechnąłem się.- W takim razie nie mogę się doczekać powrotu.

-A myślałam że podoba ci się w Londynie. ..-zasmialam sie przytulajac do niego.-Nie zostawisz mnie tetaz prawda? -zapytałam szeptem.

-Nie? Po co miałbym to robić.-powiedziałem przymykając oczy.

-Nie wiem.. Bo ci się znudzę? Stwierdzisz ze nie warto ? Ze jestem stratą czasu. .. nie wiem...

-Nie gadaj głupot-westchnąłem i przytuliłem się do niej.

-Mhm..-mruknęłam wtulajac się jeszcze bardziej w jego ramiona i zamykając oczy. Zrobiło mi się tak ciepło i milo... Po chwili odplynelam do krainy Morfeusza. ...

Wtulony w dziewczynę usnąłem.

-O kurwa... -powiedziałam do siebie kiedy się obudziłam. Zasnelismy. . W parku.. Usiadłam I poklepałam chłopaka po nodze.-Carl.. rusz się. . Jak nas zostawią to cie zabije... Wstawaj! -wrzasnelam w końcu.

Z snu wzbudził mnie krzyk Soo. Otworzyłem ospale oczy i rozejrzałem się. Spojrzałem na zegarek po czym prędko zeskoczyłem z ławki i złapałem dziewczynę za rękę- Chodź! Spóźnimy się!-powiedziałem lekko ochrypłym głosem.

-Teraz mu się przypomniało! -powiedziałam biegnąc za nim.

Next: Fontanna

A więc Londyn. Szłam przez park. Kiedyś chodziłam z nimi... Cicho westchnęłam. Zanim poszłam do parku, za zgodą nauczycielki, odwiedziłam grób ojca. Byłam tam z godzinę temu. Potem postanowiłam się przejść po parku. Po jakimś czasie usiadłam na ławce. Naciągnęłam rękawy ciepłego swetra na dłonie, które lekko się trzęsły.

Brunet zauważył że dziewczynie z klasy było zimno, podszedł i usiadł obok niej."Hej, wszystko w porządku?" Spytał się Sam, proponując swoją kawę na ogrzanie.

Zerknęłam na osobę, która usiadła obok- Tak, wszystko w porządku- odparłam z uśmiechem. Gdy zauważyłam, że chłopak chce dać mi kawę pokręciłam głową- Nie chcę Kurt, wypij ją- powiedziałam i usiadłam wygodniej na ławce-Nie przepadam za kawą, ale dziękuję za chęci- dodałam cicho i spojrzałam w niebo.

Chłopak wziął łyka napoju zanim spojrzał ponownie na dziewczynę."Szczerze, wyglądasz jakby coś się stało."

-Wszystko jest okej, Kurt- powiedziałam i spojrzałam na niego. Rozumiem, że chce mi pomóc, ale jedyne z kim mogę o tym porozmawiać to ta osoba, która niedawno spędziła całą noc na pocieszaniu mnie i rozmowie o wszystkim i niczym. Poprawiłam włosy i spojrzałam w innym kierunku.

Przyszłam do jakiegoś parku, pierwszy raz byłam w Londynie. Westchnęłam i podeszłam do Samanthy, objęłam ją jedną ręką na ramieniu. - No hej Sam, jak tam? - zapytałam z uśmiechem i zerknęłam na kogoś, kogo wcześniej nie widziałam. - Cześć, chyba się nie znamy, nie? - zaczęłam do chłopaka.

Lekko się wzdrygnęłam, gdy poczułam, że ktoś mnie obejmuje-O, cześć Letycja-spojrzałam na dziewczynę i uśmiechnęłam się-Wszystko okej-dodałam i poprawiłam ciemny sweter.

- To dobrze, jak wszystko okej - oparłam się o ławkę. - Gubię się w tym miejscu, pierwszy raz tu jestem... Ciekawe gdzie tu można porządnie popić - zastanowiłam się.

-Mnie o to nie pytaj-stwierdziłam ściągając rękę dziewczyny z mojego ramienia-Jestem ostatnią osobą, która może wiedzieć, gdzie tutaj się pije

- Szkoda... Nawet towarzystwa nie mam żeby się spić... Aż mi się Hogsmeade przypomina - jęknęłam z niezadowoleniem.

-Właśnie, Letycja-zaczęłam i spojrzałam na nią-Widziałaś może Morta?

- Nie, nie widziałam go - poprawiłam włosy i wstałam. - Znikam, alkohol sam się nie wypije! - poleciałam na miasta machając im ręką.
NP: Zwykły klub.

-Oh-wydukałam po chwili i powiodłam wzrokiem jak Letycja pobiegła w jakąś stronę. Również jej odmachałam, a potem wróciłam do wpatrywania się w niebo.

Kurt również odwrócił wzrok, próbując wymyślić temat do rozmowy."Więc...Skąd pochodzisz? Ja mieszkam na przedmieściu Nowego York'u.

-Jestem stąd. Dość daleko od tego parku-powiedziałam dalej wpatrując się w niebo. Ciekawe jak się ma moja mama... Westchnęłam poprawiając włosy.

Do Londynu przyjechałem głównie po to, by załatwić kilka spraw i spotkać się z mugolskimi znajomymi z poprzedniej szkoły. Niestety udało mi się na chwilę spotkać tylko z jedną koleżanką. Teraz szedłem jakąś parkową alejką i patrzyłem pod nogi nie bardzo zwracając uwagę na otoczenie.

Zauważyłam Mort, który szedł przez alejkę z opuszczoną głową-Wybacz Kurt, muszę iść-powiedziałam i spojrzałam na siedzącego obok Gryfona. Podniosłam się z miejsca i podeszłam do Morta. Przytuliłam się i uniosłam głowę-Cześć-powiedziałam z lekkim uśmiechem.

- Hej - powiedziałem również z uśmiechem i odwzajemniłem uścisk. - Nie poszłaś się spotkać ze znajomymi albo rodziną? - zapytałem.

-Mhh, do mamy mam za daleko i nikt z moich znajomych nie miał czasu-powiedziałam-Ale za to odwiedziłam ojca-powiedziałam cicho i patrzyłam na twarz chłopaka-A jak z tobą?

- Widziałem się z jedną koleżanką, ale nie miała zbyt wiele czasu - powiedziałem. Chwyciłem dłoń dziewczyny i powoli ruszyłem dalej alejką.

Lekko się uśmiechnęłam, gdy poczułam jak Mort złapał za moją rękę-To i tak lepiej spotkać się z kimś i rozmawiać, a nie prowadzić monolog-powiedziałam odgarniając włosy z oczu.

Pogładziłem kciukiem jej dłoń i spojrzałem na nią z troską.
- W porządku? - zapytałem. - Wiem, że to dla ciebie trudne.

-Tak, jest w porządku-powiedziałam-Gdyby coś było nie tak, powiedziałabym ci-dodałam patrząc na niego i zadarłam głowę-Wszystko jest w porządku-spojrzałam mu w oczy, a potem ponownie spojrzałam na ścieżkę.

Kiwnąłem głową. Jak w porządku to w porządku. Poprowadziłem nas dalej, aż dotarliśmy do stawku w środku parku, na którym pływały kaczki. Niedaleko nas jakaś rodzina karmiła ptaki, ktoś po drugiej stronie zbiornika rzucał psu piłkę do wody.

Usiadłam na trawie i spoglądałam na taflę wody-Ładnie tu-powiedziałam patrząc na kaczki. Szkoda, że nie mam chleba. Potem spojrzałam na chłopaka.

- Przyjemnie - zgodziłem się i usiadłem obok dziewczyny. - Dość dobrze znam ten park, chodziłem do szkoły w okolicy. - powiedziałem.

-Rzadko tu bywałam. Czasem widziałam park przejeżdżając autobusem, gdy miałam jechać do...Wiesz-powiedziałam patrząc na wodę-Ale żałuję, że nie odwiedzałam go częściej. Jesienią musi być tutaj pięknie.

- W Londynie jest mnóstwo parków. - Wzruszyłem ramionami. - Ten się chyba jakoś mocno nie wyróżnia.

Pokiwałam głową. Po dłuższej chwili zamyślenia spojrzałam na chłopaka-Mort to, po tym co się stało w pokoju wspólnym to...Oznacza, że my...my-zaczęłam bawić się palcami. Wzięłam głęboki wdech-Co teraz?

Spojrzałem na nią i, nic nie mówiąc, pochyliłem się by krótko pocałować jej usta.
- Nie wiem, czy chcesz to jakoś nazywać, ale gdybyś teraz postanowiła się spotykać z kimś innym, to byłbym bardzo zazdrosny - powiedziałem gardłowo i pocałowałem ją jeszcze raz.

Poczułam, że się rumienię-J-Jak bardzo?-spytałam i oparłam dłonie o policzki próbując przy tym zakryć rumieńce.

- Pewnie wystarczająco, by mnie zdenerwować - powiedziałem, patrząc na nią intensywnie. - A nie jest to takie łatwe.

-W sumie to musiałoby bardzo ciekawie wyglądać-powiedziałam z lekkim uśmiechem-Ale nie wiem czy warto-wzruszyłam ramionami i oparłam się o ramię chłopaka.

- Jestem za tym, byś nie próbowała. - Odchyliłem się do tyłu i oparłem na rękach, spoglądając na wodę. Rodzina sobie gdzieś poszła, tak samo właściciel psa.

-Potem już nie miałabym kogoś kto byłby o mnie zazdrosny-mruknęłam i spojrzałam w niebo. Po chwili ponownie spojrzałam na chłopaka i musnęłam go lekko w policzek, a potem wróciłam ba miejsce.