Wieża Astronomiczna

-Nie mamy wyjścia- powiedziałem gładząc kciukiem jej dłoń.

-Naprawdę nie chciałam cie w to wpakować. .. Po prostu nie myślałam. .. ostatnio w ogóle nie myślę. .. Przepraszam. .

-Nic się nie stało. To nie jest tylko twoja wina, a nasza. Nie cofniemy czasu.- powiedziałem i położyłem głowę na jej ramieniu

-A chciałabym. .. -powiedziałam zastanawiając się jakby to było gdybym to z kolei ja nie przyjechała do Hogwartu...wszystko byłoby lepsze...

Nic nie odpowiedziałem dziewczynie. Przypomniał mi się dzień gdy się spotkaliśmy na co mimowolnie uśmiechnąłem się.

-Wiesz... Nie żeby coś. .. bo kocham twój uśmiech ale... Boje się jak tak nagle się cieszysz...-powiedziałam patrząc na niego. -Niedobrze mi.. To znaczy nie dlatego.. Nieważne. .

-Wiesz, dlaczego się uśmiecham?- spytałem podnosząc głowę i patrząc na Soo- Bo mam dla kogo- powiedziałem po czym złożyłem na jej ustach delikatny pocałunek.

-Awww... Gwiyomi. .-powiedziałam po chwili. -Robisz się słodki. .-dodałam. To było naprawdę miłe. -Uśmiechaj się częściej. ..

-Oczywiście-powiedziałem i przytuliłem ją

-Jak miluuusio. .. Tylko nie rób się ckliwy. ..-powiedziałam wtulajac się w niego. -Mam pytanie.... takie.. na wszelki wypadek... Co się stanie jeśli mnie wyleją? Z nami w sensie?

-Jak już to mnie wyrzucą, bo to ja złamałem regulamin, przekraczając próg twojego dormitorium- powiedziałem patrząc na nasze splecione dłonie- Będziemy pisać listy, a podczas przerw świątecznych to możemy się spotykać.

-Wiesz że prędzej.... Nie ma mowy żeby cię wywalili... -Powiedziałam. Urwalam bo nie chciałam tego mówić na głos. -Jeśli będziesz chciał mnie widzieć. .

-A dlaczego nie chciałbym?- podniosłem głowę i spojrzałem na nią

-Może w końcu zrozumiałbyś że nie jestem warta zachodu albo coś. . -powiedziałam wzruszając ramionami.

-Przestań w końcu gadać takie głupoty- powiedziałem

-To nie są głupoty Carl. Mówię poważnie...Stać Cię na coś lepszego niz ja..

-W każdym razie ja nikogo innego nie chcę-odparłem dalej patrząc się na nasze dłonie.

-Bo jesteś dziwny... Mówiłam ci to... -westchnęłam. -Możemy stąd iść. . Jest mi trochę zimno... Nadal jestem mokra od trawy..

Zdjąłem swoją bluzę i podałem ją dziewczynie- A gdzie chcesz iść?

-Gdziekolwiek... Gdzie będziemy sami i będziemy mogli po prostu posiedzieć. ..

-W sumie to chciałbym pójść do sowiarni. Chcę wysłać list do rodziny... A potem tam gdzie zechcesz- powiedziałem uśmiechając się. Podniosłem się i wyciągnąłem w jej stronę dłoń.

-Dobra...-powodzialam przyjmując dłoń i wstając. -T chodź. .-cmoknelam go w usta i ruszyłam w stronę wyjścia.

Wbiegłam na wieżę, piękny widok. Oparłam się o murek i przyjrzałam się krajobrazowi, zauroczona nim. Nasłuchiwałam kroków, by zanim ktoś wejdzie, wskoczyć na murek i udawać, że chcę skoczyć. To nie może być prawda... Co ja będę tu robić? Buuuuu.

Trochę mi zajęło wchodzenie po schodach. Zmęczona usiadłam na chłodnej podłodze.

Spojrzałam na Sam, usiadłam obok niej w milczeniu, westchnęłam i podkuliłam nogi pod brodę.

Spojrzałam na dziewczynę- Emh, wszystko gra Let?- spytałam patrząc na nią

- Zaakceptowałam siebie taką, jaką jestem. Zboczoną, bezwstydną, rozpustną, ale czuję, że nie jestem nigdzie potrzebna - spojrzałam bez emocji przed siebie. Nie wiedziałam co czuję, nie byłam zrozpaczona, ale nie byłam też jakoś obojętna na to. Byłam między wszystkimi emocjami jakie istniały po prostu.

Nie wiedzialam, co mogłabym jej odpowiedzieć. Po dłuższej chwili milczenia odezwałam się- Wiesz niektórzy nie są przyzwyczajeni do takich zachowań...Ehmm, wiesz, nie potrafię pocieszać- westchnęłam i delikatnie oparłam głowę o ramię dziewczyny-Mam nadzieję, że nie będzie ci przeszkadzać, że się tak opieram, ale po prostu po tych schodach...Padnięta jestem- powiedziałam uśmiechając się

- Nic mi nie przeszkadza, nic co mi robisz, serio - odpowiedziałam z uśmiechem i ją objęłam jedną ręką, spojrzałam w niebo. - Śliczny widok, prawda?

-Zazwyczaj tu ładnie.-powiedziałam patrząc się w niebo.

- I romantycznie - dodałam. Cieszyłam się, że przyszła. Samotność to było zdecydowanie to, czego nie znosiłam. Związek z przeszłością? Definitywnie. A obok mnie taki seksiak, jak nie czuć się lepiej? Aż się uśmiechnęłam sama do siebie. - Czy mi się wydaje, czy tylko my jesteśmy w Ravenclaw?

-W dormitorium dziewczyn poznałam jedną dziewczynę, u chłopaków Morta i jeszcze jednego krukona, ale nie znałam go za dobrze. Teraz ten dom wieje pustką-powiedziałam cicho

- Więc widzisz - spojrzałam w jej oczy. - To przeznaczenie! Mamy tylko siebie! No nie? - zapytałam wesoło. Zdecydowanie za dużo kawy, która zwiększała moją nadpobudliwość i ruchliwość.

Pokiwałam głową, gdy poczułam, że robi się chłodniej odruchowo przytuliłam dziewczynę...Co ja robię?

Poczułam się jeszcze lepiej, gdy mnie przytuliła. Oparłam swoją głowę na jej przytulając ciepło, zamknęłam oczy.

Chyba nie powinnam tak robić... To jest trochę dziwne, ale przyjemne. Podkuliłam nogi i wpatrywałam się w niebo.

- Wyglądasz, jakby coś Cię dręczyło - zapytałam patrząc na jej twarz. - Powiesz mi?

-To nic ważnego-powiedziałam dalej patrząc się na niebo.

- Jakiej jesteś orientacji? - zapytałam nagle, wciąż ją obejmując. Zamknęłam oczy słuchając jej oddechu.

-Ja... Z jednej strony to podoba mi się chłopak, ale z drugiej...Z tobą przyjemnie mi się przebywa, pomimo tego, że ledwie się znamy...-powiedziałam i zaczęłam się bawić palcami.

- To miło - powiedziałam i się w nią wtuliłam na chwilę. Miałam wrażenie, że marzła, dlatego później to ja ją wtuliłam w siebie. - Cieplej?

-Trochę-odpowiedziałam uśmiechając się lekko

- To się cieszę. Może nawet wybiję Ci go sobą z głowy? - zaśmiałam się. - Który to w ogóle? Może wkrótce go poznam albo coś - dodałam z rozbawieniem. Cieszyłam się, że trafiłam do Ravenclaw i że ją poznałam.

-Mort Ivory, Krukon- powiedziałam cicho i patrzyłam na swoje dłonie

- Masz mnie... Nie smutaj, nie załamuj się, docenisz to - ręką pomasowałam jej ramię pokrzepiająco.