Dormitorium Dziewcząt

- A ty nadal na mnie lecisz - krzyknąłem gdy tylko weszła do łazienki.
Już i tak się przyzwyczaiłem do jej dziwnego poczucia humoru.

Slyszac jego słowa uśmiechnelam się jeszcze szerzej, zdejmując z siebie koszulke i spodenki.
Po szybkiej kapieli, wytarłam sie do sucha i założyłam zielony, puchaty szlafrok sięgający do połowy ud. Tak ubrana podeszłam do umywalki by umyć zęby.
Gdy skończyłam wyszłam do dormitorium i stanęłam w drzwiach łazienki.
— Kto powiedział ze na ciebie lecę?

Gdy tylko wyszła z łazienki, zeskanowałem ją od góry do dołu, kilka razy, a nastepnie odwróciłem się, patrząc przed siebie.
- To widać - odparłem szybko

Uśmiechnelam się lekko widzac jak odwraca wzrok.
Podeszłam do niego powoli i weszłam na lozko na kolanach, nachylając się w jego stronę.
— Az taka brzydka jestem z rana ze nie chcesz na mnie patrzeć?

Miałem już jej powiedzieć, że wcale nie o to chodziło, ale przypomniała mi sytuacja sprzed kilku minut.
- Wiesz brzydkie do brzydkiego ciągnie - odparłem, odwracając twarz w jej kierunku.

— Hm... To powinieneś sie umówić z Woo Binem. — odparlam i zeszłam z lozka, siadając przed toaletka z lustrem i wyjmując z szuflady kilka rzeczy do makijażu.

- Raczej ty - odparłem, spoglądając na dziewczynę.
Nie lubiłem wracać do tematu Gryfona, ale też nie denerwowałem się jakoś bardzo.

— Okej. — odparlam lekko i założyłam na włosy materiałowa opaskę z kokarda zeby włosy mi nie przeszkadzały po czym zaczelam rozpakowywać maseczke na twarz.

Przez cały czas obserwowałem dziewczynę, jednak po czasie, położyłem się na łóżku i zawołałem Magnusa, który o dziwo wdrapał się na łóżko.

Nie skomentował tego? Uniosłam lekko brew go swojego odbicia gdy nałożyłam maseczke w płachcie.
— Naprawde byś mi pozwolił?— zapytałam po chwili.

- Chyba tak - mruknąłem - już Ci mówiłem, że nie będę Ci niczego zabraniał - dodałem.
- Ale gdybyś mi o tym powiedziała, starałbym się Ciebie namówić byś tego niw robiła - odparłem

Odwrocilam sie na krześle, uginając jedna noge i opierając dłonie o oparcie.
— Wiesz ze dla mnie to jednoznaczne z "tylko cie posuwam"?— powiedziałam marszcząc sie lekko.
— To przykre. — dodałam i odwrocilam sie do lustra, wyjmując jeszcze kilka rzeczy.

Głaszczac kota, tylko słuchałem jej wypowiedzi, nie patrząc na nią.
- Rian w związku nie jesteśmy - odparłem - a tylko w nim masz ograniczenia, ze względu na drugą osobę - mruknąłem.
- Po prostu chodzi mi o to, że masz pełne prawo do wszystkiego.

— Masz racje. — powiedziałam jakbym dopiero teraz to zrozumiała.
— Nie jesteśmy w związku. — dodałam i zaczelam przyklepywać maseczke.

Nic nie dodawałem, bo taka była prawda.
Nie lubiłem, gdy faceci się obok niej kręcili, ale obok niej i tak aż za dużo się ich kręciło i nic nie mogłem z tym zrobić.

Po kilku minutach zdjęłam maske i wyrzuciłam ja do kosza.
Zaczelam nakładać resztę kremów, nie spiesząc sie.
Wiec teraz z czystym sumieniem bede mogła powiedziec ze nie mam nikogo. Bo nie mam.
Nie ma sie co łudzić niepotrzebnie.

Dopiero po tak długiej znajomości zacząłem zauważać jak dziewczyna poświęca się wyglądowi.
Oboje milczeliśmy, co było dla mnie pewnego rodzaju mordęgą.
Zacząłem się zastanawiać po co ja do niej przyszedłem. Od zawsze było tak, że to ja do niej przychodziłem i zrozumiałem dopiero teraz dlaczego.

— Jadłeś cos?— zapytałam po chwili gdy skończyłam malować rzęsy.
Nałożyłam na usta lekka, różowa szminkę z balsamem.

- Nie, tak samo jak ty - odparłem
- Ale nie chcę jeść - dodałem, myśląc czy wgl jest sens cokolwiek jeść.

— Dlaczego?— zapytałam wstając z krzesła i podchodząc do niego.
— Zle sie czujesz?— zapytałam siadając obok niego i kładąc mu dlon na czole.

- Nie, po prostu nie czuję głodu - odparłem szczerze
- Ale chodźmy to ty zjesz - odparłem i chwyciłem za jej dłoń, którą umieściła na moim czole. Przyciągnąłem ją do swoich ust i pocałowałem jej wierzch.

— Jak ty nie jesz to po co ja mam jeść?— zapytałam. — Ja nie jestem nigdy głodna. — powiedziałam i polozylam głowę na jego ramieniu.

- Dlaczego nigdy nie jesteś głodna? Albo jak już jemy, to jesz porcję 3 razy mniejszą niż powinnaś? Co się dzieje kochanie? - spytałem i zacząłem głaskać ją po włosach.
- Proszę powiedz mi - westchnąłem głośno, zaniepokojony stanem dziewczyny.

— Nic...— powiedziałam lekko marszcząc brew.
— Naprawde nic. Przynajmniej nic mi o tym nie wiadomo. — odparlam.
— Po prostu... Nie mam ochoty na jedzenie

- Nigdy nie masz - mruknąłem, patrząc na jej uda.
- Proszę Cię nie staraj się schudnąć, bo już i tak jesteś szczupła - dodałem.

— Znowu wracamy do tematu?— zapytałam.
— Po pierwsze nie staram się schudnąć, chociaz mogłabym, ale po twoich słowach w skrzydle szpitalnym... Były terapia szokowa i No...— chrząknęłam.
— A po drugie... Po prostu nie mam ochoty na jedzenie. Odrzuca mnie

- Nie, nie mogłabyś - mruknąłem ciszej
Słysząc jej kolejne zdania, przypomniałem sobie słowa Anastasi.
- Jakie leki bierzesz? - spytałem

— Jakie le..– urwałam szybko i objęłam go w pasie.
— Te... Które mi dała Ruda. — powiedziałam. — A co? Chcesz troche?

- Nie, nie chcę - odparłem i popatrzyłem na jej ręce owinięte wokół mojego pasa.
- Pokaż mi je - poprosiłem, chrząkając cicho.
Miałem dziwne wrażenie, że tabletki są prawie wszystkie.

— Po co?— zapytałam podnoszac głowę by na niego spojrzeć.
— Mówiłeś ze nie chcesz. — dodałam po czym podniosłam sie wyżej i zaczelam go całować.

- Bo nie chcę - odparłem i odsunąłem się od niej.
- Proszę daj mi je - mruknąłem, patrząc jej w oczy - Chcę coś sprawdzić - dodałem.

— O co ci chodzi?— zapytałam wpatrując sie e niego.
— Co chcesz sprawdzać?— zapytałam prostując sie niezadowolona.

- Dasz mi je Rian, czy nie? - spytałem poważnie, patrząc jej w oczy.
- Chcę sprawdzić czy je bierzesz - odparłem krótko i treściwie.

— Nie. Nie dam ci ich. — warknelam.
— No to sie zastanów. Czy mam robic co chce czy jednak chcesz o mnie dbać. Bo jedno wyklucza drugie Rhodes.

- Daj mi te zasrane tabletki - powiedziałem już lekko poddenerwowany.
- Nie prawda, ty możesz robić co chcesz, a ja mogę się Tobą opiekować - wyjaśniłem.
- D A J M I J E.

— Nie. Ty nie rozumiesz bycia w relacji. Nawet w takiej jak my jesteśmy. — powiedziałam.
— Z M U Ś M N I E

- Może i nie rozumiem - mruknąłem poważnie - ale przynajmniej tego nie udaje - dodałem.
- Rian albo mi je dasz, albo wykorzystam do tego magię - odparłem.

— Chcesz powiedziec ze ja udaje?— zapytałam odsuwając sie od niego. — I dobrze! Nie rozumiem. Bo nie rozumiem jak mozesz udawac ze ci na mnie zalezy ale tak naprawde mieć w dupie co i z kim robię!— warknelam.
— Nie masz prawa wykorzystywać magii przeciwko mnie!

- Nie, nie mówię, że ty udajesz - mruknąłem.
Popatrzyłem na nią i pokręciłem głową.
- Rian, zależy mi na Tobie jak na nikim innym, ale jesteś wolna, możesz robić co chcesz. Chcę byś była szczęśliwa - odparłem cicho.
- Nie wykorzystam jej przeciwko Tobie, tylko by dowiedzieć się to czego ty nie chcesz mi powiedzieć - wyjaśniłem.

Popatrzyłam na niego chwile po czym zerwalam sie z lozka i podeszłam do szuflady w szafce nocnej. Wyjęłam z niej wszystkie opakowania leków i rzuciłam w niego.
– Masz. Zadowolony?— zapytałam.

Gdy tylko dziewczyna rzucia we mnie lekami, lekko się zdziwiłem.
- Aż tyle masz ich brać? - spytałem, patrząc na przeróżne opakowania leków.

— Tak. — warknelam i usiadłam w fotelu, podkulajac nogi.
— Cos jeszcze ci pokazać?— zapytałam. Podniosłam sie i zaczelam przeszukiwać swoje rzeczy.
— Masz. To moj kalendarzyk menstruacyjny.— powiedziałam rzucając go w jego stronę. Poszłam go łazienki i wzięłam z niej małe,zamykane, różowe pudełeczko.
— Takich używam tamponów. — powiedziałam rzucając pudełko na lozko na które po chwili weszłam. Podskoczyłam i uderzyłam ręka w baldachim przez co zleciał z niego gruby notes.
Zeskoczyłam z lozka i podniosłam go z podłogi, rzucając na lozko wsród innych rzeczy.
— A to moj pamiętnik. — powiedziałam lekko zdyszana. Za szybko sie mecze.
— Cos jeszcze?

Byłem wystrasznony gdy zaczęła latać po pokoju i rzucać na łóżko rzeczy. Gdy tylko przestała, podszedłem do niej i złapałem za jej dłoń.
- Rian, chodziło mi tylko o leki - odparłem spokojnie
- Cieszę się, że pokazujesz mi takie rzeczy jak twój pamiętnik czy kalendarz, ale nie to chciałem uzyskać - mruknąłem
- Chciałem wiedzieć czy je bierzesz - wytłumaczyłem, wdkazując na leki.

— Nie. — powiedziałam patrzac na niego.
— Nie biorę. Czy ta informacja odmieniła Twoje zycie? Czy teraz nagle cos do mnie poczujesz? Nie? Oj...— prychnelam i zabrałam rękę, zbierając rzeczy z lozka i wrzucając je do szafki, zostawiajac jedynie leki.
— Przepraszam. — powiedziałam i usiadłam na podłodze.

Poczułem się odrzucony gdy wyrwała rękę. Chujowe uczucie.
Gdy dziewczyna lekko ochłonęła i usiadła na podłodze podszedłem do niej i usiadłem naprzeciwko niej w odpowiedniej odległości.
- Nie przepraszaj nic złego nie zrobiłaś - odparłem - To ja Cię przepraszam, niepotrzebnie się o to pytałem - westchnąłem.
Nie chciałem już dodawać, że przez to że nie bierze leków to nie jest głodna, pewnie sama doskonale o tym wiedziała, niepotrzebnie dodałbym oliwy do ognia.