Fontanna przy Tower Bridge

Fontanna przy londyńskim moście to idealne miejsce na odpoczynek, spotkanie ze znajomymi. Jest to często odwiedzany teren, ze względu na swoją wyjątkową lokalizację i przepiękną okolicę. Często zbierają się tam grupki turystów. Punkt ten stanowi główne miejsce zbiórki dla uczniów Hogwartu.

Spojrzałam na nauczycielkę. Balować? W moim przypadku to pewnie będzie siedzenie na ulicy, ewentualnie zostanę tutaj.

Vivienne zasiadła na jednej z ławek stojących niedaleko grupki zebranych uczniów. Skupiła się głównie na swoich, chwilowo, podopiecznych. Kiwnięciem głowy potwierdziła słowa Diany i ze spokojem opuściła wzrok na krótkie spodenki, które nosiła, płaskie sandały oraz bluzkę bez rękawów spod której wystawał lekko stanik. Było za gorąco na cokolwiek innego.

Fajnie.. I co ja mam tutaj robić? Może jakieś zakupy...? Może być. .Ehh

Natychmiast ruszyłam do hotelu. Wolałam zająć sobie miejsce od razu, niż później mieć z tym problem i wpychać się do innych, żeby spać na podłodze.

NP Hotel

Po spacerze wzdłuż rzeki stanęłam na przeciwko fontanny, opierając się o barierke i patrząc na światła wież. Ładnie tu... Nawet nie wiem która jest godzina....Oparłam policzek i ramiona oparte o barierke i podziwiałam widoki.

Po spacerze w parku, postanowiłem wybrać się nad fontannę przy power brigde. Oniemiałem patrząc jak wszystko się mieni milionem światełek. Oparłem się o barierkę i wpatrywałem się zachwycony. Jak tu cudownie!

Kątem oka zauważyłam że ktoś również podchodzi do barierki. Wyprostowalam się i zobaczyłam Carla. Nie wiedziałam czy mam się do niego odezwać. .. Czy lepiej nie... Wróciłam do patrzenia na odbicie świateł w wodzie. Było mi trochę wstyd za moje zachowanie na błoniach. . Nie powinnam się tak rozckliwiac. .

Wszystko było tutaj takie wspaniałe! Poprawiłem włosy i spojrzałem na Tower Bridge. Wygląda o wiele lepiej niż na zdjęciach.

W końcu się ruszyłam. Podeszłam do Carla i stanęłam obok, patrząc w tym samym kierunku co on. -Hej

Usłyszałem głos Soo i odwróciłem się e jej stronę- Hej-odpowiedziałem uśmiechając się.

-Jak.... Jak ci się podoba Londyn? -zaczęłam rozmowe używając najglupszego pytania na świecie.

-Jest cudowny. Cieszę się, że tu jestem.- powiedziałem i poprawiłem włosy.

-Mhm... Ja się cieszę że już niedługo wracamy... Nie potrafię się tu odnaleźć.... Większość czasu tutaj po prostu przespałam... -powiedziałam gapiac się w niebo.-No... Tak że ten.... Chyba wrócę do hotelu... I... I pójdę znowu spać. .. Byleby nie weszło mi to w nawyk jak juz będziemy w szkole...-powiedziałam I zaśmiałam się cicho. Chyba z tej różowy nic nie wyniknie... Trzeba było mu nie przeszkadzać debilko.-To... Dobranoc ...

-Znowu mnie zostawiasz? Ale ty jesteś, wiesz-jęknąłem i spojrzałem na nią. Złapałem ją lekko za nadgarstek i przyciągnąłem do siebie- Sen jest dla słabych. Tym bardziej w takim miejscu.p

-Co ty robisz...-zapytałam nie patrząc mu w oczy. -A czym to miejsce się różni od innych? Miejsce jak miejsce...

-Ale tutaj jest cudownie. Ja się cieszę, że mogę być tu a nie na lekcji.- powiedziałem po chwili.

-W Korei jest ładniej. .. A szczególnie zimą... Jest chociaż na co popatrzeć. .. Poza tym.. Tam ludzie maja zupełnie inne.. zachowanie? Tam łatwiej jest chociażby ogarnąć wiek ludzi, po tym jak się do siebie zwracają. .. Jezu co ja pierdole-skończyłam lekko stukajac czołem o jego ramie. Co ma piernik do wiatraka Soo...

-W Korei nie byłem więc nie wiem- powiedziałem patrząc na nią- Tęsknisz za domem, prawda?

-Nie.-powiedziałam odsuwajac się trochę i patrząc na niego. -To... Co tam jest to już nie jest dom. Od dawna nie można nazwać tego domem... To po prostu budynek w którym ktoś sobie mieszka... Kiedy tam wracam, czuje się gorzej niż nawet tutaj... bardziej obco.... A do tego za każdym razem kiedy z matką nasze drogi się skrzyzują. .. Na przykład w kuchni kiedy w końcu i ja i ona wychodzimy ze swoich pokoi, nie otrzymuje od niej nic oprócz nienawistnego spojrzenia... Takiego.. wiesz... ze twoje poczucie wina znów wzrasta ponad miarę i jedyną rzeczą jaką znowu pragniesz jest śmierć, kompletne zniknięcie, byleby tylko nie mieć tego cholernego poczucia winy ze zrobiło się coś strasznego... Nawet przez przypadek..

-Przepraszam Soo. Ja nie chciałem.-powiedziałem zmieszany.

-Ale co?-zapytałam zdziwiona. -Co zrobiłeś? O co ci chodzi..?

-No, że zapytałem...- powiedziałem drapiąc się po karku i oparłem się plecami o barierkę

-A.. to... no akurat za to to nie ty powinieneś przepraszać. ..-powiedziałam opierając przedramiona na barierce. -Widzisz? To się właśnie dzieje kiedy ktoś się do mnie za bardzo zbliża. ..Ja się zaczynam otwierać. .. tym samym się rozgaduje. ... I pierdole od rzeczy...Juz sama nie wiem czego chce. ..

-Lepiej abyś to wyrzuciła niż trzymała w sobie...-powiedziałem i popatrzyłem na nią- Nie wiem, co siedzi w twojej głowie, ale jestem po to aby cię wspierać i tobie pomagać

-Zaczynasz mówić jak terapeuta jakis-powiedziałam gapiac się w zimię między mną a barierka.-Dlaczego? Dlaczego chcesz to robić?

-Osobisty terapeuta Carl Claws- zaśmiałem się. Gdy usłyszałem pytanie dziewczyny odepchnąłem się od barierki i stanąłem przed nią- Nie chcę widzieć dziewczyny, którą kocham nieszczęśliwą.-powiedziałem wpatrując się w nią

Przez moment mnie zatkało. -Którą co...? -zapytałam cicho gapiąc się na jego koszulke. -Mówiłeś że ci się tylko podobam...-dodałam trzęsąc lekko noga.

Chwilę potem uświadomiłem sobie, co powiedziałem. Cholera, to nie miało tak być. Aktualnie wyszedłbym duszą ze swojego ciała tylko po to aby walnąć siebie w twarz. Z całej siły. Kijem baseballowym.

-Carl? -Podniosłam wzrok patrząc na jego twarz.-Carl? Które z tych... wyznań to prawda?

Skąd ja mam to wiedzieć? Nie wiem cholera! Zacząłem nerwowo bawić się palcami- A j-jak myślisz?-mogłem zostać w parku. Mogłem niczego nie mówić. Psiakrew.

-Ja nie myślę. -powiedziałam. Widziałam zmieszane i zdenerwowanie chłopaka. Widocznie powiedział to przypadkiem... Tak samo jak to co powiedział. .. I zrobił na błoniach. .. A ja już myślałam że to prawda... Dlaczego tak źle się teraz czuję? Przecież nie chciałam tego. Prawda....? Prawda...? Mam nadzieje tylko ze to nie była kolejna zemsta Azazela... Nie... Carl by na to nie poszedł. .. Chyba. -Ej! Spoooko.. hahha nie przejmuj się tym. Nie ma czym! -uśmiechnęłam się i odwrocilam do niego tyłem, opierając o barierke. Nie chciałam żeby widział. .. Po prostu.

-Taa...-mruknąłem i podszedłem do barierki, o którą oparłem się rękoma. Boże jestem taki głupi...

-Po prostu zapomnijmy o tym... Po powrocie do Hogwartu ja nadal będę wstrętną wiedźmą a ty kimś kto mnie nienawidzi jak cała reszta... Okej? -powiedziałam wychylajac się lekko zza barierke. Głęboko tam... Ciekawe jak heh... I znowu wszystko wraca do normy... Głupia głupia głupia głupia. ..

-A co jeśli... Ja tego nie chcę?- zapytałem

-Co znaczy "nie chce"? Chcesz. Musisz chcieć. -powiedziałam nie patrząc na niego. Mógłby juz sobie odpuścić dalszy ciąg tej cholernej "zabawy "

Czułem jak w kącikach oczu zbierają się łzy... Serio? Nie będę płakać! Przetarłem oczy rękawem bluzy.-Jeśli muszę się na to zgodzić to chciałbym zrobić jedną rzecz i odejdziemy w własne strony, okej?

Czułam że powoli zaczynam się wkurzać. -Carl...-wycedzilam przez zęby. -Nie wiem kto kazał vi to robić ale to wcale nie jest zabawne! -krzyknelam odwracając sie do niego.-Zrozumiałam okej! Ale nie zmienię się! Wiec przestań się mną bawić w taki sposób. Bo mnie to wcale nie bawi! -krzyknełam wycierajac mokre policzki. -Kto ci kazał to robić hm? Az? Jeszcze mu mało?

Gdy słuchałem słów, które mówiła czułem jakby ktoś zdzielił mnie jednak tym kijem. Przysunąłem się do dziewczyny po czym musnąłem ją w usta. Odsunąłem się i uśmiechnąłem się smutno- Tak cię nienawidzę-powiedziałem po czym odszedłem. Skoro teraz mnie nie widzi... Dalej nie mam tych cholernych chusteczek...

Znowu to zrobił. .. Przez chwilę jeszcze stałam w jednym miejscu... Jest środek nocy... Jestem w obcym mieście. .. Jedyna osoba z którą mogłabym dobrowolnie porozmawiać a nawet przebywać. . Powiedziała ze mnie nienawidzi... Aish... Że złości wyrzuciłam swoją torebkę do rzeki. W momencie kiedy tylko wypuściłam ja z ręki , zdałam sobie sprawę co zrobiłam. Pieniądze....  Tusz do rzęs. .. Hui z nimi ale... Ja pierdole... Karta do pokoju...Ja pierdole...

Next: Hotel (Łazienka na korytarzu)

Po dłuższej wędrówce po Londynie wróciłem nad fontannę. Usiadłem i ukryłem twarz w dłoniach. To nie tak, że płaczę. Nie chcę nikogo widzieć. Przymknąłem oczy i wsłuchiwałem się w dźwięki. Boże, dlaczego ja to zrobiłem? Ja... Ja naprawdę jestem cholernie głupi! Westchnąłem i położyłem ręce na chodniku. Usiadłem po turecku i oparłem się o fontannę. Wpatrywałem się w niebo mając cichą nadzieję, że nagle wszystkie moje negatywne myśli odejdą. -Jasne, a w świętego Mikołaja też wierzysz?-pomyślałem i przetarłem oczy. Byłem tak zmęczony.

Szłam powoli koło fontanny i podziwiałam widoki. Matko, jaki ten Londyn jest piękny. W Swansea nie mamy takich luksusów. Te światła, bezchmurne niebo, zabytki, tyle ludzi.

Szła powoli, podziwiając widoki. Oparła się o barierkę. Zamyśliła się i po chwili wyciągnęła szkicownik. Rozejrzała się i zauważyła wolną ławkę. Podeszła do niej i usiadła. Szkicowała coś bez konkretnego namysłu, po prostu rysowała coś z głowy.

Widziałem znajome uczennice z Hogwartu. Nie wstałem ani nie przywitałem się z nimi. Wyciągnąłem słuchawki z kieszeni i podłączyłem pod telefon. Włączyłem jakąś piosenkę i wsłuchiwałem się w nią, siadając wygodnie.