Dormitorium Dziewcząt

— Zrobiłam. Ciagle robię. — powiedziałam spoglądając na niego.
— Najpierw narzekam ze masz mnie gdzies... A kiedy zaczynasz sie interesować, ja robię jakis cyrk. Przepraszam. Po prostu... Wyzywam się NATO ide bo cos dzieje sie nie z twojej winy. Zabolało mnie kiedy powiedziałeś ze nie jesteśmy w związku. Ja wiem ze tak jest. Ale kiedy powiedziałeś to głośno... Po prostu zabolało.

- Rian, nie robisz nic złego - odparłam spokojnie, kładąc dłoń na jej udzie, jednak szybko ją zabrałem.
- Przepraszam, ale chyba sam starałem się sobie uświadomić, że nie jesteś całkowicie moja. Bo niestety taka jest prawda. Oraz to że w każdej chwili znajdziesz faceta i mnie zostawisz - wyjaśniłem.

— Nie wierze...— powiedziałam gapiąc się na niego jakbym widziała go pierwszy raz w zyciu.
— Nie wierze ze ty znowu to mówisz! Ze znowu rozmawiamy o tym samym!— krzyknęłam podrywając się z podłogi i krążąc po pokoju, myśląc gorączkowo.
— Jak... Po prostu nie wierze... CO MAM ZROBIC ZEBY DO CIEBIE DOTARŁO?! Mam skoczyć z tej cholernej wieży?! Żebyś zrozumiał w koncu?!

Popatrzyłem jak podrywa się z ziemi i krąży po pokoju.
- Przepraszam, chyba już pójdę - mruknąłem i podniosłem się z podłogi
- Z niczego nie skacz, bo nie warto - odparłem.

— Mam dość tego Tyler... Ciągłego powtarzania ze cie kocham, ze wole zostac sama niz byc z kims innym...Ty tego nawet nie słuchasz juz... — powiedziałam trzęsąc sie z nerwow. Usiadłam z drugiej strony lozka i schowałam twarz w dłoniach.
— Dla ciebie warto. Nawet jesli wiem, ze nawet wtedy nie zrozumiesz... Ale przynajmniej mnie tu nie bedzie.

- Rian, przepraszam - powiedziałem i podszedłem do niej.
- Ale masz rację nigdy nie zrozumiem - mruknąłem, przytulając się od tyłu do dziewczyny - bo nigdy czegoś takiego nie czułem - westchnąłem.
- Nie umiem Cię zrozumieć, bo ty mówisz, że nie odejdziesz bo mnie kochasz, a ja nadal myślę, że mnie zostawisz - odparłem cicho.
- Dla mnie tym bardziej nie warto - dodałem

— Po prostu mi nie ufasz. I tyle. — powiedziałam.
— Wiec wbrew temu co mówisz, jestem tylko do ruchania. Twoja dziewczyna do towarzystwa. Mozesz sobie ulżyć i przy okazji troche pogadac dla towarzystwa. — powiedziałam uświadamiając i jemu i sobie, niezbyt przyjemna prawdę.
— Wiec tak bedzie Tyler. Mowie teraz poważnie. Żadnych innych relacji. Przychodź wtedy kiedy bedziesz chciał mnie przelecieć i bedzie ci sie nudzić. Zero mojej głupiej miłości. Zero czułości.

Zaskoczony jej słowami, przez kilka chwil się nie odzywałem, nie wiedząc co powiedzieć.
Wiedziałem, że za chwilę pojawią się na jej skórze siniaki, mimo to postanowiłem ją przytulić mocniej.
- Jak mam ci ufać, skoro ty cały czas myślisz, że jesteś tylko od pieprzenia, mimo iż Ci mówię, że tak nie jest - mruknąłem
- Nie lubiłem gadać z kobietami, z którymi sypiałem, zrozum, że jesteś kompletnie inna - odparłem

Poczułam ze jego uścisk stał sie mocniejszy. Ja sama nie drgnelam nawet.
— Tyler. Bo jestem. Nie jesteśmy w związku, przyjaciółmi nie jesteśmy... Nie ma nazwy dla naszej relacji. Tak. Wiem. Nie wszystko trzeba nazwać zeby istniało. Ale miedzy nami jest tylko seks i jakas tam wspólna nić porozumienia. Nic wiecej Tyler. I ty to wiesz. Nie chce cie do niczego zmuszać. Co to to nie. — odparlam.
— Ale tez nie chce dłużej sama siebie okłamywać. Jestem tylko od ruchania. I tyle. — dodałam. — I dobrze. Mnie to nie przeszkadza. Ale Przestan mi wmawiać ze jest inaczej. Ze jestem jakas wyjątkowa. Czy cokolwiek innego.

Słysząc jej kolejne słowa odskoczyłem od niej jak oparzony.
- Wiesz co, mam dosyć tego wszystkiego. Przychodzę do Ciebie nie po to by Cię zaliczyć, ale żeby po prostu na spokojnie pogadać. Skoro twierdzisz, że trzeba to nazwać, a nie jesteśmy przyjaciółmi to w takim razie jesteśmy na relacji kolega-koleżanka. Nigdy z własnej woli ty do mnie nie przyszłaś tylko dlatego, że jestem popierdolonym Puchonem. Chcę Ci powiedzieć, że nie ja dawałem sobie przydział, ale może rzeczywiście patrząc na to z innej perspektywy, właśnie tam pasuje - mówiłem bez zatrzymania, dając upust złości.
- Nawet gdy byliśmy w Wielkiej Sali...Skoro aż tak ci zależy żeby facet był Ślizgonem to najpierw się go o to zapytaj - odparłem
- Nigdy nie twierdziłem , że jesteś tylko od pieprzenia, starałem Ci się udowodnić, że tak nie jest, ale zawsze twierdziłaś coś innego - mruknąłem
- Ale i tak to nie jest najgorsze...Najgorsza jest świadomość, że masz gdzieś swoje zdrowie - dodałem.

— Nigdy nie chodziło o to ze jestes Puchonem!— krzyknęłam podnoszac sie z lozka.
— Co to ma w ogole wspólnego z tym wszystkim?! Ja... Po prostu... Nie wierze... nie. Wierze. — powiedziałam.
— I ZAWSZE przychodziłam do ciebie z własnej woli. Nikt mnie do tego nie przymuszał. — dodałam.
— O. No widzisz. To tak samo jak ty nie mozesz mi uwierzyć ze cie nie zostawię z własnej woli. Nawet kiedy mam ochotę rozszarpać cie na milion kawałków, nadal nie potrafie przestać cie kochać rozumiesz?! — znow podniosłam na niego głos.
— W dupie mam to zdrowie. Nie jestem tu potrzebna ani troche wiec w każdej chwili chętnie zdechnę. — powiedziałam jednocześnie rzucając opakowaniami leków w każda stronę.

- Nigdy?! - krzyknąłem.
- To dlaczego zawsze z takim obrzydze niem to wymawiasz, hmm? Nie kłam chociaż - odparłem
- Mimo, że mnie czasami wkurwiasz i nie mam już do Ciebie siły, nie potrafię Cię zostawić - mruknąłem
- Rian, ogarnij się! - krzyknąłem na nią - Musisz zacząć o siebie dbać, jesteś coraz bardziej słaba, anemia Cię wykańcza - podniosłem głos

— Z obrzydzeniem?! Ty w ogole wiesz jak to jest jak ktos mowi o czyms z obrzydzeniem?! O czekaj.. Powinieneś wiedziec bo tak do mnie mówiłeś jak zobaczyłeś mnie I Bina razem...— warknelam.
— Nie. Juz ci powiedziałam. Mam to w dupie. Nie zalezy mi juz na mnie. Bardziej zalezy mi na tobie niz na sobie samej. — dodałam rzucając ostatnie opakowanie o okno.
— Mam dość tego Tyler... Nie jestem w stanie tego udźwignąć... Kolejnej klotni o to samo... Ty sie juz nie zmienisz... Nie zaufasz mi...

- Super zaczynamy temat Gryfona. Zajebiście - warknąłem.
- I owszem wiem i widziałem w twoich oczach to nie raz - westchnąłem, nie mając już siły.
- Rian, musisz o siebie dbać, nie możesz tak nagle wyrzycić wszystkiego w błoto - mruknąłem spokojnie
- Też mam dość kolejnej kłótni o to samo...Masz rację nie zmienię się, ale ty też tego nie zrobisz - dodałem

— A co ja mam niby w sobie zmieniać co?!— krzyknęłam nie wierząc ze to mowi.
— Co masz mi do zarzucenia? Ze cie kocham? Ze mi na tobie zalezy? Ze MARZE o tym zeby byc twoja? Zeby wszyscy wiedzieli ze należymy do siebie? Zebym mogła bez chwili zastanowienia wziąć cie za rękę czy pocałować nie tylko w dormitorium? To masz mi za zle?— zapytałam przełykając ślinę z trudem.
— I powtarzam ci po raz ostatni. Nie mam powodu zeby o siebie dbać. Ale mam powód żeby zrobic cos innego. I wiesz co? Bede sie modlić o to zeby choroba zaatakowała w taki sposób zebym nie obudziła się juz ze snu.

- To że mi nie ufasz, że nie jesteś dziewczyną do pieprzenia. To że w ogóle bie dbasz o swoje zdrowie. To że nie robisz wymienionych rzeczy - odparłem.
Słysząc jej kolejne słowa, widziałem, że nie przemówię do niej. Podszedłem do niej i położyłem dłonie na jej policzkach, a następnie musnąłem delikatnie jej usta. Wiedziałem, że mogę dostać w twarz, ale nie interesowało mnie to już.
Teraz liczyła sie ona, jej bliskość, ciepło bijące od jej ciała, jej idealne usta...

— Ufam ci. Ufam ci na tyle że moge oddać ci swoja magię. — powiedziałam.
— Co do drugiej kwesti... Nie zaprzeczaj. Od tego jestem. Nie spotykasz sie ze mna dlatego ze mnie kochasz i chcesz poderwać. — dodałam. — I nie bede dbać. — powtorzylam nim do mnie podszedł i pocałował lekko.
— Przestan. — powiedziałam cicho. — Nie mozesz za każdym razem tak mnie uciszać. Tym razem się nie dam rozkojarzyć.

- Nie jesteś - odparłem, odsuwając się lekko od niej - Masz rację nie chcę Cię poderwać, bo już to zrobiłem, a na swoje zdrowie musisz uważać - westchnąłem.
- Mimo to spróbuje - mruknąłem i ponownie zacząłem ją całować, cały czas delikatnie, ale tym razem bardziej namiętnie.

— Niby kiedy? Z tego co pamietam najpierw zwinąłeś mnie z boiska a potem moja cnotę...— powiedziałam.
— Ale ja... Nie chce. — mruknelam oddając pocałunek z czułością. Nie chciałam tak kończyć tego tematu. Chciałam w koncu to wszystko wyjaśnić.

Gdy powiedziała, że nie chce, natychmiast się od niej odsunąłem i zabrałem z jej policzków dłonie.
- Skoro nie chcesz...- powiedziałem i popatrzyłem na nią, czekając co dalej powie.

Patrzyłam na niego lekko rozpalona.
— Kocham Cie. Czy ty jestes w stanie zrozumiec co to znaczy?— zapytałam.
– Jak sie kogos kocha to chce sie z nim byc do konca zycia. Jesli sie kogos kocha to sie o niego dba i troszczy. Jak sie kogos kocha to ta osoba jest całym twoim światem. Jesli sie kogos kocha to jest sie wiernym... I ufasz tej osobie bezgranicznie. — odparlam.
— Chce byc z toba całe zycie. Chce sie o ciebie troszczyć. Jestes całym moim światem i nigdy bym cie nie zdradziła i nie zostawiła z własnej woli. — powiedziałam.
— Chce żebyś tylko to wiedział. Teraz mozesz mnie wyśmiać. Ale chce żebyś wiedzial...

- Nie wyśmieję Cię nigdy - powiedziałem i przejechałem dłonią po włosach.
Nie wiedziałem co mam jej odpowiedzieć, że niby "też Cię kocham"? Ale wtedy to nie było by prawdą, tak samo jakbym powiedział, że to rozumiem, bo nie rozumiałem, gdyż nigdy nie czułem czegoś takiego.
- Rian ufam Ci jak tylko mogę, naprawdę, możesz mi nie wierzyć, ale tak jest - odparłem
- Jednak ja zdaję sobie sprawę ile facetów czeka aż tylko na nich spojrzysz - mruknąłem
- Wiem, że to z Binem było jego winą, ale chyba przez to zrozumiałem jak łatwo mogą mi Cię odebrać - westchnąłem
- Rian, chcę się o Ciebie troszczyć i dbać o Ciebie...

— Odebrać? To by mogło nastąpić jesli ja tez bym tego chciała. A nie chce. — zapewniłam go.
– Prosze. Uwierz w to. Bo ja nawet nie chce patrzeć na innych. Chce patrzeć tylko na ciebie. Chce żebyś mnie całował, dotykał i przytulał. TY. I nikt inny.

Popatrzyłem na nią a następnie przyciągnąłem ją do siebie, trzymając dłonie na jej talii.
- Zawsze będę o Ciebie zazdrosny...Rian krótko mówiąc w tym świecie jesteś seksowną modelką, a ja jednym z tych facetów, którzy do Ciebie wzdychają - odparłem

— A jeszcze krócej mowiac, ty jestes jedynym facetem na tym świecie do ktorego chce wzdychać. I wiem co mowie. — powiedziałam cicho.
— Ja naprawde cie kocham. I jestem w stanie zrobic wszystko co tylko powiesz.

- Rian ufam Ci, ale chyba jedno muszę postanowić, by jakoś Ci udowodnić, że nie jesteś tylko do pieprzenia - mruknąłem, a następnie wziąłem głęboki oddech - koniec z seksem między nami.

— Co?— zapytałam gapiąc się na niego z rozchylonymi ustami.
— Słucham? Cos ty powiedział?

- Mówię, że już nie będę do Ciebie przychodził, żeby uprawiać Tobą stosunek - powtórzyłem innymi słowami.
- Ale bedziemy się codziennie widywać, tak jak teraz - mruknąłem.

— Nie zgadzam sie. — powiedziałam kręcąc głowa.— Ja tez mam tu cis do powiedzenia i sie nie zgadzam. — dodałam. — Nie i chuj.

- Rian, nie bo ty myślisz, że jesteś moją dziwką na zawołanie, możesz mówić, że tak nie jest, ale dzisiejszy ranek wyjaśnił mi jak myślisz iż Cię postrzegam...A tego to już naprawdę mam dosyć, więc koniec - mruknąłem
- Jeżeli martwisz się, że pójdę do innej to spokojnie nie pójdę - odparłem

— Wiem ze nie pójdziesz. — powiedziałam.
— Powiem ci teraz cos szokujacego. Moze zwali cie to z nog, nie wiem... Ale ja tez czerpałam z tego przyjemność. I zamierzam czerpać dalej wiec przykro mi ale twoje plany lądują w dupie. — warknelam.
— Rozumiesz? Będziemy sie jeszcze bardziej kłócić a ty ciagle bedziesz chodził nabuzowany i dopoki ci nie przejdzie, bede musiała chodzic w habicie.

- Rian cieszę się niezmiernie, że także czerpałaś z naszego seksu przyjemność, ale lepiej byśmy tu skończyli - wyjaśniłem
- Będziesz chodziła w czym tylko zechcesz - odparłem.

— Ale ja nie chce. Rozumiesz?— zapytałam łapiąc go za przód koszulki.
— Dociera do ciebie czy w dupie masz moje zdanie co?!

- Nie mam - odparłem.
- Rozumiem, że nie chcesz, ale też nie możesz mnie do tego zmusić - mruknąłem.

— Aha...– powiedziałam i odsunęłam sie od niego.
— Czyli teraz z kolei mnie nie chcesz. Powiem vi ze czym dłużej ze sobą jesteśmy tym jest weselej. — powiedziałam odchodząc od niego i zakładając buty.

- Nie bardziej nie chce byś czuła się przeze mnie wykorzystywana do jednego celu - odparłem spokojnie, podążając za dziewczyną wzrokiem.
- Gdzieś idziesz? - spytałem

— Tak. — powiedziałam.
— Ale po co pytasz? Stwierdziłeś ze to koniec. Co. Ir kumplu?— powiedziałam uśmiechając sie najsztuczniej jak umiałam.

- Ale tak w szlafroku? - spytałem wskazując na garderobę.
- A ty dlaczego się obrażasz? Przecież nic złego nie zrobiłem - odparłem zrezygnowany.

— Moge go zdjac. — powiedziałam czujac jak łzy napływają mi do oczu.
— Nic złego nie zrobiłeś... Tyler. Ty zawsze jestes niewinny. Ale ja juz naprawde tego nie wytrzymam. Mam dość. Ty nie zastanawiasz sie nad swoimi słowami. Nie chcesz ze mna sypiac, w porządku. Nie ma sprawy. Przeciez jak sam zauważyłeś, nie moge cie zmusić.

- Ty naprawdę mnie nie rozumiesz - odparłem spokojnie, choć już we mnie buzowało.
- Dobrze wiesz, dlaczego właśnie tak chcę zrobić, od razu Cię za to przepraszam, ale będę egoistą. Nie lubię, gdy czujesz się przy mnie źle, bo ja to czuje i wygląda to tak jakbym Cię do wszystkiego zmuszał, jakbyś była na moje zawołanie - mruknąłem.

Skrzyzowalam nogi i zakryłam twarz dłońmi, pochylając sie do przodu i płacząc bezgłośnie. Tak. Ja nic nie rozumiałam. Juz nic nie rozumiałam. Byłam zdenerwowana, zrozpaczona i zdezorientowana. Jak nigdy w zyciu. Czułam ze to kres mojej wytrzymałości. Wolałabym gdyby całkowicie to skończył. To on nic nie rozumiał. A ja juz nie bede mu powtarzać tego po raz kolejny. Setny. Nie.
Koniec. Juz nie bede mu tego tłumaczyć. Nie chce to nie. W porządku.

- Rian nie płacz - odparłem
- Już dużo łez wylałaś - odparłem i usiadłem na łóżku
- Proszę Cię - dodałem.

Denerwowało mnie juz wszystko. Naprawde wszystko.
– Dlaczego po prostu tego nie skończysz? Dlaczego mnie nie zostawisz? — zapytałam zaczynajac sie lekko bujać.

- Bo nie chcę - mruknąłem
- Jeżeli chcesz to to skończ - odparłem cicho.
Dopiero niedawno się pogodziliśmy, a już nie możemy ze sobą wytrzymać.

— Pewnie ze nie chcesz. Po prostu powoli odbierzesz mi wszystko, a na koniec dopiero stwierdzisz ze jestem ci niepotrzebna i pozbędziesz się starej zabawki. — prychnelam.
— Jesli masz zamiar jeszcze mi czyms dojebać, to to moze byc twoja ostatnia szansa.