Wielka Sala

- Mhm - mruknąłem, nie patrząc na nią, dalej patrząc się w kubek kawy.
- Nie lubię gdy tak pogrywasz - dodałem
- Myślę, że Krukon jest teraz bardzo zainteresowany - stwierdziłem, nadal na nią nie patrząc, upiłem łyk kawy.

Zabrałam tekę z jego uda i złapałam go jedna dłonią za policzki, odwracając do siebie jego twarz.
— Mam sobie do niego odejsc?

Kątem oka popatrzyłem na Krukona, a następnie przeniosłem wzrok na piękne brązowe oczy rozmówczyni.
- Jak chcesz możesz iść - mruknąłem - Może będzie z nim niezła zabawa - dodałem

— Mam isc?— zapytałam zaciskajac lekko dlon przez co scisnelam jego policzki.
— Wiec pojde. — wycedziłam przez zęby i gwałtownie puściłam jego szczękę i wstałam.

Zanim zdążyła pójść złapałem ją za nadgarstek i przełożyłem jedną nogę przez ławę, tak by widzieć jej twarz
- Powiedziałem, że jeżeli chcesz iść to idź - powiedziałem - ja osobiście nie chcę byś nigdzie szła - westchnąłem patrząc w jej ciemne oczy.

Nachylilam sie do niego.
— A ja ci juz nie po raz pierwszy pokazuje ze CHCE żebyś mi powiedział czasami co mam robic. Bo CHCE robic to czego TY chcesz. — odpowiedziałam patrzac na niego twardo.

- Za to ja chcę byś robiła to co ty CHCESZ - mruknąłem
- Ale skoro już to mówisz to chcę, byś zajęła miejsce obok mnie - odparłem - a nie szła do tego Krukona - stwierdziłem.

Gdy tylko to powiedział usiadłam z powrotem na ławce i zajęłam się jedzeniem najbardziej nie lubianej przeze mnie rzeczy - owsianki. Ale nawet nie zwróciłam uwagi na to co jem. Nie podniosłam tez juz wzroku na Krukona.

- Dziękuje - mruknąłem i położyłem dłoń na jej udzie
- Wolisz owsiankę od bułek cynamonowych? - spytałem, patrząc jak je owsiankę, której szczerze mówiąc nienawidziłem, więc patrzyłem na jej danie z obrzydzeniem.

— Co?— spojrzałam na niego a potem na talerz.
— Nienawidzę owsianki. — powiedziałam ale uniosłam kolejna łyżkę do ust.

- To po co jesz? - zapytałem i zatrzymałem jej rękę w której miała łyżkę z tą ochydną substancją. Zabrałem jej delikatnie łyżkę z ręki, by jej nie oblać i odłożyłem do miski.

— Nie wiem... Zeby skupić się na nienawidzeniu jej...— westchnęłam i sięgnęłam po bułeczkę cynamonowa i truskawkę po czym zaczelam jeść jedno i drugie na zmianę.

- To chyba nie ma sensu - mruknąłem, masując jej udo.
- Zaraz do niego pójdę - stwierdziłem, patrząc na Krukona.

— Co bezsensu?— zapytałam z pełna buzia, probujac wyjąc włosy które znalazły się w moich ustach.
— Dlaczego? Co zrobił?

- Że jeszcze tą owsianke - mruknąłem - skoro jej nie lubisz - dodałem
- Nie ważne - stwierdziłem i posłałem osobnikowi przerażające spojrzenie.

— No powiedz. Nie spojrzę na niego wiec Ty musisz mi powiedziec. — mruknelam wpatrując się w Tylera.

- Skarbie, spójrz na niego i tyle - mówiłem - tylko nie podrywaj - stwierdziłem i zacząłem masować jej udo.

— Nie chce. Mam wrazenie ze robiera mnie wzrokiem nie tylko z majtek...— mruknelam.
— Jedz i idziemy... Gdzies..

- Masz rację rozbierać cię wzrokiem - mruknąłem - gdybyśmy tylko we trójkę byli w tej sali to... - niedokonczyłem.
- To zdjąłbym z ciebie majteczki, a następnie chwycił w zęby, by ten pojeb się odpierdolił - powiedziałem wprost do jej ucha
- Ja już się najadłem - wymruczałem, odsuwając się

Westchnęłam cicho w następnej chwili lekko się spinając gdy szepnął mi do ucha.
Przełknęlam ślinę.
— Nawet gdybyśmy byli we trójkę... to po pierwsze nic byś nie zrobił a po drugie jakby ogarnął ze cos miedzy nami jest, to by się rozniosło... A tego nie chcemy

- Zrobiłbym - wyjaśniłem - a po szkole i tak się wszystko różnie, skoro Puchon siedzi przy stole Ślizgonów, czyż nie? - spytałem

— Nie Tyler. Nie zrobiłbyś. — powiedziałam dobitnie, patrzac mu w oczy.
— Puchon tu siedzi bo Slizgon nigdy nie usiądzie przy stole Puchona. Skarbie.

- Mam gdzieś, że się wszyscy patrzą - patrząc jej w oczy, wsunąłem dłoń pod jej sukienkę, ocierając się o jej uda i złapałem za materiał bielizny, ciągnąc tak, że znalazły się one w połowie jej ud.
- Uwierz mi będą szeptać - mruknąłem

— Ale ja nie mam. Nie mam zamiaru odbierać ci okazji do szczęścia o którym nie wiesz jeszcze prze to ze nie potrafimy się zachować. — powiedziałam i spojrzałam w dół widzac swoja bielizne zatrzymana prawie równo z krawędzią sukienki.
— Co ty robisz...

- Nie odbierasz. Szczęście mam z tobą - odparłem
- To co chciałaś - stwierdziłem, uśmiechając się do niej
- Mogę zdjąć je do końca? - zapytałem, ciągnąc za materiał bielizny.

— Chodziło mi w sensie miłości. Mysle troche do przodu..— odparlam.
— Ty chciałeś a nie ja... No teraz nie masz juz wyjścia. Nie masz jak założyć ich z powrotem

- Jakieś 20 lat do przodu - stwierdziłem ze śmiechem
- Najpierw ty chciałaś bym to zrobił, ja to po prostu kończę - odparłem i zaczęłam powoli ciągnąć za jej bieliznę, gdy już doszedłem z nimi do łydek, schyliłem się i całkowicie je zdjąłem. Zanim się podniosłem, pocałowałem jej uda. Trzymając w ręku jej skąpe majtki, podniosłem się i położyłem rękę z jej bielizną na udach.
- Co mam z nimi zrobić? - spytałem

— Moze 20 a moze i 2...— mruknelam.
— Gdybys nie chciał to byś nie zrobił...— dodałam zabawnie poruszając brwiami. Uśmiechnelam się gdy ucałował moje uda. Starałam się powstrzymac paskudny i niepotrzebny rumieniec na twarzy.
— Schowaj sobie na pamiątkę

- Nie mówię, że nie chciałem - zaśmiałem się, patrząc na jej twarzyczkę
- Uroczo wyglądasz z rumieńcami - stwierdziłem, dotykając jej lekko zaróżowionych policzków.
Na jej ostatnie zdanie, usmiechnąłem się łobuzersko i pocałowałem kącik jej ust.
- Liczyłem na taką odpowiedź - powiedziałem i schowałem jej bieliznę do przedniej kieszeni spodni.

— ej..— powiedziałam rozglądając się lekko.
— Miałeś mnie nie całować tutaj...— mruknelam.
Widzac jak chowa sobie moje majteczki do kieszeni. To był zart...
— No ładnie... Teraz wystarczy ze się schylę i kazdy ujrzy wejście do naszej Komnaty...

- Nic takiego nie było mówione - zaśmiałem się - poza tym miałem robić co chcę, więc to robię. Poza tym wiem, że ci się spodobało - wymruczałem w jej ucho.
- To się nie schylisz. A ja ci twoich majteczek nie oddam - powiedziałem.

— Jak tak dalej pojdzie to bede musiała uzupełnić zapas bielizny...— mruknelam.
— A jak mi cos upadnie? Albo bede chciała podniesc Magnusa i sukienka podwinie się bardzo wysoko?

- Dla ciebie to nie problem - puściłem jej oczko
- To wtedy ukucniesz - wyjaśniłem - zamiast się schylać

— A co jesli się schylę i jakis Krukonik omal nie dojdzie z wrażenia...— zapytałam śmiejąc się.

- To wtedy odejdę - popatrzyłem jej w oczy
- Wtedy przynajmniej będziesz mogła go zaspokoić - usmiechnąłem się z przymusu

Usmiech bardzo szybko zniknal z mojej twarzy na jego słowa. Okej... w koncu sama zaczelam. Usiadłam prosto i wróciłam do jedzenia kolejnej bułeczki.
Juz sie nie odezwałam.

Wypiłem swoją kawę i popatrzyłem na nią.
- Żartowałem - stwierdziłem
- Pytasz mnie o sytuacje, w których nie wiem jak bym postąpił - powiedziałem - Nie wiem co bym zrobił ani jak bym się zachował

— Juz nic nie mowie. — odparlam nalewając sobie wody ktorej napiłam się raczej odruchowo, by zrobic cokolwiek, niz dlatego ze byłam spragniona.

- Widzę i mnie to niepokoi - stwierdziłem. Ponownie chwyciłem za dzbanek, nalewając sobie kawy.
- Dziwnie jest gdy nic nie mówisz - odparłem

— Jak mowie to tez nie jest zbyt dobrze..— powiedziałam.
— Nie mam nic mądrego do powiedzenia wiec milczę..

- Nie mów tak, - mruknąłem - przecież nic złego nie powiedziałaś. Opisałaś sytuację, która może się zdarzyć - dodałem

Westchnęłam i odwrocilam się do niego przodem, przekładając noge przez ławkę i opierając dłonie przed sobą.
— Wiesz jak bardzo boli mnie kiedy mówisz ze odejdziesz?

- Masz zamiar tak siedzieć? - spytałem, unosząc brew
- Chodziło mi, że wyjdę - stwierdziłem - nie że cię zostawię

— Tak. Nic nie widać. — przewróciłam oczami. Sukienkę miałam pod tyłkiem wiec było dobrze.
—Mowie ogólnie. Ty naprawde nie widzisz jak jestem do ciebie przywiązana. To przykre.

Usmiechnąłem się do niej promiennie i położyłem dłoń na jej talii, przyciągając ją.
- Widzę, skarbie - zaśmiałem się - ale mam tak samo - stwierdziłem i przeciągnąłem ją do pocałunku - Tak to na spokojnie puścił bym cię do tego Krukona - mruknąłem jej w usta