Piwnice podziemi

Zamruczała. -Pani profesor. -Powiedziała zadziornie. -Czemu tylko ja mam być naga?

- Cicho - odpowiedziałam krótko i usiadłam z nią na skrzyni, posadziłam sobie na nogach i wzięłam jej sutek w usta, zaczęłam go ssać, wolną dłonią dałam jej klapsa.

Cicho jęknęła, wyginając plecy w łuk. Uśmiechnęła się zadziornie.

Paznokciami przejechałam mocno po jej plecach, przygryzłam sutek, planowałam ją rozpalić by mnie błagała o zaspokojenie jej.

Cicho syknęła, plecy ją paliły, była cała rozgrzana. Jeszcze trochę i zacznie jęczeć.

Przejechałam teraz nimi po wewnętrznej stronie jej uda, oblizałam dokładnie jej pierś mrużąc oczy w tej przyjemności.

Jęknęła cicho. Moje mięśnie samoistnie się napięły, przez co zacisnęłam nogi wokół kobiety

- Rozsuń je - zażądałam ostrym tonem i uderzyłam jej pierś otwartą dłonią.

Wykonałam rozkaz. Uwielbiam to. Jęknęłam głośniej, chciałam więcej

Palcem zaczęłam drażnić jej kobiecość, spojrzałam na nią badawczym wzrokiem, kochałam to robić.

Ponownie zaczęła się wyginać. -Uwielbiasz dręczyć ludzi, prawda? -Zapytała zadziornie, lekko drżąc.

- Dokładnie - odparłam i dałam jej kolejnego klapsa. - Jednak to i tak tylko namiastka tego na co mnie stać - dodałam z rozbawieniem i zabrałam palca, zaczęłam nim jeździć po wzgórku łonowym.

-Mrar -mruknęła zadziornie. -To tylko chcesz, zrób ze mną to na co masz ochotę pani profesor.

- I to zrobię - wzięłam znów różdżkę, odrzuciło ją do krat i sznury dokładnie ją przywiązały za nadgarstki i kostki do nich, unieruchomiły niebieskowłosą. Na jej oczach zaczęłam się rozbierać.

Cicho syknęłam gdy moje ciało spotkało się z kratami. Gdy kobieta zaczęła się rozbierać zamruczałam i patrzyłam z zadowoleniem i pożądaniem.

W końcu rozebrałam się do końca i teatralnie, ale realistycznie jęcząc zaczęłam się dotykać po całym ciele, widząc jak na mnie patrzy.

-Chodź tu do mnie, no nie daj się prosić, daj się dotknąć. -Prosiłam nadal patrząc

Pokręciłam głową ze śmiechem i kontynuowałam robienie tego co robiłam.

Obserwowałam czyny kobiety, będąc coraz bardziej na nią napalona

- I jak? - podeszłam do niej i otarłam się o nią piersiami powoli.

Zamruczała zadowolona. -Zajebiście pani profesor. A czy będą zaliczenia ustne? -zapytałą zadziornie

- Nie wiadomo - odparłam i znów uderzyłam jej pierś swoją dłonią, przejechałam palcami po jej pochwie i się odsunęłam, zaczęłam się masturbować na jej oczach.

Coraz bardziej napalona patrzyłam na poczynania psorki.

Wstałam i podeszłam znów do niej, wsunęłam w nią dwa palce i zaczęłam nimi ruszać szybko.

Glosno jeknelam gdy nauczycielka wlozyla we mnie palce. -Tak. -usmiechnelam sie podniecona

Wsuwałam je głębiej, aż w końcu uderzyłam kilka razy w jej punkt G.

Zaczela jeczec i cicho sapac

Drugą dłonią zaczęłam ugniatać na przemian jej piersi.

Jęczała coraz głośniej. Co jakiś czas sapała imię kobiety, bądź ,,pani profesor''.

Uśmiechałam się pod nosem zadowolona, odwróciłam ją machnięciem różdżki, by była teraz przywiązana brzuchem do krat. Dałam klapsa oburącz w jej pośladki, dość mocnego.
WĄTEK ZAKOŃCZONY Z PEWNYCH POWODÓW, ZT X2

/ Po akcji na skrzydle szpitalnym.
Drzwi do piwnicy się otworzyły, dając pomieszczeniu choć na chwilę światło, a do środka wszedł Lykon. Zapewne wyglądał przerażająco, gdy połowa jego twarzy była jedynie oświetlona, zaś druga skąpana w cieniu, ale cóż, świetnie to przedstawiało jego osobowość. Kolejnym miejscem jakie chciał poznać, były właśnie piwnice Hogwartu. Zaklęciem zapalił kilka pochodni i zamknął za sobą drzwi. Na co jak na co, ale na ogień patrzył z fascynacją. Kochał destrukcję, a ogień nieraz był tego symbolem. W końcu wsunął dłonie w kieszenie i zaczął się przechadzać korytarzami, nieraz też zaglądał do wielu miejsc, skrzyń, patrząc za czymś ciekawym.

Wybrałam się na małą przechadzkę, zwiedzając te ciemniejsze zakamarki Hogwartu. Nie raz byłam w piwnicach, a dzisiaj ciągnęło mnie do nich zdecydowanie bardziej. Z gracją machnęłam różdżką, otwierając wrota. Ku mojemu zdziwieniu pochodnie były rozpalone, niedawno zresztą gdyż w powietrzu unosił się zapach jak po odpaleniu zapałki. Uwielbiałam ten zapach, zastanawiałam się dlaczego jeszcze nie wpadłam na pomysł stworzenia perfumów z owego zapachu. Zaciągnęłam się w powietrzu.
Podczas wstrzymywania oddechu, potrafiłam usłyszeć ciche, zdecydowanie męskie kroki. Zamknęłam zaklęciem drzwi.
- Jest tu ktoś? - odchrząknęłam z powodu chrypki.

Lykon, istny człowiek zagadka po prostu, zjawił się za białowłosą i w milczeniu przechylił głowę.
- Ja jestem - odezwał się, patrząc na tył jej głowy. Znów to oświetlenie, padające na jedynie połowę twarzy Norrisa. Zapewne wyglądał tajemniczo, a może nawet i niebezpiecznie, a większość dziewczyn na jego widok pewnie uciekałaby z piskiem.
- Czego młoda uczennica szuka w takim miejscu jak to?... Hogwart może i jest wyjątkowo bezpiecznym miejscem, ale nikt nie powiedział, że cały.

Czując niemal na karku obcy oddech, powoli i w skupieniu odsunęłam się. Nie czułam strachu.
- Jedyne czego mogłabym się obawiać to samej siebie. - cofnęłam się o parę kroków, by mimo wszystko rozmawiać z... nim w bezpiecznej odległości - Szukam za pewne tego samego co Ty. - nie kojarzyłam człowieka, który stał naprzeciwko mnie.
Długo byłam nieobecna w Hogwarcie, zapewne zmieniło się więcej niż myślę. Ma zupełnie inny głos niż reszta uczniów, patrząc mu w oczy widziałam delikatne zmarszczki przy zewnętrznych kącikach. Nauczyciel? Nowy dyrektor?

- Nie przypominam sobie, żebyśmy przeszli na ty - zaczął po westchnięciu i leniwie zrobił z dwa kroki w przód, jeśli Nelly miała zamiar dalej się cofać, po jednym kroku plecami poczułaby ścianę. Przechylił zaintrygowany głowę, wbijając swoje przenikliwe spojrzenie w oczy de Violine.
- Zatem chcesz odnaleźć samą siebie w tych piwnicach? - spytał z kpiną w głosie. - Jakieś swoje alter ego, które wyszło z ciebie i wybrało się na spacer? Nie możesz wiedzieć czego ja tutaj poszukuję, zresztą, ja nawet niczego nie poszukuję - wysunął jedną dłoń z kieszeni i pogładził nią policzek białogłowy. Uznał, że ma dość ładne ciało, nie widział też żadnych przeszkód, by nie skorzystać z przyjemności. Wytrącić różdżkę - łatwo, unieruchomić - też. Nikt by jej nawet nie usłyszał, Salerno nie pokrzyżowałaby mu planów. Aż się uśmiechnął tajemniczo pod nosem na tą myśl.

Stałam w miejscu, wyostrzając każdy swój zmysł.
Nauczyciel.
Jedyne co potrafiłam stwierdzić, podczas nietrafnego światła w podziemiach.
- Zwiedzasz? Szukasz jakiegoś pomieszczenia, które pomieści Twoje ego? - prychnęłam sarkastycznym śmiechem po jego wypowiedzi.

- Cóż... Jeśli chodzi o Twoje, to klatka rozmiarowo i standardowo byłaby genialna - jadowicie się uśmiechnął przy odpowiedzi. To było jak rzucenie mu rękawicy i zaoferowanie rozrywki w jednym, do tego, wciąż mówiła mu na ty.
- Zadziorna, nieraz trafiałem na takie i nieraz pewnie jeszcze trafię.

- Zadziorna? Raczej bezgranicznie szczera. - odwzajemniła ten sam uśmiech - Trafiałeś na kobiety mojego pokroju? Szczerze współczuję.
Sposób jego mówienia jak i dobierania słów był ciekawy i sprawiał, że co chwilę chciałam to więcej i więcej. Z tym osobnikiem nie może być nudno. Westchnęłam głośno, szczerząc perfidnie zęby.

- Często jestem szczery, ale nieraz cel uświęca środki, między innymi kłamstwo. Choć inni mnie o nie oskarżają, gdy jest to zwykłe niedomówienie - odpowiedział i zbliżył się jeszcze bardziej, teraz niemalże stykał się swoim ciałem ze ślizgonką. Zaciekawiła go ta osoba, zarówno cieleśnie, jak i swoją osobą. Żałował, że nie jest z gryffindoru, mógłby tym samym zagrać na nosie Ilarii. No ale, jak się nie ma co... Moment, dyrektor był opiekunem ślizgonów, zatem to akurat jemu mógł w ten sposób zagrać, podrażnić się z nim. Odgarnął włosy z twarzy Nelly, wciąż się w nią wwiercając swoim wzrokiem.
- Wychodzi na to, że mamy co nieco wspólnego. Między innymi bezczelność.

- Jedynie z tym się zgodzę. - wymówiłam zaklęcie, które przy moim ciele stworzyło elektryczną poświatę, a każde dotknięcie mojej osoby powodowało uderzenie elektryczne - Lecz Twoja wybiega nawet poza obszar Twojego ego. - uśmiechnęłam się, wyczuwając jego przewiercające spojrzenie.
Odwzajemniłam je, cofając się o pół kroku. Byłam centymetry od ściany.

Pokręcił głową z politowaniem, słysząc znane mu zaklęcie. Szanujący się śmierciożerca znałby proste zaklęcie, neutralizujące takie coś. Tak więc zrobił, wymówił je, a potem bez oporu i konsekwencji złapał za białe włosy i pociągnął za nie, w celu odchylenia jej głowy.
- Proszę cię... Takie coś? Uczyłem się tego chyba w trzeciej klasie - zaśmiał się cicho i przystawił swoją twarz do jej twarzy, zaś dłoń położył na piersi Nelly. - Ciało jednak... Godne pozazdroszczenia - dodał z westchnieniem i zaczął ją powoli masować. - Pojawiłaś się w złym miejscu i czasie.

- Puść mnie. - warknęłam jak zwierzę, miałam to w zwyczaju podczas złości, a to już było istne wkurwienie mojej osoby.
Odciągnęłam jego rękę z mojej piersi, dalej starając się panować nad sobą.
- Ciekawe co na to dyrektor. - prychnęłam w złości, odpychając go od siebie, używając do tego większości mojej siły.
Złapałam się z miejsce, w którym chwycił moje włosy. Wyciągnęłam szybko różdżkę, podnosząc ją na wysokość jego gardła.
- Nie zbliżaj się w ten sposób, jaki przed chwilą zaprezentowałeśś. Moglam się spodziewać czegoś takiego. - warknęłam ponownie, nie kontrolując tego.

Wyprostował się i zmierzył uczennicę wzrokiem. Pokręcił głową z politowaniem, by po chwili wybuchnąć śmiechem. Śmieszyła go jej postawa, w pewnym sensie Lykon był wesołą osobą, roześmianą. Jednak trochę inaczej niż ogół. Spojrzał kpiąco na Nelly, na koniec różdżki.
- Ilaria cię uczyła takiego trzymania różdżki? - spytał rozbawiony i jednym, szybkim ruchem wytrącił różdżkę białowłosej z ręki, żeby upadła na ziemię. Sam wyjął swoją i wystarczyło jedno machnięcie, by łańcuch wystrzelił z jednej z komór w piwnicy i oplótł się dookoła jej nadgarstków. Zaraz potem zaczął on cofać, jednocześnie ciągnąć Nelly po podłodze aż do ściany, do której był przyczepiony, trzymał jej ręce tak blisko kamiennej powierzchni, by nie mogła się odsunąć. Zaraz inne owinęły się wokół jej kostek i skutecznie ją unieruchomiły.
- Później będziesz mogła jej podziękować za dobre nauki. A dyrektor? Nie dowie się. A nawet jeśli? Słowo ucznia przeciwko słowu nauczyciela... - podszedł powoli, z dumnym uśmiechem, przed nią.

- Nawet jej nie znam. - warknęłam, szarpiąc jak głupia grube łańcuchy - No tak... Bez tych łańcuchów przecież byś sobie nie poradził. - posłałam mu nieprzyjemny uśmiech.
Wystawiałam do niego kły jak zwierze, za każdym razem jak próbował się zbliżyć. Po ostatniej wizycie w domu, coś się we mnie zmieniło. Może tak tylko działała moja niezrównoważona psychika.

- Jak się poskramia dzikie zwierzęta? Łańcuchami, skarbie. No i klatkami. Ja po prostu robię to, co mówią wytyczne w takich sytuacjach, profesjonalizm w każdym calu. No ale laik tego przecież nie zrozumie - pokręcił powoli głową i znów położył dłonie na jej piersi, ponownie zaczął też masować.
- Bez łańcuchów poradziłbym sobie nawet lepiej, ale nie chcę zabijać przed rozgrzewką - westchnął i spojrzał jej w oczy szyderczo.