Wielka Sala

-Nie lubię po prostu o sobie mówić. . Nie ma co. Mam rodzeństwo. . Rodziców o których słyszała większość magicznego świata co czasami jest raczej utrapieniem niż chlubą. Zależy czy ktoś ich lubi..

- A kim są Twoi rodzice?- zapytałam zaciekawiona i napiłam się łyk.

-Mój ojciec jest aurorem a matka pracuje w ministerstwie... Afera z Voldemortem i Potterem. -unioslam kubek w górę.-Tak... Szkoda że nie mam w genach tej odwagi i sprytu po rodzicach.. czy cos

- Wow... - zamrugałam oczami. - Ciekawie masz. Cóż, żadne z moich rodziców nie jest tak wybitne - westchnęłam.

-Wiesz... zazdroszczę Ci w sumie.

- Nie ma czego mi zazdrościć, naprawdę. Twoi rodzice się kochają, nie pokłócili się a jedno z nich wcale się nie wyprowadziło do innego kraju - westchnęłam i wbiłam wzrok w ziemię.

-Czasami wolałabym. Na Ciebie chociaż nie patrzą przez pryzmat wspaniałych rodziców. .-wbiłam widelec w ziemniaka.

- Wiesz, rozstali się dosyć ostro. Mnie ojciec zabrał do Anglii, dlatego jestem w Hogwarcie. Byli tacy szczęśliwi - przygryzłam wargę.

-To dlaczego się rozstali?

- Okazało się, że matka go zdradziła. Wściekł się, nie chciał nikogo słuchać i od razu złożył pozew o rozwód - odpowiedziałam cicho.

-Co? A twoja mama? Nie próbowała go powstrzymać?

- Próbowała, ale nie wierzył jej - spuściłam znów wzrok na podłogę.

-Nie za bardzo wiem co powiedzieć. .. Przykro mi z tego powodu. . Mam nadzieję tylko ze się nie obwiniasz prawda?

- Wiem, że nie było w tym mojej winy, więc się nie zadręczam. Wciąż mam nadzieję, że może się kiedyś zejdą...

-O! I to jest dobra nadzieja.. czasami jeśli w coś bardzo mocno wierzymy, może się spełnić.

- Próbowałam kiedyś tego, ale nie wypaliło - westchnęłam i napiłam się kolejnego łyka.

-Moze to nie był po prostu odpowiedni czas?-powiedziałam. -Może trzeba go trochę więcej?

- Często jestem realistką, wątpię, bym samą siłą woli miała coś zmienić... - westchnęłam znów.

-To nie chodzi o sile woli. To chodzi o samą wiarę w to żeby się nie posypać. -wyjaśniłam.

- Wytrzymałam już te kilka miesięcy, wytrzymam i więcej, spokojnie - uśmiechnęłam się lekko.

Popatrzyłam na nią chwile po czym wzruszyłam ramieniem.
-No okej no..

- Umiesz może latać na miotle? - zerknęłam na nią pytająco.

-Coś tam umiem..A co?

- Chciałabym jakoś nauczyć się na niej latać - odparłam z przekąsem.

-O nie.. Ja nie ucze... Nie nie nie. . Poproś kogoś kto jest trochę mądrzejszy. .. lepiej nie mnie..

- Trochę więcej samooceny - zaśmiałam się lekko.

-Samooceny? A co to? -zaśmiałam się. -Nie no.. po prostu wolałabym nie ryzykować. ..

- Jak wolisz - westchnęłam ciężko. - Jakie książki najbardziej lubisz?

Podniosłam bolącą głowę ze stołu. Ile czasu ja tu spędziłam? W sumie, to nie ma większego znaczenia, bo pewnie i tak nic się nie działo. Nalałam sobie trochę soku i wypiłam szybko.

-Hmm... chyba przygodowe. -powiedziałam. -A ty?

-A więc tutaj jest Wielka Sala-powiedziałam wchodząc do pomieszczenia, od razu kierując się do stołu Krukonów, gdzie jak zwykle nikogo nie było. Ehh.

- Fantastyka, horrory oraz dramaty obyczajowe - odparłam z uśmiechem. - Fantastyczno-naukowe też nawet mi pasują.

-Oo.. Nie boisz się czytać horrorów?

Weszla do Wielkiej Sali.-Skądś znam to miejsce...-mruknela do siebie.-Gdzie siadamy?-zapytała Sam

-Nie ma to zbyt wielkiej różnicy gdzie usiądziemy-wzruszyłam lekko ramionami i rozejrzałam się-Myślę, że tu jest okej-powiedziałam uśmiechając się i usiadłam na miejscu.

Usiadla obok dziewczyny.-Jedzeniee-zasmiala sie.-Hmm, chyba gdzies widzialam to miejsce. Wyglada znajomo.-stwierdzila.- gdzies jeszcze jest taka sala? Wiesz moze?

-Szczerze, to nie wiem-odparłam i wzięłam apetycznie wyglądającego rogalika.

- Szczerze to nie. Nawet po nich nachodzi mnie czasem apetyt - zaśmiałam się lekko.

-O matko... ja bym chyba umarła. ..Kiedyś byliśmy w kinie... Wiesz co to kino prawda?

- Tak, wiem. W Paryżu często chodziłam do kina, mugole jednak wynaleźli kilka ciekawych rzeczy - odpowiedziałam biorąc kolejny łyk kawy.

-No.. To kiedyś wymknelismy się na horror.. ponoć nie był taki straszny ale ja po wyjściu z sali zemdlałam. .. tak. Wypominaja mi to do dziś.

- Oh... Różną psychikę mają ludzie... - westchnęłam ciężko i spuściłam wzrok na kubek z kawą. - Gdy pierwszy raz wsiadłam na miotłę, to podobno przeleciałam kilkadziesiąt kilometrów. Miałam szczęście, że nie było niczego wysokiego po drodze oraz że tego nie pamiętam, bo zemdlałam po starcie - westchnęłam ciężko. - Tata sporo się natrudził by mnie dogonić.

-O widzisz... prawie podobne doświadczenia. .-powiedziałam chrzakajac.

- Jakie miałaś, że prawie podobne? - spojrzałam na nią pytająco.

-A mm. . T-To znaczy... Chodziło mi o... A w siemię to nie ważne. -powiedziałam nalewajac soku do kubka. Zaczęłam pic wolno ale bez przerwy.