Dormitorium Chłopców 1

- A ty "coś tam"? - spytałem, patrząc na nią z szerokim uśmiechem.
- Pamiętasz jak Ci mówiłem, ze jesteś moją kofeiną? - mruknąłem, widząc że przytakuje, dodałem szybko - No właśnie, czyli żartowałem z tym spaniem

— No.. na przykład poukładam ci koszulki kolorami...— odparlam.
— No ale... Wygladasz na zmęczonego skarbie... Prześpij sie troche..

- Chcesz mi powiedzieć, że źle wyglądam? - spytałem unosząc brew.
- No wiesz co...mówić takie rzeczy swojemu chłopakowi. Jeszcze będę miał kompleksy - mruknąłem.

— Nie.. Oj na pewno. Ty i kompleksy Hahaha...— powiedziałam wybuchając śmiechem.
— Oboje wiemy ze twoje samouwielbienie jest na wysokim poziomie hahahah

- No oczywiście, że będę miał kompleksy, jak mi będziesz tak mówić - mruknąłem.
- Ja? Samouwielbienie? Ja to nie śmiały jestem - westchnąłem.

Slyszac jego kolejne słowa, ryknelam śmiechem.
— Ty! Nieśmiały! Dobre!– parsknelam. – Idz spac bo gadasz głupotki skarbie..

- Obrażam się - mruknąłem i wyminąłem ją, by następnie położyć się do łóżka.
- Śmiejesz się ze mnie - dodałem oburzony.

— Misiuuu....— jeknelam i poleciałam za nim. Rzuciła sie na niego, przylegajac do jego ciała.
— No wez... Jak tak bedziesz robił to zamknę sie w sobie... Wpadnę w depresje i popełnię samobójstwo...

- Zamkniesz się w sobie...Hahahaha - wybuchnąłem niekontrolowanym śmiechem.
- No nie mogę - dodałem, ledwo łapiąc powietrze.

— Chcesz zginać gowniarzu?!— krzyknęłam ale bie byłam zła. Bardziej draznilam sie z nim.
— No dobra.... I tak przez najbliższy czas noe bedzie seksu...

Obróciłem się z nią tak, ze to ja siedziałem teraz na niej.
- Gówniarzu? - spytałem - To nie ja w tym związku jestem gówniarzem - odparłem z uśmiechem.
- No właśnie, myślę że taka kara wystarczy - mruknąłem patrząc na nią.

— ej No...— fuknelam kiedy mam mnie usiadł.
— Tyler.. Ale ty wiesz ze to nie kara? Po prostu skoro mamy zacząć od nowa i ty stwierdziłeś ze nie powinieneś nawet stać blisko mnie No to..

- Wiem Rian - westchnąłem - wiem, że to nie jest kara - dodałem.
- Dlatego dziś mam zamiar wykorzystać ten dzień - odparłem z uśmiechem.
- A co jeśli się okaże, że jesteśmy lepszymi przyjaciółmi, niż parą? - spytałem na wszelki wypadek.

— Skarbie... A jaka jest różnica miedzy ruchajacymi sie przyjaciółmi a para?— zapytałam dobrze wiedząc jakby to wyglądało.
— No właśnie..

- A może wcale byśmy się nie ruchali - odparłem, choć sam w to nie wierzyłem.
-Nie wierzę w to wszystko - mruknąłem.

— W co nie wierzysz? W nas?— zapytałam z lekka obawa ktora starałam sie ukryc w głosie.
— Bedzie dobrze... Postaram sie naprawde.

- Nie, nie w nas Rian, tylko w to że to wypali choćby 2 tygodnie, zanim ponownie się na Ciebie nie rzucę - odparłem z szerokim uśmiechem.
- Nie staraj się. Po prostu bądź sobą - mruknąłem.

— To nie jest tak ze musisz sie trzymać w tym celibacie. — odparlam.
— Tylko spróbować trzeba. A moze sie uda i bedzie lepiej... Trzeba próbować

- Ale ja wiem, że muszę, bo inaczej to nie wypali - mruknąłem, całując ją w suta, a następnie schodząc do jej szyi.
- Dziś Cię z łóżka nie wypuszczę - zaśmiałem się w jej szyję.

— Tyler... Moze lepiej nie nakręcaj bo jutro bedzie jeszcze gorzej...— odparlam kładąc mu dłonie na ramionach by go powstrzymac.
— Zobaczysz.. Poza tym... Naprawde sie prześpij. Ja ci nie ucieknę.

- Gorzej będzie jeśli tego nie zrobię, ale jak chcesz - mruknąłem, schodząc z niej.
- W sumie zasłużyłem - dodałem ciszej, kładąc się pod kołdrę i zamykając oczy.

— Ej... Tyler...— mruknelam podnoszac sie do siadu i patrzac na niego.
Polozylam sie i przytuliłam do niego, kładąc podbródek na jego ramieniu i wbijając w niego wzrok.
— Ja cie nie każe... Ja nie powiedzialam ze nie chce... Po prostu... Taki malutki potworek we mnie ma wrazenie ze znowu usłyszy ze nie masz na mnie ochoty..

- Rozumiem, przecież Cię nie oskarżam ani nic takiego - mruknąłem, oddychając spokojnie.
- Przecież nic Ci nie każe - dodałem, ziewając.
- Ale nigdy nie było tak, że Cię nie chciałem, albo nie miałem na ciebie ochoty - odparłem.
- Chyba masz racje, lepiej dać sobie dziś z tym spokój - powiedziałem i wraz z tymi słowami zasnąłem.

Nie odezwałam sie juz zeby go nie rozbudzać.
Nic nie mogłam poradzic na to ze to co wczoraj powiedział nadal we mnie siedziało. Byłam rozdarta bo z jednej strony pragnęłam go jak cholera ale z drugiej... Nadal miałam przed oczami jego twarz kiedy oznajmiał ze mu sie odechciało... Moze i byłam przewrażliwiona ale takie rzeczy mnie raniły.
Leżałam cicho obok niego i głaskałam go po torsie uspokajająco, wsłuchując sie w bicie jego serca na wysokosci ktorego znalazło sie moje ucho gdy ułożyłam głowę na chłopaku.

Zasnąłem dość szybko kamiennym snem. Zakładam, że nawet krzyk, który obudziłby umarłego, a dla mnie nie miałby znaczenia.
Nic mi się nie śniło, co było dla mnie wybawieniem, bo wszystkie złe myśli odeszły, no prawie.
No nie licząc ostatniej myśli, która mnie napadła.

Ja nie mogłam spac. Po prostu nie. W pewnym momencie serce Tylera przyspieszyło i myslalam że zaraz sie obudzi ale po chwili sie uspokoił.
Nadal go głaskałam tyle ze po boku bo wtulilam sie w niego. Co jakis czas nie mogłam sie powstrzymac i calowalam go poprzez materiał koszulki.

Po nieprzespanej nocy i poranku oraz emocjonalnym popołudniu, sen był dla mnie chyba najbardziej miłą rzeczą, która mnie spotkała.
Wiedziałem też, że długo nie pośpię, bo nie umiałem spać w południe, dopóki nie byłem cholernie zmęczony.

W koncu zaczęło mnie mulić. Powieki same zaczely mi opadać a ja sie poddałam. Miałam nadzieje ze chłopak sie obudzi ale tak sie nie stało. Spał jak kamień. Wiec i ja zasnelam w koncu, śniąc o tym jak nasze ciała cholernie dobrze na siebie działają i jak dobrze sie w siebie wpasowywują.

Gdy po ok. 2h się obudziłem, poczułem wtuloną w siebie małą istotę.
Uśmiechnąłem się lekko, jednak nie poruszyłem się ani o centymetr by jej nie obudzić.

Wyczułam ze ta mała... No dobra... Moze nientaka mała cholera sie obudziła. Zaczelam go znow głaskać po boku.
Chwile trwało nim zmusiłam sie do otwarcia oczu.
— Wyspałeś sie?— zapytałam cicho.

- Bardzo - odparłem z uśmiechem.
- A ty się przespałaś? - spytałem, przeciągając się i ziewając.
- Mógłbym się tak codziennie budzić - dodałem.

— Chwilke...— odparlam wzruszając ramieniem.
— Mmm... Na tez. — powiedziałam i zsunelam rękę z jego boku na brzuch, schodząc w dół i ostatecznie kładąc ja na jego kroczu, zaczynajac je powoli masować.

- Rian - jęknąłem cicho.
Ale szybko się opamiętałem i złapałem za jej nadgarstek.
- Sama mówiłaś, żebyśmy tego nie robili - mruknąłem cicho, całując ją w usta.

— Nie. Nie mowilam zebysmy tego nie robili. — odparlam niezadowolona ze mnie powstrzymał.
Oddałam pocałunek chętnie, probujac uwolnić rękę z jego uścisku.
— No.. Puść... Chce żebyś był dzisiaj moja mała sunią... Dzisiaj ja dominuje.

- Ty dominujesz? - spytałem, zachrypniętym głosem.
- Proszę Cię bardzo - odparłem i puściłem jej nadgarstek.
- Niech Ci będzie. Możesz robić wszystko co zechcesz - dodałem.

— Naprawde? Moge?— zapytałam zaskoczona. Uśmiechnelam sie szeroko po czym odsunęłam sie od niego zeby zabrac kajdanki z drugiej strony lozka.
— Rece do góry. Tylko bez pyskowania i zaklęć.

- Możesz - odparłem, podnosząc się lekko , by następnie podnieść ręce do góry, tak jak tego chciała.
- Łatwo powiedzieć, trudniej zrobić - mruknąłem.

— Oj dasz radę.. Nie marudź bo cie zakneb..luje..— powiedziałam przykuwając jedna rękę a następnie przekładając kajdanki za grubym prętem wezgłowia i przykuwając druga rękę. Wpadł mi do głowy pomysł zeby naprawde go zakneblować.
— Mmm... Gdzie masz krawaty?

- Nie - odparłem - Tego nie zrobisz Rian - jęknąłem, patrząc jej w oczy i wierzgając, przez jej słowa.
- Poza tym nie noszę krawatów - dodałem, zdając sobie sprawę, że w mojej szafie nie ma ani jedego krawatu, nawet szkolnego.

— Zrobie. — odparlam schodząc na chwile z lozka. Stanęłam obok opierając dłonie na biodrach. Nie mając wyjścia, wezwałam z pokoju krawat w barwach mojego domu po czym rzuciłam go na lozko.
— Bedzie ci ładnie w zielonym. — odparlam i zaczelam sie powoli rozbierać.

- Mi w każdym kolorze jest cudownie - mruknąłem z uśmiechem.
- Ja powinienem to zrobić - odparłem, patrząc jak się rozbiera, a następnie oblizałem suche wargi.
- Rian - jęknąłem szarpiąc dlońmi - zmieniłem zdanie, musisz mnie uwolnić - dodałem, patrząc na nią z rosnącym pożądaniem.

— Powinieneś...— odparlam pozbywając sie koszulki i rozpinając spodnie, następnie zsuwając sie z siebie i zostając w samej bieliźnie.
— Chyba juz troszkę za pozno... Nie ma zmiany zdania..– powiedziałam z uśmiechem i zdjęłam biustonosz, rzucając go na lozko. Po zdjeciu delikatnych fig utworzonych z koronki ktora była tak delikatna jak pajęcza sieć, weszłam powoli na lozko. Machnięciem ręki rozerwalam koszulke chłopaka, wiedząc ze gdybym zrobiła to ręcznie, to nic by z tego nie wyszło. Podparłam sie ręka na lozku po czym zaczelam sunac bielizna od linii jego spodni w gore.
— Jak bedziesz za bardzo pyskował to zamiast zakneblować cie krawatem, ucisze cie tym.

Gdy zdjęła bieliznę, wciągnąłem gwałtownie powietrze.
W tym momencie żałowałem, że nie mam choć jednej ręki wolnej, by móc ją dotknąć.
- Wiesz dla mnie to nie problem - odparłem z szerokim uśmiechem.
- Ale ja nie pyskuje - mruknąłem, poruszając się lekko.

— Ale sie wiercisz.— odparlam patrzac na niego i oblizując wargi.
— Masz byc grzeczny. — dodałam po czym zostawiłam majtki na jego torsie i sięgnęłam do jego spodni by je rozpiąć i zacząć masować jego penisa przez bokserki.

- Jestem grzeczny - mruknąłem.
Jednak po chwili zacząłem przeciągle jęczeć, dlatego zagryzłem wargę, by z moich ust nie wychodziły już żadne dźwięki.
Czułem jak twardnieje i jak dziewczyna na mnie działa.