Wielka Sala

-Ooh na pewno.-powiedziałam zabierając dłoń i pijąc sok. -Przypomniałeś sobie o mnie? Faaajnie. ... Tylko wiesz co. Podczas kiedy byłam w.. pewnego rodzaju śpiączki p, tak jakby przemyślałam to i owo.

-Co masz na myśli?-spytałem marszcząc brwi.

-Zgadnij. Z tym sobie chyba poradzisz, mimo że jesteś taki spowolniony, co?

-Co nie potrafisz mi tego powiedzieć wprost?-powiedziałem zaciskając usta.

-A ty? Co z tobą Carl? Dlaczego ty ze mną jesteś? -zapytałam gwałtownie podnosząc się z ławki i patrząc na niego. -Ty jesteś pewien ze mnie kochasz?- podnioslam głos. Po chwili usiadłam, chowając twarz w rękach. -Przepraszam.

-Jeśli chcesz to zakończyć, to po prostu to powiedz!-powiedziałem czując jak we mnie gotuje się ze złości.

-Przeprosiłam już. ..-powiedziałam czując jak złość ponownie wraca. Niepotrzebnie wybuchalam. . Ale po jaką rzodkiewe on to ciągnie. .

-Za co niby? Powiedz mi o tym. Śmiało- powiedziałem i machnąłem ręką.

-O czy mam ci powiedzieć? -zapytałam podnosząc głowę i patrząc na niego.

-Powiedz mi o co chodzi- westchnąłem dalej na nią patrząc

-O nic.. Carl.. o nic nie chodzi...

Weszłam rozradowanym krokiem do ogromnego pomieszczenia, dookoła widziałam same nieznane mi twarze. Trzeba by było kogoś poznać.

- Annabelle! - zawołałam do niej od razu ją widząc. - Gdzie zgubiłaś Azazela? - zapytałam, zdając sobie sprawę, że długo go nie widziałam. Nie było to dla niego typowe. W domu zdarzało mi się widzieć go u siebie w pokoju, w piwnicy, w garażu. W pewnym momencie otwierałam lodówkę i też tam był. Wydało mi się to dziwne, taka jego nieobecność.

- Słucham? - byłam lekko zdziwiona zachowaniem rudowłosej dziewczyny - Przepraszam, ale... Znamy się? - dodałam z uśmiechem na ustach.

- Ummm... - zaśmiałam się na jej żart. - Żarty żartami, ale tak serio to gdzie on jest? - zapytałam z rozbawieniem pociągając łyk kawy.

Zmierzyłem ją wzrokiem, a potem podniosłem się z miejsca. Odwróciłem się, potem skierowałem ię do stołu Gryfonów siadając plecami do stołu, gdzie siedziała Soo. Zaczynały mnie męczyć te bezsensowne spory z nią.

Stałam nad stołem, w którym siedziała rudowłosa i dziewczyna o bladej jak ściana cerze.
- Ale kto? - zapytałam, nie ukrywając swojego zaskoczenia. - Jestem tutaj pierwszy dzień i nikogo nie znam. - powiedziałam, unosząc swoje kąciki ust.

Zatkało mnie, wyglądała jakby nie żartowała. - Ty... Naprawdę niczego nie pamiętasz? - zapytałam poważnie i patrząc na nią, przy okazji przyglądając się jej głowie, czy nie krwawi. Mogła się uderzyć w głowę, co by tłumaczyło jej zanik pamięci. Nic takiego nie zauważyłam.

Westchnęłam po czym wstałam I usiadłam na ławce, obok niego, prawie opierając się plecami o stół. -No przepraszam... Nie wiem co się ze mną dzieje..

- Czego mam nie pamiętać, bo teraz się chyba zagubiłam. - zaśmiałam się, podając im po kolei rękę, przedstawiając się - Annabelle de Violine, a Wy?

- Isobel Tokisaki - powiedziałam z konsternacją ściskając jej rękę. - Co się na włosy Morgany dzieje... - zapytałam sama siebie. Moment, Isobel, użyj mózgu, musi być coś, co wyjaśni to wszystko albo pomoże. Pamiętałam, jak mocno działał Azazel na jej ciało, zawsze używał mocnych perfum, a ciało zapachy i różne podobne bodźce zapamiętuje na swój sposób. Tego się nie da zapomnieć, nawet przy amnezji, tak samo jak jest to z językiem, w którym się mówi. - Poczekaj chwilę! - powiedziałam do niej i gwizdnęłam tak, jak mnie nauczył brat, gdyby był mi potrzebny jego kot. To gwizdnięcie miało swoje fale, na które zwierzę reagowało. Po dwóch sekundach do sali wbiegł Itachi, prosto na moje kolana. - Przynieś mi jego ulubione perfumy - powiedziałam cicho do niego i dałam mu pobiec z powrotem. Po niespełna trzydziestu sekundach wrócił z saszetką na perfumy, wypełnioną. Popsikałam nimi zakrętkę i podałam Annabelle do powąchania. - Poznajesz może te perfumy? Są Azazela.

Obracałam zakrętkę między palcami, aż w końcu zaciągnęłam się męskim feromonem.
- Skądś znam te perfumy. - powiedziałam do Isobel i oddałam zatyczkę od flakonika - Kto to Azazel? - uniosłam prawą brew.

Zamrugałam oczami, moja teoria była prawdziwa. Ale jak? Nie widać, by bolała ją głowa ani żeby była ranna. - Mój brat... - odpowiedziałam. Co jeszcze mogłoby pomóc... Co? Na pewno, jak zawsze, grał na gitarze przy niej. Zawsze tak robił, ale jak wziąć jego gitarę? Kot nie da rady tego zrobić... Chociaż... Czasami zapominał o gitarze, więc może... A pokój wspólny? Jeśli gdzieś miałby grać, to na pewno tam. Przygryzłam wargę w zamyśleniu. - Ann, co Ty na to, by zwiedzić trochę Hogwart? - zapytałam. Kątem oka zerknęłam na Nelly, oczekując jakiejś pomocy od niej lub sugestii co się mogło stać.

Nie wiedziałam o co chodzi, moja siostra kompletnie nic nie pamiętała. Gdzie jest Azazel skoro nie jest z nią? Spojrzałam się na Isobel, nie wiedziałam co mogłam zrobić. Byłam pewna, że coś się stało, te krzyki... Nie pomogłam jej wtedy, a mogłam. KURWA...

- Tak to będzie dobry pomysł, jeszcze mało ogarniam ten wielki budynek. - spojrzałam na ścian, dach, będąc pod wrażeniem niosącego się echo.

- W-w-więc chodźcie, za mną - powiedziałam siląc się na uśmiech. Moje przeczucie sprawdzało się jak zawsze. Czy było to powiązane z regulaminem? Może Annabelle wyszła i coś... Ta przyczyna zakazania wychodzenia ze szkoły... Mogła jej odebrać pamięć? - Ann, a pamiętasz co się działo zanim przybyłaś do szkoły? - ustalenie tego, co pamiętała a co nie, jak mogłam na to nie wpaść? Najbardziej pomocne chyba w takiej sytuacji. Wstałam i jeszcze nie ruszyłam dalej. Musiałam wiedzieć jeszcze to.

- No pewnie, że tak. Pomimo, że nie była to wymarzona przeszłość, to pamiętam ją co do joty. - uśmiechnęłam się, ukazując szereg białych zębów - A co chodzi? - próbowałam zrozumieć całą tą sytuację.

- O nic, o nic... Chodźmy... - powiedziałam czując ogarniającą mnie zgrozę. Ktoś usunął jej wspomnienia. Ale kto? Danika wykluczona, nie miałaby... Powodu! Czując, jakby coś mi się zatrzymało w gardle.
NP: Pokój spotkań.

-I tak to ma wyglądać? Kłócimy się, ty na mnie krzyczysz, ja na ciebie, a potem pogadzamy się i tak w kółko? To przestaje mieć jakikolwiek sens.- powiedziałem i upiłem łyka.

-Ile razy mam cię jeszcze przepraszać? Dobrze wiedziałeś w co się pakujesz. Jeśli dla ciebie to nie ma sensu, to w porządku.

-W takim razie to koniec- powiedziałem. W tym momencie albo popełniam najgorszą, bądź najlepszą decyzję.

Popatrzyłam na niego. -Ty... Mówisz poważnie?

-Raczej bym nie żartował z czegoś takiego, nie sądzisz?- powiedziałem unosząc brew- Z resztą i tak ty nigdy nic do mnie nie czułaś i czuć nie będziesz. A ja w końcu zapomnę- powiedziałem obracając małą łyżkę między palcami

-Tak myślisz? Myślisz że nic nie czuje? Ah... No tak..-zasmialam sie sztucznie. -Zapomniałam że chodzę do łóżka z każdym kto nawinie się pod reke... Ah ta moja skleroza...-poklepałam się dłonią w głowę.

-Nigdy jakoś nie powiedziałaś mi co czujesz, bo to taaaakie trudne. A nawet jeśli chciałaś to pewnie jestem zbyt powolny aby to ogarnąć.- prychnąłem

-No tak Carl... Bo ty wyznałeś mi miłość juz w momencie kiedy pierwszy raz ze mną rozmawiales nie? O tym też zapomniałam. A ty nie traktujesz mnie tak, jakbyś naprawdę chciał ze mną być. Odkąd jesteśmy razem ty juz traktujesz mnie w sposób "okej, jest ze mną, to już nie muszę nic robić. " i nie robisz. .Jestem bo jestem

-W takim razie czemu nie zerwałaś ze mną? W każdej chwili mogłaś powiedzieć, że nie chcesz być ze mną i to przerwać- powiedziałem patrząc na nią

-Pewnie dlatego że nie chciałam. -podniosłam się, odgarniając włosy do tyłu. -Tak naprawdę powiedziałam ci co do ciebie czuje.. Zrobiłam to w dziwny sposób. . Ale najwidoczniej inaczej nie potrafię. W czasie rozmowy... Powiedziałam "kocham cię" a ty nawet tego nie zauważyłeś. Ale teraz to i tak już bez znaczenia. Prawda? Zerwałeś ze mną. -powiedziałam I wróciłam do swojego stołu. Nalalam sobie soku, przy okazji rozlewając trochę przypadkiem. Wzięłam spory łyk żeby się uspokoić jakoś.

Wypuściłem głośno powietrze, a potem wstałem i wyszedłem z Sali. Nawet nie spojrzałem na tamten stół.

W Wielkiej Sali dało się słyszeć głośne wołanie. Po chwili wpadłam do jej środka szukając Nelly. Zaklęłam pod nosem gdy jej nie było i pobiegłam dalej jej szukać.

Weszłam do Wielkiej Sali, nie udało mi się znaleźć Nelly. Byłam już się przebrać, więc miałam na sobie czarną bluzkę z zespołem metalowym i czarną spódniczkę. Podkolanówki i jakieś tenisówki czarne. Usiadłam przy stole Slytherinu, mając nadzieję, że lada chwila wejdzie. Westchnęłam ciężko, nie mogłam znaleźć nigdzie również Aza. Może ukochana po prostu spała? Ale co z moim bratem?

Wbiegła do Wielkiej Sali. I od razu rozglądnęła się za Is.
-Is! - Zawołała.

Przestałam grzebać w talerzu widelcem i podnioslam glowe. -Wszystko gra? -zapytałam Isobel, podnoszac glos zeby mnie uslyszala,która nie wyglądała na zbyt... Szczęśliwą? Zadowolona? Hui wi

Spojrzałam na Soo, już miałam odpowiedzieć gdy przerwała mi Rina. - Chwila! - odpowiedziałam jej i podeszłam do Koreanki. Zdałam sobie sprawę, że długo jej nie widziałam. Usiadłam przy niej. - Tak, wszystko okej, tylko ze... Trochę się nie widziałam z Nelly i nie wiem znalazłam jej nigdzie. Pewnie śpi w dormitorium - westchnęłam. - A ja tęsknię - dodałam z przekąsem. - I na dodatek Azazela gdzieś wcięło, nie wiem gdzie jest...

-Is...mogę o coś spytać? - Zapytała zdyszana.