Wielka Sala

-Oneechan? Chyba lekcja zaraz, eliksiry chyba...-Powiedziała cicho, przecierając oczy.

- Nie wiem jak Ty - zaczęłam do Sam. - Ale ja idę na eliksiry, paaa - pomachałam jej wychodząc z Wielkiej Sali.
NP: Klasa Eliksirów

Uświadomiłam sobie, że dziś są eliksiry. Westchnęłam ciężko, nie chciało mi się na nie zbytnio iść, zwłaszcza dlatego, że Diana, ale musiałam mieć frekwencję na jej lekcjach. No i dążyć dalej by coraz więcej w swojej pasji osiągać. - Idę na eliksiry, do później - pocałowałam Nelly w policzek, wstałam i wyszłam.
NP: Klasa Eliksirów

-To chodźmy, oprowadzisz mnie trochę po szkole przy okazji. - Uśmiechnęła się i wzięła Rinę za rękę. Wyszły z WS.

NP: Eliksiry

Siedziałam niemal wtulona w ławkę, przysypiając na jej blacie. W powietrzu dookoła mnie roznosił się zapach mojej ulubionej mocnej kawy. Może to tylko jakieś urojenia czy Bóg wie co. Przespałam lekcję eliksirów, umm...

Wróciłam do WS i podbiegłam do Nelly. Usiadłam obok niej. - Hej! Jak się czujesz? - zapytałam całując ją w policzek na powitanie.

- Jaa? - uniosłam głowę, szybko mrugając - Chyba jest okej... - mruknęłam cicho - Co się działo na eliksirach? - objęłam ją ciepło.

- Rzuciłam skarabeuszem w Dianę - westchnęłam. - Śpiochu - uśmiechnęłam się wesoło i ją poczochrałam.

- Dobrze jej tak. - moja twarz nagle się ożywiła - Chciałabym to zobaczyć. - zaśmiałam się bezczelnie.

- Szkoda tylko, że odjęła punkty Huffu... Ale odwoła to. Zagrożę jej, że pójdę do dyrektorki - zaśmiałam się i oparłam o Nelly.

- Z czym pójdziesz do dyrektorki? - uniosłam prawą brew.

- Z tym, że się na mnie uwzięła i że był to przypadek. Może i przy okazji powiem co Diana zrobiła... - ziewnęłam wtulona w nią.

- A komu uwierzy? Tobie czy nauczycielce? - westchnęłam głęboko - Dorosły stanie za dorosłym, a nie za małym rudym kurduplem.

- Ej! Miło mnie nazywasz! - uderzyłam ją lekko w ramię. - Zawsze może użyć Verita Serum, wtedy będzie miała pewność, że mówię prawdę.

- Taaak. - objęłam ją czulej - Jesteś zmęczona?

- Trochę, ale nie tak bardzo - uśmiechnęłam się i zamknęłam oczy. - Nelly...

Weszlysmy do WS po czym usiadłyśmy przy stole Gryffindoru. -Masz. -powiedziałam nalewając jej, na szczęście, gorącej herbaty i podając kubek. -Nie oparz sie

Usiadłam obok Noelle. O Morgano... Jej niewinność budzi moją demoniczną stronę. Mam nadzieję, że siły wyższe utrzymają mnie w ryzach... Pomyślałam biorąc herbatę. - Dziękuję - zaskoczona byłam jej troską. - Skąd pochodzisz?

-Z Los Angeles. A ty? -zapytałam siadając do niej przodem i pijąc swoją herbatę.

- Z Oslo. Czyli jesteś z innego kontynentu? - poprawiłam sobie włosy. - Daleko stąd do Stanów.

-No tak. Spory kawałek. Ale z tego co zdążyłam się już kiedyś zorientować to panuje tu duża różnorodność kontynentalna. -zaśmiałam się. -Wyglądasz blado. Zjedz coś.

- To naturalny odcień mojej skóry - zaśmiałam się, ale wzięłam jednego tosta i ugryzłam. Zdecydowałam się skorzystać ze strategii Cynthii. - Nie tęsknisz za ludźmi stamtąd?

-Ja? Tęsknię. Szczególnie za przyjaciółmi i rodzicami no ale w końcu od czego są sowy, prawda? -uśmiechnęłam się. -Poza tym z tego co pamiętam to miesiąc przed świętami Bożego Narodzenia jest "dzień otwarty". Wtedy kilka osób może na jeden dzień przyjechać do Hogwartu i cie odwiedzić. Przynajmniej kilka lat temu tak było... Nie wiem jak teraz. Ale miło by było.

- Chyba jest... Nie wiem, nie interesuję się takimi sprawami - westchnęłam. - A nie tęsknisz za chłopakiem? O ile miałaś chłopaka - napiłam się herbaty znów i ugryzłam tosta.

Oplułam się herbatą,która pociekła mi po brodzie. Wytarlam się serwetką.-Nie... Nie miałam chłopaka. Moja dziewczyna zostawiła mnie kiedy zachorowałam hhaah

Zatkało mnie. I z wrażenia i złości na samą siebie, czemu ja byłam taka wścibska. - Wybacz, nie powinnam pytać... - zaczęłam nerwowo bawić się włosami. - Ale widzę, że coś nas łączy.

-Ee tam. To nic takiego przecież.-zaśmiałam się. -Co takiego?

- Obie wolimy dziewczyny - uśmiechnęłam się. Teraz miałam ochotę dotknąć jej złocistych włosów... Ona była przecież idealna!

-Aaa! No chyba ze tak! -powiedziałam uśmiechając się i sięgając po tosta. -Tak w ogóle. . Co tu tak cicho? W Wielkiej Sali zazwyczaj panuje taki.. szum i w ogóle. .

- Mało ludzi coś jest - powiedziałam z przekąsem. - A niektórzy są w innych miejscach - przeciągnęłam się ukradkiem przyglądając się jej.

-Mhm. .. no w sumie wcześnie jest.-spojrzałam na nią. -Niewyspana?

- Dobrze spałam - oparłam głowę na rękach - Czym się interesujesz?

-Rysowaniem i eliksirami. A ty?

- Ja... Grą na skrzypcach, książkami... No i chyba tyle - wzruszyłam ramionami i przeniosłam wzrok na sowę, która właśnie wleciała do sali i zrzuciła przede mnie przesyłkę. - ooo...

Dałam sowie kawałek tosta którego chwyciła w dziób i odleciała. -Pierwsza która nie wpadła do jedzenia...-mruknęłam do Letycji

- Tak. Cud - zaśmiałam się i rozpakowałam przesyłkę. Oniemiałam, dosyć szybko przyszła po wysłaniu listu... Wzięłam swoje skrzypce do ręki i obejrzałam dokładnie, nieuszkodzone.

-Woow.. Ładne. Zazdroszczę słuchu muzycznego. -powiedziałam przyglądając się skrzypcom.

- Dziękuję - uśmiechnęłam się i rozejrzałam po sali. Była jedynie jakaś ruda i białowłosa. Raczej nie powinno im przeszkadzać... Zaczęłam grać jedną smutną i wolną piosenkę, jedną z moich ulubionych.

Wsłuchałam się w melodie graną przez dziewczynę. To była chyba z najsmutniejszych melodii jakie w życiu słyszałam. -Woooah...-powiedziałam kiedy skończyła. Zaczęłam bić brawo. -Tylko dlaczego tak smutno?

- Taki mam gust - odłożyłam instrument i uśmiechnęłam się do niej. - Większość wesołych utworów mnie denerwuje, a cóż... Ogólnie uważam się za gotkę. Tylko że nie jestem jakimś pozerskim emo, które pokazuje na prawo i lewo smutek oraz specjalnie jak najbardziej zasmuca otoczenie - dopiłam herbatę. - Czasem coś wesołego mi się spodoba, ale bardzo rzadko tak się dzieje.

-Rozumiem. Ja raczej nie słucham muzyki. Zdarza mi się ale jakoś. . Nie moja bajka

- Ale teraz miałaś okazję - spojrzałam w jej oczy. Takie błękitne... Mogłam się w nich zatracić. Plus te włosy i wyglądała na taką delikatną... O Morgano... Czy to jedyny powód dlaczego jej jeszcze nie zmacałam? I ogółem tak pięknie pachniały... Czułam to gdy byłam w nią wtulona wtedy.

-No fakt - uśmiechnęłam się pp czym przechylilam głowę na bok.-Dlaczego mi sie tak przygladasz?

- Walnę to prosto z mostu, bo jestem sobą, bezpośrednią bezwstydnicą - zaczęłam swoje wyznanie. - Bo wyglądasz tak... Zjawiskowo. Taka... Delikatna, oczy jak ocean i takie złote włosy... Tak zjawiskowo...

-Ee..-wyjąkałam czując jak robie się cała czerwona.-Dz - Dziękuję..