Wiadukt Hogwartu

Most, który znajduje się na terenie Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Jest długi, wykonany z kamienia i ciągnie się pod nim głęboka przepaść. Wiadukt posiada balustrady − dla bezpieczeństwa. Wyglądem nasuwa na myśl rzymskie akwedukty.

Najpierw chciałam wrócić do zamku, ale stwierdziłam, że wolę spacer. Nogi przywiodły mnie na wiadukt niedaleko szkoły. Pociąg nie jeździ tędy w ciągu roku ... prawda?
Szłam torami myśląc o tym, co stało się chwilę wcześniej. Ten chłopak, mimo paskudnego chatakteru, był całkiem przystojny. Jego czarne włosy były serio zaczekierwabiste. Ale jak skończyły się moje ostatnie przygody z przystojnymi chłopakami? Jeden się ożenił, a drugi zwiał. No bywa.

/po łące/
Po długim siedzeniu na łące postanowiłam gdzieś iść. Nie miało dla mnie różnicy gdzie. W ten sposób trafiłam tutaj. Widok był tu niesamowity. Dostrzegłam, że nie jestem tam jedyna. W normalnej sytuacji wróciłabym, jednak coś mi podpowiadało aby tam pójść. Jedynie miałam nadzieję, że na twarzy nie widać było zmęczenia i nie była aż tak opuchnięta. Pamiętam ją. Rozmawiałam z nią w Wielkiej Sali-Cześć- rzuciłam w jej stronę uśmiechając się lekko. Przynajmniej miałam nadzieję, że tak to wyglądało.

- O, hej - powiedziałam uśmiechając cię - Niesamowity widok, prawda?
Spojrzałam daleko za horyzont, gdzie słońcie zbliżało się do zachodu.

-Racja- zgodziłam się z dziewczyną obierając chmury za punkt, na którym utrzymam wzrok. Zastanawiało mnie, gdzie był teraz. Mogłam się z nimi skontaktować, dać znak, że żyję. Wątpię, abym w najbliższym czasie dowiedziała się od Kaia, co się stało. Rzadko kiedy mówił, gdy coś się działo. Nie chciał obarczać innych własnymi problemami. Chociaż, nie było ich zbyt wiele. Postanowiłam przerwać milczenie- To co tam?

- Ogólnie dobrze, ale byłam chwilę temu na wieży i spotkałam jakiegoś ślizgona. Zepsuł mi humor na maksa, dlatego tu przyszłam - powiedziałam nadal gapiąc się przed siebie - Jedyny plus jest taki, że miał fajne włosy i dosyć mocno przypomina mi o ulubionym serialu z dzieciństwa.

-Ślizgon, wieża astronomiczna... Wydaję mi się, że wiem o kim mówisz- powiedziałam z uśmiechem- Racja, włosy to ma świetne, a czapka... Czapka wygląda na wygodną, ale naprawdę uwiera. Prezent od jego brata- mówiłam, po czym przerwałam nawiązując do Harrisona. Na chwilę zamilkłam sznurując usta. Może nie powinnam mówić o takich rzeczach, bez jego wiedzy? Chrząknęłam po czym spojrzałam na szkołę- Ale był dobrym przyjacielem. Najlepszym jakiego miałam.

- Oh - mruknęłam - Chcesz o tym pogadać? Bo wiesz, podobno jestem dobra w trudnych rozmowach ... Oczywiście, nie będę naciskać.

-Mogłabym, ale wydaję mi się, że on powinien sam o tym powiedzieć. Kai ma swój dziwny sposób dobierania znajomych. Pamiętam, że poznałam go gdy chodził z swoim rodzeństwem udając, że są w krainie fantasy. Spytałam się czy mogę dołączyć, ze względu na jego starszego brata. Chodziliśmy do innych szkół, jednak zawsze mi pomagał. Mogę powiedzieć, że był moim aniołem stróżem- powiedziałam patrząc na niebo, dostrzegając jedną gwiazdę- Ale stało się coś, co zostawiło mu tutaj- wskazałam na głowę-I tu- pokazałam palcem na serce- Wielką bliznę. Wtedy powinnam ja być dla niego aniołem stróżem. Ale nie byłam. Teraz spotkanie po tak długim czasie i zobaczyłam, że utrata jego anioła, zamknęła go jeszcze bardziej.

- Damn - szepnęłam - To dlatego był taki nieprzyjemny. Przynajmniej ty nie bałaś się ze mną tym podzielić. Ale spoko, nie powiem mu, że mi powiedziałaś. O ike w ogóle kiedykolwiek będę miała szansę z nim porozmawiać, w co szczerze wątpię.

-Intuicja mi mówi, że będzie najczęściej przebywał w punktach gdzie jest bardzo wysoko. Kiedyś był jeden taki domek na drzewie i zawsze gdy działo coś się złego to się tam chował. Nie mówił, co, ale był tam. Raz tam siedział przez tydzień. Więc, jeśli chciałabyś go szukać, to na wysokich punktach, ewentualnie jeśli jest tu jakiś las, to też tam-powiedziałam przypominając sobie jego uśmiechniętą twarz, zwykle ubrudzoną. Zabawne. Jakby było wczoraj-On zazwyczaj był nieprzyjemny. Zanim znaleźliśmy wspólny język, wiecznie wyzywał mnie od przylep, do jego brata oraz ciągle się biliśmy. Ale jak przyszło, co do czego to był pierwszy do bronienia mnie. To naprawdę dobry chłopak- dodałam mając wspominane przeze mnie wydarzenia przed oczami. Przewijały się jak klatki filmowe.

- Raczej nie będę go szukała, bo jak już mi to pokazał, ma mnie dosłownie w dupie. Więc nawet nie za bardzo mnie interesuje spędzanie czasu z nim albo nawet sama rozmowa. No ale dobra, uwierzę ci, że nie jest wcale taki zły.

-Twój wybór. To jedynie utwierdzi go w przekonaniu, że nie jesteś odpowiednią osobą- powiedziałam. Pamiętam jak raz powiedział mi o pierwszym, jak on klasyfikuje swoich znajomych. Chociaż myślę, że ten się wyostrzył, a grono zaufanych się ewidentnie skurczyło. Nie żeby było ogromne.-To zawsze zależy od osoby, która chce się poznać. Jej determinacji i cóż... Trzeba się wpasować w klucz, którego nawet ja nie znam.

- Może właśnie nie jestem odpowiednią osobą. Wydaje mi się, że po tym co dzisiaj się stało nawet największe starania nic nie dadzą. Wolę odpuścić teraz, niż później żałować, że próbowałam - powiedziałam cicho - I z tego co mówisz wnioskuję, że jestem zbyt otwarta i ciekawska jak dla niego.

-Nie wiem, kogo najbardziej lubi- odpowiedź szczerze- Dawał się poznać różnym ludziom. Niektórym dobrym innym mniej. Po części zabrało mu to jego dobroć, którą miał tam gdzieś w środku. Ale mniejsza. Pewnie po dzisiejszym dniu nie chcesz już za dużo o nim słuchać, co nie?

- Jak masz wielką ochotę o nim gadać, to mogę przynajmniej posłuchać - zaśmiałam się - Ekstremalny puchonizm nie boli. Przynajmniej mnie nie boli.

-Myślę, że, jednak przekroczyłam limit, mówienia o nim- powiedziałam uśmiechając się-Chyba, że chcesz o coś spytać, czy dowiedzieć. To pytaj.

- Nie mam o co - powiedziałam unosząc jeden z kącików ust w krzywym uśmiechu - Nie będę wnikać w historię chłopaka, który zapewne szczerze mnie nienawidzi. Tym razem odpuszczę sobie wrodzoną ciekawość.

-Nienawiść kierował zawsze w stronę osób, które znęcały się nad słabszymi. Ale dobra, nie wnikajmy- westchnęłam machając ręką- Ale raczej cię nie nienawidzi, bo nie ma za co. Nic mu nie zrobiłaś- dodałam po chwili wzruszając ramionami. Te miejsce było świetnym na zdjęcia. Oczami wyobraźni widziałam jak widok zmienia się pod wpływem czterech pór roku. Niesamowite.

- Czyli jednak mnie nienawidzi - zaśmiałam się - To nie tak, że znęcam się nad innymi, ale parę pobić było ... Głównie chłopaków.

-Cóż oni ci zrobili?- zapytałam spoglądając na dziewczynę z zaciekawieniem. Krzywd chłopcy narządzili mi kiedyś. Czasem są związane z tym koszmary nocne. Widok jego, który był poparzony... Wewnątrz bardzo się z tym spierałam, w końcu krzywda innym? Jednak zasługiwał na to, w końcu on był tym, który stworzył tamto piekło. Ale nie powinnam krzywdzić innych. Przemoc rodzi przemoc. Jak to właściwie wtedy się stało?

- Jeden mnie prześladował w szkole, drugiego pizgłam przez przypadek, a trzeci stwierdził, że prześpi się z nauczycielką będąc w tym samym czasie moim chłopakiem - zaśmiałam się na samo wspomnienie - Zabawna sytuacja.
Wgapiłam się w przestrzeń tak, jakbym zastanawiała się nad sensem życia.
- Tylko wiesz ... tak mnie męczy jedna sprawa - dodałam po chwili - Przepraszam, że wracam do tego chłopaka. Jak mu tam było? Karol? Kirk? A, Kai. No w każdym razie, dlaczego on jest tak zamknięty? Próbowałaś może kiedyś mu pomóc?

-Za czasów jakich go pamiętam, Kai zawsze był typem osoby, która na każdego ma odzywkę, często zaginał dzieciaki z podwórka. Większość tego nauczył, jego brat. Matki często nie było w domu ze względu na zmienność jej pracy. Sama za dobrze jej nie znałam. Wiem tyle, że nie lubiła mnie, bo przeszkodziłam jej w śnie. Dziwne, ale no nie każdy ma idealnych rodziców, racja? Uczucia, czy mówienie o nich w jego przypadku nie należy do jego najmocniejszych stron. Myślę, że zamknął się jeszcze bardziej przez to, co się stało Harr'owi- powiedziałam, a na wspomnienie brata mimowolnie na usta wkradł się uśmiech- Wymyślał dla każdego pseudonim- byłam Dein, on Harr, a Kaia nazywał KJ- Myślę, że gdybym go nie poznała za dzieciństwa, nie zrobiłabym tego teraz. Od razu by mnie wykluczył.

- Czekaj, co stało się jego bratu? - zapytałam - Chyba, że to pytanie posunęło się trochę za daleko.

-Jedyne, co wiem, to że Harrison James Graham, nie jest na naszym świecie. Od dwóch lat, a ja dowiedziałam się o tym dopiero teraz- powiedziałam ścierając pojedynczą łzę, która spływała po policzku.-Wiele bym dała, aby tamta przeprowadzka nie nastąpiła, a ja mogłabym dalej przyjaźnić się z nim. Spędzić więcej czasu.

- Przepraszam, że zapytałam - mruknęłam odwracając się trochę - To musi być dla ciebie trudne.

-Myślę, że dla niego- odwróciłam głowę w stronę wieży astronomicznej- Musiało być cięższe. W końcu on stracił swój wzorzec, a sam miał być nowym dla swojego młodszego brata- powiedziałam przenosząc wzrok na niebo- Wierzę, że jest w lepszym miejscu. Nie masz za co przepraszać. Zapytałaś, więc już tego nie odwrócisz. Dzięki temu po części zrozumiałaś tą oziębłość od niego, racja?

- Tia - powiedziałam przeciągając ostatnią głoskę - Teraz rozumiem. Dlatego dalej wnikać nie będę, bo to nie ma sensu. Dam mu żyć jak żyje, a sama powstrzymam się od pytań.

-W razie czego, nie wiesz niczego od Aiden West- powiedziałam ściszonym głosem.

- Spoko - mruknęłam - Jakoś tak depresyjnie się tu zrobiło. Co powiesz na zbiorowe samobójstwo i skok z wiaduktu? Tamte drzewa wyglądają na całkiem wygodne. Możnaby na nich spędzić resztę czasu.
Wskazałam na małe skupisko drzew otoczonych krzewami.

-Tylko trochę- potwierdziłam jej słowa- Te drzewa? A co z jeziorem?

- Walić jezioro. Nie chcę, żeby mnie coś zjadło - zaśmiałam się - Nigdy nie wiadomo, jakie stworzenie postanowi zrobić sobie gulasz z topionych zwłok.

-Mmm, brzmi apetycznie- mruknęłam.-Chociaż, po co tak standardowo. Można zaszaleć, prawda?- parsknęłam.

- Dobrym sposobem mógłby być też skok z wieży, byłam tu taka jedna próba. Utopienia się nie polecam. Jeden koleś próbował i go uratowali, a potem został wywalony ze szkoły. Ewentualnie możnaby spaść z miotły czy coś.

-Ouh, za co go wyrzucili?- zapytałam interesując się tematem. Sporo jednak przegapiłam.

- A wiesz, że nawet nie pamiętam? - zaśmiałam się - Sporo problemu tu było, bo nikt za nim nie przepadał. Został wielokrotnie pobity, utopiony, na wieży astronomicznej nadal są wyważone drzwi, w które został rzucony.

-Ojoj. Ciekawe czy zrobił coś, czy może nie lubiło się go dla zasady- powiedziałam śmiejąc się. Tak naprawdę słysząc to, pamiętam jak to ja byłam z każdej strony nienawidzona...-Przepraszam. Zamyśliłam się- dodałam po długiej chwili milczenia.

- Nie ma problemu - powiedziałam - Ja też tak czasami mam, że się zamyślam i nic mnie od tego nie oderwie.

-A gdy ktoś mówi, nie wiesz o co chodzi, a wtedy pozostaje jedynie "yyy" "eee", "a wiesz, że" i inne w tym stylu- powiedziałam uśmiechając się.

- Stuprocentowa prawda - zaśmiałam się - I jeszcze patrzą na ciebie jak na idiotę albo od razu się obrażają, bo ich nie słuchasz. No ale co ja mogę.

-To też się zgadza- parsknęłam. W tym czasie zdążyłam polubić Chris. Była miła i zabawna.

- Czasem jak się tak gapię w przestrzeń, to zastanawiam się, czy nie powinnam stąd wyjechać. Spędziłam w tej szkole wystarczająco dużo czasu, a pracę mam załatwioną u przyjaciół. Z jednej strony fajnie by było, ale z drugiej szkoda mi tego miejsca i tycb widoków.

-Wszystko Chris, zależy od Ciebie. Nie znam cię długo, będzie to twoja własna decyzja. Cokolwiek postanowisz- odparłam-Grunt abyś nie działała wbrew sobie. Jeśli chcesz tam jechać, to zrób to.

- Chyba tak zrobię - powiedziałam pewnie - Szukanie moich znajomych po kątach Hogwartu nie jest najlepszym pomysłem, więc po prostu spakuję się i zniknę. Od tak. Ale jakbyś kiedyś spotkała Isobel Tokisaki, to po wiedz jej, że jestem w Londynie i pracuję na Pokątnej. Ona już będzie wiedziała gdzie ma mnie znaleźć.
Przytuliłam Aiden mimo tego, że za długo jej nie znam.
- Dzięki za tę ostatnią rozmowę w Hogwarcie. I pozdrówki dla Kaia. Mam nadzieję, że jakoś uda się do niego dotrzeć.
/np: Lol, nie ma, znikam, przepadam