Wielka Sala

— Mhm...— mruknelam. Jasne.
Co za dzieciak... Mowilam zeby mnie nie całował przy innych. Ale oddałam pocałunek. No bo tak.
— Tyler... wydaje mi się czy pocalowales mnie dlatego ze twoj instynkt alfa musiał pokazać Krukonowi beta ze jestem twoja własnością?

- Nie, nie chodziło mi o to - mruknąłem, uśmiechając się - ale twoje zdanie bardzo mi się podobało
- Skoro nie chcesz, to cię już nie pocałuje - stwierdziłem.

— Chce. Zawsze chce. Ale mowilam ci dlaczego nie chce żebyś robił to tutaj. — odparlam.
— Domyslam się. — powiedziałam uśmiechając się lekko.
Powoli zahaczyłam swoim małym palcem i lewej dłoni o jego.

- Może tak naprawdę to ty chcesz znaleźć sobie faceta - powiedziałem - i dlatego mam cię nie całować - zaśmiałem się

— Nie. Ja juz swojego znalazł. Zna sytuacje i nie ma nic przeciwko. — odparlam.
— Teraz zajmujemy się toba

- Nie ma nic przeciwko temu, że cię dotykam? - spytałem - To raczej niemożliwe - stwierdziłem.
- Jedyne co robimy, to ty odpychasz mnie od siebie - odparłem

Zignorowałam jego pytanie.
— Nie odpycham cie!— oburzyłam się.
— No co ty w ogole gadasz..— fuknelam na niego.

- Strasznie cię irytuje, gdy całuje cię w Wielkiej Sali, na oczach wszystkich - mruknąłem
- Jeśli się mnie wstydzisz to wystarczy powiedzieć - usmiechnąłem się do niej.

— Dobrze wiesz dlaczego mnie to irytuje...— mruknelam.
— Wiec nie wiem o co ci teraz chodzi. — westchnęłam i popatrzyłam na niego.
— Dobrze wiesz ze tak nie jest. — spojrzałam na niego poważnie.

- Chodzi ci o to, że moja potrncjalna dziewczyna może być w tej sali? - zapytałem chcąc się upewnić
- Jeśli tak, to proszę cię, abyś przestała o tym myśleć - wyjaśniłem - Chcę ciebie i nikogo więcej - dodałem

— No tak. — odparlam.
— Chcesz mnie na teraz. Bo twoje hormony ciagle sa podminowane. Ale kiedys musisz sie ułożyć. A moze znajdzie się jakas śliczna, zgrabna blondynka ktora skradnie ci serce?

- W tym momencie chyba sobie ze mnie żartujesz, skarbie - westchnąłem zrezygnowany
- Dlaczego blondynka? - spytałem - to, że kilka blondynek było w moim łóżku, nie oznacza, że w nich gustuje - odparłem - Wolę brunetki - nawinąłem na palec wskazujący kosmyk jej włosów - takie jak ty.

— Powiem ci to tak łopatologicznie... Żebyś zrozumiał. Przyjdzie czas kiedy ładna brunetka bedzie ci potrzebna nie tylko do ruchania... — odparlam. Nachylilam sie do przodu i oparłam czoło o jego ramie.

- Mhm - mruknąłem - czyżbyś opisywała nasza sytuację? - zapytałem, wplątując dłonie w jej gęste długie włosy.

— Nie. Nie mowilam o sobie. Skoro powiedziałeś ze wolisz brunetki takie jak ja to podałam za przykład ładna brunetkę. — odparlam zamykajac oczy.

- Tak to też, ale powieszałaś, że będzie ci potrzebna nie tylko do ruchania - powtórzyłem jej słowa sprzed chwili - a jak chyba zdążyłaś zauważyć, teraz się nie pieprzymy, tylko jemy - dodałem

Parsknelam śmiechem.
— Bo pewien głupek bawi się w zakonnika. — zasmialam się.
— Chodzi mi o to ze mysle ze kiedys zapragniesz rodziny. Jak juz sie wyszalejesz

- Ciekawe co ten głupek na w głowie - uśmiechnąłem się
- O to ci chodzi - stwierdziłem i zamyśliłem się chwilę - ale moi rodzice nadal żyją, dziadkowie również - stwierdziłem - wiec mam rodzinę

— Juz teraz wiem czemu nigdy nie będziemy razem...— mruknelam. — Nieważne. Jestes za głupi zeby zrozumiec. — wyprostowalam się i przeciągnęłam.

- Wiem o co ci chodziło - zaśmiałem się
- Droczę się tylko z Tobą - powiedziałem

— To się debilu nie drocz kiedy ja mowie poważnie. — powiedziałam uderzając go w piers.
— Kretyn jestes

- Jak już chcesz tam mówić, to albo powiedz " Kretynem jesteś" albo "Kretyn z ciebie" - uśmiechnąłem się i przytrzymałem jej rękę, przy swojej klacie

– Jestes największym debilem jakiego znam. Zadowolony?— warknelam probujac zabrac rękę.
— Lusc gowniarzu.

- Nie, ale przynajmniej gramatycznie jest dobrze - dodałem, cały czas trzymając jej dłoń za nadgarstek.
- Jestem starszy od ciebie - zaśmiałem się

— No i co? Szybciej umrzesz. Juz ja się o to postaram...— mruknelam. — Puszczaj brzydalu

- Nie wiem co zamierzasz zrobić, bym szybciej umarł, ale nie chce wiedzieć - mruknąłem
- Jak ładnie poprosisz to puszcze - wyjaśniłem

— Moge cie kopnąć jak chcesz. — mruknelam. — To ty jestes od proszenia. A nie ja

- Nie, dziękuję - mruknąłem - Ja od proszenia? Nie, skarbie - szepnąłem

— A chcesz się założyć?— zapytałam.
– Po tym tygodniu bedziesz o mnie błagał i skomlał jak pies... Na kolanach

- Ty twierdzisz, że wytrzymasz, tak? - spytałem patrząc na nią
- Nie wydaje mi się, bym tylko ja nie wytrzymał

— Wytrzymam. — powiedziałam. — Az tak mnie nie pociągasz. — wzruszyłam ramieniem. — Palcówka tez jest całkiem przyjemna...— odparlam lekko.

- Skoro tak twierdzisz - mruknąłem - to może znajdziesz chłopaka, który cię bardziej podnieca - szepnąłem w jej ucho, a następnie wstałem od stołu.

— Wiec znajde. — powiedziałam nie reagując nawet kiedy wstał.
— Juz wychodzisz?— zapytałam biorac puchar w dlon.

- Chciałaś przecież gdzieś iść - odparłem - a jak widzę już się najadłaś, więc... myślałem, że możemy iść - mruknąłem, parząc na drzwi Wielkiej Sali.

— A nie pomyślałeś ze chce tu sobie posiedziec?— zapytałam unoszac głowę.
— Myślisz o mnie czasami?

- A ile chcesz jeszcze tu sobie posiedzieć? - spytałem, dalej stojąc przy dziewczynie
- Dość często - mruknąłem cicho

— Dosyc często? Chyba jak rano masz wzwód...— mruknelam i podnioslam się, poprawiając sukienkę.
— Cos ci nie wierze..

- Nie musisz - odparłem - ważne, że ja wiem kiedy mam o tobie myśleć - powiedziałem, kierując się do drzwi Wielkiej Sali.

— Dobrze że ja o tobie nie mysle. — skłamałam dołączając do niego.
— To byłby dopiero koszmar. — powiedziałam przechodzac prze drzwi.

Next: Pokoj spotkań

Chyba nic nie trzeba było dodawać. Mruknąłem tylko krótko na znak tego, że ją słucham. Miałem już dosyć tego co się wyprawiało. Podążyłem za nią do drzwi wychodząc przez nie.

Next > Pokój spotkań

Ponownie dzisiejszego dnia wszedłem na salę, która tym razem była zapełniona po brzegi. Widząc jak zapełniony jest każdy stół, ruszyłem do stołu swojego domu.

Weszłam za Tylerem do WS poprawiając koc i jednocześnie trzymajac kota. Ruszyłam przed siebie a widzac ze Tyler idzie do stołu Puchonow, przystanelam na moment jednak w koncu poszłam do swojego stołu i usiadłam jak zwykle po jego srodku, kładąc kota na swoich kolanach. Próbowałam siegnąć dzban z herbata bez podnoszenia tylka z miejsca ale nie było to łatwe.
Na szczescie chłopak siedzący po mojej lewej wspomógł mnie i nalał mo herbaty do kubka za co mu podziękowałam wdzięczna.
Zaczelam karmić kota kawałkiem ryby ktora polozylam na swoim talerzu.

Zająłem miejsce tak by móc obserwować Rian, widząc jak jeden ze Ślizgonów nalewa brunetce ciepłego napoju, zaśmiałem się cicho. Jednak Ślizgoni dla siebie nawzajem są pomocni - pomyślałem i nalałem sobie kawy do pucharu. Napiłem się jej trochę, a następnie zacząłem nakładać na swój talerz kanapki różnego rodzaju. Przy okazji zacząłem rozmawiać ze swoimi rówieśnikami, dopiero teraz mogłem docenić, że mój dom wcale nie jest taki zły, jak go kreowałem, bo jednak Hufflepuff tworzą ludzie, a nie ściany.

Droczylam się troche z Magnusem przez co kociak przypadkiem zadrapał mnie w policzek gdy chciał chwycić kawałek rybki. Chwyciłam serwetkę i przyłożyłam ja do policzka na wszelki wypadek. Na materiale zostały lekko krwawe paski.
— Ty niedobry...— mruknelam ale nie zbesztana go jakos mocno. Nie jego wina. Nadal byłam otulona kocem ale mimo to było mi zimno. Poczułam czujac dlon na drugim policzku i zobaczyłam dziewczynę ktora delikatnie się uśmiechała. Powiedziała ze nie wyglądam dobrze i tylko sprawdza. Odwzajemnilam usmiech i powiedziałam ze wszystko w porządku, odmawiając wizyty w skrzydle szpitalnym gdy to zaproponowałam. Powiedziała ze jak zmienię zdanie to mam dać jej znać. Podziękowałam i wróciłam do karmienia kota.

Gdy już czułem się syty, dokończyłem swoją ostatnią kanapkę i wypiłem całą kawę. W zamyśleniu popatrzyłem na stół Ślizgonów, gdy jednak zobaczyłem, że Rian jest o wiele bardziej biała niż powinna być, czekałem aż złapię z nią kontakt wzrokowy. Jednak musiałem czekać aż spojrzy w moim kierunku, parę chwil, ze względu na to, że była zajęta karmieniem Magnusa. Zanim jednak na mnie spojrzała nalałem po brzegi do swojego pucharu gorącej herbaty i kilka różnorodnych kanapek w tym dwie bułki cynamonowe. Gdy dziewczyna na mnie spojrzała, pokazałem iż będę czekał na nią pod Wielką Salą. Wstałem z miejsca, zabierając swój pełny talerz jak i puchar, wyszedłem z Wielkiej Sali.

Next > Sala wejściowa