Pokój spotkań

— No wiesz... Postaram się oczywiście... Ale co jeśli.. Nie polubisz mnie jako ona? Poza tym co ja mam powiedzieć? "Hej, jak jesteś facetem to mnie lubisz'?

-Sprobuj sie ze mna zapoznac, ale musisz wiedziec, ze to drugie ja, nie wie o tym jaka jest, co z nia nie tak

— Co? to jak ja mam niby to zrobić?— nawet nie zorientowałam się kiedy zaczełam mówić do jego myśli a nie na głos. — Jezu.. I kiedy będe wiedziała że ty to ty a nie ona?

-To ponoc widac, jestesmy rozni, zupelnie rozni

— Boje sie. — mowilam na głos. Dotarło co przed chwila robiłam.
— Ej... Możemy sprawdzić cos dzisiaj w nocy? Jak będziemy w swoich dormitoriach? Powiem ci pozniej co.. Ale pamiętaj o tym

-Mam sie bac? -zapytalem troxhe ze smiechem

— Nie nie nie... Zauważyłeś co przed chwilą zrobiłam? — zapytałam. — Jak do ciebie mówiłam?

-Nie...

— To spójrz na mnie. —poprosiłam. —"Mówiłam do ciebie myślami. Pomyśl coś. Odpowiem ci."— uśmiechnęłam się.

-Łooooł... -zaniemiało mnie

— rozumiesz? I chce potem sprawdzić czy działa na odległość

-To super. -usmiechnal sie szeroko

— Tak sądzisz? — zapytałam.
— Próbowałeś kiedyś odetchnąć... Wyciszyć sie.. Zasnąć? Kiedy nagle dociera do ciebie myśl hamować osoby. Wcale nie chciała ci tego posyłać.
Z czasem to jest coraz gorsze.

-Faktycznie... przejebane...

— No troszeczkę.. — powiedziałam.
— Ale wiesz co jest najgorsze? Ze jutro sie obudzę, bede chciała do ciebie przyjść, a bede musiała myślec co zrobic zeby damska ty mnie nie zabiła

-Mozesz przyjsc i mi wyjasnic, pewnie nie uwierze, ale sprobuj, albo nagram wiadomosc glosowa do samego siebie

-Myślisz ze uwierzysz sobie? Ugh... To takie... Szalone?

-Nie wiem...

Przysunelam sie do niego. Uniosłam na kanapie i usiadłam bokiem na jego kolanach. Przytuliłam go mocno.
— Cos tam wymyślę.

Odwzajemnil gest zatapiajac nos we wlosach dziewczyny. -uda sie

— Lubie Cie. — powiedziałam.
— Nie wiem dlaczego. Ale po prostu bardzo lubię.— szepnelam cicho.

-Tylko lubisz? -zazartowal cicho. -Ja Ciebie tez... bardzo...

Nie odpowiedziałam.
—A ty? Jak.. Bardzo mnie lubisz?— zapytałam znow szeptem, blisko jego ucha.

-Nawet nie masz pojecia jak bardzo... -wyszeptal

— "Chcialabym wiedzieć jak bardzo"— musnelam wargami płatek jego ucha, mówiąc do niego e myślach.

-"Jestes tego pewna?"-zapytal w myslach

— " Gdybym nie była, to bym nie pytała. "

Usmiechnal sie pod nosem po czym gwaltownie wbil sie w usta dziewczyny

Otworzyłam szeroko oczy ze zdziwienia. Jednak po chwili polozylam dłonie na jego policzkach i oddałam pocałunek.
-" Wow

Odsunal sie delikatnie i oparl swoje czolo o czolo dziewczyny po czym usmiechnal sie zadziornie

Oddychałam szybciej kiedy przerwał pocałunek. Zamknęłam oczy kiedy nasze czoła sie zetknęły.
— Aż tak?

-Az tak

— Nie sądzisz ze to dziwne? Że tak szybko? A jesli sie mylimy co do siebie? Nie chce tego zepsuć..

-Jak sie mylimy to trudno, raz sie zyje, tym sie kieruje

— I to jest dobre podejście. — powiedziałam z uśmiechem. Złożyłam delikatny pocałunek na jego ustach.
— Idealne...

Usmiechnal sie pod nosem. -Jak Ty.

—Przestan bo robi mi sie głupio...— przyznałam.
— Wiesz co... Mam wrazenie ze bede bała sie... Tej drugiej... Strony

-Nie wiem jak to bedzie... znam ja tylko z opowiesci

— To znaczy? Jak to? — zdziwiłam sie.
— Cos konkretnego?

-Gdy ona sie pojawia, ja po prostu znikam. Istnieja ludzie, ktorym zmiana przytrafia sie tak o, w srodku dnia, ja mam o tyle szczescia, ze nastepuje to w nocy. Ponoc jest hamska, halasliwa, nerwowa, kilka razy chciala sie zabic

— Co? — odsunęłam sie patrząc mu w oczy.
— I.. Jak ja mam na to reagować?

-Nie wiem... -spuscil glowe i oparl ja o ramie dziewczyny

Patrzyłam przed siebie, zdecydowanie wystraszona.
— Damy radę...— powiedziałam z lekkim zawahaniem.

-Nie wmawiaj mi czegos w co sama nie wierzysz...

— Nie. Ja w to wierze. Wierze. Ale to nie zmienia faktu ze sie boje. — wyznałam.
— Moze panikuje ale dla mnie to pierwsza taka sytuacja..