Wielka Sala

-To jednak jesteście razem? Tyle mnie ominęło... Zastanawiam się co jeszcze. . Aż może tez jest w dormitorium. -odpowiedziałam patrząc na nią. Po chwili przeniosłam wzrok na Rine. -Tak. Mi też miło Cię widziec

- Tak... Kocham ją całym sercem z wzajemnością. Nie widzę po prostu świata poza nią - powiedziałam z rozmarzeniem i spojrzałam na Rinę. - Pewnie, pytaj - powiedziałam lekko zdziwiona jej zachowaniem. Coś się musiało dziać.

Podeszła do niej. Spojrzała na Soo, potem na Is.
- Az..pamiętasz go? On nic nie pamięta.. co tu się dzieję? Is.. powiedz, że pamiętasz wszystko...-Mówiła cicho w ojczystym języku.

- Czemu miałabym nie pamiętać? - odpowiedziałam jej w tym samym języku. - Matte... Nic nie pamięta? - zerwałam się na nogi. - Gdzie on jest? Prowadź, hayaku!

- Ostatnio był z Ann w Pokoju spotkań, drugie piętro. - Powiedziała w ojczystym języku.
Kiwnęła głową i wybiegła z Sali.
NP:pokój spotkań.

Pobiegłam za nią jak najszybciej.
NP: Pokój Spotkań

Weszłam z powrotem do Wielkiej Sali, usiadłam znów obok Soo. - Mam powoli dość, kolejne problemy... - westchnęłam ciężko, cała poirytowana, najpierw Annabelle, potem Nelly nigdzie nie ma, znajduję w końcu brata, ale usunięto mu wspomnienia tak jak jego obecnej dziewczynie. A teraz jeszcze Chris wbiła mi nóż w plecy swoimi słowami. To było już dla mnie za dużo..

-A co się dzieje? Jestem trochę niedoinformowana. .-powiedziałam siadając do niej przodem. -Co jest?

- Azazel stracił pamięć. I to konkretne wspomnienia, co nie może być przypadkiem - powiedziałam do niej znów bliska histerii. - A Chris jeszcze twierdzi, że dobrze mu tak - prawie że się roześmiałam. Moja psychika robiła się przeciążona.

Weszłam ospałym krokiem do Wielkiej Sali, mój brzuch prosił się o jakikolwiek posiłek. Ziewnęłam na wejściu, nie orientując się kto może tam siedzieć.

Zauważyłam kto wszedł, pff, nawet mnie nie zauważyła. Zerwałam się z miejsca. - Nelly! - pisnęłam radośnie i pobiegłam ku ślizgonce, wskakując w jej ręce i przytulając, prawie że zwalając z krzesła. - Tęskniłam!

Czując niewielki ciężar na swoich rękach, pochyliłam się nieco do tyłu, nie tracąc równowagi.
- Isobel? - byłam zaskoczona, przecież... - Przecież miałaś być w lesie, Diana, morderstwa i inne gwałty, aaa!

- Wygląda, na to, że mnie nie ściga, tylko że... - nagle zamilkłam, wbijając wzrok w ziemię. Zastanawiałam się jak teraz jej to wyjaśnić by nie posypać się psychicznie. Nie chciałam znów widzieć Nelly takiej, jak wtedy co opuszczałam ją idąc do lasu.

- Że...? - dodałam z ciekawskim uśmiechem, idąc z nią do stołu.

- Azazel się odnalazł, też nie ma wspomnień - zacisnęłam usta w wąską linię. Nalałam sobie kawy, powstrzymując jak najbardziej drżenie rąk.

- Diana. - wybełkotałam ze złowrogim tonem - Gdzie się odnalazł? Wiadomo coś? - zacisnęłam pięści, kładąc je na stole.

- Znalazła go Rina i mnie tam ściągnęła, siedział z Annabelle. Rozkochał ją w sobie drugi raz... - westchnęłam kręcąc głową. - Zaatakowałam go, zła że nic nie pamięta, mimo że to nie jego wina. Dodatkowo podniósł mnie trzymając pod pachami jak dziecko! - wyżaliłam się, wkładając w to emocje, by rozładować nerwową atmosferę, jaka właśnie powstała.

- Annabelle również nie pamięta tego, że jestem jej siostrą w takim razie. - westchnęłam - Ależ to okropne, jak on w ogóle mógł!!! - podniosłam ją pod pachami, umieszczając ją na moich kolanach, przodem do stołu.

- No ej! - zawołałam z wyrzutem, ale i tak się roześmiałam i wtuliłam. - Wiesz jak za Tobą tęskniłam?

- Śniłaś mi się. - wyszczerzyłam się w uśmiechu, ukazując białe ząbki - Mieszkałyśmy gdzieś indziej. Zdecydowanie to nie było dormitorium którejś z nas. - zaczęłam opowiadać, popijając mocną kawę.

Spojrzałam na nią oczami jakbym wygrała kilkanaście milionów. - Opowiadaj! Chcę szczegóły!

Poprawiłam rude kosmyki, które łaskotały mnie w twarz.
- Miałyśmy mieszkanie, niewielkie. Chociaż nie był to sielankowy sen, ponieważ zaraz później okazało się, że u nas na strychu od dłuższego czasu mieszkał seryjny zabójca. A zamiast nas zabić to miał monitoring całego domu tam "u siebie", a Ty chodziłaś po domu nago. - zachichotałam, przypominając sobie ten widok.

Podniosłam głowę patrząc na szczęśliwe dziewczyny. Isobel wygląda lepiej kiedy się uśmiecha. Dobrze ze chociaż im się układa. Zaśmiałam się pod nosem. No cóż. .. Nie zostaje nam nic innego... Jak powrót do normalności co?Wstałam od stołu i wyszlam z sali, stukajac szpilkami po marmurowej posadzce.
Next: Biblioteka

Spojrzałam na nią marszcząc brwi i udając przerażenie. - O nie... Aż się boję... Co Ty tam masz w głowie? - zaśmiałam się i ponownie się wtuliłam. - Fajnie by było mieszkać razem. Chyba chcesz mnie naprawdę widzieć nago, prawda? - dodałam z ognikami rozbawienia w oczach.

- A co jeśli bym chciała? - zamruczałam pod nosem, kładąc wolną rękę blisko wewnętrznej stronie jej uda.

Mój oddech przyspieszył, od jednego jej dotyku zaczęło mi się robić gorąco i przeszły mnie miłe dreszcze. - Zawsze i wszędzie - wyszeptałam.

- Powiadasz? Wszędzie? - uniosłam brwi, śmiejąc się pod nosem z jej "odwagi".
Moja ręką od kolana zaczęła swoją drogę ku górze.

- N-n-nelly - powiedziałam cicho rumieniąc się, zamknęłam oczy.

Rozejrzałam się po sali, która wypełniona była jedynie echem naszych głosów. Chęć posiadania jej nagiego ciała, jeszcze bardziej się we mnie budził.

Zamknęłam oczy, więc nie widziałam jak się rozejrzała. Nie wiedziałam co właśnie planuje Nelly. W rewanżu wsunęłam swoją rękę pod jej bluzkę i pod stanik. Złapałam palcami jej sutka z uśmiechem na ustach.

Opanowana, nie dałam się sprowokować jej dotykiem. Wsunęłam swoją gorącą dłoń pod materiał spódniczki dalej pnąc się w górę i zahaczając o jej bielizne, pocierając w miejscu jej kobiecości.

Poruszyłam się od jej dotyku z głośnym jękiem, zdążyłam już się zarumienić. Oddychałam głęboko, będąc rozpalona coraz bardziej z sekundy na sekundę.

Ściągnęłam dłoń z bielizny, dając ją ponownie na kolano. Zostawiłam Isobel z rumieńcem na twarzy i z niemałym niedosytem.

- Ej! - usiadłam okrakiem na jej kolanach i spojrzałam w jej oczy. - Tak się nie robi!

- Tobie się robi. - uniosłam kąciki ust, całując ją w nosek.

- To sadyzm! - powiedziałam z wyrzutem i się wtuliłam znów. - Chodźmy tam gdzie byłyśmy zanim poszłam do lasuuuuuu - zamruczałam.

- A po co? - zapytałam z lekksza ochrypłym głosem.

- Nie drocz się ze mną... - mruknęłam, czerpiąc przyjemność z ciepła, które od niej biło. Mogłabym tu równie dobrze zasnąć w jej objęciach, gdybym nie była tak rozpalona i podniecona.

- Droczenie się z Tobą jest super, naprawdę. Taka satysfakcja i przyjemność mnie rozpala... - usadowiłam ją wygodniej na kolanach.

- Sadystka - skomentowałam krótko. - Którą kocham - dodałam i pocałowałam ją namiętnie.

Po skończeniu pocałunku spojrzałam na nią i aż prawie zleciałam z jej kolan, zasnęła. - Pfffff - westchnęłam ciężko. - Nie to nie, nie wiesz co tracisz - powiedziałam i usiadłam obok na krześle. Nie udawała, przewróciłam oczami i wzięłam łyk kawy, popadając w zamyślenie. Myślałam o tym, co się przytrafiło Azazelowi i wpadłam na genialny pomysł. Zerwałam się z miejsca i wybiegłam z Sali.
NP: Klasa Transmutacji

Po zajęciach wchodzę do Wielkiej Sali. Widzę parę uczniów, których nie znam. Właściwie... nie znam tu nikogo. Może tak będzie lepiej. Siadam sama przy brzegu stołu Ślizgowe.

Weszłam do Wielkiej Sali, przewróciłam oczami widząc wciąż śpiącą Nelly. Może Azazel już wrócił? Sama jej nie dam rady przenieść... Zauważyłam nową osobę, której do tej pory nie widziałam. Podeszłam do niej. - Hej, widziałaś gdzieś może takiego gigantycznego bruneta ze Slytherinu?

Dopiero po chwili zdaję sobie sprawę, że dziewczyna mówiła do mnie.
-Wiesz, ile wysokich brunetów jest w Slytherinie? -prycham, nie podnosząc głowy.

- Wiem, nie za dużo. Nie zdziwię się, jeśli będzie wyższy od nich. O Morgano... Umięśniony, śniada cera... Nie widziałaś go może? - przewróciłam oczami. Robiła na mnie dziwne wrażenie.